Zesentwintig dagen. Zo lang wonen we ondertussen in de nieuwe crib. Lang genoeg om te beseffen dat we hier graag wonen. Het huis is helemaal ons ding, de omgeving en het uitzicht fantastisch, de overgang ging vlot. Alleen Flo laat de laatste dagen blijken dat het voor een kindje van twee en half allemaal niet zo evident is. Daarnaast is ze ook nog eens gewoon twee, is het grote vakantie, en is het voor dat kleine hoofdje plots allemaal heel veel. We doen ons best om er zo veel mogelijk te zijn als ze het lastig heeft. This too shall pass enal.
De afgelopen weken kregen we heel veel fijne reacties op de foto’s van ons nieuwe huis. Dat is leuk, want ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat het proces niet geheel pijnloos was (mahaha), dat er best veel is misgegaan onderweg, en dan is het tof om te beseffen dat het precies toch allemaal goed kwam, en dat andere mensen zelfs zin krijgen om ook aan de slag te gaan.
Courage daarmee! Ik zou het niet direct opnieuw doen (dat is gelukkig ook niet de bedoeling), maar nu we er wonen ben ik alleen maar blij dat we het hebben aangedurfd. Als ik ’s ochtends met een kop koffie naar buiten kijk pas helemaal.
Omdat we de laatste weken veel vragen kregen via mail en Facebook en ik geen maanden meer wil bloggen over #tftcbouwt, een overzichtje van de vaakst voorkomende vragen en overpeinzingen.
Mijn eerste reactie toen ik foto’s van jullie huis zag was: wauw, die heeft een keisjieke moderne villa. Zo eentje dat ik ook wil maar niet kan betalen. Toen keek ik naar de foto van het huis en maakte ik me de bedenking dat het huis, alleszins niet vanuit dat standpunt, niet lijkt op een villa maar “normale” proporties heeft. Een huis dat ik ook zou kunnen bouwen. :) Kan je vertellen over het proces van plannen tekenen, ruimtes inschatten, keuzes maken over 10 of 13 m diep bouwen, … Door te kijken naar jouw huisfoto’s lijkt het alsof het toch haalbaar is, een modern betaalbaar huis bouwen dat ruimte biedt aan een gezin van vier.
De kracht van ons huis zat hem voor een groot deel in de beperking, besef ik nu. Zoals jullie weten komen noch Youri noch ik uit een gezin waar ze het maar te scheppen hadden, waardoor we destijds voor onze eerste woning moesten antwoorden met “niks” toen de bank vroeg wat we zelf konden inbrengen voor de aankoop ervan. We hebben dat huis verbouwd en met wat winst kunnen verkopen, maar voor de rest: eigen bloed, zweet, tranen en heel veel schuiven in YNAB om alles rond te krijgen.
Wat niet wil zeggen dat we onszelf zwaar financieel pijn hebben moeten doen om dit huis te bouwen. Dat wilden we niet. Allebei niet. Dat is ook niet gebeurd. Mensen lijken te denken dat wij nu moeten leven op droog brood, maar dat valt goed mee. Met dank aan goed plannen, het budget als een havik in het oog houden, en harde keuzes maken. Wie het niet extreem breed heeft kan het niet extreem breed laten hangen. Maar blijkbaar toch een tof huis bouwen.
De beperking zat niet enkel in het budget, maar ook in de bouwvoorschriften. Wij bouwden in een duurzame wijk in Ieper, op een perceel grond waarop we de vorm van het huis en de materialen maar tot op zekere hoogte konden kiezen. De chance was dat de bouwgrond betaalbaar was (145 euro per vierkante meter), en dat wat we mochten doen ook was wat we zelf hadden gekozen. Een compacte woning, met beperkingen waar wij mee konden leven. Waar we zelfs achter stonden, want wij zijn er zelf van overtuigd dat groter en meer niet altijd de oplossing is. Minder en simpeler, dat was ons doel.
Het proces was simpel: Youri en ik maakten een plan volgens de spelregels die er waren. Een architect vertaalde dat naar een echt plan. Wij zochten aannemers. Er ging heel veel fout. We deden voort. We deden over heel veel dingen onze eigen goesting, ook als mensen ons ervan probeerden te verzekeren dat geen dressing, garage, kelder, zolder of tweede toilet toch geen optie was. Wij hebben dus geen dressing, geen garage, geen zolder of tweede toilet, en wij vinden dat niet erg. Wel een grote en doordacht ingerichte berging, zoals je hieronder ziet. Ik ben nogal geboeid door hoe ze dingen oplossen in kleine appartementjes en tiny houses, en zag het van in het begin als een uitdaging om een behoorlijk huis aan te pakken als een klein appartement. Met veel kasten en opslagruimte, zonder dat daar extra kamers voor nodig waren. Dat is volgens mij ook goed gelukt. We hebben ook hele containers naar de kringloopwinkel gedaan. Echt al jaren mee bezig, en ik wil nog minimalistischer de komende tijd. Outer order, inner calm, ik geloof dat keihard.
Voor de rest: onze ogen goed opengedaan als we in andere huizen waren, goed gekeken naar wat we zeker niet wilden. (veel, druk, vol) Ons niet verloren in al te dure keuzes die eigenlijk niet nodig zijn.
Wanneer kozen jullie ervoor om jullie vorig huis te verkopen? Wij twijfelen heel hard, we willen het niet te vroeg doen maar hebben ook schrik om te lang te wachten.
Van zodra we behoorlijk zeker wisten wanneer we in ons nieuwe huis zouden kunnen. We wisten dat we op 21 juli wilden verhuizen, en hebben het te koop gezet op 1 maart. Hier heb ik wat tips verzameld om je huis snel te verkopen. (in ons geval was het op vijf dagen geklonken)
Welke latjes hebben jullie tegen jullie gevel en hoe breed zijn ze?
De latjes zijn thermo essen met een clipsysteem van 52 mm breed. Geen tropische houtsoort, om de simpele reden dat wij dus in een duurzame wijk wonen waar ook op dat vlak wat voorschriften waren. Content van.
Wordt dat hout niet grijs?
Ja, zoals zo goed als elk hout, hebben wij ons laten vertellen.
Hoe zit dat met dat raamframe dat lager zit dan jullie vloer? Waarschijnlijk moet ik dat gewoon aan een ramenleverancier vragen maar ik vind het zo fascinerend. :-)
Wat ook als je stofzuigt, bots je dan gewoon tegen het raam?
Jep, gewoon aan de leverancier gevraagd of dat kon, en dat kon. Er zit wat marge tussen het raam en de vloer, ik bots er dus niet tegen al stofzuigen. En ik vind het supermooi.
Zijn jullie tevreden over jullie witte gietvloer?
Ha, de witte gietvloer! De vloer die ons door iedereen en zijn nonkel werd afgeraden, maar ook heel vaak met liefde werd bezongen door mensen die er een hadden. We konden een beetje oefenen doordat Youri voor onze bouw ook nog aan een verbouwing begon op zijn werk. Daar werd een witte vloer gegoten in hetzelfde materiaal (PU), zodat we dat al ons konden bezigen voor we zelf de knoop doorhakten. Wij verliefd, en dus werd het doorheen het hele huis wit. Ook in de badkamer, waar het werd doorgetrokken aan het bad en in de douche.
Ondertussen wonen we er bijna vier weken echt op, en kan ik eerlijk antwoorden op de vraag: wordt dat niet snel vuil?
Well. Je ziet het vuil in elk geval sneller liggen dan op parket. Zeker nu onze tuin nog niet is aangelegd brengen we wel wat stof en gruis mee naar binnen. En als we bezoek hebben met kindjes die koeken of wafels eten dan ligt het in no time vol, en ik vind dat je dat veel beter ziet op de gietvloer dan op ons parket.
Dat hebben we opgelost door een geweldig goede -en dure, maar het zo waard- stofzuiger te kopen (geloof het of niet, sinds de aankoop stofzuig ik zelfs graag) en een zeer goede mop. Ik moet er wat meer mee bezig zijn dan in de oude crib als ik het proper wil houden, maar ik ben ook honderd keer blijer als ik ernaar kijk. Het is echt zo mooi. Het zou makkelijker zijn als ik iemand was die aan mensen vroeg of ze hun schoenen willen uitdoen, maar zo ver ben ik nog niet.
Een paar uur nadat we er woonden gooide Flo al een tafel om die een kras maakte die er van zijn leven niet meer uitgaat, dus dat was een goede test. Voor de rest vallen de krassen mee. Er zijn er wel, doordat de kindjes niet altijd op hun tapijt spelen en who can blame them, maar ik heb de indruk dat ze vervagen, en dat je ze alleen ziet als je er zoals ik naar op zoek gaat.
Dus ben ik tevreden?
Ja, ik moet wat properder zijn dan vroeger om het volle effect te hebben, maar dan is dat effect ook echt wel zot cool.
Vraag het me nog eens binnen een jaar, anders.
Welke firma gekozen voor de gietvloer? En al krassen of strepen in?
Superfloor uit Poperinge. Heel tevreden. Wat de krassen betreft: zie het antwoord over de gietvloer hierboven. Er zijn er ondertussen nog wel wat, kleintjes, die vervagen precies ook weer. Strepen hebben we alleen als Dexter op witte sneakers op zijn knieën kruipt, maar die kun je gewoon weer wegvegen zonder veel miserie.
Waar komt die geweldige keuken vandaan?
Kvik Kuurne. Ask for Vinnie. Topkerel.
Ik zag een foto op één van je posts, berging denk ik. Boven wasmachine en droogkast hebben jullie een soort houten constructie. Ziet er niet enkel mooi uit, maar ook praktisch. Is dat gekocht of op maat gemaakt?
Dat is IKEA. Plank door Youri gezaagd en voorzien van een wasbak en kastje. Heel blij mee, en ook wreed handig als standing desk als de dochter naast mijn bureau slaapt en mijn man poetst.
Hebben jullie een aparte speelkamer voor de kids want nu zag de living er nog speelgoedloos uit :)?
Neen, ons huis heeft weinig aparte ruimtes. De speelhoek bevindt zich gewoon in de living. Ik heb wel een extra tapijt gelegd om te voorkomen dat de vloer daar vol putten zit door auto’s die naar beneden worden gegooid vanop grote hoogte, en tot nu toe lukt dat.
Hebben jullie al het oude interieur weg gedaan en alles nieuw gekocht?
We hebben veel laten staan in het oude huis na overleg met de nieuwe eigenaars, omdat de stijlen nogal clashten en wij het dan niet allemaal naar de Kringloopwinkel moesten doen. De speelgoedkasten zijn meegekomen, net als een kast van Dexter, en onze bedden en nog ergens een kast. Voor de rest: helemaal opnieuw begonnen, en blij dat we dat hebben gedaan.
Ik weet natuurlijk niet exact waar jullie voordien woonden, maar ik had de indruk redelijk in het centrum van Ieper? Wat heeft jullie doen beslissen om meer richting rand van Ieper te trekken? Meer ruimte? Tuin voor de kinderen? Comfortabelere woning?
Een beetje van de drie. In ons vorig huis hadden we een koertje, waardoor we niet veel ruimte hadden om de kindjes te laten spelen. Het werd ook een beetje krap met vier, vonden we, en we woonden aan een drukke weg met veel verkeer. Ons vorig huis was 900 meter wandelen van de Grote Markt, het huidige iets van anderhalve kilometer. Ik vind dat meevallen. Op vijftien minuten stappen sta ik onder de Menenpoort, er zijn winkels in de buurt, het ligt helemaal niet zo op de buiten als je op het eerste zicht zou denken. Plus: tien minuten stappen van de school van Dexter en binnenkort Flo.
Nog vragen? Stel ze gerust in de reacties, dan doe ik misschien nog een part deux.
Lief,
En hopelijk niet met lege dozen, zoals deze madam met klak en precies maar weinig goesting.
Voor ik begon te bouwen dacht ik altijd dat ik nooit wilde bouwen omdat ik al de keuzes die erbij komen kijken niet zou aankunnen. Zeker niet als je dat als koppel doet. Toen Youri en ik destijds gingen samenwonen verschilden wij helemaal van mening over wat “een mooi huis” is.
Alleen duurde de vreugde niet bijzonder lang. Al ergens op dag vier werd er een muur verkeerd gemetst. Wij moesten dat vaststellen, want niemand die het had moeten zien zag dat. Het zou de story van onze bouw worden, die eerste maanden. Fouten, nog fouten, wij die met de meetlat overal op moesten zitten. Waanzin was het. En toen vertrok onze ruwbouwaannemer ook nog eens met de noorderzon. Net nadat onze dorpels verkeerd werden geplaatst, en de ramen daardoor niet konden opgemeten worden. Wat ons gigantisch veel vertraging opleverde.
Youri en ik hadden heel wat scenario’s in ons hoofd als 
“We gaan jullie verhaal hier de volgende twintig jaar niet snel vergeten“, zei de notaris gisteren, toen we de compromis van ons huis gingen tekenen. Met moeite vijf dagen nadat de crib op immoweb stond. “Wij ook niet“, zeiden wij, nog bollewaarde van de vijf dagen die geweest waren. Maar boven al ook ongelooflijk blij. Ik was langer bezig met het regelen van een telefoonkaart om de verkoop van de crib in goede banen te leiden dan met de verkoop zelf.
Dat verhaal van onze bouw, dat is een ellendig lang verhaal.
Ja, dat zijn de eerste tekenen van houten latjes.
In oktober van 2016 zaten we ineens met een grondplan.
Zondag:
