Dit soort discussies en verhalen, ik volg ze de laatste weken met meer aandacht dan anders. De combinatie werk-kinderen is ook ten huize crib een behoorlijk actueel thema. Dexter gaat in januari naar de klas, zoals hij het popelend noemt, en ik heb even geteld: dat is nog maar zes weken van ons verwijderd. Terwijl hij met de dag harder popelt rijg ik op de achtergrond de kleine en middelgrote stresskes aan elkaar.
Hij popelt vooral omdat hij tijdens een voorbereidend bezoek op een gigantische ton auto’s stootte, maar ik ben er behoorlijk gerust in dat hij ook klaar is voor de rest van het schoolgegeven. Geen onbelangrijk punt, want Dexter heeft het bijna twee jaar erg zwaar gehad in de crèche. Zo zwaar dat er maanden waren waarin ik dacht dat ik hem thuis zou moeten houden. Dat er maanden waren waarin we dat drie dagen per week hebben moeten doen, ook. Maar we zijn erdoor, en ik heb mijn Dexter zien evolueren van een angstig mannetje dat alleen maar aan ons wilde hangen naar een nieuwsgierige kerel van twee jaar en half die elke dag blij vertrekt om met zijn vriendjes te gaan dansen. Volgens mij komt dat dus wel goed, in de klas, als ze op tijd en stond een megahit van Bumba door de boxen knallen. Dat is dus niet de reden van mijn opspelende zenuwen.
Het ding met de klas is evenwel: die stoppen er midden in de namiddag mee. Op woensdag en vrijdag zelfs al zo goed als op de middag. Waardoor wij het aantal werkuren in een dag plots behoorlijk zien slinken, als we hem niet al van in het begin tot laat in de naschoolse opvang willen steken. Dat wil ik niet, zeker niet op dit moment, als ik niet weet in welke waanzin het schrappen van het middagdutje ons gaat storten.
Het zal in elk geval behoorlijk puzzelen worden met uren, en dan hebben Youri en ik nog allebei het geluk dat we die uren grotendeels zelf kunnen bepalen, omdat we allebei zelfstandig zijn. Hoe mensen die dat niet hebben en niet kunnen rekenen op een heel opvangnetwerk dat gedaan krijgen, ik snap het soms niet.
Aangezien Youri en ik allebei voor een gelijk deel van de inkomsten zorgen is het ook de bedoeling dat we de inspanning gaan proberen te verdelen. Proberen, want ik denk dat er een wekelijkse planningsvergadering met powerpointpresentaties en afvinkschema’s aan te pas zal komen om ervoor te zorgen dat ik mijn job naar behoren kan blijven doen, en hij ook. Of het helemaal zal blijven lukken zoals ik het nu doe zal de tijd moeten uitwijzen. Het kan dat we een stap terug zullen moeten zetten, voor een bepaalde periode, en tevreden zullen moeten zijn met minder. Ik ben me -na het lezen van de verhalen van anderen- in elk geval bewust van het feit dat ik chance heb met mijn man die erop staat dat hij ook inlevert als het zo ver komt.
Het wordt zoeken, maar ik kijk er wel al naar uit om tussen de andere schoolpoortmoeders te gaan staan op de dagen dat dat me lukt. “Dag per dag” voor me uit prevelend. Dag per dag.
Hoe ging dat bij jullie? Was er stress over praktische zaken als schooluren? Lukt dat ondertussen, of is het ook wekelijks plannen en hoofden breken?
Mijn vriend is zelfstandig. Ik ga werken en ik weet nu al dat alles op mijn nek zal terecht komen. Ergens begrijp ik het wel want hij is zo’n 14 tot 16u aan het werken. Maar betekent daarom niet dat het voor mij een makkelijke combi wordt. Ik heb er nu al schrik voor. Daarom droom ik soms van een job als freelancer waarbij ik van thuisuit kan werken en mijn uren grotendeels zelf kan bepalen. Maarja das voorlopig niet het geval.
Wij hebben geluk… Ook na de kerstvakantie staat bij ons de kleuterklas op het programma, maar ons geluk is dat ik dan ook met bevallingsverlof ga. Tot en met de Paasvakantie. Het is zo niet gepland, maar wel mooi meegenomen. Zo hoeft Mauro niet onmiddellijk naar voor – en naschoolse opvang.
Arthur gaat sinds september naar school en dat zorgt ook voor behoorlijk veel stress… Gelukkig besloot hij om in de laatste week van augustus flink op het potje te gaan, dat was al een groot deel van de stress. Maar hij kan niet zonder dutje en de school biedt daarvoor geen mogelijkheid, dus is hij met halve dagen school begonnen en ben ik 4/5 beginnen werken (twee namiddagen per week ben ik thuis – in mijn ogen ideaal), mijn man werkt twee namiddagen van thuis (en ik snap zelf niet hoe hij dat kan, met een bijna-3-jarige rond zijn hoofd, al slaapt hij nog wel 2 uur). En op woensdag kan Arthur voorlopig bij mijn schoonouders terecht. Al maakten ze zelf heel duidelijk dat dit tijdelijk was, en een noodoplossing. Dus een uitgebreid opvangnetwerk: not so much… Iedereen woont ook minstens 25km verder.
Sinds kort gaat hij ook twee volle dagen naar school, omdat hij er zelf naar vroeg. Binnenkort 4 volledige dagen en hoeft hij nog even niet naar naschoolse opvang. Niet dat dat zo’n ramp zou zijn, maar de plaatsen zijn erg beperkt, dus àls we het op een andere manier kunnen oplossen, graag. Hoe we dat binnenkort op woensdag gaan doen, is voorlopig een raadsel.
Na een volledige dag is hij in de vroege avond al doodmoe, lees: niet meer kunnen/willen eten, hangerig, geen kot mee te houden, etc. Nog een verschil met de crèche: geen mogelijkheid om warm te eten. Dus ’s morgens boterhammen smeren en ’s avonds voor drie koken (ervoor was dat voor ons twee een snelle maaltijd in elkaar flansen en slaagden we er vaak niet in om vóór 20u30 te eten).
Ik vraag me alleszins ook af hoe anderen dat doen. Ik besef dat ik heel erg veel geluk heb met mijn werkgever, en die van mijn man, dat ze zo flexibel zijn en begrijpen dat ons kind op de eerste plaats komt. Het is aanpassen, maar het lukt!
Dit is een extreem lang antwoord geworden, maar ik heb de artikels en discussies ook met heel veel belangstelling gevolgd. Voor mij persoonlijk is het een evidentie dat wij als ouders moeten ‘plooien’ (en als het even kan, papa’s evenveel als mama’s) voor het beste voor ons kind. Continu steunen op dat opvangnetwerk en/of op buitenschoolse opvang is voor mij ook niet the way to go.
Ik doe mijn werk erg graag, haal er veel voldoening uit, maar mijn gezin komt voor mij op de eerste plaats, en daar moet soms al de rest voor wijken. Maar zoals ik al zei: zulke keuzes zijn in mijn ogen héél persoonlijk, en het ene is niet beter dan het andere…
Mijn dochter gaat naar school sinds 1 september, net 2,5 maanden en 1 week oud. Vanaf de eerste dag is ze superblij als ze mag vertrekken en kwaad als ik haar kom ophalen – vroeger dan andere kindjes die wel in de bewaking blijven.
Dus nu blijft ze altijd wel in de opvang. En daar voel ik me dus niet schuldig over, wegens ze wil het zelf. Zonder middagdut ligt ze wel vaak om kwart na zes al in haar bed, dus veel quality time schiet er niet over – maar ook dat is een periode hé.
Hier twee kinderen, eentje in de derde kleuteklas en eentje in de eerste kleuterklas. Al vanaf het moment dat ze geboren waren, wisten we dat het niets voor ons was: voltijds blijven werken en ze voltijds naar de crèche sturen. Ik wil daarmee niemand veroordelen die daar wel voor kiest, maar wij wilden het niet. We zijn allebei 4/5 gaan werken. Eerst via ouderschapsverlof, daarna een ander stelsel. Onze werkgevers deden daar niet moeilijk over. Mijn man werkte toen nog bij de overheid. Onze kinderen gingen 3 dagen per week naar de crèche, de andere dagen bleven ze thuis bij telkens één van ons. Dat ging prima.
Toen mijn man van werk veranderde, ging 4/5 werken niet. Hij heeft een jaar voltijds gewerkt en ik ben nog iets minder gaan werken. Na dat jaar heeft hij zijn werkgever laten weten dat hij het niet wou blijven doen, dat voltijds werken. Het was 4/5 of niet (hij kon terug naar zijn vorig werk). Zijn werkgever heeft toegestaan dat hij 4/5 werkte.
Nu gaan onze kinderen naar school. Op maandag, dinsdag en vrijdag stop ik om halfdrie met werken zodat ik op tijd aan de schoolpoort sta. Op woensdag is mijn man een hele dag thuis. Hij doet boodschappen, de was en de kook in de voormiddag en speelt met de kinderen in de namiddag. Op donderdag haalt mijn schoomoeder de kinderen van school.
Ze blijven dus nooit in de opvang, tenzij ik uitzonderlijk langer moet werken. Dat gebeurt maar heel zelden.
Ik besef dat dit een regeling is die weinigen gegund is. Onze werkgevers zijn gemakkelijke mensen. :-) Wijzelf zijn ook flexibel. Tijdens drukke weken werk ik ’s avonds nog wel wat, maar ook dat is uitzonderlijk en ik zeg duidelijk dat mijn collega’s daar niet op moeten rekenen. Ik word tenslotte ook maar 4/5 betaald.
Eerlijk: 4/5 werken is ideaal voor mij. Ik hoef niet per se 100% te werken, of er nu kinderen zijn of niet. Ik denk niet dat ik ooit nog voltijds ga werken. Ik doe mijn job graag, ik zou nooit thuis kunnen blijven – ik werd al halfgek tijdens mijn bevallingsverlof. Maar dagen van 9 tot 5 zijn niks voor mij, ik houd liever wat tijd over voor andere dingen. Maar nogmaals: dat moet iedereen zelf beslissen.
Veel succes met jullie plan! Ik hoop dat het werkt. En je mag inerdaad blij zijn dat Youri er ook in meegaat, dat is nog altijd geen evidentie helaas.
Hier ook een schoolgaandertje vanaf januari. Op de dagen dat we allebei uit werken gaan (van Gent naar respectievelijk Brussel en Antwerpen) wordt het een full option, van 7.30 tot 18 uur.
Dat doet hij nu dagelijks in de crèche (ook als we thuiswerken), maar ik hou toch mijn hart vast. Zeker nu we van een crèchemama gehoord hebben dat zij haar zoontje – in theorie ook schoolgaand vanaf januari – pas in september stuurt. Grote zus (10 jaar oud) zit al op school, dus de moeder heeft een goed idee hoe die opvang eruit ziet. Niets voor kleine kinderen oordeelt ze.
Slikken, en doorgaan zeker.
En thuiswerken zodra we kunnen. Want die luxe hebben we gelukkig wel.
ik ben alleenstaand en 4/5 ah werk… eentje id tweede kleuterklas en eentje ih tweede leerjaar… dus ja die worden om 8.00 uur op school afgezet en ik kan mijn werk zo regelen dat ze ‘maar’ 2 dagen per week tot 18u op school zitten, 2 dagen tot 17 uur en de woensdag een halve dag. Gelukkig een school waar de jongste nog een middagdut mag/kan doen…. evident is het niet. Niet voor mij maar zeker niet voor hen.
Hier eentje die al bijna een jaar naar school gaat. Ikzelf werk 4/5, op woensdag kan hij dus thuis nog een dutje doen ( al doet hij dat sinds oktober niet meer), twee dagen per week werkt mijn man thuis en omdat hij een halve dag verlof per week neemt, kan hij op die dag hem brengen en halen van school. Die dagen werk ikzelf een uurtje langer. De andere twee dagen breng en haal ik hem en blijft hij een uurtje in de opvang. Niet de eerste maanden, dan kregen we het zo geregeld via recup ed, maar nu kan het niet anders. Hij vindt het niet het allerleukste, maar kijkt er ook niet tegenop en als ik aankom is hij altijd vrolijk aan het spelen..
Bij ons zal het vanaf september ook rekenen zijn op de naschoolse opvang. Doxhter start dan op 2 jaar en 8 maand oud. Meteen volledige dagen en opvang tot 17 of 18 u, afhankelijk hoe ik werk. 1 dag per week ben ik thuis (tijdskrediet). Dus voor die ene dag zal ik haar op tijd kunnen ophalen. Mijn man kan geen deeltijds werk verkrijgen na het opnemen van zijn ouderschapsverlof, dat hij nu heeft (ook 1 dag per week). Op woensdagen hopen we beroep te kunnen doen op onze 4/5de werkende moeders, die meestal op woensdag vrij hebben (mijn man en ik moeten woensdag namiddag zowiezo werken). Onze moeders moeten wel 75 km rijden tot bij ons. Dat is 45 min, files van de Brusselse ring niet meegerekend. Allemaal niet evident, maar ik denk dat we niet de enige zijn in deze situatie en dat er kinderen zijn die veel meer en langer in de opvang moeten blijven. We zoen wel hoe het loopt, een andere keuze hebben we niet…
Wij hebben geluk, weet ik. Een stadsschool met buitenschoolse opvang, waar middagdutten worden gedaan (van 13 tot 14.30 u).
En voor de rest heb ik gefocust op me niet schuldig voelen dat hij pas om 17.45 u opgehaald wordt uit de opvang. De dagen in de crèche waren immers even lang. School is zeker vermoeiender, maar dat lossen we op door op tijd te gaan slapen (we zien hem dus niet zo lang door de week) en lange middagdutten in het weekend.
Veel succes met het puzzelen!
hier bewust een stap terug gezet toen ze heel klein waren, nooit helemaal gestopt, ik werk te graag, maar een tijdje part-time gaan werken en voor de rest konden we gelukkig rekenen op de oma’s die ze de andere dagen gaan halen van school.
Ondertussen zijn ze 10, 8, 6 en 4 en zijn ze blij als ze, zeker bij mooi weer, eens wat langer op school mogen blijven. Om vijf uur krijgen ze in de opvang boterhammen met choco … zo oneerlijk dat ze die anders altijd moeten missen :D
aja, en op 2.5 … halve dagen naar school, geregel met vervoer en onthaalmoeder en weetikwat, maar niet slapen in de namiddag lukt niet voor elk kind op die leeftijd.
Hier startte Lily-Rose in juni. Zij ging onmiddellijk volle dagen en week om week opvang tot 18u30… Voordeel was wel dat er een slaapklasje was en ze dus enkel op woensdag een ‘slapeloze’ dag had. Wonderwel lukte dit allemaal heel goed! er waren nog kindjes van haar klas die naar de opvang gingen, maar zij moest natuurlijk wel het langst blijven… juli en augustus (buiten ons verlof dan) ging ze ook naar de naschoolse opvang, daar is ze enorm gegroeid! want ervoor was ze redelijk beschaamd bij onbekenden, nu is dit zo goed als volledig weg. September terug idem als juni en sinds oktober zit ik thuis met bekkeninstabiliteit. Dus geen opvang meer dit schooljaar (tot eind maart zwangerschapsverlof en aansluitend bevallingsverlof en ouderschapsverlof). We zien dus wel wat volgend schooljaar zal geven :-)
Naar school gaan geeft je kind ook een ritme en dat geeft iets meer rust.
Langs de andere kant is de school erg snel uit en als ze ziek worden is opvang niet evident.
Veel succes met de nieuwe stap.
Bij ons was het vanaf de eerste dag overuren aanwezigheid op school, nl. ook in de voor- èn naschoolse opvang. Ik werk fulltime en m’n man bijna dubbel fulltime. Zodoende ben ik het ganse jaar ‘werkweduwe’, met als enig stevig voordeel dat hij dan wèl alle schoolvakanties thuis is om op onze (ondertussen puberende) kids te passen (niet dat dat door hen geapprecieerd wordt :)). Ik ben ervan overtuigd dat ook jij je weg wel vindt als schoolgaand/hobby-uitoefenend/werkend/liefdevolle moeder en vrouw evenals kokkin, schoonmaakster, vriendin, dochter, mens-zijnde!
Eerst en vooral, Lilith, wat fijn dat het goed gaat met Dexter en hij er klaar voor is!
Aan de verhalen, voegde ik dat van mezelf toe. Als alleenstaande mama is dat vooral een verhaal van niet in balans geraken, blijven schipperen. En moe zijn. En mentaal ook nog eens ergens afhaken, al werk ik zo graag (en hou ik natuurlijk ook heel veel van mijn kinderen).
http://prinsesopdekikkererwt.wordpress.com/2014/11/21/stof-tot-nadenken-werkgezin-voor-alleenstaande-ouders/
Er is inderdaad een soort onmogelijkheid om de vereisten van werk en gezin met elkaar te combineren, ook voor zij die het samen kunnen doen, en/of hun eigen werktijden wat kunnen plannen etc. En ik denk dat je niet anders kan dan kiezen, dat kiezen altijd verliezen is, en dat het dan gaat om de keuze voor wie het verlies zal lijden. :(
Niet alle reacties gelezen.
Sinds sept.gaat onze Gust ook naar school. School vond hij eerst niet zo leuk, maar liep uiteindelijk wel los. Sinds november ben ik terug aan het werk en wordt hij dus ‘verplicht’ om zowel naar voorschoolse als naschoolse opvang te gaan. And guess what…. Die vindt dat dus fantastisch! In tegenstelling tot de mama en de papa die het gegeven dat hij het fantastisch vindt, niet echt leuk vinden.
Op woensdag komt mijn mama (meme) en dat breekt gelukkig een beetje!
Hier zijn afspraken vaak last minute beslissingen: ‘kan jij morgenochtend/avond want ik heb onverwachts vergadering?’
Ook al proberen we veel te plannen… ’t lukt niet altijd!
Succes! Je komt er wel!
Wij hebben twee meisjes van 2 en 5. Ikzelf werk full-time (dicht bij huis) en mijn man is zelfstandige met onregelmatige uren en constant avond- en weekendwerk.
Toen de oudste in begin naar school ging, heeft het wel even geduurd eer we opnieuw een ritme gevonden hadden. Gelukkig had ze wél de kans om op school nog een middagdutje te doen, en ze had daar ook wel nood aan. Voor de rest ging ze heel graag en was ze er echt klaar voor. ’s Avonds was ze een vodje en viel ze bijna onmiddellijk in slaap in de zetel. We hebben een paar keer geprobeerd haar wakker te maken om te eten, maar dat leidde alleen maar tot hysterische huilbuien en een onhandelbaar kind. Op den duur deden we dat gewoon niet meer en legden we haar rechtstreeks in haar bedje. Ze sliep tot ’s ochtends.
De jongste zit voorlopig nog in de crèche en mag in principe na de krokusvakantie naar school. Ze gaat voorlopig nog niet op het potje, dus het is een beetje afwachten. Ik ben – in tegenstelling tot bij de oudste – eigenlijk helemaal niet gehaast om haar naar school te doen. Als het niet lukt met de zindelijkheid, of ik heb op een andere manier het gevoel dat ze er nog niet klaar voor is, laat ik haar gewoon nog in de crèche tot de paasvakantie, of eventueel zelfs tot na de grote vakantie. Ik zie geen enkel reden om haar per se naar school te willen doen.
Is dat voor jullie iets om te overwegen? Of heb je echt het gevoel dat Dexter niet meer in de crèche wil blijven, dat hij eruit gegroeid is? Als hij echt nog nood heeft aan het middagdutje, of het lukt om een andere reden niet, kan hij dan nog terug naar de crèche? Ik zou zeker niks forceren, ze moeten al lang genoeg naar school…
Ik vind de “keuze” tussen gezin en werk ook wel een moeilijke evenwichtsoefening. Op zich wil ik mijzelf blijven ontplooien, en dus zie ik het niet direct zitten om minder te gaan werken, en langs de andere kant voel ik mij soms wel schuldig (het typische moedergevoel, nietwaar). Ze zitten dikwijls tot half 6 in de opvang. Maar als ik ze ga afhalen, zijn ze altijd nog flink aan het spelen, en heb ik niet het gevoel dat ik ze tekort doe. Dus dat geeft wat gemoedsrust.
Ik schreef op mijn blog ook een stukje over de combinatie werk-gezin, vnl. toegespitst op de “gezinsmaaltijd”, geïnteresseerden vinden het tekstje op http://lieziepeasy.wordpress.com/2014/10/12/hoe-ik-het-klaarspeel-en-jij-binnenkort-ook/.
In elk geval veel succes, maak je geen zorgen, het komt sowieso in orde! Het duurt misschien wel even voor iedereen aangepast is, maar eens jullie opnieuw een ritme gevonden hebben, lijkt het alsof de situatie nooit anders geweest is! :)
Hier ondertussen ‘al’ een 2e kleuterklassertje… Ik vond de overgang van opvang naar school een enorme aanpassing. Misschien wel de grootste sinds de geboorte… En stilaan zijn we nu wel gewend aan het schoolritme, toch blijf ik het kunst- en vliegwerk vinden. Ik ben blij dat ik gewacht heb met het opnemen van mijn ouderschapsverlof tot mijn zoontje naar school begon te gaan, maar zelfs met een 4/5 werkweek haal ik het niet en moet mijn zoontje ofwel gehaald worden door de grootouders ofwel in de naschoolse opvang blijven.
Maar wat als ons tweede zoontje binnen twee jaar naar school moet? Heb ik dan nog wel voldoende ouderschapsverlof om hem ook wat op te vangen?
Want ze zijn toch nog zo klein als ze naar school beginnen gaan. Het is ook voor hen een enorme aanpassing. Geen dutjes meer, veel rumoer en kindjes, eten op school… Onze oudste is heel sociaal maar ook een gewoontebeest en ik heb hem echt zien worstelen met die overgang. Hoe je het ook draait of keert… schooluren zijn niet afgestemd op het werkritme van vele ouders. Komt daarbij dat je als ouder er toch ook graag bent voor je kind als het nog zo klein is en naar school moet gaan? Het is eigenlijk pas sinds onze zoon naar school gaat dat ik de combinatie werk-gezin heel erg in vraag ben beginnen stellen. Ik zou er zo graag meer voor mijn mannetjes willen zijn, maar eerlijk gezegd is dat financieel niet haalbaar. Maar eerlijk gezegd weet ik ook niet hoe dit ‘probleem’ aangepakt zou kunnen worden… langere schooldagen zouden teveel van de kinderen eisen, kortere werkdagen krijg je logischerwijze niet aan werkgevers verkocht. Dus ploeteren we maar verder, ook al ben ik bang dat ik ‘later’ spijt zal hebben dat ik er niet meer geweest ben voor mijn kinderen toen ze me het hardst nodig hadden. Niet gemakkelijk. En soms word ik daar heel boos en ook wel heel triest van.
Er zijn er niet veel meer… maar ik ben zo’n thuisblijf-mama. Met reeds heel wat een leuke werkervaringen en een masterdiploma op zak, maar ook met echtgenoot die zelfstandige is, het klokje rond werkt, en onmogelijk op die onmogelijke uren aan de schoolpoort kan staan.
Toen ons oudste zoontje zijn schoolcarrière startte, werd z’n broertje net geboren. Het waren dus het meteen volle schooldagen, ook hier zonder slaapklasje. Gevolg was dat mijnheer in slaap viel om 16u15 (neem dus vooral een boterham mee voor in de auto, of op de fiets… dan heeft hij tenminste al iets gegeten). Daarna tijd te over voor de kleine baby.
Een professionele loopbaan wil ik zeker nog weer opbouwen, maar voorlopig is een half dagje vrijwilligerswerk per week voldoende. Ik besef dat dit ‘mama-bestaan’ niet voor iedereen wenselijk/mogelijk/weggelegd is… maar ik voel me hier zonder schuldgevoel echt goed bij. Ik ben hier niet in gepushed door mijn man, ik wist al toen ik hem leerde kennen welk belang zijn carrière had. Ik ben dus even financieel afhankelijk van hem, ik voel me hier niet onderdrukt door. En manlief is even afhankelijk van mij als het op de opvoeding van z’n oogappels aankomt ;-) Ik run dus ons ‘ménage’, sta steeds op tijd aan de schoolpoort, engageer me in de ouderverenging,… heb – wat een luxe – zowaar nog ‘wat tijd voor mezelf’… ik doe dus méér dan wafels bakken en strijken, hoewel ik ook dat met plezier doe. En onze zoontjes krijgen inderdaad tonnen aandacht van mij, maar als het erop aankomt willen ze toch steeds bij papa op schoot… in het weekend, als hij eens thuis is ;-)
Succes ermee, Kelly! Dexter zal dat zeker super doen.
Joanna zal pas naar school gaan in november volgend jaar, dus wij hebben nog wat tijd om na te denken hoe we dat zullen aanpakken. Hoewel ik dat voor mezelf wel al heb uitgemaakt: plan is om via ouderschapsverlof 4/5de te gaan werken en op woensdag thuis te zijn (voormiddag voor mezelf, namiddag voor haar), tot dat op is, en dan écht 4/5de. Ik verwacht hier geen problemen mee bij mijn werkgever. Daarenboven heb ik de ongelooflijke h**r*enchance dat ik kan werken waar en wanneer ik dat wil. Ja, ik heb meetings, vaak zelfs, zowel overdag als ’s avonds. Maar daarbuiten regel ik mijn werk en werktijden zelf. Ik zou het bijvoorbeeld zo proberen regelen dat ik haar op maandag en vrijdag kan halen aan de schoolpoort (dan werk is ’s avonds wel wat door), zodat ze “enkel” dinsdag en donderdag wat langer moet blijven. Dat ík dat allemaal doe, en niet mijn man, heeft enkel te maken met het feit dat het voor mij heel wat makkelijker te regelen is. Want hij zou het evengoed willen. Naschoolse opvang overlaten aan grootouders, is hier geen optie, want we wonen te ver. Tenzij ze het zelf helemaal zien zitten en er zouden om vragen, dan gun ik hen dat met veel plezier ;-)
O ja, en ik nam actief deel aan de discussie vorige week (via de gentlemom facebook pagina, onder andere) en schreef er zelf dit over: http://denbuiten.blogspot.be/2014/11/mijn-conclusies-bij-het-grote.html
Voer voor discussie maar vooral (hopelijk) voor verandering!
Dag Kelly,
als eerste: wat goed dat Dexter zich beter voelt, en wat fijn voor jullie als ouders. Wat fijn ook dat hij zijn tijd heeft mogen en kunnen nemen.
als tweede: als kind hebben mijn ouders ons een hele tijd van een babysit voorzien, zodat we wel thuis waren maar zij toch voltijds konden gaan werken. Dat was echt geweldig. We hadden ook wel ongelooflijk veel chance, mijn ouders hadden een broer en zus gevonden die we nu nog altijd kennen, en die met elkaar afwisselden. Wij namen de schoolbus tot thuis, en zij waren er. Ik moet wel zeggen: ik weet niet hoe dat qua kostprijs zat. We waren toen met zijn drieën, en ik vermoed eerlijk gezegd dat mijn ouders voor drie kinderen tegelijk die investering wel konden maken. Ik ben er hen in elk geval nog altijd dankbaar voor, net zoals ik onze geweldige babysitters niet genoeg kan bedanken. Voor de fijne tijd die ik als kind had, én voor het geweldige idee dat ik hoop zelf toe te kunnen passen als dat nodig is.
Hier intussen ook al het tweede jaartje naar school en in het begin ook heel wat schuldgevoel, want hier wel vanaf het begin volle dagen zonder middagdut en tot 17u30 in de naschoolse opvang. In het begin was het wennen zowel voor het moedergevoel van mij als voor onze Jasper. Maar al heel erg snel vond hij zijn draai hoor! Kids zijn zeer flexibel en passen zich ongelofelijk vlot aan veranderende situaties. Die dut haalde hij wel in door in de weekends langer te slapen of soms nog een middagslaapje in het weekend. Wij hielden wel het avonduur in het oog waarop hij ging slapen zodat hij niet oververmoeid de dag moest starten (dus ook wat meer organisatie ’s avonds met het eten maken en zo), maar al die avonturen op school én in de naschoolse opvang! Hij genoot, maakte vriendjes en er was zeer weinig last van afscheidtroubles (zoals bij ons ook in de creche), week per week kwam er een nog meer vrolijk ventje tevoorschijn dat erg graag naar school én opvang ging. En zo te horen moet iedereen puzzelen hoor, zelfstandige werken of niet, maar het lukt, dus gewoon go with the flow, de rest volgt vanzelf met de nieuwe fase die erbij komt!
Nou, ik haat school.
Veel meer dan toen ik zelf moest gaan :p.
Het is te zeggen, ik haat de ochtendrush! Ik werk al 8 jaar in ploegen, maar werk bijna altijd de late of de nacht, waardoor ik slechts zeer zelden een wekker hoefde te zetten, de laatste 3 jaar fungeert Louise als wekker, maar dan kruipen we nog ff samen in bed, liggen wat te chillen in de zetel, om na een uur mss eens een boke te gaan smeren, en nog een uur later ons eindelijk aan te kleden.
Kort gezegd, we zijn geen ochtendmensen, ik nog veel minder dan zij.
Maar met school, met school word je ineens verplicht om wel om om kwart na 7 uw wekker te zetten, of om 25 na 7 om toch maar 10 minuten langer te kunnen slapen, en u vervolgens keihard te moeten haasten om niet te laat te zijn.
We stappen gewoonlijk nét op het belsignaal de schoolpoort door. En op woensdag, op woensdag gaat ze niet, dat spaart me en dagje ochtendrush. Vind ik niet de moeite om dat stressvolle uur door te gaan voor slechts een schooldag van 2,5u (van 8u25 – 11u10 om precies te zijn)
Voorts ben ik sinds ze naar school gaat parttime gaan werken. Anders zat het kind door mijn ploegenwerk vier dagen per week tot 18u in de nabewaking, nu slechts maximaal 2 dagen (gezien ik ook weekends werk)
Daar voel ik me nog oke bij, bij die paar dagen. En zeer binnenkort (ssst, het gaat te snel) zit ik 9 maand thuis (zwangerschaps-, bevallings-, borstvoedings-, en ouderschapsverlof) en gaat ze helemaal niet zoveel meer moeten gaan.
Jullie komen er ook wel door, al is het niet alitjd leuk :p
Way to go, Dexter! Zo fijn dat de kleine man enthousiast uitkijkt naar zijn eerste schooldagen. Hier is de dochter nog maar net twee, en nu al is ze hele dagen bezig over “schooltje gaan”. Normaal staat dat gepland voor eind mei, maar eerlijk gezegd overwegen we om haar pas in september te laten gaan, omdat we anders al meteen met een gigantisch opvangprobleem in de zomer zitten (en ik ook niet goed weet of ik haar wel de hele aanpassing wil laten maken op 5,5 weken tijd). Als ik er nu aan denk, dan denk ik niet dat ik het heel moeilijk zou hebben met naschoolse opvang. Ik heb als kind zelf ook altijd in de opvang gezeten en ik vond dat op zijn slechtst “normaal” en op zijn best “leuk”. Geen trauma’s aan overgehouden alleszins. Maar de woensdagen (school gedaan om 11.40 (!!)) en vrijdagen (15.00) baren mij toch al zorgen… Nu zou het in theorie nog “makkelijk” moeten zijn, in de crèche, maar van zodra er iets misloopt (bijv als ze ziek is), worden de grenzen van het systeem onmiddellijk duidelijk. Onze ouders zijn heel erg bereid om in te springen, maar wonen op 70km. En ik heb al een fameuze stap in mijn carrière teruggezet, en hoe zeer ik het optimisme van anderen daaromtrent respecteer/bewonder, ik weet dat ik daarmee definitief deuren heb gesloten en dat ik nooit “echt” weer op datzelfde spoor kan geraken. En ja, ik heb die “opoffering” gemaakt voor mijn gezin en ik zou dat opnieuw doen, maar dat neemt niet weg dat het bij momenten toch pijn doet… En in theorie is het mooi om na te denken over gelijke bijdrage van de partners, maar bij de job van mijn man is er geen keuze: dat is 120% werken of niet.
Wij hebben geluk. “Onze” lagere school heeft een “janneke maan” slaapklas, wat onze meid deugd deed en ook ons kereltje volgend jaar op de been zal houden. Na school moeten mijn kinderen naar de naschoolse opvang, en nu zelfs ook naar de voorschoolse opvang. We hebben maar 1 auto en mijn man moet dit jaar dagelijks om 8u30 in Wevelgem zijn (vanuit Brugge) voor een opleiding (herscholing nummer drie).
Ons dagschema wijzigt wel vaak. Ik geef les, hij gaf les, dus hebben we ook periodes gehad dat we vaker onze kindjes aan school konden afzetten en afhalen omdat dat door onze gecombineerde lesroosters zo uitkwam. Nu door die opleiding, die ene auto en mijn lesrooster en vergaderingen (vaak 2x in de week ’s avonds, ja, ook in het onderwijs) is het dus wat meer gehaast en wat minder tijd voor elkaar. Mijn dochter van 5 klaagt wat vaker. “Ik zie je nooit”. “Ik mis je”. “Waarom moet je nu weer weg”. Ons zoontje van 2 knuffelt en speelt wat harder als we er wel zijn. Het is niet altijd makkelijk, maar het moet zo gaan.
Er wordt in de discussies die nu worden gevoerd over de work/life balance vaak gegooid met het woord keuze. Ik denk dat veel mensen niet veel keuze hebben. Wij leven echt niet boven onze stand en hebben niet veel marge.
Ik werk zelf 4/5, ik ben op maandag thuis en doe dan al mijn verbeterwerk en zo zodat ik er in het weekend toch volledig ben voor de kindjes. Maar dat (ouderschapsverlof) loopt af in mei en ik heb er geen meer over omdat t ander opging aan n zwangerschapsvergiftiging. Joy.
Ik doe mijn job graag, net als Famke Robberechts, ik zou niet blijer zijn als ik thuis zou blijven, maar t puzzelen en de kindjes 2x n half uur zien per dag, t steekt soms. Al kan ik volledig vertrouwen op t team in onze crèche en naschoolse opvang. Gelukkig dat ik me daar toch simpelweg goed over kan voelen.
De school was hier in onthaalklasje niet gedaan op de middag gelukkig, anders zouden we het ook niet kunnen doen zonder beroep te doen op grootouders…
Mn vriend werkt in een ploegensysteem waardoor onze meid ene week af en toe smorgens in de vooropvang moet en de andere week ’s avonds…niet leuk maar ze is heus niet de enige en is dat nu zo gewoon
Oef, gelukkig voelt Dexter zich nu beter!
Bij ons is het vanaf de paasvakantie zover. Wij gaan allebei 4/5de werken met ouderschapsverlof. Geen idee hoe we het anders zouden moeten klaarspelen. Geen idee ook of dat financieel handig is. Maar kind gaat voor in deze, denk ik dan. Zeker die eerste jaren wil ik haar nog niet in naschoolse opvang zetten, ik ga ervan uit dat ze zo al uitgeput genoeg zal zijn.
Maar wel spannend :-)
Zoon is gestart op 1 september, hij mocht in principe in juni al gaan maar dat vonden we geen goed idee (te veel verandering op korte tijd dan). In de school is er een slaapklas maar dat wou hij niet en de dagen zonder dutje gaan prima. Op maandag en dinsdag gaat hij naar de naschoolse opvang tot 18u. Dat was in het begin met vrij veel tegenzin, ook al is de opvang super (georganiseerd door een andere dienst dan de school en dus ook op een andere plaats). Tegenwoordig gaat hij wel graag al moet hij pro forma kunnen zeggen dat hij liever niet gaat, maar als we hem ophalen is hij zich rot aan het amuseren met zijn vriendjes. Toch ben ik blij dat we het tot 2 dagen kunnen beperken. Ook geen familie in de buurt, maar op woensdag brengt mijn man zoon en babyzus naar zijn moeder op 25′ rijden. Anders was dat weer een halve dag opvang erbij… Ik werk 4/5e en kan op vrijdag om 15u aan de schoolpoort staan, mijn man kan 1 dag per week thuiswerken en hem op donderdag gaan halen. Elke week is het een kleine uitputtingsslag, om van de vele vakanties, pedagogische studiedagen en kleine en grote ziektes nog te zwijgen. Maar school is ook wel superleuk. Onze zoon is echt groot geworden op die 2 maanden dat hij gaat. Een echte kleuter. En dat is zalig om zien.
Succes!
Zoon gaat sinds februari naar school. Ik was toen zwanger van nummer twee. Huilde tranen met tuiten toen ik hem afzette aan school. Het ventje had er gelukkig minder last van :-) Ik vond het verschrikkelijk dat mijn werkuren niet te combineren waren met de schooluren. Ik werk voor de overheid, pendel elke dag naar Brussel, zit veel achter mijn bureau, maar mag af en toe eens op verplaatsing/thuis werken. Een nine-to-five job, maar de schoolbel rinkelt al om 15u30!!
Vanaf maart ben ik 80% beginnen te werken. Ik werk 5 dagen van 6u00 ipv 7u30. Hierdoor kan ik om 15u30 aan de schoolpoort staan.
Op 11 juni ( ;-) ) werd ik weer mama en ben ik thuisgebleven tot 11 november: bevallingsverlof en 2 maanden voltijds ouderschapsverlof. Die 5 maanden zijn voorbij gevlogen! In de zomervakantie was ik 5 weken lang overdag alleen thuis met een kleuter en een baby. Ik had hier een beetje bang naar uit gekeken, maar het viel reuze mee!
Sinds 12 november ben ik weer aan het werk. Weer 80%. Om 15u30 sta ik aan de schoolpoort en even daarna pik ik mijn dochtertje in de crèche op.
Het is soms behoorlijk heftig: het werk blijft hetzelfde, of ik nu voltijds of 80% werk. Het kan best stressvol zijn: je werk doen in 6u ipv in 7u30. Ik had me voorgenomen om wat meer relax te zijn op t werk (hé, we zijn ambtenaar hé jongens!), maar na twee weken heb ik al ondervonden dat me dat niet lukt. Te perfectionistisch… En ondertussen moeten we de boel thuis ook nog draaiende te houden. Lukt wel, maar het is wel zwaar.
Dat komt allemaal wel goed. Hier eentje in de 1ste kleuterklas en eentje in den kribbe die totaal uitnde richting ligt. Vorig jaar geprobeerd met een voltijdse job in een CVO (dus ook avondwerk); maar dit jaar wijselijk naar 15/20 gegaan. Het is een pak beter, al blijft het een puzzel voor de avonden met grootouders die gelukkig in de bres willen springen. Ik ben trouwens ook v plan de oudste binnenkort af en toe eens wat te laten nablijven, kwestie van ietwat tijd voor mezelf te hebben. Wie weet amuseert hij zich daar wel te pletter!
Ik heb (voorlopig) ook de ‘luxe’ dat ik freelance werk en mijn activiteiten dus min of meer kan organiseren naar de schooluren. Dat is aangenaam voor mezelf, want ik vind het écht fijn om mijn zoontje ( 3 jaar, 1e kleuterklas) zelf af te zetten en op te halen. En aangenaam voor hem, want hij is om 15u30 (middagdutjes zijn geen optie in zijn school) al zo belachelijk moe (en bijgevolg lastig), dat ik er niet aan moet denken wat voor een kind ik mee naar huis zou krijgen als hij na die volledige schooldag nog ‘ns een paar uur in de nabewaking zou moeten blijven. Edoch: GEEN PANIEK! GEEN STRESS! GEEN SCHULDGEVOELENS! ALLES KOMT GOED! Als ik binnenkort weer een ‘vastere’ job heb, zal het trouwens ook anders moeten en daar zal ie ook wel weer aan (moeten) wennen. Kinderen die niet naar de nabewaking moeten, vinden dat trouwens een zeer intrigerende plek. Kinderen zijn bovendien enorm flexibel en passen zich, als je ze de tijd geeft, aan geweldig veel situaties aan. Zowel mentaal als fysiek. Maar bon, dat neemt dat niet weg dat ze altijd liever bij jou zijn. Dus de momenten dat je er kan zijn, be there! Ook al is je werkdag dan echt onnozel kort. Eens je geluncht hebt, is het zo weer tijd om naar school te vertrekken. Dat went nooit helemaal ;) Succes!! X
Ik werk halftijds en dat is hoe wij het beredderen. Zijn job is niet mogelijk in minder dan voltijds, de mijne is niet vol te houden aan meer dan 70% (heb ik met scha en schande ondervonden), waardoor ik halftijds werken zo erg niet vind. We hebben het geluk dat manlief genoeg verdient, zodat het niet zo erg is dat ik serieus minder verdien dan al mijn studiegenootjes van aan den unief.
Opvang is niet echt een puzzel, ze gebeurt door mij of door hem, op grootouders of andere helpende handen kunnen we niet rekenen. Allez ja, op die 4.5 jaar en meer dan 100 ziektedagen heeft mijn papa ons toch al 1x uit de nood geholpen omdat zoonlief vanaf de maandag erg ziek thuis was en we geen van beiden de donderdag konden thuisblijven. Mijn werkuren kan ik grotendeels kiezen, maar de dag zelf verlof pakken voor zieke kindjes gaat niet, dus wordt het grootste deel van manliefs verlofdagen daarvoor gebruikt. Ik zorg ervoor dat ik 4 dagen van de 5 aan de schoolpoort sta, hij staat er de donderdag zodat ik kan werken tot ik naar de naailes ga (mijn me-time).
Zoonlief moest tot september 1 dag/week in de opvang blijven en dat was er voor hem te veel aan. Pas nu hij 4.5 is, is hij niet meer zo uitgeput als de schooldag gedaan is en zou opvang niet zo erg zijn. De dochter startte in september en stelt het heel goed bij haar vriendjes, maar moet elke avond nog voor 19u in bed, anders wordt ze ziek. Tja, gevoelige kindjes… Als ze niet doorsnee zijn, kun je ze ook niet doorsnee behandelen zeker?
Oh de horror… Wij zijn hier net terug van een infoavond over het inschrijving systeem van de gemeente. Waarschijnlijk gaan er niet genoeg plekjes zijn. Bidden en hopen. En dan, sja wat dan… Het Lief is zelfstandige maar wil gelukkig wel wat minder gaan werken zodat ik verder kan werken aan de carrière. Of dat genoeg gaat zijn? Geen idee. Vraag het mij over een jaar of twee nog eens…
Hier gaat de dochter ook volgend jaar naar de kleuterklas (twijfelen nog tussen januari of rond pasen). Ik heb het geluk dat ik de helft van de maand maar werk (twaalf uur shiften) waardoor ik de dochter regelmatig kan gaan halen. Op andere dagen zal de vriendin, met dank aan haar flexibele werkgever, vroeger moeten stoppen met werken om de dochter te gaan halen. De misgelopen uren haalt ze dan wel in op dagen dat ik niet werk + deel thuis werk. Een uitgebreid opvangnetwerk hebben we niet. Met werkende ouders en schoonouders die aan de andere kant van het land wonen (Antwerpen vs Westhoek). Het zal hier ook aanpassen worden met vallen en opstaan, maar ik denk eens je in dat ritme zit het allemaal best kan meevallen. Een kwestie van goed plannen en agenda’s naast elkaar te leggen.
Ondanks ons netwerk (oma’s halen kindjes van 3.5 en 5 jaar om beurt op aan school om 15u30) is het elke week nog regelen en plannen afhankelijk van mijn weekschema met vergaderingen en events die uitlopen tot ’s avonds en de planning van mijn man. Hij zit ook geregeld in het buitenland zit, soms voor 2 dagen, soms een ganse week. Dit brengt nog extra geregel en zorgen mee omdat de kindjes dan hun papa en de normale routine missen.
Een van ons zet ze normaal af op school om 8u45. Ze zijn nog nooit naar de opvang gegaan en voor hen zijn de eerste schoolweken wel vlot verlopen. Mijn zoontje was nog niet proper en is nog maanden met een pamperbroekje naar school geweest. De juffen maakten er geen probleem van, jongens lijken sowieso wat trager op dat vlak.
Zelf vind ik vooral de vele vakanties een probleem. Speelpleinwerking en opvang vinden ze bij ons totaal niet leuk. Afgelopen zomer een paar dagen geprobeerd, mijn dochter stond de tweede dag ’s morgens al over te geven… De grootouders kunnen ze gerust een paar uur opvangen maar ganse dagen is allesbehalve ideaal, noch voor de kids noch voor de grootouders. Daarom probeer ik in de zomer een maand ouderschapsverlof op te nemen zodat ik mijn verlof kan nemen in de andere vakanties. Maar dan is het nog zoeken… Wij werken allebei bewust voltijds maar het is toch niet te onderschatten, zoals in al die artikels beschreven. Ik ben blijkbaar geen superwoman en niet zo geëmancipeerd als Mevr. Robberechts. Me-time schiet er bij mij totaal in. Alles gaat op aan kinderen, werken en huishouden.
Op het gevoelsvlak heb ik het zelf erg moeilijk gehad toen mijn zoontje naar school kon gaan. Weken van tevoren heb ik me zorgen gemaakt en traantjes gelaten. In de creche zitten ze in een beschermde omgeving. Op school zijn er de speel-, eet en toilettijden en daar maakte ik me toch zorgen over. Al bij al is het goed verlopen. De eerste weken is sowieso aanpassen en vooral de tweede en derde schooldag zijn moeilijk voor het kind. Voor de ouders is het een stap in het loslaten, voor de kinderen een stap naar opgroeien en zelfstandigheid.
Succes daar ! Hopelijk kan je een goede planning uitwerken !
School is een hel voor uren.
Ik merk bij Astrid op school dat vooral de voor en naschoolse opvang toch behoorlijk vol zit;
7 uur smorgens tot 7 uur s’avonds en zelfs dat is niet voldoende voor werkende ouders
laat staan voor alleenstaande ouders zoals mezelf.
Ik heb het geluk dat ik beroep kan doen op de grootouders
maar believe me, het heeft enorme nadelen
en moest ik het kunnen herdoen, NO WAY dat ze nog naar Mémé gaat.
dus niet te veel puzzelen en gebruik maken van voor en naschoolse opvang
wij denken soms ocharme ocheere da kind moet daar naartoe
maar uiteindelijk moet het gewoon weg wel, willen we niet onder de armoede grens geraken dan moeten we er wel gebruik van maken.
niet schuldig voelen en niet stressen gewoon gebruik van maken
(kindjes vinden het ondanks onze zorgen ook meestal wel plezant daar)
en wat betreft kids
zolang ze maar naschoolse qualitytime krijgen met mama en papa als mama en papa zelf relaxed zijn.!!!
eens ze 10 zijn is ook dat gedaan, dan is’t mama mag ik op youtube en ben je zelf 2 uur gerust voor het lezen van je favoriete boek ;-)
Mijn jongste dochter start in januari ook met school. Als thuismama heb ik de luxe om elke dag aan de schoolpoort te staan. Al is dat de afgelopen 2 jaar niet altijd zo gemakkelijk geweest. Net als Céline (blogje Het leven zoals het is ‘Den Buiten’) vond ik de discussies van afgelopen week niet altijd fijn om te lezen. Ook bij mij borrelde er heel wat. (Heb m’n ziel ook even blootgelegd op mijn blogje). Fijn om te lezen dat de thuismoeders ook gesteund worden!
Alvast veel succes met de start voor Dexter. Ik denk dat onze kinders ongeveer even oud zijn. (Sien geboren op 22 juni 2012)
Hoi Lilith,
Ik lees al een poosje mee en hier wou ik nu eens op reageren. Ikzelf ben mama van een tweeling van 3,5 en het naar-school-gaan-gebeuren, bezorgde ook mij gigantisch veel stress. Want ik werk in Brussel en kan mijn uren niet zelf kiezen. Mijn man is zelfstandige en heeft meestal ’s avonds afspraken. Wij zijn beiden enige kinderen en mijn ouders wonen té ver van ons vandaan om de kindjes zomaar eventjes te gaan oppikken. Dus doen wij aan naschoolse opvang. En neen, wij voelen ons daar helemaal niet schuldig om. We doen het enerzijds omdat we niet anders kunnen maar anderzijds WILLEN we het ook. Het is een enorm bewuste keuze want wat is dat toch met die negatieve bijklank als het over naschoolse opvang gaat? In de klas van mijn kindjes gaat 80% naar de opvang. Dus het spelen, zingen, kleuren, dansen gaat gewoon verder! De kindjes amuseren zich daar super en wij krijgen (bijna) altijd vrolijke kindjes mee naar huis. Bovendien krijgen ze er om 17u30 altijd een lekkere boterham dus hongerig zijn ze ook niet.
En inderdaad, de angst van het wegvallende middagdutje … dat hadden wij hier ook. In het dubbel. Maar als je dag per dag leeft, overleef je het uiteindelijk wel. En de kindjes ook. Of in jouw geval; je kindje ook. Wij hadden de eerste maanden de optie voor een slaapklasje waar we nog gebruik van maakten maar daarna was het resoluut gedaan met dutten en tutten. Gevolg? de woensdagnamiddag doen de kindjes een gigantische dut bij oma en opa (van 13u tot 15u30). En alle andere dagen vliegen ze resoluut om 19u30 het bed in!
Is er veel ruimte voor qualitytime met de kindjes? neen. Maar indien ik mijn uiterste superste hardste best zou doen om de kindjes te halen, ben ik niet alleen binnen de kortste keren werkloos maar ben ik zelf volledig over mijn toeren om er op tijd te geraken. En als ik gestresseerd ben, zijn mijn kindjes dat ook. Dus liever een rustige mama dan een kip-zonder-kop-mama. Onze avonden samen zijn kort (van 18u tot bedtijd) maar ze zijn zalig en onbetaalbaar!
Hopelijk heb je er iets aan,
Groetjes en bonne chance!
Vanessa
Bewust alleenstaande mama van een tweeling van ondertussen al 5 jaar.
Werk 4/5 en ben op woensdag thuis. School 250m van thuis. Mijn werk op 10 min van school. Kids ’s morgens op 8h op school. Tot 17h in de opvang. 5 min later zijn we thuis. Op vrijdag werken van 7h30 tot 12h30. Dus om 15h sta ik aan de schoolpoort.
Ik heb daar ook maanden over gestresst en geweend en wakker worden in het zweet enal….Twee jobs, vrij ver van huis, veel files, geen familie dichtbij huis die kan inspringen, enzovoort….Maar het lukt. Een van ons brengt ze smorgens om 8u (het uur dat de vooropvang stopt en de gewone schooldag begint). Twee dagen per week blijven ze in de naopvang, tot 17u30 a 18u (afhankelijk van de file) en twee dagen per week haalt een middelbare schoolmeisje (onze babysit) ze af, zodat ze gewoon na school naar huis kunnen en daar op hun gemak zijn (lees: kunnen rusten, niet in het lawaai van de opvang zitten, relaxen) en op woensdag blijf ik thuis en dat zou ik dan ook niet willen missen.
En over naschoolse opvang denk ik: opvang is zo erg nog niet, ze doen dat ook graag, alleen zou voor onze kinderen 4 dagen per week écht te veel van het goede zijn. Dat kunnen ze kwa vermoeidheid echt niet aan.
Spijtig dat Dexter niet meer kan slapen op school. Onze jongste zit nu in het eerste kleuterklasje en slaapt nog altijd smiddags. Mag er niet aan denken dat dat al zou wegvallen in het instapklasje. Dat was gewoon niet mogelijk geweest hier.
Wat ik hier al een paar keer heb gelezen (maar eigenlijk dacht dat meer mensen daar gebruik van zou maken). Een babysit die ze ophaalt na school, voor ons een goede oplossing. Kindjes kunnen thuis in de rust bijkomen van een drukke schooldag, al iets eten, eventueel in bad gaan, pyjama aandoen. En voor de ouders toch iets meer mentale rust en niet altijd even veel haast om s’avonds thuis te raken. Ook handig dat je een extra back up hebt voor vakanties, als er eens eentje ziek is, … Ben zeker niet tegen naschoolse opvang, en heb er zelf als kind ook veel tijd doorgebracht maar 4 of 5 dagen per week zou van het goede te veel zijn. En jammer genoeg door zelf als student als naschoolse oppas te hebben gewerkt al veel triestige naschoolse opvang initiatieven gezien (weinig bewaking, kleine kindjes die verloren liepen tussen al die grote kinderen, geen goede begeleiding, etc.).
Hier twee dochters.. 11 jaar en in het zesde leerjaar, 4.5 jaar in de derde kleuterklas… Opvang.. altijd weer dezelfde stress… Wij zijn zelfstandig.. Op maandag werken wij “niet”.. Dwz onze winkel is niet open, maar firma’s hebben je gsm nummer, ik moet ook boodschappen doen en heb natuurlijk de rompslomp van papierwerk die tijdens de week niet altijd lukt.. Ik breng ze ’s morgens zelf naar school, daar sta ik op ( alleen niet nu en de komende weken want ik zit in een rolstoel..), op maandagmiddag en avond haal ik ze op of papa als ze eens geluk hebben.. De rest van de week eten ze allebei ’s middags op school en gaan ze ’s avonds naar de naschoolse opvang, Bondgenootje bij ons.. Dat valt goed mee.. Woensdagnamiddag brengt de oudste bij ons door in de winkel en kan ik haar huiswerk na zien, de jongste blijft graag gaan naar de onthaalmoeder op woensdag. Zaterdag brengen ze allebei door in de winkel.. Sedert de tweede week van november zit ik in een rolstoel en besliste mijn oudste dochter om Judo te volgen…Gelukkig kan ik rekenen op een hele goeie vriendin, die op dinsdag en donderdag nu mijn twee kids met haar mee neemt naar huis, ’s avonds al een boterham geeft en mijn oudste mee stuurt naar de judo met haar zoon… Het blijft een gevecht tegen de tijd.. opvang sluit om 18u30, wij om 18u, kwartierke rijden als het verkeer mee zit… Vroeger waren we open tot 19u.. ondertussen is dat 18u geworden en ik overweeg nu om op zaterdag om 17u te sluiten.. Zolang ze baby waren had ik het geluk van in onze eigen zaak te werken en bleven ze 10 à 11 maanden bij mij in de winkel om dan naar de onthaalmoeder te gaan.. Daar kon ik van profiteren, waar de meeste moeders al hun baby moeten afstaan aan oma’s, onthaalmoeders… Ik merk wel dat hoe ouder de kinderen komen, hoe moeilijker ik het heb dat ik zo weinig tijd voor ze heb.. Ondanks dat de winkel op zaterdag open is, probeer ik wel de ganse dag voor ze klaar te staan. Zondagen zijn heilig en beslissen de kids mee wat we doen.. Als ze op maandag vrij zijn, dan zijn zij het ook die mee helpen kiezen.. gaan we winkelen, speeltuin.. enz…
spannend he, dat naar school gaan. Maar het komt wel goed! Wij hebben drukke jobs (door omstandigheden is het geen optie om minder dan fulltime te werken), en doen beroep op een babysit om onze oudste dochter van school te halen. Voor ons een prima oplossing. Ik vind ook de opvang zeker een valabele oplossing, maar ik merk wel dat onze dochter extra moe is die dagen dat ze ook nog naar de opvang moet (als de babysit niet kan). Iedereen vindt wel een manier, succes met de zoektocht naar de jouwe!
Je berichtje en de linkjes deden me nadenken én schrijven (http://blog.petitecouture.be/?p=215). Eens ze naar school gaan, wordt het inderdaad een stuk ingewikkelder, maar het scheelt al een pak dat je flexibel kan werken. Mijn zoontje was ook een heel angstig mannetje. Misschien komt dat vaker voor bij kindjes die een moeilijke start maken? Bij hem was het er nog niet uit toen hij naar school begon te gaan, maar hij is in de kleuterklas wel ongelooflijk vooruit gegaan op dat vlak. Schitterend om ze zo te zien evolueren! Succes en goede moed!
Hier een dochten van 3 die in de eerste kleuterklas zit. Het jaar dat ze voor het eerst naar school ging (in september vorig jaar), had ik zoveel mogelijk verlof opgespaard om de woensdagnamiddagen op te vangen en dan verlof te nemen.
Naief als ik was dacht ik dat de naschoolse opvang geen probleem ging zijn, ze bleef tenslotte in de crèche ook tot 17:00. Hier mochten ze in de instapklas wel nog een middagdutje doen (weliswaar maar een uurtje).
Dat was evenwel een tegenvaller, door de nieuwe omgeving etc. brak mijn hart telkens ik ze ging halen omdat ze zo eenzaam naast de opvangjuf stond te wachten.
Maar.. toen ze de kindjes leerde kennen veranderde dit enorm en nu zit ze vaak te spelen als ik toekom en is het geen enkel probleem meer.
Waar ik weinig over lees en wat mij eigenlijk meer parten speelt zijn de schoolvakanties en de opvang daar.
Ik had ook de keuze 4/5 te gaan werken, want ik heb nog steeds 4 maanden ouderschapsverlof tegoed, maar dat kwam erop neer dat ik hetzelfde werk op 4 dagen moest doen ipv 5 en er ook nog minder voor betaald zou worden.
Dus mijn oplossing, het kind gaat naar de naschoolse opvang, elke dag, het is voor haar tenslotte geen opvang want ze spelen gewoon verder in een ander lokaal (het is wel een geweldig goed ingerichte speelzaal).
Ter compensatie neem ik vanaf volgende zomer mijn ouderschapsverlof op per maand. Dat wil zeggen dat ik 6 weken (1 maand ouderschapsverlof + 2 weken gewoon verlof) leuke dingen kan doen met de dochter (en dit 4 jaar lang). Mijn andere weken verlof zijn ook bestemd voor de schoolvakanties.
Succes!
Een grote stap…. maar ze bloeien echt helemaal open op school.
Ik werk ( happy me) gelukkig zelf in de school waar mijn dochtertje gaat.
Vorig jaar, in de peuterklas bracht ik haar tijdens mijn middagpauze snel naar de onthaalmoeder ( 1 straat verder). Daar kon ze dan nog lekker rusten. Nu in de 1ste kleuterklas, gaat ze hele dagen, maar ik heb mijn uren zo geregeld dat we na school lekker gezellig samen naar huis kunnen.
Over de opvang zou ik me niet te druk maken. Bij ons op school zijn er kinderen die zeuren wanneer ze nu ook eens eindelijk in de opvang mogen gaan spelen :-)
Dit was 2,5 jaar geleden al mijn grootste angst, hoe gaan wij dat in godsnaam doen met schooluren en vakanties? Wij splitsen ons volledig op. Ik begin voor dag en dauw te werken (6u), Tom doet de ochtendshift. En ’s avonds is het andersom. Daar moeten we natuurlijk als koppel op inboeten. Toch zal het ook met naschoolse opvang zijn…Helaas. On the other hand: mijn ouders waren vanwege een eigen zaak ALTIJD thuis en wij vonden dat als kind verschrikkelijk. Wij mochten niet op school blijven eten, die waren altijd thuis zonder tijd te hebben voor ons…Ons grootste plezier was alleen thuis zijn, al duurde dat maar 5 minuten :)! En inderdaad, dag per dag. Ik zou graag minder werken, maar dat lukt voorlopig niet. Maar ik vraag me elke dag af hoe andere mensen dat in godsnaam doen!
Ik vond het ook een grote sprong. Van klein manneken naar schoolgaand kind.
Onze school is gelukkig erg mini, maar er kon niet geslapen worden en dat vond ik zorgwekkend.
Gelukkig waren er de grootouders, twee namiddagen per week (woe en vrij) en mocht Verne in een veldbedje slapen tijdens de avondopvang.
Hij deed dat vrijwillig.
De eerste twee weken waren wennen, maar daarna was hij mee met het ritme van de schooldag+ opvang. Het viel reuze mee achteraf gezien.
Vernes schooldagen zijn van 8 tot 17u30. De ochtenden blijven triest, maar ’s avonds wil hij vaak niet mee naar huis.
En dat van dat doodop zijn na school en boven het bord in slaap vallen…mythe alhier! Energie voor 10, puur van de inspiratie en leuke dag. Het kind geniet op school, ik merk het aan alles.
Toitoi!
Wij staan beiden in het onderwijs en dan nog was/is dit moeilijk. Onze dochter moest heel snel wennen een voor- en naschoolse opvang. Zelfs nu nog is dit soms puzzelen met onze uurroosters en ze zit reeds in het 3de kleuter. Volgend schooljaar gaat ze naar het eerste leerjaar, er zijn dagen dat we niet voor 18u thuis zijn, hoe gaan we dat doen met het huiswerk van de dochter en dat van ons? Soit, we mogen waarschijnlijk niet klagen, onderwijs en zo, maar toch hoor, het is niet altijd gemakkelijk, ook niet voor ons.