Ik zei het al, ik klauter langzaam maar zeker uit mijn winterdip. Dat voel ik misschien nog het meeste aan hoe mijn ogen zich weer openen voor doodgewone dingen. Mijn lievelingsrubriek in De Standaard Magazine, misschien enigszins beïnvloed door het feit dat ik hem bedacht en elke week trouw vul.
Deze doodgewone dingen deden mijn hart recent zingen:
Het haar van mijn dochter kammen. Het is de combinatie van het kunnen afvinken van haar in bad gedaan hebben, de geur van de Mustela wasgel, en het feit dat het doorkammen tegenwoordig vredig en zonder wenen gaat. Hoe dat komt? Met dank aan deze blogpost. Life altering. Of toch minstens na het badje-altering.
Kindjes in pyjama. Zeker als ze vers uit bad komen. En elkaar de haren even niet uit de hoofden snakken. In het verlengde daarvan: de kindjes die onverwacht lief doen tegen elkaar. Plots een hele dikke knuffel geven, zonder dat wij dat hebben voorgesteld. Dexter die komt vragen hoe hij “liefste Flo” moet schrijven op een tekening voor zijn zus. Flo die een dekentje op een zieke, slapende Dexter gaat leggen en even zachtjes met haar hand over zijn hoofdje wrijft. Exploderend moederhart alert.
Avondwandelen. Ik deed dat al geweldig graag als kind. Toen was het met mijn neef G., die vorig jaar zelfmoord pleegde en ik heb daar toen niet over geschreven omdat ik niet goed wist hoe. Maar ik moet er vaak aan denken als ik na bedtijd van de kindjes naar buiten stap voor een grote toer, hoe wij dat vroeger ook altijd deden als we allebei bij mijn grootouders aan zee bleven slapen en hoe lang dat soms geleden lijkt. Ik zie zoveel moois, er is bijna geen mens op straat, ik word makkelijk geraakt door mooie dingen, ik luister naar podcasts of naar de stilte of geluiden van de omgeving, en ik kom altijd als nieuw terug.
Een boek waarin ik op elke pagina zinnen wil onderlijnen. Ik ben bezig aan een boek waarin het nog veel erger is: meermaals per pagina. Soms heelder pagina’s. Weg van Liefde van Alain De Botton. Lees het.
Een inspiratie crush. Soms heb ik dat, meestal online. Tarzan Kay. Amy Porterfield. Mel Robbins. Pat Flynn. Cal Newport. Dat ik alle YouTube video’s wil zien waarin de mens opduikt, en elke podcast opzoek waarin ook maar iets door of over hen wordt gezegd. Ik vind dat de max. Ik wou dat ik meer tijd had voor inspiratie crushes en het me erop smijten.
Erwtjes halen bij de bioboer op de markt van Ieper en die doppen met de kindjes. En daarna opeten, dat spreekt.
Verse bloemen in huis. Er was een tijd dat ik dat zijn geld en moeite niet waard vond, maar tegenwoordig vul ik mijn huis elk weekend met bloemen en zie ik dat als een manier om mezelf en mijn huis graag te zien. Ik word er heel blij van. Zeker als ze in mijn fantastische nieuwe vazen van Foekje Fleur zitten.
Een foto nemen waarmee ik een van mijn kindjes weet te typeren. Dat je al bij het afdrukken denkt: dat is haar zo hard. Zoals die hierboven, die ik nam nadat Flo in een chocolate cake high terechtgekomen was. Dat is haar zo hard.
Mijn vorige lijstje doodgewone dingen lees je trouwens hier.
Hier deelde ik mijn vijftien favoriete doodgewone dingen van anderen.
Zin om jullie doodgewone dingen te delen?
Post ze in de reacties hieronder, of deel gerust een link naar jouw lijstje, dan komen we lezen.
Geïnspireerd door jouw rubriekje in De Standaard heb ik in de middelbare school waar ik werk een geluksbord geïnstalleerd. Een aantal enthousiaste leerlingen hebben heel veel lijstjes verzameld waarop iedereen die op school rondloopt 3 kleine, doodgewone dingen kon neerschrijven die hem of haar gelukkig maken. Een groot deel van de leerlingen en leerkrachten hebben die blaadjes binnengebracht en we hebben die nadien afgedrukt op kleine gekleurde papiertjes en op een houten paneel getimmerd dat in één van de schoolgangen prijkt. Heel veel passanten houden daar even halt.
hoera voor avondwandelen!
Ha! Vroeg mij al af of je er blij mee wa!! Fijn te lezen! Voor mij was dat ook écht een spectaculair verschil! En ik doe dat er dus gewoon elke ochtend op droog haar paar druppeltjes in! Wereld van verschil!!
Zalig! En hoera voor avondwandelingen :-) Top trouwens dat je me deed herinneren aan doodgewone dingen. Ik ga er ook nog eens eentje over posten!
Naar een andere supermarkt gaan dan diegene die je wekelijks bezoekt. Ik doe graag boodschappen en vind het dan fijn om nieuwe of andere etenswaren te kopen.
Badkindjes… Hier ook een topper!
’s Morgens naar het station fietsen en al de eerste zonnestralen voelen.
Een wandeling is altijd leuk en ook nog eens goed om te genieten van de omgeving/natuur.
Je dochters haren kammen kan je anders ook doen door aan de punten beginnen te kammen en zoverder naar boven. Zo kam je geen knopen op elkaar ;-)
Het is lang weekend en het weer zit niet mee. Dan vind ik het doodgewoon zalig om met mijn drie mannen naar een film te kijken vanuit ons bed (vanwege geen zetel door onze verbouwing). En dat mag dan nog een film zijn die ik eigenlijk heel slecht vind. Dat knus bij elkaar zitten is me echt heel veel waard.
Zalig lijstje. Wandelen,en vooral op plekjes in de zon “jagen” doet het altijd bij mij. Vlinders, bijen en kwetterende vogels. Paarden in de wei.
Wanneer de kindjes samen vredig in de schommelstoel zitten. Als Jules zijn kleine zus probeert te dragen, wanneer ik even niet kan. Rustig wakker worden met een kopje koffie met warme melk.
Een blik op een plantje dat het goed doet of een mooie bloem in de vaas.
Kleine tip: probeer eens de bodylotion van hetzelfde merk van die haarspray… Zalig geurtje…
Doodgewone dingen:
Gesprek met 1 van mijn kindjes achterop de fiets. Dat voelt om een bizarre reden heel vrij en verbonden aan.
Mezelf in slaap wrijven met mijn voet tegen de matras (sinds mijn kindertijd) en mijn zoon van (bijna) zes hetzelfde zien doen!
Thuiskomen om 15u in de namiddag en mijn pyjama al aandoen… En vragen of mijn kinderen dat ook willen doen.
Die avondwandelingen moet ik uitproberen.
De inecto hand & nail cream is ook een aanrader (niet om in het haar te doen natuurlijk :) )
Met mijn 2-jarige dochter van de Westhoek binnendoor richting grootstad Roeselare rijden en heel traag naast de weides passeren omdat er dan vanop de achterbank “mèèèèh”, “beeeeeuuuuh” of “ihihihihi” klinkt. *smelt*
Oh, Flo is zo een grote, mooie meid geworden!
Ik heb hier een chocomousse high meisje ;-)
Ik ben al even niet meer komen lezen en dan is dat ineens BAM :-)