lilith en de styliste: een verhaal in drie bedrijven

Streepjes met streepjes.

Streepjes met streepjes. Want nooit genoeg streepjes.

Enkele maanden geleden deed ik iets dat ik al heel lang wilde doen. Na jaren niks om aan te doen en elke ochtend vol twijfel en wanhoop voor mijn kleerkast staan riep ik de hulp in van iemand die er iets van kent. Ik deed dat voor een reportage in Steps, maar toen ik foto’s van mijn avontuur op Instagram postte kreeg ik zoveel vragen dat ik dacht: ik maak er een blogpost van. In drie bedrijven. Eerst: wat vooraf ging.

Er is geen stijlicoon aan mij verloren gegaan. Doordat ik op mijn achtste al te horen kreeg dat mijn lichaam schaamtelijk te dik was schakelde ik toen al over op een tactiek die ik tot enkele maanden geleden volhield: zoveel mogelijk van dat afzichtelijke lichaam verstoppen. Wijde bloezen, zo weinig mogelijk bloot vel, zelfs bij dertig graden, altijd broeken, legerbottines, sjaals, hoe meer ik kon wegsteken, hoe liever. Hoe dikker ik werd, hoe donkerder mijn kleren, want zwart slankt af, al werd het voor mij na een tijd duidelijk dat er nooit genoeg zwart op de wereld was om te verhullen dat de weegschaal doorgeslagen was naar meer dan honderd kilo. Veel meer.

voorna2013

Toen ik in 2006 mijn maag liet verkleinen (volgend jaar mijn tienjarig jubileum, kijk eens aan) deed ik dat vooral om gezondheidsredenen, maar ten tweede vooral ook omdat ik eindelijk in gewone kleren wilde passen. Een Zara of H&M inlopen en daar in al was het maar één kledingstuk passen, het is jaren een droom geweest zoals andere mensen dromen van tussen dolfijnen zwemmen of de lotto winnen. Meer nog: er waren dagen dat het iets leek als tussen dolfijnen zwemmen in een zwembad dat gevuld was met dollarbiljetten, zo ondenkbaar en zalig leek het me tegelijk. En het kwam ervan. Ik viel 56 kilogram af (dat is tien kledingmaten) en heb ondertussen nog steeds een maat 42, op goede dagen. Ik pas dus in gewone confectiematen. ‘DIKKE VETTE HOERA EN ALLES WAS PLOTS OPGELOST!’ zou je denken, maar toch niet. Helemaal niet zelfs.

styliste4

Jaren nergens inpassen, en dan plots in zo goed als alles. Wat koop je dan? Wat koop je als je nog altijd denkt dat je maat 48 hebt, en niet kunt inschatten of je al een achterwerk hebt dat je niet meer moet wegmoffelen onder een dikke jas.  Sta je ondertussen wel met een kleedje, of niet? Lang verhaal kort: ik heb de afgelopen tien jaar allerhande kledingstukken gekocht en gedacht dat ik er oke mee stond, tot ik mezelf op een foto zag. En bleek dat ik er in die fifties jurk die er helemaal vavavoom had uitgezien op een ander vooral uitzag als die kaboutervrouw van David de Kabouter, maar dan zwanger. Van zijn kabouterbaby’s. :aah:

Niet de look waar ik voor was gegaan toen ik vertrok, en dus greep ik toch maar weer terug naar veel strepen en grijs en veilig en een jeansbroek met een hoodie of eeuwige cardigan en nog veiliger en was het eigenlijk allemaal niet gemakkelijker toen ik mijn lichaam maar in één broek per winkel gewrongen kreeg? Toen zag ik er ook niet uit, maar dat was tenminste overmacht. Nu was het alleen maar een totaal gebrek aan smaak en stijl. Ik had geen idee wat ik dan wel moest dragen, maar wist een ding: de kleren die ik droeg weerspiegelden helemaal niet wat ik wilde weerspiegelen. Daar sta je dan mooi.

styliste3

Een mens moet elke dag kleren aandoen. Ik vond dat elke dag een moment van totale vertwijfeling. Om het niet te hebben over winkelen. Ik kocht steeds weer hetzelfde, voelde me niet eens ongelooflijk goed in hetzelfde, kon zo bewonderend kijken naar vrouwen die wel wisten wat ze deden dat ik bijna ontplofte van jaloezie. Ik probeerde te leren van Trinny en Susannah, maar werd altijd teveel afgeleid door de scène waarin iemand naar zichzelf moest kijken in ondergoed, en mocht er nog niet aan denken dat dat de prijs was die ik zou moeten betalen om te weten wat ik moest meenemen naar het pashokje. En dus ging ik door het leven alsof ik me in het donker had aangekleed.

styliste1

Kun jij je volgende column schrijven over mode?“, vroeg Bart van de Steps, enkele maanden geleden, alsof de duivel ermee gemoeid was. En dus schreef ik deze ultieme oproep:

Red de zwierige enkellaarsjesvrouw!

“Mijn modeleven verloopt in fases. Fase één is ontdekken dat ik eigenlijk al veel te lang dezelfde kledingstukken koop en draag, en me de vraag stellen hoeveel gestreepte truitjes iemand eigenlijk nodig heeft in haar leven. Fase twee: beslissen dat het anders kan, neen, moet! Modemagazines kopen. Denken: ja, dat is het. Vanaf nu ben ik iemand die kleedjes draagt, en enkellaarsjes. Vanaf nu ben ik de zwierige enkellaarsjesvrouw! Fase drie: investeren in kleedjes en enkellaarsjes. Fase vier: die een periode lang te pas en te onpas dragen, en alle andere dingen in mijn kast laten liggen. In te overmoedige gevallen zelfs wegdoen. Fase vijf: een foto van mezelf zien met een kleedje en enkellaarsjes, beseffen dat ik er helemaal anders uitzie dan ik bedoeld had, en vanaf dan alleen nog maar streepjestruien dragen tot ik weer in een nieuwe vestimentaire cyclus terecht kom en weer alles doorloop. Deze keer met skinny jeans en sneakers, of chino broeken met hakken.

Drieëndertig jaar worden heeft ervoor gezorgd dat ik op heel veel vlakken weet wie ik ben, behalve op vestimentair gebied. Dat heeft met een paar dingen te maken. Ik ging een jaar of tien geleden dankzij een operatie van maat 52 naar maat 42. Wat niet wil zeggen dat het allemaal rozengeur en maneschijn geworden is: dingen die een pop goed staan staan mij lang niet altijd, en doordat mijn rondingen nog altijd serieus aanwezig zijn ben ik op zoek naar het juiste evenwicht tussen maskeren en accentueren. Ik heb geen idee met welke kleuren ik sta, welk model mij wel of niet afgaat, en mijn stijl zou nog het beste van al omschreven kunnen worden als: zij doet maar wat.

Ik weet perfect wat ik mooi vind bij iemand anders, maar krijg het niet vertaald naar mezelf. En als ik iemand langs zie lopen die erin geslaagd is om een look te creëren die er niet alleen uitziet alsof er geen enkele moeite is in gekropen, terwijl die er toch perfect voor zorgt dat de drager er geweldig uitziet, dan kan ik wel een klein beetje jaloers zijn, ja.

Soms denk ik: ik maak het mezelf makkelijk. In plaats van elke ochtend te staan twijfelen voor mijn kleerkast die vol hangt met niks om aan te doen en dan toch maar weer in dezelfde keuzes te verzanden heb ik een uniform nodig. Blijft de vraag: welk uniform?

Kan iemand Jani Kazaltzis even op me afsturen, aub? Ik beloof dat ik niet in mijn gat gebeten zal zijn. Ik wil alleen eindelijk eens weten of er echt een zwierige enkellaarsjesvrouw in mij zit, of helemaal niet. Liefst voor ik helemaal te oud ben voor enkellaarsjes.”

Jani liet niet van zich horen. Maar iemand anders wel. Volgende week, deel 2!

Reacties

  1. Eigenlijk moest ik wel wat glimlachen bij je bericht. Zo heerlijk eerlijk geschreven! Ik ben benieuwd naar het tweede deel.

  2. Ik ben nu al benieuwd naar deel 2, ik hang aan je lippen!!!!! Hier nog een dame met een maatje veel te groot en ik durf de stap naar een maagverkleining niet te zetten… kon ik het maar wel! Ik ben nu al rete-trots op wat jij hebt bereikt en ben zeer benieuwd naar het vervolgverhaal.

  3. Zo keihard benieuwd naar deel twee. Ik zou ook wel eens zo onder handen genomen willen worden door een sympathieke versie van Jani. Want ondertussen voel ik me te oud voor fuck-me-botjes, vind ik hoge hakken te onhandig en komen allstars mijn al niet zo elegante zelve niet bepaald ten goede. Zo eindig ik dus een hele zomer op birkenstocks (juk) met glitters (woehoeoeow)

  4. Neena

    Na de bevalling van dochter nummer 1 riep mijn post-nataal gedeprimeerde zelf regelmatig uit dat het zo’n zonde was dat Jani niet te huur was. Het geweldige lief hoorde, onthield en organiseerde vervolgens een verjaardagsfeest waarop hij iedere genodigde vroeg een bijdrage te doen aan mijn shopping-piggy bank en zelf een sessie met styliste Emma Gelaude voor me boekte. En het was GE-WEL-DIG, op het eind van mijn stylingmiddag voelde ik me plots weer… mezelf. Ook al is mijn stijl ondertussen geëvolueerd; ik heb nu wel een (mini-) kleerkast waar ik met mijn ogen dicht outfits kan uitplukken zonder er zo uit te zien.
    Een stylingsessie is één van de mooiste dingen die je jezelf of een ander cadeau kan doen. I’m a believer!

  5. Dit klinkt herkenbaar. Ik heb zelf maat 40, op zich best ok dus, en ik vind shoppen verschrikkelijk omdat ik totàààl niet weet wat er bij mijn lichaamstype past (type appel, gelijkdatzezeggen) en vooral: wat bij elkaar. Ik heb zo vaak het gevoel dat mijn kleding totaal niet weerspiegelt wie ik ben. Ik volg dus met veel interesse mee!

  6. Moa kind toch, streepkes, doet da weg !!
    Stiekem wou ik dat Jani mijn buurman was en elke dag een nieuwe (goeie) outfit kwam klaarleggen …

  7. Sabine

    Ik wil Jani mijn kleerkast ook laten afbreken!!!

    Hier na de GBP en -35 kg (al had ik liever -45 kg gezien maar de lymfe-oedemen aan de benen en voeten beslisten daar anders over, damn!) ook nog altijd een vestimentaire ramp. In de winter: de eeuwige donkerblauwe jeans met t-shirt en vestje, colltrui of lange (hoe langer, hoe liever want dan blijven die billen meer verstopt) vest. Heel af en toe, als ik in de mood ben: een kleedje met dikke, zware nylons en laarzen die wél over mijn kuiten passen. In de zomer … wel, da’s een echte ramp! Want door die fijne vrienden van me (die lymfe-oedemen aan voeten en bovenbenen) kan en wil ik geen kleedjes of rokjes dragen waar die dikke voeten en benen onderuit piepen. Anderen zeggen misschien dat dat niet opvalt maar geloof me, het valt wél op! En de mensen maar staren … pffff … Alleen op vakantie riskeer ik het om in een lang kleed op straat te komen, daar kennen ze mij toch niet denk ik dan. De zomer, dat is lange onflatterende linnen broeken, lichte jeansbroeken en hopen dat die hittegolf heel snel voorbij is want 35°C en meer is niet leuk als je alles wil bedekt houden.

    Ik ben een tafelmodel. Zolang ik zit, is het allemaal OK. Maar als ik rechtsta … surprise! Ik heb bovenaan een maatje 40, op mijn billen maatje 44 en op mijn bovenbenen maat 50. Begin maar eens te zoeken … Jani, help?

  8. 10a

    Dat deel II maar snel mag komen. Leuk maar vooral heel eerlijk geschreven!
    Ikzelf heb op een goeie dag maat 38, de 364 andere dagen maat 40.
    Gezegend met wat ze noemen: “vrouwelijke rondingen” (in de spiegel vertaal ik dat zelf naar: te grote cupmaat, ronde buik en dikke billen)
    Ondanks mijn “aanvaardbare” kledingmaat, vind ik het heel moeilijk om de juiste kleding te vinden. Bloezen die niet dichtgaan op borsthoogte, broeken die spannen en mijn billen doen lijken op een ingebonden salami, T-shirts die me het uitzicht van een Michelin mannetje geven…..
    Ik ben echt al een tijdje op zoek naar een betaalbaar tof kledingmerk dat mijn 40-jarige rondingen eer aan doet.

  9. Ik ben dan wel nooit zo zwaar geweest als jij en ook nooit zoveel afgevallen, stiekem weeg ik momenteel ook zo ongeveer op mijn meest ipv op mijn minst, maar voor de rest zoveel herkenbaars!
    Nu ben ik wel niet altijd zo wild van wat Jani de meiskes altijd aandoet, maar voor de rest heb ik stiekem ook al wel eens gedroomd van iemand die mij eerlijk doch liefdevol (als het ff kan) komt vertellen wat ik wel of niet moet dragen. En dan niet mijn liefste lief, want die wordt geacht mij standaard in ongeveer alles mooi te vinden.
    Misschien moet ik dat eens voor een volgende feestelijke gelegenheid vragen, centjes voor een stylist-gebeuren, in plaats van weer aan alle schenklustigen een bon van de JBC, die ik altijd opkoop met kleren die dan wel rond mijn lichaam passen (al een grote plus!), maar toch altijd twijfelgevallen blijven omdat mijn lijf er wat vreemd mee staat. Ik ben namelijk klein en dik en niet lang en stevig.
    Enfin, ik ben eens wreed nieuwsgierig naar het vervolg op deze reeks!

  10. Leuke blogpost! Nochtans vind ik dat je op de meeste foto’s (nadat je bent afgevallen) wel goed gekleed bent, hoor! Maar je moet er je natuurlijk ook goed bij voelen.
    Kleding en ik, het is altijd iets vreemds geweest. Vroeger werd ik gepest omdat ik zogezegd ‘lelijke’ kleding droeg, waardoor ik onzeker ben geworden. Maar misschien liep ik inderdaad te vaak in comfortabele, niet-mooie kleding rond. Mijn “goede” stukken hield ik altijd voor speciale gelegenheden. Nu heb ik geleerd dat elke dag een speciale gelegenheid is, met resultaat. De laatste 5 jaar heb ik van niemand nog iets negatiefs gehoord over mijn kleren. Maar dat kan natuurlijk ook aan de mensen liggen ;-)

  11. Ik vind het ook niet makkelijk om de juiste outfit te combineren. Ik heb absoluut geen klagen over mijn maat. Maar dikwijls ziet het er zo eenvoudig uit als bijvoorbeeld iemand als Jani een outfit voor iemand bij elkaar zoekt. Uiteindelijk lukt het mij blijkbaar wel, want ik krijg regelmatig er een complimentje over. Ik doe het op gevoel. Het voornaamste is dat je jezelf goed voelt in je kleding, dan straal je dat ook uit en dan ziet het er meestal ook goed uit. Ik herken het gevoel wel dat het er heel anders uitziet als het bedoeld is! Exact dezelfde outfit kan er bij twee verschillende personen ook heel anders uitzien. Het is echt een kunst om de juiste outfit samen te stellen.

  12. Ik merk meer en meer dat ik duurdere kledij moet kopen om er redelijk uit te zien. h&m en van die ketens…meestal vodden waarin ik eruit zie als een vodje…mijn vriendinnen met hun kleine cupmaatjes die kunnen daar zelfs bh’s kopen! Bh’s die goed zitten!!

  13. Hmm, had me recent met een financieel meevallertje een kleurenadviesje cadeau gedaan en ben diep ongelukkig geworden van de fletse kleuren die me blijkbaar schitterend moeten staan, terwijl we werd verteld dat wat nu in mijn kast hangt AL-LE-MAAL HEEL FOUT IS.
    Ik ging met mijn kleurenpaspoortje een nieuwe bh kopen, gaf het af aan het meisje van de winkel, die met een aantal flets groene en fles roze dingen terug kwam. Om te huilen, wat ik ook deed, alvorens ik de winkel uit vluchtte.

    De volgende dag ging ik terug en kocht ik een zwarte bh die HE-LE-MAAL FOUT is, maar die ik mooi vind.

    De suggestie van de stijlmadam om een jumpsuit te dragen, heb ik met de glimlach naast me neer gelegd. Het meest onnozele kledingstuk ter wereld? Ik dacht het niet.

    Ik veronderstel dat in deel 2 en 3 van jouw stijladvies een succesverhaal volgt en ben blij voor jou. Bij mij was het horror.

  14. Klinkt zéér herkenbaar. :)
    Bij mij komt daar dan nog eens bij dat ik helemaal niet graag ga shoppen. Al dat passen en dat gedoe… En dan grijp ik heel snel terug naar dingen waarvan ik weet dat ze goed zitten.

  15. Lot

    Leuke post, op naar deel 2 en 3.
    Ik ben ook veel te zwaar geweest 112 bij 1.76 maar droeg niet vaak zwart os laagjes dan leek ik nog dikker, veel aansluitende kleding en kleur. Ik had ooit een wijde rok zwart met allerlei kleuren kleine bloemetjes en daarbij een gifgroen of fuksiaroze t-shirt. Als ik dat aanhad kreeg ik altijd complimentjes dat ik er zo goed uitzag. Kleur en dwars steepjes droeg ik graag en breedte stepen maken niet altijd dikker.

    Nu wel stuk minder 88 kilo ongeveer en al A.O.W en nog steeds veel kleur en altijd bijpassende oorbellen. Kleren kopen blijft lastig omdat ik net op 44-46-48 zit en dan zit er in de normale collectie niet veel wat goed past en de grote maten zijn weer te groot en wijd.

    Toch slaag ik in de kringloop ook best vaak en heb dan ook veel kleren.

  16. veerle

    Hier vooral het verhaal van Sabine heel herkenbaar. Ik heb geen maagoperatie gehad, maar wel een voetoperatie (voeten die sowieso al heel breed waren, knobbel, hoge wreef) en in de zomer nog wat oedeem erbij. Ik kan enkel in teva’s. En niet in die fijne teva’s nee, enkel in die lompe ;-(. Zelfs de schoenen voor ‘moeilijke’ voeten passen me niet.
    In combinatie met dikke kuiten en benen die zelfs niet bruin worden met bruinen zonder zon (echt waar) is dit echt niet te doen… Rokjes! zo graag zou ik rokjes dragen. Of kleedjes. Heerlijk lijkt me dat. En zo mooi! Maar dit kan alleen in de winter, als ik er geen teva’s onder moet dragen ;)
    Dus hier ook de eeuwige linnen broeken. Lang genoeg zodat ze mijn dikke voeten en enkels bedekken.
    Als ik Jani geen kwal vond, zou ik eigenlijk graag eens weten hoe hij mij zou aankleden en of hij iets zou vinden dat me staat (in combinatie met een mooie elegante schoen waar ik in kan).
    Keep on dreeeeeaaaaaming!

    Verder Kelly… jij ziet er in mijn ogen altijd heel leuk uit hoor!

  17. Sarah

    Ja. Ja. Ja. Gimme more.
    Ik heb een gewone maat die bij me past. Waar in godesnaam blijven de kleren dan toch? WAAROM loopt heel mijn stad in makkelijke doch sexy kleren en weet ik niet eens waar ik die kan gaan passen, laat staan mezelf ervan overtuigen dat ik er echt wel mee sta.
    De mode-industrie is uit de hand gelopen. Zowel op globaal als hoogstpersoonlijk niveau ervaar ik alleen maar verwarring die ik volgens mij toch echt wel ooit minder had.
    En ik overdrijf niet als ik zeg dat het op te veel dagen wegvreet. Het gevoel onzichtbaar te willen zijn, want ik heb weer niets aan dat zegt wie ik ben, dat bij me past, en heb geen idee wat dan wél.

  18. Marjolijn

    Jeuj stijladvies. Ik heb ongeveer dezelfde maat als jij (ietsje zwaarder) en ik ben zot van Jani en consoorten. Ik ben dus ook superbenieuwd wat er geadviseerd gaat worden!
    Ik ben zot van streepjes, wat is er eigenlijk mis met streepjes? Wordt dat nog behandeld in deel 2 & 3? I sure hope so…

  19. Sofie

    Wat een fijn herkenbaar stuk! Heel herkenbaar dat gevoel van vertwijfeling. Ik ben wel wat verrast want afgaande op de foto’s die ik van je zie, leek je me net een heel erg leuke kledingsstijl te hebben. Ik kijk ook uit naar het vervolg!

  20. Dat sterren-cardiaganneke vind ik anders wel geweldig!! En het staat je, het zou mij niet staan. Ik weet vrij goed wat me staat en wat niet, en dat bespaart inderdaad een hele hoop moeite. Hoewel dat nu ook wel wat verandert na 2 zwangerschappen, soms opnieuw een beetje zoeken…

  21. Jaren in de retail zorgen ervoor dat ik (al zeg ik het zelf) wel perfect weet wat ik moet dragen en hoe het me staat. Soms ben ik gewoon te lui om moeite te doen (dat terzijde).

    Maar wat jij zegt had het lief ook. Toen ik samen was met hem in het begin had hij 1 T-shirt en 1 jas in de correcte maat en dat was het. Buiten dat, waren er nog zijn boxers en sokken en schoenen. De rest was te groot. Zelfs een kostuum die splinternieuw gekocht was voor een trouw. Ik viel achterover. Jani was er niet, maar ik wel en menig sessies voor de spiegel en in de winkel zorgen nu voor een kleerkast die klopt.

    Hoe hij zichzelf zag (en soms nog ziet) was zo absurd voor mij. Hij leerde bij, maar ik minstens evenveel. Zo’n snel dink, en hij beseft (e) het niet eens!

    Zo content voor u. Curieus of deel 2 en 3 ook zo toepasselijk zullen zijn op hem.

  22. Evelien

    Haha, dat van die vestimentaire cyclus: zooo herkenbaar! Hier hetzelfde probleem :-). Ik heb zo’n anderhalf jaar kokerrokjes gedragen met bloesjes (achteraf gezien te tuttig en oud voor iemand van toen 30) en nu zit ik al een 2tal jaar in mijn skinny jeans met hakjes fase… Het is gewoon soms zo simpel om altijd naar hetzelfde te grijpen wat “gemakkelijk” zit (denk dat jani zou gruwen bij het woord “gemakkelijk” :-). Ik ben heel erg benieuwd naar deel 2! ik zie zo’n make-over ook wel zitten. misschien moet ik eens een hint geven aan mijn ventje!

  23. Schitterend! Al moet ik eerlijk toegeven dat ik altijd al vond dat jij er geweldig uitziet, en een eigen stijl hebt. Maar goed… ik geef toe: dat komt van iemand die altijd in jeans en T-shirt rondloopt-liep.
    Ik ben heel benieuwd naar het vervolg! Laat maar komen…

  24. Ben benieuwd bij wie je bent terecht gekomen voor je styling advies. Zelf ben ik enkele jaren geleden getrakteerd op een kleuradvies, en dat is nog steeds één van de beste dingen die me ooit zijn overkomen op uiterlijk vlak dan.

  25. Héél mooi geschreven en ik denk dat veel mensen denken dat de kous af is met veel te vermageren, maar dan begint het nog maar pas hé, nieuwe levensstijl, nieuwe kleren en niet weten wat je eigenlijk staat.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>