Als mijn berekeningen correct zijn dan is het vandaag exact 21 oktober 2015.
Toen ik afgelopen zaterdag zat te wachten tot Youri met onze ontbijtplateaus afkwam in de Hema werd ik een beetje verpletterd door het besef dat dit mijn toekomst was. De toekomst waar ik me als kind en jongvolwassene bij elke keer kijken naar Back to the Future part II (en dat waren een hoop keren, ongeveer mijn favoriete film ooit) van had afgevraagd hoe die eruit zou zien. Wat ik zou doen op de dag waar Doc en Marty vanuit de jaren tachtig naartoe kwamen.
Ik zal het wel uitgeteld hebben, toen. Vierendertig jaar, op dat moment. Ik denk dat ik me slanker heb voorgesteld dan ik nu ben, nog niet wetend dat ik daarvoor eerst veel dikker zou worden, en dan mijn maag zou moeten laten verkleinen om nog een en ander recht te trekken. Ik woon niet in het huis dat leek op dat van in de reclame voor schoonmaakmiddel waar ik me in die tijd blind op staarde, al zijn er wel nog steeds plannen om iets te bouwen dat er misschien van ver wat op lijkt. Het besef dat mijn moeder al acht jaar dood zou zijn zou me toen van mijn sokken hebben geblazen, vrees ik.
Maar ik zat daar dus, zaterdag, met Dexter die naast me zat te spelen met zijn auto’s, en een baby die tegen mijn ribben aan het kicken was, en Youri met zijn cappuccino’s, onderweg naar onze tafel. It hit me in the face, man, maar op een hele mooie manier. Ik bedacht me dat dit beeld van mijn werkelijkheid me als kind behoorlijk blij zou hebben gemaakt, ook zonder de hoverboards en zelfsluitende schoenen die ze ons hadden beloofd. Dat ik het eigenlijk niet veel mooier had kunnen dromen, toen. Ik moet er wel bij vertellen dat ik enkele dagen geleden tranen in mijn kop koffie zag vallen omdat die dekselse rosse Ed Sheeran mij pakte met een liefdesliedje. Mijn hormonen weten ondertussen dus ook dat ik zwanger ben, en dat zal vast een extra factor zijn die verklaart waarom ik heel de dag naar dit soort filmpjes zou willen kijken.
Your future is whatever you make it, so make it a good one. :aah:
(flashback naar die keer waarop ik op een dag de DeLorean en een prototype voor een hoverboard zag. Like woah. En oké, die keer dat ik besefte dat Skypen toch ook een beetje voorspeld was. En ja, Youri en ik zijn keihard van plan om een en ander door te geven.)
Mooi! <3 Geniet ervan.
en bij mij is het een slag in het gezicht (maar ook op een mooie manier) dat ik hier al ongeveer 9 jaar lurk…bijna een beetje pipi in mijn broek deed van het lachen om je stukjes over Jehan in de fitness en Hilde De Baerdemaeker bij één of andere stam in Afrika. ’t Is hier een pak serieuzer geworden, maar da’s ’t leven ook. In alle geval, ferm bedankt dat je ’t hier al zolang volhouden nog een fijne toekomst.
Mijn god ja, ook al zo confronterend, hoeveel serieuzer het hier is geworden. :)
Niks blijft ooit hetzelfde, zelfs niet de manier waarop iemand blogt, zo blijkt. Alles is een fase. ;) Maar wel leuk dat je nog steeds komt lezen en lurken.
volhoudt ;-)
Help is dat nu al? Dat leek toen nog hééééél veel later.
Michael J. Fox had zich waarschijnlijk nooit voorgesteld dat hij op back-to-the-futureday aan Parkinson zou lijden. Misschien nog goed dat we het op voorhand niet exact weten allemaal.
Whaaaaaa! Machtig. Wij zijn ook BTTF-fans! Onze zoon Ellis had op een haartje na Marty geheten. Marty, my god. Still loving it!
Grappig, net ook over BTTF, zelfsluitende schoenen en hoverboards geblogd :-D
Hier ook een BTTF-fan! Geweldig dat je die datum in het oog hebt gehouden. En Universal rules!!!
Cool! Wij hebben ook nog zo’n DeLorean gehad :)
yes! de future is gewoon now, dat probeer ik altijd voor ogen te houden, dat ik nu moet werken aan nu en dat de future binnenkort weer now zal zijn en fuck zo creepy en al! :-D
Heerlijk zeg! Dat je je leven zoals het nu is zo kan waarderen. Dat gelukkige gevoel zo goed als mogelijk vasthouden!
Hier lukt dat doorgeven een beetje té goed. Intussen is zoonlief 18, kent de BTTF-films zowat vanbuiten, en zou nu heel erg graag een DeLorean hebben ’tegen dat hij zijn rijbewijs heeft’.
(idem trouwens met Star Wars: ik heb nu van hem een ticket cadeau gekregen zodat we in december zeker samen kunnen gaan kijken. Gelukkig gaat hij nog niet zover dat hij een eigen Starfighter gaat vragen. ;) :) )
Wij hielden o.a. door jouw bericht gisterenavond een bttf marathon -nu ja, deel 1 kijken, op het eind beseffen dat 2015 daar echt niet in zat en dan ook nog maar deel 2 kijken. Voor ons allebei was het de eerste keer ooit (voor zover we ons kunnen herinneren), gisteren was de perfecte dag om dat gat in onze cultuur te vullen :) merci om me dit historische moment niet te laten mislopen!
traantjeus. check. en niet eens zwanger. :-)
Schoon geschreven!
Yep, het leven kan schoon zijn. Hier wordt het alleen maar beter :)
Groeten,
Camilla