Er zit al een tijd een nieuwe rubriek in mijn hoofd. Ik weet het, als ik een euro kreeg voor elke nieuw rubriek in mijn hoofd dan moest ik niet meer zitten klooien met apps als YNAB, maar dit is een zeer leuke rubriek. Aan mensen die iets hebben gedaan dat mij intrigeert vragen wat het leven hen ondertussen heeft geleerd. Hun waarheden, de dingen die zij weten.
Mensen zoals Thomas Siffer, bijvoorbeeld, die naar een godvergeten dorp in Italië vertrekken om er uitzonderlijk lekkere olijfolie te gaan maken, schijnbaar alles achterlatend, zonder al te veel angst. Net als die keer dat hij met vrouw en kind de wereld ging afzeilen iets waar ik met grote ogen naar kijk. Hoe komt het dat sommige mensen drie jaar rond de wereld gaan zeilen terwijl ik soms moeite heb om met mijn auto naar Kortrijk te durven rijden omdat ik niet zeker weet of ik wel parking ga vinden?
Ik wilde weten wat hij weet, intussen, en wist hem terwijl een bon af te troggelen waarmee jullie weer van die geweldig lekkere ongefilterde en biologische olijfolie (zie vorig jaar) van de nieuwe oogst kunnen bestellen. Olie die hier nog zo goed als elke dag op tafel komt en zeer goede commentaren kreeg van iedereen die er de vorige keer bestelde.
Niet snel snel scrollen zonder lezen, wel, want de waarheden zijn misschien zelfs nog meer de moeite. Al weet ik zeker dat boer Thomas dat zal tegenspreken, en zal zeggen dat zijn olie zeker nog duizend keer meer de moeite is dan zijn waarheden. Thomas kan geweldig goed tegenspreken.
Dit weet Thomas intussen:
Doodsbang van de hoge duikplank springen is veel leuker dan beneden aan de trap staan twijfelen.
We zijn allemaal bang om nieuwe wegen in te slaan. Ik ook. We klampen ons liever vast aan een zekere job die we niet graag doen, aan een relatie waarin we ons niet goed voelen of aan het geestdodende uitzicht op een mooi pensioen, dan te gaan voor onze dromen. Omdat we bang zijn om te falen. Omdat de afloop van elk risico onzeker is. Terwijl er net zoveel plezier ligt in het springen van de hoge duikplank. Ook al heb je nog zoveel schrik. Er is altijd wel water in het zwembad. In het slechtste geval plets je hard op je buik. Maar altijd kom je weer boven water. En altijd, altijd, ben je erg blij dat je gesprongen hebt. Springen is veel leuker dan aan de trap staan twijfelen.
Als je vele keren na elkaar één mijl zeilt, geraak je helemaal rond de wereld.
Met mijn vrouw en kind heb ik rond de wereld gezeild. Dat is geen onoverkomelijke afstand, maar gewoon veel dagtochtjes na elkaar. Iedereen is in staat grootse dingen te presteren. Het moeilijkste is zeggen ‘Ik doe het’. De rest is afwerking. Mijl per mijl doorgaan, tot je de wereld hebt rondgezeild.
Gebruik je kracht om dingen los te laten, niet om ze vast te houden.
Als je in het water valt, moet je je niet uitputten om tegen de stroom in die ene boei vlakbij te proberen bereiken, maar is het beter je te laten meedrijven tot je dankzij die stroom een andere boei passeert. Alles is vergankelijk, niets blijft zoals het is, dus moet je dingen achter je durven laten. Vasthouden zorgt dikwijls voor verloren energie. Het rare is bovendien dat de dingen waaraan we ons vastklampen, net de waardeloze dingen zijn die niet voor het minste geluk zorgen: een verkeerd lief, materieel bezit, een indrukwekkende carrière, steeds meer geld op de bank, zekerheden voor een later die misschien nooit komt.
Zeg aan je ego dat hij zijn mond moet houden.
Altijd zit er in je hoofd een ego, een stemmetje dat zegt dat jij gelijk hebt, dat jouw boosheid terecht is, dat je terecht gefrustreerd bent, dat de anderen klootzakken of onnozelaars zijn. Als je erin slaagt dat ego het zwijgen op te leggen, leef je veel relaxter en kom je minder ellende tegen. Dat ego wil alleen zichzelf belangrijk maken. Ook door middel van imago, prestige, uiterlijke schijn – het hipste leven op Instagram, het laatste model Mini, een enorm plechtigecommuniefeest voor de kleine. Zeg aan je ego dat hij zijn mond moet houden, en je leven wordt een oase van rust en evenwicht.
Ontdek wat je gelukkig maakt.
Gelukkig zijn is een talent dat je kunt kweken. De eerste stap is ontdekken wat je gelukkig maakt. Niet wat je ouders gelukkig maakt, of indruk maakt op de buren, of wat je kinderen of de maatschappij van je willen. Neen: bepalen wat jou gelukkig maakt. Een dichtbundel schrijven, wiskunde studeren, lui in je zetel liggen? Eenmaal je ontdekt hebt wat je gelukkig maakt, is de rest invulling. Enkele tips: minder is meestal meer, en hoe kleiner iets lijkt, hoe waardevoller het dikwijls is. (Uitgenomen diamanten en goud. Belachelijk dat mensen daar inlopen. Dat is gewoon harde rots en metaal. Waardeloos.) Kweek het talent om gelukkig te zijn met een zonnestraal op de vensterbank, met een hond die naar de zee kijkt, of met hoe ingenieus een slakkenhuis in elkaar zit.
Zorg er elke dag voor dat je op je laatste dag niet denkt: ‘Had ik maar’.
Nog nooit heeft iemand op zijn sterfbed gezegd ‘Had ik maar meer gewerkt en mijn kinderen wat minder gezien’ of ‘Had ik maar meer geld op de bank laten staan en niet die droomreis gemaakt’. Elke dag kan je laatste zijn. Stel dus niets uit. En je krijgt maar één leven, één kans. Dus: jaag je dromen na. Onvoorwaardelijk. Alsof je leven morgen gedaan is. En als het nog zeventig jaar duurt, des te beter.
Zegt nooit ‘Bah, maandag’ of ‘Hoera, vrijdag’.
Als je blij bent dat het vrijdag is, doe je iets verkeerd. Kies dan tegen maandag een andere job. Want met tegenzin aan een maandag beginnen, is doodzonde. Je krijgt maar een beperkt aantal maandagen, zorg er daarom voor dat je ze allemaal fantastisch vindt. Verander van werk, van baas, van collega’s, van woonplaats, van lief, van inkomen, van leven. Verander tot elke vrijdag en maandag je gelukkig maken.
Je staat niet vast in de file. Je bent deel van de file.
Het stond al in het Nieuwe Testament: kijk niet naar de splinter in de oog van een ander als er een balk in die van jou zit. Dikwijls klagen we over iets waar we mee schuldig aan zijn. De verzuring van Vlaanderen, de opwarming van de aarde, de ratrace waar we aan kapot gaan, de overconsumptie… Kijk eerst of je zelf niet een deel van het probleem bent. En doe er wat aan.
Ge moet niet teveel nadenken.
Wij denken te veel na. We bestuderen te veel. Je kunt de beste relatie kapot analyseren. Je kunt over het mooiste piekeren tot het zijn lelijke kantjes toont. Soms moet je gewoon de dingen doen zonder nadenken. Els en ik zijn al 22 jaar erg gelukkig met elkaar, op het randje van elke dag verliefd. Dat is omdat wij bijna nooit onze relatie analyseren, maar gewoon elke dag domweg zoveel mogelijk ons best doen voor elkaar.
Je bent zelden bang van wat is, meestal van wat zou kunnen komen.
Op de oceanen was ik soms erg bang. Maar nooit was ik bang van de harde wind en de hoge golven die er op dat moment waren. Altijd was ik bang dat het erger zou worden. Maar meestal werd het niet erger. En als het erger werd, was ik weer niet bang van wat was, maar van wat zou kunnen komen. Uiteindelijk begreep ik dat het geen zin had bang te zijn. Al mijn angst was nutteloos.Tenzij je oog in oog staat met een leeuw die honger heeft. Dan mag je bang zijn. (Maar niet weglopen. Nooit weglopen.)
Wie elke dag iets nieuws leert wordt vanzelf een rijk mens.
Debuteren in onzekerheid is leuker dan herkauwen wat je kan. Over nieuwe keuzes struikelen doet meer deugd dan in herhaling vallen. Ik heb een datingshow gepresenteerd en reportages voor Canvas gemaakt, een roddelblad geleid en stukken voor De Standaard geschreven, een toppoliticus advies gegeven en reclame voor chocolade gemaakt. Nu doe ik mijn best om de lekkerste en gezondste olijfolie van de wereld te creëren. En ik geniet er ongelooflijk van dat ik weer iets nieuws mag leren. Van nul herbeginnen. Ook omdat ik weet: er ligt veel schoonheid in het falen. Als iets vanzelf gaat, is het maar half zo mooi.
Als je olijfbomen snoeit moet je niet aan de olie denken.
Geniet van alles wat je doet. Maak een spel van je tanden poetsen, zing terwijl je de was opplooit. Maak van elke handeling een edele bezigheid. Als ik urenlang stenen van mijn veld haal, probeer ik dat niet als een labeur maar als een kans om te mediteren te zien. Als ik olijfbomen snoei – heb ik geleerd – moet ik dat niet doen omdat ik een goede olijvenoogst wil. Ik moet dat doen omdat ik graag wil snoeien.
Gun de anderen ook eens wat.
Geven is leuker dan krijgen. Daarom, Kelly, geef ik jouw lezers hier een ‘Coupon van Kelly‘: wie op thomaseglialtri.com bij het bestellen van onze biologische extravergine olijfolie onder ‘coupon’ de code ‘Leve Kelly’ invult, krijgt zevenenhalve euro (€ 7,5!) korting. Niemand moet onze olie kopen, hoor. Echt niet. Ik wil alleen maar zeggen dat ik er super trots op ben en dat ze tegen Kerst op je tafel kan staan, of als geschenkje onder de kerstboom van mensen die je graag ziet.
Ge hebt het gehoord, allen daarheen. De actie loopt tot zondag 21 juni om middernacht.
Dikke merci Thomas, ik ga er een paar boven mijn bed hangen om elke dag even te lezen. Beloofd!
mooi, waardevol en de moeite om zo nu en dan eens te herlezen wanneer ik nog maar eens bang ben, of teveel zit te piekeren, of wil vasthouden wat ik best mag loslaten…
Echt, ik herinner me Thomas Siffer ook uit de Flair (toch? of was het een ander boekje?) waar ik toen met een zekere mix van jaloezie en verbazing zijn verslag over de zeiltocht rond de wereld las. Knap als je zo durft springen. Ik probeer het elke dag, maar merk dat vaak de stap tussen denken en werkelijk doen nog te groot is. Tijd om de bucketlist nog eens onder de loep te nemen en op sommige vlak wat meer te springen in plaats van te twijfelen onderaan die trap !
Bedankt voor het wakkerschudden!
Stemt tot nadenken alleszins, bedankt Thomas! Dit wordt weer een toprubriek, ik kijk al uit naar de volgende wijsheden!
Waw, dit is zonder twijfel één van de mooiste blogposts die ik ooit las. Ik denk dat ik het een paar keer ga herlezen en ongetwijfeld nog meer zal delen.
Inderdaad, in de Flair. Met zijn laatste column heb ik gebleit.
Fijne mens, met waarheden die raken. Onze olie is al besteld, dubbel van vorig jaar.
Heel inspirerend! Om regelmatig eens te herlezen.
Eigenlijk ben ik het met alles eens wat hij zegt, maar moet ik er wel eerlijk bij vertellen dat ik het niet in praktijk breng. Want tussen droom en daad gaapt de werkelijkheid. Intussen zijn er wel 2 kinderen op te voeden, is er een lening af te betalen, willen we onze dochters toch op alle vlakken een goede start geven… Ik vrees dus dat ik nog altijd beneden aan de trap sta te twijfelen ;-)
Wat heerlijk om dit te lezen. Al mijn hersenspinsel, alles wat ik stapje voor stapje zelf probeer voor elkaar te krijgen. Fijn dat dit op papier staat, een houvast voor velen! Als veel mensen het dit lezen, hoop ik dat iedereen maar een beetje van dit probeert. Wat zou het leven dat een feest zijn!
Die waarheden van Thomas, wow. Als ik nu nog eens wist hoe die in praktijk om te zetten! Want ik sta toch vaak beneden aan de trap te twijfelen. Behalve als het over de olijfolie gaat. Die heb ik gewoon dadelijk besteld! :-)
Ik ben zo stekezot van Thomas dat het onnozel wordt. Toen hij rond de wereld zeilde, had hij ook een blog, die ik bekeek op mijn Windows 98 computertje en belde naar mijn vriendin als er een update opstond. Door hem maakte ik de Tsunami in december 2004 bijna live mee en door hem stortte ik geld op het noodfonds. Dus ja, ik ga die olie bestellen, starstruck als ik ben… :-)
Olijfolie staat gelijk aan rust, zomer en ontspanning. Thomas heeft dat blijkbaar ook in zijn hoofd gestoken en dat is superknap. Wou dat ik het ook kon! (maar dat kan waarschijnlijk ook, maar hoe moet ik nog uitzoeken ;-))
Wat lijkt me dat een ‘schone’ mens zeg !
Maar zijn tips in de praktijk brengen … volgens mij is mijn ladder te hoog …
Je kan meer dan je denkt. Ikzelf heb 7 (!) jaar getwijfeld denk ik, en uiteindelijk heb ik mijn job opgezegd en ben ik terug gaan studeren. Naast de dingen die ik nu leer, geniet ik ervan om de was op te hangen, ’s morgens, met de zon op mijn gezicht, wanneer iedereen naar zijn werk is vertrokken en alles weer rustig is. Natuurlijk gaat dat niet vanzelf. Ik koop niet zomaar meer waar ik zin in heb, ik schuif niet elke maand aan tafel in een sterrenrestaurant en we gaan geen 5 keer op reis. Maar als ik eerlijk ben, was dat vroeger enkel het geval ’ter compensatie’. Omdat ik het ‘verdiende’. Maar of ik iets écht mis nu? Ik denk het niet. Misschien zie ik het binnen een paar jaar anders, maar dat zien we dan wel weer.
Zalige tips!
Verstandige mens, die Thomas. Zijn waarheden zijn ook échte waarheden.
Wat heb ik genoten van deze blog. Ik volg Thomas Siffer al sinds hij bij Flair een column had. En dat is toch best al een tijdje geleden. Hij en zijn vrouw zijn te bewonderen. Je moet het maar doen !
En Kelly, ben je nu na dit artikel nog steeds bang om geen parking te vinden als je ergens naartoe rijdt? ;)
Amai, die Thomas is precies écht een diep gelukkige mens! Ik bewonder hem. Ik wil zijn tips zo graag in de praktijk brengen, maar de trap naar de springplank is toch een groot obstakel… Zalige nieuwe rubriek trouwens, ik ben benieuwd naar meer!
Interessante vent, die Thomas. Heb met plezier & bewondering de zeilcolumn in Flair gevolgd en de Italiaanse verhalen en reportages in DSM
Aaah Thomas, je boek is al versleten van hoe vaak ik het las en met jullie mee droomde, elk jaar wel eens opnieuw.
Vat vol wijsheden toch.
De olijfolie is vloeibaar goud, dat kan ik bevestigen. Je hebt maar enkele druppels nodig om een slaatje op smaak te brengen. Een groot succes onder de kerstboom vorig jaar :-)
Ben ik trouwens de enige die vindt dat de jonge Thomas Siffer veel weg heeft van Otto-Jan Ham?
Ik kan hier alleen maar met open mond lezen en herlezen. Nu nog even moed verzamelen om te springen naar mijn geluk.
Ik ben toch ook al eens in een leeg zwembad gesprongen hoor, verdomme, dat doet zeer en herstel duurt lang. Dus toch wel je ogen een béétje openhouden als je een sprong waagt, zou ik zeggen :)
Het mooiste is dat het leven je zelf wel een duw geeft als je niet durft springen. En dan is het van moetes, al die andere dingen. Zoals het ego en je idealen loslaten, zoeken naar de schoonheid in de kleine dingen, ontdekken dat je vooral bang bent van irreële dingen en dat je beter in het nu kan blijven.
Mooi stuk, goede rubriek. Dank Lilith!
dat van dat geluk in kleine dingen zoeken en vinden dat had ik al door… de rest is nog wat werk aan…. bedankt voor deze inspirerende blogpost!
Voor mij is het iedere maandag vrijdag, ik heb nog een diep verlangen : zo goed kunnen schrijven als Thomas….
Potverdikke, het treft dat ik net zelf aan het meimeren was over een inspirerende mens! Chris McCandless (Into the wild) die alles achterlaat en er twee jaar op uit trekt. Net het boek gelezen, vol inspirerende citaten. Maar uiteindelijk zijn het de kleine dingen, het “gewone leven” en anderen die ook volgens hem de sleutel tot geluk zijn.
Interessante kerel die Thomas! Hij zegt niets dat ik nog niet wist, maar je moet jezelf er regelmatig eens aan herinneren.
Prachtige tekst Kelly. Zoveel waarheid in. Zonder jouw tekst te lezen schreef ik gisteren dit: https://twinterestink.wordpress.com/2015/06/09/niet-lezen-hier-heb-je-geen-tijd-voor/
Thomas Siffer! Inderdaad, wat een interessante, wijze man! Ik heb zijn columns in de flair destijds op de voet gevolgd. Zeker toen hij met Els en Luna met Mercator de wereld rond zeilde. Ik keek elke week uit naar de nieuwe Flair om deze column te lezen. Telkens zo mooi geschreven en zo ontroerend. Vooral de artikels over de Tsunami in 2004 zijn me bijgebleven. Ze waren net op dat moment in Thailand. Ik herinner me dat Thomas schreef hoe Luna haar vader zag verdwijnen achter een berg van water. Echt kippenvel… Gelukkig is alles tot een goed einde gekomen. Thomas en zijn familie gingen onmiddellijk tot actie over en hielpen de kustbewoners met de heropbouw. Want zo’n mensen zijn zij. Ik bewonder deze mensen ook heel erg! Ze leven duidelijk ten volle… Zo mooi! Ik hoop dat ik dit ooit ook zo kan zoals zij. Mooie waarheden en mooie rubriek, Kelly!
Een reeks tips om boven mijn bed te hangen.
Zalig! Waarheid tot en met, blog die ik zeker af en toe zal herlezen!
Echt de moeite om niet snel naar beneden te scrollen, Kelly. Altijd de moeite trouwens om goed en aandachtig te lezen bij jou. Thomas is een wijze man. Zijn woorden zou ik elke dag een paar keer willen lezen.
wat een leuke nieuwe rubriek! Ik sta zelf ook op zo een plank. Klaar om te springen. Ik heb schrik en zou uit pure gewoonte vasthouden aan mijn zekerheid, waar ik totaal niet gelukkig van wordt. Wat mooi gezegd allemaal! Zo leuk als je dit kan doen!!
Zo mooi, maar verdomd moeilijk in de realiteit…
Prachtige woorden. Ik neem ze mee, elke dag opnieuw en ooit geraak ik er wel. :)
En ik was net iets aan het typen, maar ik heb het terug gewist (invloed van Thomas blijkbaar ;)).
Toen zei je ooit tegen ons, Thomas:”Het allermoeilijkste van onze zeilreis was, de eerste keer de trossen los gooien! De rest volgt vanzelf.”
Inderdaad, je had en hebt gelijk!
Wij hebben onze “trossen” 4 jaar geleden weg gezwierd.
En zijn, op de bonnefooi, de wijde wereld in getrokken.
Heel sterk geïnspireerd door jouw woorden!
Wij leven vandaag.
En morgen?
Morgen is het wederom een nieuwe, “stralende” dag!!!
Geniet van het leven.
Geniet van de dag.
Geniet van het geven.
Geniet van de terugkrijgende lach!