[onze bouw] van eerste spadesteek tot ruwbouw

IMG_3092

We kochten dus een lap grond. Toen moest er veel nagedacht worden, want we wilden er een crib op laten bouwen die aan onze goesting voldeed. Geen sleutel op de deur dus. Er werden aannemers gezocht, en een architect, en we deden van eerste spadesteek, waarop de foto hierboven werd genomen.

Toen er plots echt iets begon te gebeuren op ons lapje, vlak voor de zomervakantie van vorig jaar, en toen alles plots snel begon te gaan, toen wilde ik daar eigenlijk een tentje opzetten om te blijven kijken. Zo zot. Zo indrukwekkend. Dat was wel ons huis he. En elke dag werd dat hoger en hoger. Ik zweefde bijna.
4. Op de werf.Alleen duurde de vreugde niet bijzonder lang. Al ergens op dag vier werd er een muur verkeerd gemetst. Wij moesten dat vaststellen, want niemand die het had moeten zien zag dat. Het zou de story van onze bouw worden, die eerste maanden. Fouten, nog fouten, wij die met de meetlat overal op moesten zitten. Waanzin was het. En toen vertrok onze ruwbouwaannemer ook nog eens met de noorderzon. Net nadat onze dorpels verkeerd werden geplaatst, en de ramen daardoor niet konden opgemeten worden. Wat ons gigantisch veel vertraging opleverde.

De ramen die voor het bouwverlof van de zomer zouden opgemeten worden werden uiteindelijk eind november opgemeten. Eind januari zaten ze erin, in plaats van in september, ergens.

15. de werf

Al mijn vertrouwen in de goede afloop was weg.
Er waren weken waarin ik al misselijk werd als ik nog maar aan ons bouwproject dacht.
Zat ik in de eerste weken constant rond de crib te hangen, dan werd deze periode getypeerd door “ik wil er niks meer over horen”. En veel wenen. En niet kunnen slapen.
En vreselijk kwaad zijn. Op mensen die hun werk niet deden.
Op mezelf, omdat ik me had laten wijsmaken bij de bespreking van de offerte dat ze dat wel zouden doen.

Omdat er stenen loszaten.
Omdat elk bezoek aan de werf een nieuwe fout leek op te leveren.
Omdat diegenen die het moesten oplossen niet meer bereikbaar waren.
Omdat we van bepaalde mensen zo veel meer hadden verwacht.
Omdat het suckte.
KEIHARD.
Veel harder dan ik me had ingebeeld, en ik had me best wel bouwmiserie ingebeeld.
Maar niet zoveel miserie, bij elke stap.
Niet zoveel onkunde en boertigheid.
Ik heb me in mijn leven nog maar weinig zo in het zak gezet gevoeld.

Het is gelukkig ook weer beginnen keren.
Waarover meer in deel drie.

Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen-challenge. Dit is dag 25/40. Ik heb 2/6 van mijn skipdagen gebruikt. 

Reacties

  1. leen

    Herkenbaar! Wij hebben ook gebouwd, maar dan net iets anders. We deden zo goed als alles zelf, maar uiteraard moesten we beroep doen op ramenspecialist, dorpelleverancier (wel zelf geplaatst), chapewerker en bezetter. Welgeteld 4 aannemers, welgeteld 4 keer grote problemen. Dorpels waren niet correct afgeleverd, wat ons ook heeeeeeeel veel tijd gekost heeft aangezien de ramen niet konden opgemeten worden. ramenplaatser dacht ons in de loer te leggen door een minimum aan schuim te gebruiken waardoor de ramen minder goed isoleerden, de chape was te laat en de bezetter deed 2 maanden over de werken ipv de afgesproken 3 weken. Echt, aannemers zijn boeven! Nu intussen wel al 5 maanden in onze crib, maar wel 4 jaar aan gebouwd, elke avond na het werk, elk weekend, elke vakantie. Gelukkig was het dat allemaal waard.
    Succes daar!

  2. Loes

    Mijn respect voor mensen in de bouw is … euh, weg? De term VAKmensen slaat echt op niks :s Je moet inderdaad echt zelf alllles controleren. Ik moet altijd lachen als ik hoor dat mensen met sleutel op de deur bouwen. Zou die hun huis nog rechtstaan over 10 jaar? Want wie heeft daar alles gecontroleerd? De architect? Ik vrees ervoor … Ik woon in een nieuwbouwwijk, en echt iedereen heeft wel van die straffe verhalen hier. in 1 huis is de gevel zelfs ingestort na een jaar. (waren mensen die erop vertrouwden dat hun architect alles wel in de gaten hield, niet dus)

    Nog een tip: ga HEEL vaak kijken als ze gaan bezetten. Daar kunnen ze helaas ook veel mee verprutsen :'(

  3. Zo herkenbaar! Wij kochten een nieuwbouw die nog casco stond en voor de afwerking alleen al hebben best wat miserie gehad. Het is eigenlijk erg hoe alomtegenwoordig die bouwmiserie is. Waar zitten die goede stielmannen die wel betrouwbaar zijn en zich aan de afspraken houden? Want die moeten er toch ook zijn, denk ik dan!?

  4. Helaas zo herkenbaar. En de impact die dat gedoe kan hebben op een mens, dat hadden wij vooral serieus onderschat. Mijn lief heeft zo enorm afgezien en is zo teleurgesteld geweest dat we efkes hebben gedacht om ermee te stoppen en naar de andere kant van de wereld te gaan wonen. Maar bon, da’s ook zo’n gedoe he. Veel courage nog!

  5. Ik kocht een ruwbouwding dat eigenlijk af zou zijn tegen dat ik zou verhuizen. Daar ging ook vanalles mis. Ik leerde daardoor een wreed ambetant mens te zijn, waarin ik mezelf niet meer herkende. Ik vroeg me altijd af hoe het zou zijn als ik in mijn job zoveel fouten zou maken.

  6. babs

    helaas ook hier herkenbaar… maar dan in de vorm van een verbouwing. Morgen net een jaar geleden gestart, het leek allemaal niet zo groot, niet zo duur ook. Ja guess what… Ik voel me ook vreselijk in het zak gezet, door vooral 1 aannemer en de architect. Ik besef nu ook dat ik soms naïef ben geweest en dat mensen daarvan profiteren.
    En wat het ergste is, het klikte met die ene aannemer eigenlijk al van in het begin niet, maar omdat hij de architect goed kende en die er alleen lof over had en we toen de architect nog vertrouwden, zijn we ermee scheep gegaan. MAar eigenlijk hadden we dat nooit mogen doen, we hadden ons gevoel moeten volgen.
    Maar we hebben gelukkig ook met “leuke” mensen gewerkt, mensen waarop je kan vertrouwen, mensen die van hun woord zijn. Er is zelfs één iemand die ik nu aan iedereen aanbeveel, echt waar :-).
    Twee belangrijke lessen heb ik geleerd; ten eerste als je voelt dat de klik er niet is, niet doen. Vertrouw op je intuitie. Ten tweede, werk met aannemers uit de buurt, dat maakt het allemaal zoveel makkelijker.
    En nog een derde les: het gaat ook allemaal voorbij, wij zijn er bijna, en ik mag niet terug denken aan wat er allemaal is gebeurd en wat we allemaal hebben “overleefd”, maar het gaat echt voorbij allemaal. En nu ben ik wel blij met wat het geworden is :). Dus het komt goed Kelly echt waar!

  7. Goh wat een miserie. Je zou voor minder er onder door gaan. Chance dat jullie alles zelf zo goed in het oog hielden. Met de verkoop van jullie oude huis hadden jullie dan weer megaveel geluk. Het tij is aan het keren moet je maar denken!

  8. Dat kwaad zijn op mensen die hun werk niet doen, héél herkenbaar. Maar dat durfde ik niet te hard aan die mensen te laten merken, want ik had ze nog nodig. We hebben acht maanden verbouwd, gelukkig grotendeels met de schoonouders die super hard en secuur werken. Maar alle ‘professionals’ kwamen te laat, of helemaal niet, of met de verkeerde spullen, of zonder spullen. En toch, zoals Samaja zegt, die betrouwbare vakmensen moeten er toch ook zijn? Heel veel succes daar!

  9. Gudrun

    Als het je een troost kan wezen, het is ook ons overkomen. Je KEIHARD-paragraaf is ons op het lijf geschreven. Voeg daar nog een architecte aan toe die hardnekkig afwezig bleef, geen enkele verantwoordelijkheid nam en voor álles, maar dan ook echt alles, doorverwees naar de aannemers en het plaatje is kompleet. Wij hebben deze momentopname van ± een jaar in onze vergeetkast gestopt. Om er nooit meer uit te halen. Eén troost : zo’n onfraai relaas staat het hemels geluk van thuiskomen niet in de weg. En dat hebben jullie nog tegoed. 😇

  10. piekep

    wat een ellende! maar als je de eerste spade foto vergelijkt met de eerste foto van je vorige bericht, das dan wel weer super tof! sterkte

  11. Evi

    Wij kozen voor sleutel op de deur, maar hebben daar ook gigantisch veel miserie met. Dus dat zou ik niet meer doen. De dagen dat ik zeg dat ik nooit meer bouw en die lap grond terug wil verkopen kan ik al niet meer op 1 hand tellen. Maar als ik dan het resultaat zie, ben ik wel blij. Dus nog even doorbijten!

  12. Blij dat ik niet de enige ben waar al menig traan gevloeid is in de bouw. Maar goed na een jaar werken, hebben ze vandaag eindelijk PUR gespoten, leggen ze volgende week vloerverwarming en chape en kan ik half april eindelijk laten vloeren. Het einde is in zicht denk ik dan. Mijn bloeddruk gaat me zooooo dankbaar zijn!

  13. ‘T is dat we ze nodig hebben hé, die stielmannen… Maar dat wordt nogal een machtig huis van jullie, ben al curieus naar de “na” foto’s. :)

  14. Ooooh! Zo herkenbaar! Onze bouw duurde super lang. Ondertussen twee jaar verhuisd maar tot vorige week moeten wachten op nog enkele zaken. Maar eindelijk is alles in orde. De verhuis was een zeer mooie dag! Ook al was alles nog niet zoals het hoorde, hadden we nog geen stromend water, ik kon tenminste terug slapen. In orde komt het ;) Blijven volhouden! En zeker blijven achter alle fouten zitten.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>