Wij hebben de afgelopen jaren al zoveel dingen weggedaan waarvan ik ooit dacht dat ik ze echt nodig had dat ik steeds meer ga beseffen dat een mens toch niet bijzonder veel nodig heeft. Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt over het aantal ritjes naar de Kringloopwinkel, het winkeltje van het OCMW en de container voor het goede doel. Ik weet zelfs niet meer bij benadering hoeveel mensen hier ondertussen zijn komen aanbellen nadat ik iets onder de ronkende titel “GRATIS” op een tweedehandssite had gezwierd, of hoeveel torens boeken ik ondertussen heb doorverkocht aan stervelingen die wel nog plannen leken te hebben om ze te lezen. Ik herinner me wel nog de verbaasde blikken op de rommelmarkt in de wijk van mijn vader, de rommelmarkt waarop ik toevallige passanten bijna smeekte om mijn rommel mee te nemen, zodat ik het na afloop niet moest doen. Youri en ik vragen elkaar wel nog voor de grap welk cadeautje we voor kerst willen, maar meestal is het antwoord: “een grote container voor de deur, om alles dat we niet meer nodig hebben in een keer weg te kunnen doen”. Romantisch koppel wij, ik weet het.
Ik weet eigenlijk niet meer wat voor de ommezwaai heeft gezorgd, ik denk dat het in de periode was waarin ik stopte met shoppen dat wij het allebei zwaar gehad hadden met dingen kopen en verzamelen en willen. Ondertussen willen wij al een paar jaar bijzonder weinig, en heb ik ontdekt dat dat zalig is: hoe minder je wilt, hoe minder hard je moet werken om het te kunnen kopen. (Alleen werk ik nog altijd te hard, maar dat is een ander verhaal dat weinig met wenslijstjes te maken heeft.) Het principe is mooi. En rustgevend. Net als een huis dat steeds minder gevuld is met overbodige zaken. Hoe minder ik heb, hoe kalmer ik lijk te worden. Dank daarvoor, Marie Kondo en de podcast waar ik altijd naar luister als ik vind dat de chaos begint over te nemen. Ook dank daarvoor, Youri, die helemaal mee is en mij dus niet vreemd bekijkt als ik weer een doos in de gang zet voor weg, maar net blij is en op zoek gaat naar nog een extra doos.
Toen ik begin deze maand begon aan mijn #declutterdecember op Instagram zei iemand in de reacties dat ik vast gewoon aan het nesten was. En dacht ik: dan ben ik al aan het nesten van voor ik nog maar aan kinderen dacht. Natuurlijk zou het fijn zijn als het huis wat is opgeruimd voor de dochter er is, maar dat is alvast niet mijn hoofdbeweegreden. Ik zou het al fijn vinden als er de komende weken gewoon nog een hoop knopen worden doorgehakt over dingen al dan niet houden, want ik las dat daar het grote probleem zit bij dit soort zaken: dat rommel gewoon een hele reeks uitgestelde beslissingen op een hoop is. En ik herken het wel: allemaal goed en wel, dat je weet dat je iets niet meer nodig hebt, maar doe je het dan weg, probeer je het nog te verkopen, of maak je er iemand anders gelukkig mee? En heb je wel de tijd om daarmee bezig te zijn? Ik merk dat het beter gaat als ik de illusie opgeef dat er nog bakken geld aan mijn brol te verdienen valt, want ik heb gewoon geen tijd om met mensen te mailen en over prijzen te onderhandelen en thuis te blijven om zaken te laten ophalen. En dus heb ik het opgegeven: ik word blijer van het wegdoen dan van nog maanden wachten om er dan misschien nog een euro of honderd voor te krijgen. Time is ook money, zeg ik.
In elk geval: het is waanzinnig hoe blij ik word van elke dag een kast of schuif aanpakken. Van propere kasten die niet overlopen en waarvan ik weet dat alles eruit is dat ik niet meer nodig heb. Weten wat ik wel heb en waar in mijn huis het zich bevindt is fantastisch, vind ik. En ik zit nog maar aan dag zes. Wat gaat dat geven tegen dag 31? (Het hele avontuur is op dagelijkse basis te volgen op mijn Instagram, trouwens)
Heb jij problemen met rommel? En doe je er ooit iets aan, of heb je plannen? Voel je vrij om je te laten inspireren en je ontrommelde kastjes te delen op Instagram of je blog onder de noemer #declutterdecember, dan kom ik zeker eens kijken. Wie zelf zin heeft gekregen moet zeker ook eens gaan kijken naar de #start2minimalise challenge die Heidi van Living by the Sea deze maand organiseert.
Ik declutter op continue basis. Niet elke dag natuurlijk, maar gewoon, doorheen het leven. Ik heb een hekel aan rommel en ben absoluut geen verzamelaar. Ik ben 4 keer verhuisd op 10 jaar tijd en dat is telkens een ideale gelegenheid om met de grove borstel door je spullen te gaan. Gerief dat een mens verzamelt, niet te doen! Zeker met kinderen… Maar ik houd dus ook meerdere keren per jaar een grondige opruimbeurt: nu eens keukenspullen, dan weer badkamer, garage,… 2 keer per jaar krijgt de kleerkast ook een opruimbeurt. En dat voelt allemaal altijd heel bevrijdend en geeft veel voldoening. Orde in huis is rust in het kopke, of zoiets. En dan nog hebben wij nog altijd veel te veel gerief naar mijn goesting! Ik zou kunnen blijven opruimen ;-) (had ik meer tijd en energie)
Ons valt het vooral op dat we hier in ons ierse huis met amper bergruimte toch niet vaak het gevoel hebben dat we er echt te weinig hebben. We hebben enkel kleerkasten (6 kasten met in totaal 10 legplanken) en die zijn amper meer dan half gevuld. De volgende grootse sorteeractie staat gepland voor als we terugkeren. Dan laten we o.a. bijna heel ons servies en de helft van mijn kleren achter, we hebben nog genoeg in België gelaten…
Ik ben vier keer verhuisd op 2 jaar tijd, en da’s alleszins ook een goeie motivatie om telkens goed te sorteren en niets mee te sleuren wat we niet nodig hebben. Want hoewel ik eigenlijk sinds ik alleen ging wonen en mijn eigen spullen moest kopen nooit veel heb gekocht, verschoot ik er toch van hoeveel gerief we hadden. Later, in ons nieuwe huis, gaan we geen ‘opslagzolder’ of kelder hebben, enkel een (niet al te grote) berging. We willen absoluut geen huis met veel opbergruimte, maar wel minder spullen. Ik heb nu vooral nog heel wat hobbygerief waarin ik zou moeten snoeien, en een deel studieboeken waarvan ik nog altijd geen afscheid kan/wil nemen. Maar we zijn ons er dus wel al jaren van bewust dat minder spullen = minder zorgen (tot op zekere hoogte, we gaan niet overdrijven). Maar alleszins: work in progress, dus :)
Wij wonen momenteel in een verbouwing en hebben voor we verhuisden veel weggedaan. Toch weet ik dat, eens alles hier wat beter af is (ooit), we nog heel veel gaan wegdoen. Momenteel is mijn kerstlijstje: iets dat ik kan consumeren, op eender welke manier (een fles wijn, bon voor de sauna, bon voor een restaurant …), want alles nieuw dat hier binnenkomt staat of ligt in de weg. Kamperen in je eigen huis is al vervelend genoeg, kamperen in je eigen huis tussen de rommel hoeft écht niet.
Wij doen dat hier ook op zeer regelmatige basis!
En ik las onlangs een zalig boekje daarover : Less is luxe van Lou Niestadt!
Nestdrang of niet, zo een 4de persoontje in huis heeft heel wat plaats nodig. Goed bezig!! ;)
Je blog werkt aanstekelijk. Schoenenkast opgeruimd, handtassen opgeruimd, truien opgeruimd… en een hele hoop rommel die ik ‘misschien en ooit’ nog weleens zou gebruiken gewoon weg. Ik moet dat misschien ook eens wat meer doen. Merci voor de inspiratie, zo op een verloren zondag. :)
Van opruim buien moet je gebruik maken!
In 2012 ben ik begonnen met het een-kastje-per-dag project. De naam zegt het al.
Ik deelde mijn kastjes op mijn blog (nu nog steeds te lezen). Inmiddels heb ik alle kastjes gehad, en het heeft mij ontzettend veel gebracht. Het was voor mij een heel praktische manier om mijn leven te vormen naar hoe het het best bij mij en mijn gezin past. Ongeveer een keer per maand schrijf ik er nog over, want bijhouden is wel noodzakelijk :-)
Het was hier super opgeruimd. En toen kwam de sint. En nog eens bij de grootouders. En nog eens langs de andere kant. Huis ontploft!
Maar wel super fijn, en we zoeken er wel weer een plaatsje voor.
O zalig, danku voor het inzicht. Dat ik die mogelijke honderd euro mag loslaten. Dankdank.
Ooooh wat ben ik jaloers. Ik ben zeker van het minder is meer en geef heel gemakkelijk dingen weg. Mijn lief daarentegen is een gigantische hamster. Maak ik een doos leeg, heeft hij m alweer gevuld. Hij bewaart alles. Kledingstukken die al jaren te klein zijn. Serviesgoed met barsten. Schoolspullen. Ik vind t vreselijk. Maar ga de strijd niet winnen. Gelukkig komen we verder heel goed overeen.
Hej Kelly, ik vraag me af hoe je dat doet, stoppen met shoppen? Heb je de laatste jaren dan echt bijna niets van kledij/schoenen gekocht? En wat met Dexter? Ik kan me dat niet voorstellen: ik heb af en toe wel is iets nieuw voor de keuken nodig want ik kook veel, of eens iets van make-up, en uiteraard kleding. Hebben ook een zoontje van 6maand, dan kan je toch niet bijna anders dan kopen? Kleren, speelgoed, baby-stuff… Ik zou het leuk vinden het minder te doen, maar vind het niet makkelijk. En zie me ook niet jaren met dezelfde garderobe lopen :-). We doen wel veel weg: ik mest geregeld mijn kasten uit en dat geeft inderdaad veel voldoening! Alleen raken die hier altijd snel terug gevuld ;-).
Wij zijn nu al 5 jaar aan het verbouwen. En ook al hebben we voor de verhuis heel wat weggedaan. Er staan hier nog steeds veel dozen. Vooral met boeken. Enkele maanden geleden ben ik, dankzij Marie Kondo, toch door de dozen gegaan en terug heel wat weggedaan. Dat voelt zo goed! Nooit gedacht want ik ben een verzamelaar. Ik had 2 dozen met kaarten en brieven die ik al bijhield van in de lagere school. Kun je nagaan. Voel me plots geïnspireerd om er een stukje over te schrijven op de blog :-)
Wij zijn in 2008 en in 2014 verhuisd en inderdaad is dat een ideaal moment om heel veel spullen weg te doen. Bij ons kon je gerust spreken van een container. Zeker na de laatste keer toen we van een enorm groot huis naar een veel kleiner huis verhuisde.
Nu pas ik regelmatig Marie Kondo toe en dat werkt voor mij ook supergoed. Haar ontdekken was een verandering aan mijn leven. Het is te zeggen. In verband met teveel spullen. Ik heb nu zelfs een kleinere dressoirkast waar nog amper iets in zit. En bij kledij denk ik vlugger. Weg ermee!
Teveel rommel en spullen brengen bij mij een hoop onrust mee.
Helaas heb ik niet altijd de tijd om het te doen.
Ik ben hier nog lang niet klaar met ontrommelen, maar het gaat al veel beter dan vorig jaar.
Dat OCMW winkeltje! Dat moet ik dringend eens gaan opzoeken. Dat was aan het station zeker hé? In het kader van het declutteren staan hier ook drie gigantische wasmanden kleinemeisjeskleren klaar. Laat maar weten als je ergens een gaatje hebt om te komen neuzen!
Ik hou niet van een rommelig en overvol huis, dus ik probeer niet te veel spullen te verzamelen. Maar toch kom ik nog wel eens dingen tegen waarvan ik al vergeten was dat ik ze nog had. En zelfs dan is wegdoen nog moeilijk. Al merk ik wel dat het beter gaat als ik weet dat mijn afgedankte spullen een nieuw leven krijgen en ergens door iemand anders wel weer worden gebruikt. Ik moet er ook nog maar eens werk van maken en eens kritisch door de voorraad spullen gaan.
ik word altijd een beetje siked over declutteren, gewoon omdat ik dan weer extra ruimte krijg om de dingen die zich op de grond stapelen (dingen die ik NIET wil wegdoen) een plekje te geven.
https://secondpartofmylife.wordpress.com/2015/12/08/een-kwart-leven-weggooien-declutterdecember/
Kleine aanzet tot ‘declutteren’
Heb je al die kruiden weggedaan?
Ik heb een hele keukenkast (lees: 2 volle planken) vol kruiden en co. En het lukt me maar niet om ze weg te doen.
OK, meer koken met dat ene kruid, dat het opgeraakt. Maar als het dan op is… dan wil ik ze opnieuw kopen ;-) TOch nog eens proberen te declutteren…
Neen, niet weggedaan, behalve wat echt al heel lang over tijd was. :)
Ahh ik ben ook steeds meer aan het wegdoen/loslaten en vind het heerlijk maar ook moeilijk. Maar wil tegelijkertijd nog wel vanalles dus dat staat scheef. Ik ga er aan werken want geloof daar welin, rust in je hoofd door minder rommel
Ik deed in september een minimalismemaand met dagelijkse opdrachtjes, maar ook daarbuiten blijf ik regelmatig dingen uitmesten, soms kleine dingen als eens een map met papieren, soms groter wanneer ik een hele kamer ineens aanpak. Maar deugd doet het allebei: inderdaad dat gevoel van “ik weet wat ik heb en ik gebruik het ook”. Want zo weinig mogelijk spullen is hier niet het doel; wel enkel spullen overhouden die we gebruiken. Zelfs al zijn dat er nog altijd heel wat (alleen al met sportmateriaal vullen wij hier een hele kamer), dat zijn dan geen spullen die mij storen, maar integendeel juist plezier geven, omdat ze mij toelaten leuke dingen te doen :-)
Het blijft ook altijd wel inspirerend om daar bij anderen over te lezen, dan krijg ik meteen zin om nog eens opnieuw rond te gaan (want dat kan een mens inderdaad precies ook blijven doen he).
De kerstvakantie is daar en ik ben helemaal klaar voor declutter december. Je post inspireerde me om het boek van Marie Kondo te ontlenen in de bib. 5 exemplaren en ik moest zowaar 1 reserveren. Populaire madam! Ik begin er morgen in te lezen. Benieuwd!
Ha, net nog maar eens een dagje spullen verzameld om naar het inloopteam te brengen. Elke keer denk ik, nu heb ik echt alles weggedaan wat ik niet nodig heb. Elke volgende keer vind ik toch weer dingen die weg mogen. Verslavend!
Nog een tiental dagen #start2minimalise! :-)
Hilarisch! Eén van mijn lezers wees mij op dit artikel en het is bijna identiek aan een post die ik onlangs geschreven heb!
Ik heb dertig vuilniszakken en dozen uitgezwaaid, waarvan er twintig aan de Kringloopwinkel zijn gedoneerd. Het voelde HEERLIJK! En ik ben het dus he-le-maal met je eens wat betreft alles willen verkopen: tijd is ook geld en veel dingen zijn het niet waard om te blijven bewaren in de hoop dat het nog iets oplevert.
Ik had een strenge selectie gemaakt van spullen die ik wel meende te kunnen verkopen en wat na twee weken nog niet weg was, heb ik alsnog gedoneerd. Weg ermee!
Leuk om bij jou hetzelfde enthousiasme te lezen :-) Ik ben nu nog steeds op zoek naar spullen die óók weg kunnen, die lege kasten en planken werken namelijk aanstekelijk.