Wanneer het juist was ben ik vergeten te noteren, maar ergens in de loop van vorig jaar wierp ik een blik op mijn boekenkast en schreeuwde ik “NO MORE!”. Ik deed een hoop boeken weg, hield alleen over wat ik echt nog wilde lezen en herlezen, en zwoer een plechtige eed: voor ik nog eens een kookboek kocht moest ik eerst stoppen met al mijn recepten van het internet te plukken, en bewijzen dat ik het in me had om te koken uit de boeken die ik al staan had. En zo geschiedde.
Tot ik eind vorig jaar verlekkerd boven een kookboek stond bij mijn favoriete boekhandel. Ik bladerde. Ik kwijlde. Ik legde het terug. Ik nam het weer ter hand. Neen, ik moest eerst nog wat recepten uit mijn andere boeken koken. Ik had het beloofd. Ik nam een foto van het boek, en legde het terug met de gedachte: als ik het binnen een maand nog altijd echt wil, dan koop ik het. We spreken volgens de info in mijn telefoon van tien december van 2014.
Om maar te zeggen: soms doe ik aan impulscontrole, en dan doe ik het goed. Dat marcheert, tot ik dan een half jaar later plots een blogpost zie voorbijkomen waarin het boek van mijn dromen een hoofdrol speelt. Ja kijk, ik ben ook maar een mens he zeg. Halsoverkop naar de boekenwinkel it was, en dat heb ik me nog niet beklaagd.
Het boek, dames en heren, is geweldig. Anna Jones is een oud-leerlinge van Jamie Oliver, die na haar tijd in Fifteen aan de slag ging in zijn team als styliste en food writer, zoals dat zo mooi heet. Dat doet er eigenlijk allemaal niet toe: Anna heeft een zeer leuk vegetarisch kookboek geschreven, dat vol recepten staat die ik wil klaarmaken en liefst nog vandaag. Ik heb er ondertussen een uit gemaakt, en mannekes, mannekes. Youri en ik moesten tijdens het opscheppen van onze royale tweede porties lachen omdat ik had gezegd dat ik iets zou klaarmaken dat hij waarschijnlijk toch weer niet zou lusten (ik ben een eeuwige positivo). Hij was er zot van. Ik ook. Dexter zelfs ook. Als dat niet voldoende onafhankelijke parameters zijn om dit stante pede op uw weekmenu te zetten WEET IK HET OOK NIET MEER. Niet normaal wat de smaken van de tomaten en de uien hier klaarspelen na een uur roosteren in de oven.
Zoete, kleverige tomaten-uienschotel voor vier
– 500 gram mini-uitjes (ik nam gewone en sneed ze in ringetjes)
– 750 gram grote cherrytomaatjes
– 750 gram nieuwe aardappeltjes, gewassen en gehalveerd
– zeezout en versgemalen zwarte peper
– olijfolie
– 1 blik van 400 gram cannellinibonen, uitgelekt
– een bosje basilicum
Verwarm de oven voor op 210 graden. Stort de uienringen in een braadslee en voeg er de tomaten en de aardappels aan toe. Druk alles flink aan zodat de tomaten met hun sap de aardappelen kunnen bedruipen. Bestrooi royaal met zout en peper en giet er wat olijfolie over. Schep alles door elkaar en rooster de groenten een uur in de oven, schep om het kwartier om.
Na een uur moeten de groenten heerlijk geuren, de uien gaar en lichtbruin zijn en de tomaten blazen en donkere plekken hebben. Haal de braadslee uit de oven en voeg de uitgelekte bonen en basilicum toe, rooster alles nog vijftien minuten.
Schep op verwarmde borden en zorg dat er geen druppel vocht in de braadslee overblijft. De zomer op uw bord maal zeven, ik zweer het u.
Goh, ’t ziet er zoooo bèrelekker uit eh!
En in verband met je kookboekenverzamelwoede: maak kennis met mijn kookboekenplank. Tis nie te doen… Ze zijn zo schoon, ze ruiken zo lekker, er staan zo’n mooie plaatjes in,… en het feit dat ik in de boekensector werk(te), maakte het nog moeilijker om ze te laten liggen. Ik heb mezelf wel verplicht om wekelijks één open te slaan en dan het gerecht op de linker/rechterpagina te maken. Als ik me er drie maand onafgebroken aan kan houden, mag ik het overwegen om mij nog een boek aan te schaffen. Eerlijke deal, denk ik dan. :)
De combinatie tomaten en ui is ook absoluut één van mijn favorieten! Ik at het deze week al 2x (zal er eens blogpost moeten over schrijven denk ik :-) ) Heerlijk is de combinatie van tomaten en rode ui! Hierbij blaadjes oregano en een heel klein scheutje rodewijnazijn voor de olijfolie. Dit alles samen in de oven. Moet je zeker ook eens proberen als variatie ;-) En met gegrilde blokjes feta erbij…mmmm, het water komt me weer in de mond!
Oooh en niet te vergeten: aanvullend nog 1 of 2 teentjes look in schijfjes gesneden ertussen mee in de oven en je waant je in de 7de hemel! :-) Groetjes
OOOOh dit ziet er heerlijk uit, van zoiets hou ik! Geen werk, puur qua ingrediënten, een heerlijke geur in huis en zalig lekker eten!!
En die boekenverslaving is o zo herkenbaar! Hier staat ook een hele kast vol maar toch zijn er altijd nog exemplaren die ik wel graag wil (en ook vaak niet aan kan weerstaan) maar tis zo fijn om met een boek op je schoot in de zetel te kruipen en denken “Wat ga ik morgen eens maken?!”.
Klein vraagje: is dat ‘gewoon’ in de oven, of grillen? Het is dat onze grill kapot is, maar de ‘gewone’ oven werkt wel nog :)
Gewoon, geen grill nodig!
Klinkt heerlijk, ga ik vanavond direct proberen, merci voor de tip!
Ik zocht nog wat inspiratie voor mijn avondeten, maar ondertussen weet ik al wat ik ga klaarmaken! Thanks for the kookbooktip trouwens, kende ik nog niet en ziet er echt wel tof uit!
Op het menu gezet voor de komende kookzondag en dus weer niet iets uit mijn kookboeken gehaald. (De internetrecepten van Albert Heijn zijn overigens ook heel inspirerend.)
Dat kan niet anders dan lekker zijn, groenten die een uur in de oven gestaan hebben. En ’t is mooi meegenomen dat je er zelf bijna geen werk aan hebt. Staat bovenaan op mijn “to cook”-lijstje!
Heb ik toevallig eens alles in huis voor dit recept behalve die bonen, maar daar vind ik wel wat op. Het zou natuurlijk nog beter zijn met de olie van Thomas, maar da’s dan iets om te onthouden voor deze winter!
Ik krijg gewoon trek terwijl ik het lees en ben in staat het vandaag te gaan maken, maar helaas het zal moeten wachten tot een andere dag. Deze dag enkel vloeibaar voor mij, mijn mond kan even niets anders hebben… maar er komen meer dagen!
Op jouw aanraden gekocht en wat een geweldig boek! Ik heb me voorgenomen minstens 3x per week er iets uit te koken.
Hier ook een overdosis aan kookboeken, om nog maar te zwijgen van losse recepten uit tijdschriften die hier overal rondslingeren. Vandaag vond ik er zo ééntje waarvan ik toevallig alle ingrediënten voor in huis had. Direct klaar gemaakt en goed bevonden. Eéntje voor het schriftje zeggen de dochters, ik heb nl voor allebei een schriftje liggen waar ik ‘mijn’ topgerechten nog handgeschreven bijhoud. Op die manier hoop ik iets zeer persoonlijk achter te laten voor hen.
https://secondpartofmylife.wordpress.com/2014/12/24/de-keuken-van-ons-mama/
Wel, dat ga ik nu eens uitproberen. Lekker simpel en ziet er echt goed uit!
En als er toch nog iets overblijft, de dag nadien is het koud ook nog superlekker…
ik wist dat ik deze met reden opgeschreven had :-) dinsdag was ik later thuis, dus het lief alleen gelaten met de ingrediënten en de link. (gelijk gezeur dat ik witte bonen had gegeven en geen cannelinni bonen en dat dat vast het geheel van de start hypothikeerde, maar hij heeft toch doorgezet). zijn vleesverscheurende voetbalvrienden kwamen eten en die zaten eerst nog te wachten waar de steak bleef, maar ook zij waren enthou! is dat een succes of is dat een succes?