lilith geeft tofu een tweede kans (en is daar erg blij om)

eentweedekansvoortofuLiefhebbers van tofu beweren dat de wereldbevolking opgedeeld kan worden in twee groepen: zij die verzot zijn op tofu, en zij die nog nooit tofu hebben gegeten die klaargemaakt is zoals het hoort. Ik heb zeer lang gefrustreerd tussen die twee groepen ingezeten. Als thuisvegetariër (lees: ik eet thuis vegetarisch, en op locatie vaak niet) leek het me interessant om de beige sponsachtige blokken in mijn hart te sluiten. Ik heb echt geprobeerd. Door zo’n blok met zachte hand uit zijn bakje vocht te halen en af te deppen, te marineren, wokken, bakken, in miso soep te gooien of te grillen dat het een lieve lust was. Elke keer weer was het resultaat zo teleurstellend dat ik zin had om mijn jas aan te trekken en een sprintje richting het eerste beste Argentijnse steakhuis te trekken. En terwijl “eentje is geentje” zowat mijn persoonlijke mantra is, heeft iemand mij ooit kunnen betrappen op het opscheppen van een twee portie tofu.

Mijn absolute tofudieptepunt vond plaats toen ik in een brasserie vervuld van goede wil de spaghetti met tofu bestelde en moest vaststellen dat de chef niet meer had gedaan dan de tofu in blokjes gesneden en bij wat gestoofde paprika en wortel gegooid. Spaghetti met tomatensaus en zompige stukjes rubber waar zelfs geen zout of peper aan was toegevoegd waren mijn deel. Zo ellendig dat ik iemand had betaald om het in mijn plaats op te eten. Ook thuis kwam ik ondertussen niet verder dan groentencurry met glibberige stukjes rubber die vreemde dingen deden in mijn mond. Ware het niet van die paar keer dat ik op restaurant de tofuhemel zag openbreken (doorgaans in een Oosters geïnspireerd etablissement), of ik hield het voor altijd voor bekeken.

Maar er bestaat dus ook een tofuhemel, en die wetenschap zorgt ervoor dat ik al jaren om de zoveel tijd een nieuwe poging onderneem om lekkere tofu klaar te maken. Dat en het feit dat ik blijf geloven in het potentieel van een van de meest veelzijdige producten om proteïnen binnen te krijgen zonder er een dier voor te moeten slachten. Mijn Pinterestmappen bulken van de gerechten waarin tofu een hoofdrol speelt, zowel in stoofpotjes als crispy tofu nuggets met sesam.  “Je moet dat recept van Yotam Ottolenghi uit de eerste Plenty proberen”, sprak collega en vriendin Evelien toen ik mijn tofufrustratie met haar deelde. Volgens haar is zijn tofu met geplette zwarte peper zo indrukwekkend dat iemand die het bij haar at haar ’s nachts nog smste “Er waart een Chinese vuurdraak door mijn darmen. Was lekker” Een Chinese vuurdraak van tofu kan ik niet aan me laten voorbijgaan, beslis ik ter plekke, en dus zet ik het gerecht, dat me trouwens nog nooit was opgevallen in het boek, op mijn weekmenu. Misschien had het niet opvallen wel te maken met het feit dat Ottolenghi tahu gebruikte, het synoniem van tofu dat vooral in de Indonesische keuken wordt gebruikt.

tahu_ottolenghi

De tofuspons moet volgens dit recept niet uitgelekt worden, laat staan dat ik er een zware kookpot op moet zetten om het vocht eruit te duwen, zoals ik het ooit las. Ik moet de reepjes wel eerst frituren in plantaardige olie, en daarna onderwerpen aan een saus met heel veel verse chili, ui en peper. Het resultaat is verbluffend. Zowel ik als mijn ook al niet tofuminnende wederhelft zijn onder de indruk van de smaakervaring die je krijgt. Heerlijk! Waanzinnig! En nog een hoop andere uitdrukkingen die het midden houden tussen dolenthousiast en compleet verbaasd.

Ondertussen staat het potje vuurdraak hier regelmatig in allerlei variaties op ons menu, en vind ik het de max om altijd een pakje tofu bij de hand te hebben. Zin om het ook eens te proberen? Ik had het gedacht.

Let wel: ik heb dit recept minder spicy gemaakt, omdat ik het wel heel veel peper en chili vond. Wij kunnen hier tegen een stootje, maar ik denk niet dat het een goed idee was geweest om het tot op de letter te volgen. Naar eigen smaak, dus, en op tijd proeven en ingrijpen.

tofu_ottolenghi Pittige tahu met geplette zwarte peper

Voor 4 personen

800 gram stevige tahu
plantaardige olie om te bakken
maïzena om de tahu te bestuiven
150 g boter
12 kleine sjalotten (in totaal 350 g), in dunne ringetjes
8 verse rode chilipepers, vrij mild, in dunne ringetjes
12 tenen knoflook, fijngehakt
3 eetlepels fijngehakte verse gemberwortel
3 eetlepels zoete sojasaus of ketjap manis
3 eetlepels lichte sojasaus
4 theelepels donkere sojasaus
2 eetlepels fijne kristalsuiker
5 eetlepels grof geplette zwarte peperkorrels
16 kleine smalle bosuien, in stukjes van 3 cm

Begin met de tahu. Giet een laagje olie van 5 mm in een grote koekenpan of wok en verhit deze. Snijd de tahu in blokken van circa 2 x 3 cm. Wentel ze door de maïzena en schud het teveel eraf. Doe ze in de hete olie. Bak ze in kleine porties al omscheppend tot ze rondom goudbruin zijn en een knapperig korstje hebben. Laat ze uitlekken op keukenpapier.

Giet de olie uit de pan en schraap de aanbaksels van de bodem. Laat de boter in de pan smelten. Voeg sjalotten, chilipepers, knoflook en gember toe en bak ze af en toe omscheppend vijftien minuten op laag tot halfhoog vuur tot alles doorschijnend en gaar is. Roer er de sojasauzen en suiker door en voeg de geplette peper toe.

Verwarm de blokjes tahu een minuut in de saus. Roer tot slot de bosui erdoor. Dien het gerecht heet op met gestoomde rijst.

Heb jij iets met tofu? Laat me zeker weten of dit recept je is bevallen!

Dit stuk verscheen in een langere vorm in De Standaard Magazine.

Reacties

  1. Moet ik ook eens proberen. Bij mij smaken gerechten met tofu mij maar een op twee keer, dus ik ben benieuwd.

  2. Kim

    Ik had als flexitariër de moed ook al opgegeven, maar dankzij je tip ga ik me er toch ook nog eens aan wagen… en de tofuhatende wederhelft vooral niet op voorhand zeggen dat het tofu is ;)

  3. 150 g boter?! Als dat geen schrijffout is, word ik al wat misselijk van het idee, precies. Maar ik probeer het wel ooit uit, in een lichtelijk aangepaste versie dan :)

    Dat absolute tofudieptepunt is gelukkig niet herkenbaar, maar ocharme zeg! Da’s willen maar niet kunnen, zeker? Begrijpelijk dat je daarvan een tofudegout kweekt.

    Ik ben wel echt fan van tofu. En van de persmethode, natuurlijk afhankelijk van hoe ik de tofu dan verder verwerk. Mijn vriend is dan weer degene die meer experimenteert, ook met tofu. Gisteren grilde hij aubergines en tomaten, gevuld met een crème van tofu, noten, pitten, zaden, tomatenpuree, aubergine en veel kruiden (en nog wat dingen wellicht, ik zat intussen te lezen). Zo lekker!

  4. Klara

    Mijn woord voor “thuisvegetariër” is “pantoffelvegetariër”: ik ben er ook eentje, maar ik moet dat woord wel altijd uitleggen :o)

  5. Van alle vleesvervangers eet ik het liefst gerookte tempeh. Dat gerookt smaakje doet aan vlees denken.
    Voor tofu heb ik nog geen eetbare versie gegeten, maar dit is het proberen waard.

  6. Om eerlijk te zijn vind ik de foto uit het kookboek er uitzien als verbrand voedsel en de onderste foto als een zeer lekker potje.
    Ik moet nog beginnen aan tofu, misschien is dit dan het goeie recept daarvoor, hoewel … als ik die ingrediënten lees (al die ajuin-achtigen en look) dan word ik al op voorhand winderig *bloos*

  7. Hier al vanaf het begin grote liefde voor tofu, dus ik herken je antitofuperikelen niet… maar dat receptje ga ik precies ook eens moeten opdiepen uit mijnen Plenty! Thanks!

  8. Greet

    Ik ga dit zeker eens uitproberen! Ik had jarenlang hetzelfde probleem met tofu. Tot ik scrambled tofu ontdekte. Het begon met dit recept als basis http://veganchallenge.nl/tofu-scramble/ maar ondertussen probeerde ik ook al enkele varianten uit. Telkens zeer geslaagd, en dat vond zelfs mijn echtgenoot (die geregeld mee vegetarisch eet, maar tot voor kort zijn veto stelde voor bereidingen met tofu).

  9. Sandrien

    Tofu is geen gemakkelijke, inderdaad. Merci voor het recept, gaan we zeker proberen!

  10. Wel veel verschillende vormen van sojasaus nodig. Proef je dat verschil nou ook echt? En dan vooral met de lichte en donkere sojasaus? Heb alleen de donkere in huis, naast ketjap manis… Lijkt me wel lekker om eens te proberen. Maar dan zonder dat ik het tegen manlief zeg. Die is nogal op z’n stukje vlees gesteld.

  11. Ik heb echt helemaal niets met tofu, waarschijnlijk om dezelfde reden: het nooit lekker gegeten… misschien toch maar eens dit recept proberen, met een pizza achter de hand voor het geval het niet bevalt hihi

  12. Lot

    Ik eet het soms in een omelette, in blokjes gebakken met sojasaus en sambal. Juist dat verbrand uitzien maakt het lekerder.

  13. Inderdaad: you love it or you hate it… Maar het klopt ook dat het heel veel van de manier van bereiden afhangt… Ziet er lekker uit!

  14. Veerle

    Ik ben helemaal geen tofuhater. Al vond ik de plak ongekruide, witte tofu die ik ooit kreeg ter vervanging van kip, ook echt niet lekker.

    Het recept probeer ik misschien ook wel eens uit, want het ziet er lekker uit.

  15. (Misschien domme vraag maar hoe komt het dat sommige mensen een avatar hebben bij hun comment en andere niet? Met welk profiel hangt dat samen?)

  16. En on topic: ik heb denk ik nog nooit tofu gegeten. Is het wat te vergelijken met haloumi? Want dat lust ik wel héél graag!

    1. Neen, niet te vergelijken. Haloumi heeft smaak, en is harder, tofu is sponzig en waterachtig. Om maar iets te zeggen. :)

  17. Marleen

    Dit is een heel erg lekker recept. Ik had nog nooit tofu gegeten maar dit is erg lekker. Ons totaal aantal vegetarische recepten staat nu op drie: jouw hartige tomatentaart, een chickpea curry en deze tofu. Mmm.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>