“Wie heeft er vandaag nog niet geweend?” vroeg ik woensdag bij de aanvang van de leesclub, en ik stak zelf mijn hand niet op. Om maar te zeggen dat het niet meteen de beste week ooit was. Dat is niet de reden dat ik ben gestopt met de #100happydays, dat is eerder dat ik veel dagen slijt in dezelfde situatie (schrijvend achter mijn bureau), en hoe fijn ik dat ook vind, qua fotovariatie valt dat eerder tegen.
Maar het is dus ook een behoorlijk lastige week geweest. En omdat ik het gisteren nog had over hoe iedereen zijn eigen achter de schermen vergelijkt met een ander zijn etalage: mijn achter de schermen was behoorlijk rommelig. Zonder in detail te treden, dat van die kleine kindjes kleine zorgen baart mij soms zorgen over de zorgen van bij grote kindjes. Het komt allemaal goed, dat weet ik wel, en ik zie andere verhalen die mij dwingen tot een en ander relativeren, maar in tussentijd, tot ik vanalles heb uitgevogeld en een nieuw ritme heb gevonden: wat beeldjes van random dagen met de liefdes van mijn leven.




1. Dexter kreeg een Dot Potty, maar het is op dit moment toch vooral een leespotty.
2. Allemaal goed en wel, een duur ticket voor een duur pretpark, maar Dexter is nog veel blijer met een ritje met de Ieperse centrumbus. Ticketprijs: een halve euro.
3. Mijn kind en de Menenpoort: topcombo. Als het mooi weer is en ge zoekt ons, dan is de kans groot dat we daar zitten met yoghurt en fijne mensen.
4. Mijn kind en supermooi weer en buiten zijn: ook topcombo. Kan dat weer nog een maand of zeven zo blijven, anders?
“hoe iedereen zijn eigen achter de schermen vergelijkt met een ander zijn etalage” – Zo mooi en krachtig geformuleerd! Een denkfout die we zeker in deze online tijden al snel maken. Enne… moge de komende week een betere worden dan de vorige!
Ik hoop voor jou op:
– betere tijden,
– nog enkele maanden even mooi weer als vandaag,
– een leespotty dat snel een piespotty wordt!
hoera voor je eerlijkheid lilith! en moge het tij voor jou snel weer keren; het weer zit alvast mee
Ook ik zit met #100happydays-vertraging wegens achter mijn zeer concreet scherm schrijvend binnenzittend aan een bureau, aan een doctoraat dat t e r g e n d traag vooruitgaat maar deze zomer af moet, dus I feel your pain. Bewonderenswaardig echter is het dat jij ondertussen ook nog mama bent, met de zorgjes en zorgen die daar inderdaad ongetwijfeld bijkomen. Dus bij deze: een hart onder de riem, en veel moed! Het komt allemaal in orde, op een manier :).
Ey ma gow, vanwaar heb je die waanzinnige rode botjes gehaald aub?
piespotjestijd, ineens is het daar, dan sleep je je piespotje mee naar conquesta omdat je kind niet op zo’n toiletpot kan balanceren en een paar maanden later plast hij rechtopstaand in de toiletpot (alléé, voor de zoontjes toch hé)