1. Dat evenwicht waarnaar ik op zoek was? Dat nieuwe, met Dexter die naar school gaat en mijn werkdagen die daardoor zeer kort zijn geworden? Ik ben nog altijd vreselijk hard aan het zoeken. Er is zo weinig marge dat een tegenslag ervoor zorgt dat ik soms weken aan een stuk alleen maar lijk in te halen. Ik voel dat ik moet vertragen, want ik ben altijd maar aan het rennen, slok mijn eten naar binnen achter mijn laptop zonder te kauwen, moet zo efficiënt zijn met de uren die ik wel heb dat ik ’s avonds doodop ben in mijn hoofd. Het is het moeten kiezen waar ik het moeilijk mee heb. Wat minder werken, zeggen ze dan, maar ik werk net zo graag. Ik heb dus maar bloemetjes gekocht, en verplicht mezelf weer om een middagpauze te nemen, en mijn dag te beginnen met een kwartier tijdschriften lezen in plaats van mails beantwoorden. De wereld zal vast niet stoppen met draaien. En indien wel, weet het me dan vooral te zeggen.
2. Over dat werken gesproken. Vorige vrijdag mocht ik op interview naar Amsterdam. Lees: geweldig vroeg opstaan, even over en weer, en net op tijd thuis zijn om Dexter nog in bed te steken. Maar ook: zo hard genoten van het interview en de inspiratie die ik eruit haalde. Het stuk verschijnt zaterdag in De Standaard Magazine, en daarna schrijf ik hier een verslag.
3. Er zit gelukkig ook een break aan te komen. Exact, zeer toevallig dag op dag, twaalf jaar nadat ik Youri voor het eerst zag in de eerste wagon van de trein naar Disneyland Parijs (of toch had moeten zien) gaan wij terug, deze keer met Dexter, die sinds hij het weet elke morgen begint met een “Mama en papa? Ik wil naar Disneyland!”. Wij ook jongen, wij ook. Nog maar een paar nachten slapen.
4. Mijn persoonlijke Facebookaccount is sinds vorige week officieel onbestaande. Na meer dan vier maanden van hem niet te gebruiken heb ik hem volledig vernietigd in plaats van gewoon gedeactiveerd (waarna je hem op elk moment weer kunt opstarten), en is er no way back. Ik ben er content mee. En ja, ik heb nog een valse, waarop mensen mij proberen toe te voegen, maar do not bother: die gebruik ik alleen maar om de pagina van deze blog aan te vullen. Voor de rest hebben Mark Zuckerberg en ik nog maar bitter weinig met elkaar te maken. Ik had gedacht dat hij me na een paar weken zou mailen om te checken wat er scheelt, maar dat viel me toch allemaal serieus tegen.
5. Leve de zon. Ik kan het echt niet genoeg zeggen. Leve. De. Zon.
Dat eten op die eerste foto: amaikes zeg! Met het eerste hongerke dat opkomt, loopt het water me al in de mond! Mooie tulpen ook, zorgt altijd weer voor een instant lente-gevoel!
Zo herkenbaar.. ’s avonds doodop zijn in je hoofd. Als je de oplossing vindt, denk ik dat we met velen zullen uitkijken naar rust.
Geweldig relaas van jullie eerste ontmoeting trouwens :-)
Dat er nog vele tripjes naar Disneyland mogen volgen!
Is het voor jou onoverkomelijk om Dexter een paar dagen per week een uurtje of zo in de naopvang te laten? Dat kan zo’n verschil maken in je planning, hij speelt gewoon wat langer met zijn vriendjes en op de andere dagen sta je misschien toch wat relaxter aan de schoolpoort te blinken?
Hey Julia, ik hoop het binnen een paar maanden te kunnen doen. Hij is nog geen drie en doet op woensdagnamiddag en in het weekend nog een serieuze middagdut. Meestal is hij doodop als ik hem ga halen, een uur langer wil ik hem nog niet aandoen.
Maar ik leef op hoop dat het misschien volgend jaar wel kan. :)
Herkenbaar! Dat zoooo graag werken, maar het doodmoe worden van het goochelen met tijd en schoolpoorturen. Succes, sterkte! x
Ja, dat eerste schooljaar kan lastig zijn.
Maar het betert, echt. Soms laat ik mijn dochters in de opvang blijven, gewoon omdat ze dat zelf graag willen…
Leve. De. Zon. Ik kan het niet beter zeggen. Hoera, binnenkort Disneyland!
Dat Mark mij niet mailde, daar keek ik niet van op, maar jou ook niet?? Tssss, geen goeie punten! Voor de rest: doodop in je hoofd, da’s herkenbaar. Bij mij betert dat héél veel als de zon er is. En ze is er :)
Ik ben heel blij dat ik thuismama ben, maar ik snap even goed dat het niet voor iedereen is weggelegd. Ik ga nu één dag in de week therapie geven. Om toch één dag onder de volwassenen te zijn en voldoening te halen uit iets anders dan mijn kleine man te entertainen.
Maar als ik al onze vrienden zie hollen om alles gecombineerd te krijgen: werk, kind, huishouden en nog een sociaal leven graag. Dan ben ik toch niet jaloers :-)
Wel super dat je die Facebook hebt stopgezet! Want die sociale media brengen ook een hoop stress mee. Ik hou voorlopig gewoon nog Facebook/internetloze dagen. Mijn Mac blijft geregeld eens een dag of twee afstaan.
Amai, Disneyland. Daar ben ik wel serieus jaloers op! Een tijdje terug gedaan zonder kids nog en dat was al awesome. Dat kan dus met kind alleen maar beter zijn. Geniet van de rust en de tijd met het gezin!
Wel. Ik heb al twee en een half jaar geen facebook meer en ik mis niets ! Of ik heb toch dat gevoel niet.
En wij gingen enkele weken geleden naar Disneyland met de kinderen. Echt tof was dat !! Het tofste vonden ze de Peter Pan vlucht. En zeker de Wild West Show doen. Die is zo goed.
Wij gaan zeker terug ….
Ik geef toe dat de zon wel degelijk mijn humeur verbeterd. En dat van anderen. Laat maar schijnen dus (al zal Jill Peeters me vast tegen spreken).
Ik neem voortaan in de supermarkt ook wekelijkse een bosje tulpen of rozen mee…next to food for the body, food for the soul! Schreef in mijn laatste blogpost ook net dat ik tot rust kom bij het lezen van magazines, gewoon al daar eens tijd voor hebben of maken kan deugd doen. Ik ga er zelfs speciaal wat vroeger voor naar mijn dokter- of tandartsafspraak :-) Veel plezier in Disneyland!
Die eerste foto… die sliertjes… Zijn dat enkel courgettes of zit er ook nog echte pasta tussen? En dat maak je gewoon met pastasaus?
Ziet er superlekker uit!
Enkel courgettes, en die waren fantastisch. Gemaakt met hun spiralizer, die ik ondertussen heb. :)
Leve de zon, inderdaad. Wie heeft Mark Zuckerberg nodig als de zon schijnt? En als je stukjes kan schrijven voor tijdschriften, en op interview mag naar Amsterdam. Goed dat je bewust wat me time inbouwt, dat is nodig om zo’n tempo te kunnen volhouden. Schitterende foto’s ook.
Gewoon facebook opzeggen of wat? Ik zou serieuze afkickverschijnselen krijgen. Hoedje af.
hoi,
zeer leuke foto’s en hoedje af hoe jij je tijd indeelt!
maar af en toe eens een stapje terug zetten kan geen kwaad en verricht soms wonderen!
hoh, ik lees “er zit een break aan te komen” en ik dacht even “alléé, gaan die nu uit elkaar???” :-) Ik moet trager leren lezen….
Ooohh Lilith tell me please! Van waar heb je die mooie sterretjes jas van Dexter?
Na de paasvakantie gaat onze oudste ook naar school gaan, ik heb ook al een beetje bang voor onze vaste schema’s die omgegooid zullen worden. En wij zijn zelfs maar gewone nine to fivers!
Van bij Ille en Ella in Ieper, van Villervalla. Ze hebben ze ook in zomerversies. :)
http://www.villervalla.be/
Courgetti FTW! Hier ook een toppertje.
Gisteren toevallig voor de eerste keer ‘courgetti’ klaargemaakt volgens een recept uit het laatste boek van Pascale Naessens. Ik ben er nog over aan het dagdromen, zo verrassend lekker was het!
Doet me er aan denken dat ik ook dringend tulpen in huis moet halen! :-)
En ik ben jaloers op de pasta!
Ik herken het gevoel dat je beschrijft zo goed. Verder heb ik nu al 3,5 jaar geen FB meer. Nog niet beklaagd, eindelijk rust in mijn hoofd!
Ik heb jou gisteren gespot bij de bib en ik had echt een OHMYGAAWD starstruckmomentje! Ik wilde nog toeteren met mijn auto, maar besefte op tijd dat jij me niet ging herkennen :)
Dat schoolgaande kinderen je werkschema behoorlijk overhoop zetten, merken we hier ook al een tijdje. Ik heb soms ook het gevoel dat ik niets gedaan krijg. Maar alles went zeker, zelfs leven met schoolgaande kinders. Hier zijn de werkdagen soms ook veel te kort, zeker met een Frauke die nog veel middagdutjes nodig heeft! Tips hoe jij je werkdagen invult, zijn altijd welkom ;-)
Jahaa, de zon ! En een tuinstoel. En een glaasje wijn. En ja, ook mijn boek over gezinspedagogiek. Omdat studeren in de zon fijn is.
En ook al een beetje stress voor “waggaadageevnalsArthurooknaarschoolmoet”. Maar da’s maar voor begin september.
Wat een leuke blog heb je hier! Ik kom via random bij je uit en zit te genieten van de uitstraling ervan! Tja, ik doe het maar met een ‘standaard’ bloglook, en ben al heel tevreden over het resultaat maar toch… erg leuk om te zien hoe het ook kan.
Je schrijft lekker weg… ik kom vaker lezen hier! Groetjes, Draakje
Ik las je stukjes in DSM. Wel knap, hoor, je lijkt zo veel te maken voor hen tegenwoordig! En altijd goed geschreven, boeiend en interessant… Alleen de gedachte aan vleesbouillon vond ik wel eng ;).
Wat lief, dankjewel! :) Haha, ik kan snappen dat de vleesbouillon een brug te ver was, maar ik had al enkele weken paleo gedaan, dus ik kon het aan. ;)
Haha :), moet er luidop om lachen. Dat van die paleo vond ik ook straf! Chapeau hoor!