Het Thanksgivingfeest, dus. Begonnen als een zot idee, zoals zo vaak. En ik kan het u vanuit de grond van het hart melden: het was de max. Bomme, zoals wij hier zeggen. Ook voor mij. Ik was heel de dag zo chill als een otter. Niks stress, zelfs niet over mijn kalkoen. Met dank aan het recept van Evelien. Echt waar: als iemand die dit leest ook maar een zweem van een gedachte in het achterhoofd heeft om ooit eens een volledige kalkoen klaar te maken, doe het dan met dit recept. Foolproof, als je alle instructies volgt en er ook voor zorgt dat je een beest hebt van een kilo of vier. (ga trouwens eens allemaal tegen Evelien zeggen dat ze dringend weer moet beginnen bloggen?)
Ik ben gisterenvoormiddag om elf uur geweldig op het gemak achter mijn potten gaan staan. Tussen twee en vier ben ik een koffie kunnen gaan drinken met mijn lief. Mijn menu zag er nochtans behoorlijk rijkelijk uit: wat hapjes, die ik bewust simpel heb gehouden en waarvan de devilled eggs nog het meeste inspanning vergden. Kalkoen in de oven met een stuffing van kippengehakt, appelsien, pistachenoten en cranberry. Knolselder in kaassaus. Groene boontjes met pancetta. Wilde rijst met champignons. Tomaatjes. Appelmoes met rode bietjes. Gravy. Puree van zoete aardappel en cranberrysaus, met dank aan schoonzus Maud.
Het hielp dat ik voor De Standaard Magazine net een stuk had geschreven vol tips voor als je een etentje geeft.
De hamvraag van het stuk was: hoe zorg je ervoor dat je indrukwekkende gerechten kunt afleveren én tegelijk bij je gasten kunt zijn in plaats van een hele avond te staan stressen in een ontplofte keuken? Ik was ooit superhard onder de indruk van de organisatie van een chef aan huis die in mijn kleine keukentje zwaar professionele dingen deed, en dus ging ik te rade bij Philippe Van Den Bulck, die daar zijn beroep van heeft gemaakt en mij zoveel kostbare tips gaf dat mijn hoofd er nog een week van heeft gezoemd. Voor het volledige stuk moeten jullie nog ergens aan een DSM van gisteren zien te raken, maar dit zijn een paar van de dingen die ik geleerd heb.
- bij elk feestje is er geweldig veel dat je op voorhand kunt doen. Het is geen aflevering van Komen Eten, dus dat mag. Als je eitjes moet koken, of uien versnipperen, of een bouillon wilt trekken, doe dat dan de dag ervoor. Je bent duizend keer meer op je gemak. Groene boontjes kook je de dag ervoor in water tot ze beetgaar zijn, waarna je ze doet schrikken in ijswater en in keukenpapier in de koelkast bewaart.
De avond zelf stoof je ze even aan in een sjalotje, en tadaaaa. Hoe minder acties door elkaar, hoe minder dingen die last minute fout kunnen lopen. Risicobeperking, heet dat.
- maak een plan en doorloop elke stap. In welke pot ga je wat doen? Heb je genoeg kommen in huis? Ik heb zeker tien lijsten gemaakt voor mijn diner. Eén met alle ingrediënten, ook peper en zout en olijfolie, want dat zijn de dingen waarvoor je in het midden van je voorbereidingen in schuim en zweet naar de winkel moet stormen omdat ze op blijken. I know, I’ve been there. Een lijst met elke stap. Eén met een timing. Eén met de zaken die ik nog te kort had om al mijn gerechten te kunnen serveren. Sauskommetjes, bijvoorbeeld. Sinds gisteren ben ik een vrouw met sauskommetjes.
- maak een retroplanning. Tel met andere woorden terug. Hoe laat wil je aan tafel? Hoe lang moeten dingen in de oven? Hoeveel werk heb je nog? Hoe laat moet wat dan in de oven? Ik weet het, ik ben een lijstjesninja, maar het maakt mijn leven zo veel gemakkelijker, ik kan het niet genoeg zeggen.
- zorg dat je plaats hebt. Verhuis je broodrooster en je smoothiemaker als je die niet nodig hebt. Zorg voor een extra tafel om je gerechten op te zetten. Denk na over dresseren, kalkoen laten rusten, dingen vanuit de oven op presenteerschalen krijgen. Waar doe je het? Hoe lang? Hoe ga je het aanpakken? Ga je borden dresseren of zet je potten op tafel? Is daar wel voldoende plaats voor? Voorzie ook genoeg vuilnisbakjes op je aanrecht zodat je niet ten onder gaat tussen het afval.
- maak het jezelf niet te moeilijk: kies niet te veel warme gerechten, want je hebt vuren nodig, en ogen en armen om ervoor te zorgen dat het niet aanbrandt. Kies zaken waar je goed in bent en waardoor ze op door iets sjiekere ingrediënten te kiezen, in plaats van iets uit te proberen dat je van haar noch pluimen onder de knie hebt. Hier heb ik zelf wel een regel overtreden met mijn kalkoen, maar ik had op voorhand wel al vaak kip gebakken.
- zorg dat het warm is. Bij eten is de temperatuur vaak tien keer belangrijker dan hoe indrukwekkend het eruit ziet en zelfs smaakt. Zorg dus dat je je eten warm op de borden krijgt, en het warm kunt houden als het op de borden ligt. Iets dat volgens mij vaak wordt onderschat. Aangezien je oven al vol zit met vanalles (kalkoen en sweet potatoe puree, in mijn geval) kun je je borden en schalen ook opwarmen door ze een paar minuten in de microgolfoven te zetten.
- geef restjes mee aan de gasten. Zij blij, jij ook.
Ik wil niks zeggen, maar als je als gastvrouw tijd hebt om je rauwkost in de vorm van een kalkoen te schikken, dan wil dat iets zeggen.
En neen, niet enkel dat je je day job maar beter niet opgeeft.
Jullie nog tips om van etentjes een stressvrij gegeven te maken? Ik lees ze geweldig graag in de comments!
– Maak, voor je aan de voorbereiding van het eten begint, plaats in de koelkast. Een heleboel bokaaltjes (confituur, mosterd, ketchup, siroop etc) die daar geparkeerd staan, kunnen wel een paar dagen in een doos in de kelder of op het terras.
– Pols op voorhand bij je lief/huisgenoot/whatever of die van plan is om in de eindspurt een handje toe te steken of niet. Beter voor je retroplanning en voor de sfeer. (Ik heb liever geen hulp dan ongewisse hulp in het vooruitzicht)
– Hoe meer eters je hebt, hoe belangrijker het wordt dat je de hoeveelheden niet overschat, want het scheelt geweldig in workload. Beste manier om te schatten is de concreetste: het aantal champignons opzij nemen dat in één portie gaat, dat dan wegen en vermenigvuldigen. Hoe meer bijgerechten je hebt, hoe minder de mensen ervan nemen, dus dan wordt een recept ‘voor 4 personen’ al snel een voor 12.
Euhm, zorg dat je huis proper is? Wij staan meestal de dag zelf nog te kuisen en dat brengt al eens wat wrevel met zich mee …
Schattig, die kalkoen van groentjes!
Wel, idd, de truuk is om echt voorbereid te zijn, en al je mise en place klaar hebben!
Ik koop op voorhand alles wat ik kan stockeren, de dranken bijvoorbeeld, of alles wat in blik of uit de diepvries is.
En ik zorg dat het huis proper is de dag ervoor en dan dek ik ook mijn tafel de dag ervoor. Ik begin dan ook systematisch alles te noteren van hapjes tot nagerecht. Ik ben al een beetje geleerd, ik begin me ferm te beperken in de hapjes tenzij je geen voorgerecht voorschotelt. En mijn man moet plechtig beloven dat hij voor de drank zal zorgen, de hele avond, dat scheelt ook al veel in werk.
Of juist géén proper huis hebben :-) Het heeft geen zin om de plaats waar je gasten zullen eten, van top tot teen te poetsen als ze daar toch allemaal met hun vuile voeten zullen doorwalsen en kalkoen op de grond morsen. Doorgaans zijn je gasten met elkaar en het feestje bezig, en kijken ze echt niet of er net gepoetst was. Een propere WC en een opgeruimd huis zijn nog iets anders, maar een poetsbeurt na het hele evenement, rustig op je gemak is even goed én liefst nog stressloos.
Achteraf een korte evaluatie van je planning/hoeveelheden/recepten. Had je alles goed ingeschat, wat was er te veel/te weinig, waar moet je volgende keer zeker aan denken omdat je het nu vergeten was?
Als je echt weinig tijd hebt, kan je een deel van je menu ‘uitbesteden’. Er is doorgaans wel iemand van je gasten die graag een dessertje maakt of een knalsoepidee heeft én daar wel even tijd voor heeft. Thuis. Bespaart jou tijd én extra rommel in je keuken.
O en afwassen is altijd zooo gezellig op feestjes: het ideale moment voor een goeie intieme babbel of vettige moppentapperij.
Dat het maar snel kerstmis is :-)
ik schrijf in mijn kookboek “dat eerst insteken” of “dat in die bepaalde ovenschotel” naargelang ik recepten leer gebruiken. En ik maak nieuwe dingen niet klaar voor mensen die je minder goed kent, met goeie vrienden kun je beter lachen over mislukkingen
Ik ben verschrikkelijk in het omgaan met stress. Ik heb eigenlijk nog nooit etentjes georganiseerd voor meer dan zes mensen of zoiets. En ‘chique’ etentjes al helemaal niet. Als wij iets maken, dan is het meestal een ovenschotel die we dag ervoor hebben klaargemaakt. Dan is het enkel een kwestie van de schotel er op het juiste moment in te schuiven en die er op het juiste moment uit te halen.
Ik heb wel een vraag voor de mama’s hier. Hoe organiseer je een etentje met veel kindjes? Op Nieuwjaar komt hier een gezin met drie kinderen over de vloer. Inclusief die van ons brengt dat het totaal op vier volwassenen, twee peuters, twee kleuters en een zevenjarige. Ik heb geen idee wat ik kan maken. Ik denk eraan iets anders voor de kindjes dan voor de volwassenen te maken. Maar heeft iemand tips over het menu dat ik aan de kindjes serveer? En hoeveel gangen voorzie ik voor hen?
…. of je nodigt nooit mensen uit om te eten :) Wel zoveel makkelijker, vind ik. Alleen schone broer mag hier af en toe eten wat de pot toevallig schaft :)
Hoera voor de kalkoen! Ziet er heerlijk krokant en sappig uit ;-) Fijn dat het zo goed gelukt is, hopelijk wordt het bij jullie net zo’n leuke traditie als bij ons.
@veerle: ik heb het kookboek gekocht van de colruyt “pizza’s en pasta” en zo’n pizza lusten kinderen echt, zelfs peuters (die van mij toch), is niet veel werk. Kinderen eten over het algemeen niet veel als ze bij mensen thuis komen omdat ze meestal opgaan in spelen en andermans huis trashen dus doe ik voor hen meestal iets apart (of ik maak gewoon pizza voor heel de menage, dat wordt ook vaak gesmaakt)
Indrukwekkend :-) Ik maak van tevoren ook lijstjes en een retroplanning en ik schrijf op mijn boodschappenlijstje bij welke supermarkt ik wat wil halen.
Voor de rest maak ik meestal bij verjaardagen of zo heel veel hapjes, soep, etc, zodat mijn gasten zelf kunnen nemen wat ze willen, want ruimte voor 20 mensen aan tafel heb ik niet echt en met rondrennende peuters is dat ook niet echt te doen. Toch sta ik dan altijd wel lang in de keuken, wat soms ook wel een welkom excuus is ;-)
Maak ne keer van die waardoor waardeer? Ik heb die zin ongeveer tien keer gelezen voordat hij klopte. Ik denk dat ik hem al op zijn Latijnse grammatica aan het analyseren was, zelfs.
Verder: puike post.
Geweldige tips! Laat je die kalkoen ontbenen?
@veerle Ik doe nooit iets speciaal voor kinderen, een stukje vlees met wat saus en kroketjes of zo dat lusten ze allemaal. Ik zorg dat ik wat keuze heb in groenten (bv boontjes, tomaatjes, worteltjes…). Ik vind het juist leuk dat kinderen mee mogen doen met de groten en ook een mooi gedekte tafel hebben en zo. Maar je moet inderdaad niet verwachten dat ze veel eten (of het moet van de aperitiefhapjes zijn ). En ik doe op zo’n dagen niet moeilijk over bordjes leegeten en van alles iets proeven en zo, het is feest, dus dan mogen ze wel eens net als de rest genieten en kiezen wat ze lekker vinden. Als het kan iedereen mee aan een grote tafel (meer ogen voor evenveel kinderen), als dat niet kan de oudsten aan een apart tafeltje in het zicht. Maar dat is maar hoe ik het zie, ik ken evengoed mensen die resoluut voor de eerst kinderen, dan de rest eten – formule gaan.
Awel, ik wil dat proberen voor kerst. Maar ik ben compleet kalkoenleek… Waar koopt men dat? En laat je dat dan uithollen of iets dergelijks of is dat een wreed domme vraag? ;)
Dit weekend hadden we een etentje gepland en wat heb ik veel aan je tips gehad! Vooral de retroplanning was een ‘aha-erlebnis’ :-) Na veertien jaar samenzijn kon mijn man zijn ogen niet geloven: alles was georganiseerd (door mij!) en stond op tijd klaar. Laat de feesten maar komen, ik kan ze aan!