Op dag 364 van de bouw

IMG_3327Lief,

de momenten waarop we elkaar kruisen zijn tegenwoordig net lang genoeg om boven het getetter van twee kinderhoofdjes een paar random irritaties uit te wisselen. Meestal over een gegeven waar de ander weinig aan kan doen.

Een aannemer M.I.A.
Een deur die anders zit dan voorzien.
Weer al een week niemand meer gezien op onze werf.
Iets dat jij kunt weten, want je zit daar bijna op elk vrij moment, te schilderen of plinten te zetten terwijl ik alleen naar de World Cup kijk.

In het weekend maak je geen zalige cappuccino’s meer voor mij zoals anders, maar ben ik wel geweldig blij als ik je na een hele dag alleen met de kindjes zie toekomen met stof en verf in je haar. En een moe hoofd, van te veel beslissingen en praktisch geregel. Van te veel telefoons die onbeantwoord blijven.

Ik doe mijn best om je niet lastig te vallen met paniekjes over mijn kant van het geregel, maar mijn best is niet altijd goed genoeg. Jij zegt dat het allemaal wel goed komt. En als jij het niet gelooft zeg ik het tegen jou.

We beslissen.
Zijn moe.
Dan gefrustreerd.
Lossen op waar we kunnen.
Relativeren.
Volgen op.
Zetten een nieuwe to do op onze lange lijst.
Zagen tegen elkaar omdat die niet rap genoeg afgevinkt raakt.
Zeggen sorry, ook voor onze eigen onafgevinkte to do’s.

Lief,

Ik weet dat we elkaar, when all is said and done, wel weer gaan tegenkomen.
In ons nieuwe huis.

Dat we dan: “moh, jij hier?”, gaan denken.

En dat ik zo blij zal zijn om je terug te zien.

Reacties

  1. Klinkt zoooo herkenbaar… Bouwen of verbouwingen doen in combinatie met kinderen is nie simpel. Maar achteraf ga je nog dubbel zo keihard kunnen genieten van elkaar in jullie nieuwe nest ;)

  2. Kirsten

    Wat mooi, dit. Al is die hele verbouwingsperiode niet het mooiste hoofdstuk uit jullie verhaal. Dat het heel binnenkort een blij weerzien mag zijn. Sterkte en succes. PS: iets van die laatste loodjes (jullie zijn er bijna!).

  3. Gudrun

    Hartverwarmend en, ja, absoluut herkenbaar … Courage, gasten, samen staan jullie sterk ;)

  4. zooo mooi. Veel succes met de oversteek naar jullie nieuwe stek. En dan wat rust, stilte en even een hoofd laten rusten op een schouder.

  5. Sarah Tersago

    Jongens toch! Wij hebben ons huis eigenhandig verbouwd, volledig van kop tot teen alles eruit en alles terug nieuw. 2 jaar elke vrije dag, vakantie, weekend ingestoken. Gesprekken die inhoudelijk niet meer zijn dan geregel en keuzes en praktische dingen. Maar uiteindelijk wonen wij nu in ons huis, dat we zelf ‘gemaakt’ hebben. En we zijn daar nog geen seconde rauwig om geweest. Bloed, zweet en tranen, letterlijk.
    Maar wij deden dat zonder kinderen, Toni was er toen nog niet.
    Oneindig veel respect voor jullie, om dit te doen met kleine kindjes erbij. Ik zou het denk ik niet tot een goed einde gebracht hebben…
    Stay strong! Jullie zijn er bijna!!

  6. Courage! Mooi geschreven ook.
    Maar na dit te lezen… als het (ooit) mijn beurt is, opteer ik wel voor een kant-en-klaar huis, haha ;-) .

  7. Zo herkenbaar. Wij hebben de hel beleefd met ons appartement en dat werkten we toch een beetje (veel) uit op elkaar. Maar eens je daar woont komt dat allemaal weer goed! Ik hoop voor jullie dat dat moment gauw komt.

  8. Amélie

    Krop schiet hier in mijn keel bij de herinneringen die door mijn hoofd schieten… 3 jaar geleden, deze periode, misselijk ziek (net zwanger) en humeurig dat ik niet te genieten was. Nu, 3 jaar later, o zo gelukkig op deze plek – onze thuis.
    HET KOMT ECHT WEL GOED! X

  9. ann

    Alles komt goed, wat je ook doet, het komt goed! Straks zijn jullie samen in jullie knusse stekkie! geniet dan maar van al het nieuwe en vooral van elkaar!!!!xxx

  10. Nina

    Bij mij is het niet goed gekomen. Achtergebleven met 3 prille tieners, in een net-iets-meer-dan-ruwbouw. Winddicht, of hoe noemen ze dat. Het meeste van mijn geld zat in de bouw, hij had “verstandig” zijn vermogen verspreid over andere, eigen projecten. En liet de werf voor wat ze was.
    Maar laat dat de pret niet bederven!
    Besef dat het ruimen van het puin achteraf onnoemelijk meer inspanningen kost dan hetgeen je ooit kunt investeren in het oplappen van die relatie.
    Ik lees wil en vertrouwen langs beide kanten, dus dat komt zeker goed!

  11. Wij zijn er ook net 2 maanden aan begonnen, ik snap je nu al 😊 Er wachten ons nog enkele zware maanden, maar mijn geloof in het elkaar terugzien is er. We krijgen er iets moois voor terug en tot die tijd is het even tanden bijten en genieten van de paar minuutjes per dag om elkaar eens goed vast te pakken. ☺️

  12. Ann

    “Een aannemer M.I.A.” hoe herkenbaar. Wij zijn hier ook nog volop bezig, maar t.o.v. vorig jaar is het toch al een hele verbetering. De hele zomervakantie zagen we de aannemer amper en zaten we met een volledig gestripte gevel met hier en daar een gat. Niet leuk als je in je verbouwing woont… De binnenafwerking wil mijn vriend nu zelf doen (living, keuken, wasplaats, bureau, WC). Maar aangezien hij er enkel in het weekend aan kan werken, zal het nog wel even duren voor we echt “oef” kunnen zeggen. Ondertussen word ik wel steeds beter in loslaten ;-)

  13. Mijn mama zegt altijd “Met tijd en boterhammen komt dat wel in orde”. Dat helpt me ook door lastige tijden.
    Ik wens jullie dus veel tijd en boterhammen. En vertrouwen: in elkaar, in jezelf en in de toekomst. En elkaar blijven graag zien, ondanks – of dankzij – alles. Maar dat zit wel snor als ik dat hier zo lees…

  14. Evi

    Wat mooi! En ook zo herkenbaar. Want wij zijn zelf aan het bouwen en die laatste loodjes wegen toch wel wat door.

  15. Als het genoeg is, dan is het ook genoeg. Wij zijn drie maanden aan het verbouwen en hier is het ook goed geweest nu (drie maanden met twee kids op twee kamertjes…niet aan te raden). We verlangen tot alles weer in de plooi valt. Mooi geschreven. Nog veel succes.

  16. Bouwen of verbouwen is een mooie test voor je relatie. Je kunt je afvragen of het het allemaal waard is en dat je niet het essentiële uit het oog verliest: een dak boven je hoofd, een veilig thuis. En of die deur nu wel of niet goed zit, die plint nu wel of niet is geschilderd…. allemaal bijzaak.
    Sterkte. Ook ik weet er alles van (en dan heb ik het geluk dat ik geen kindjes heb).

  17. Een jaar van mijn leven en vele grijze haren erbij, was dat bij ons. Maar als je er eenmaal in zit, ben je dat ook weer snel vergeten, al chance. Ik wens jullie tonnen energie om die laatste loodjes te tackelen.

  18. marlies

    mooi verwoord, alweer. en het komt goed. het verbouwstof verdwijnt ooit-binnenkort wel weer en dan zie je weer meer dan enkel nog dat. been there, done that. nog even doorbijten!

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>