Het begon goed, een tijd geleden, toen ik nog ging sporten en podcasts luisteren. Ik kan ondertussen verklappen dat de onbeluisterde podcasts zich samen met de kilo’s lichaamsgewicht aan het opstapelen zijn. Al valt dat laatste eigenlijk ook wel weer mee in vergelijking met toen ik zwanger was van Dexter. Toen was ik in deze fase al een kilo of twaalf bijgekomen, nu iets van zes. Ik ben wel van een hoger cijfer begonnen (ge dacht toch niet dat ik al mijn zwangerschapskilo’s was kwijtgeraakt?), dus al bij al: een nuloperatie, gelijk ze zeggen. Al een chance dat Youri ons fitnessabonnement nog fanatiek gebruikt en dat me dus alvast niet met een schuldgevoel opzadelt.
Ik ben niet obsessief bezig met al dan niet bijkomen. Eigenlijk zo goed als niet. Als er één ding is dat ouder worden mij heeft gebracht dan is het dat ik beter heb leren leven met een paar gegevens. Als daar zijn: ik zal nooit een compleet onbezorgde spontane losbol zijn die zich overal instort zonder er overdadig bij na te denken. De dag dat ik een fitnesszaal omschrijf als mijn natuurlijke habitat zit er nog niet gauw aan te komen. Ik zal nooit een BMI van veel minder dan dertig hebben en benen zonder cellulitis of een lichaam zonder littekens en striemen. Dus neen, dit lichaam zal er vast niet beter op worden met deze zwangerschap, maar ik zit meer in met de staat van mijn krakkemikkig bekken dan met hoe ik eruit zal zien nadat alles achter de rug is en dit kind ter wereld. Het helpt dat ik een man heb die daar net zo over denkt, besef ik.
Alleen al omwille van dat laatste probeer ik niet vast te roesten aan mijn bureaustoel, en aangezien ik ’s avonds zo moe ben dat ik liefst in slaap val na het nieuws van zeven uur helpt het om bewust om te gaan met de dingen die ik wel nog doe. En daar helpt mijn ingebouwde iPhone stappenteller dus gigantisch bij. Zonder dat ik iets moet aanleggen houdt dat ding aan de hand van mijn bewegingen bij hoe ver ik al gestapt heb, en ik vind dat dus de max.
Zeker in het weekend hou ik de app in de gaten om me ervan te vergewissen dat ik in de buurt van tienduizend stappen kom. Lees: hield. Dat lukte de laatste weken immers minder goed dan de weken ervoor, omdat ik nu eenmaal sneller moe word en te veel tjolen mij al eens harde buiken durft opleveren. De laatste dagen zelfs een beetje veel naar mijn goesting, waardoor ik al content ben als ik vijfhonderd meter kan stappen zonder een paniekske over op straat bevallen.
Maar het werkt wel. Zie ik tegen vier uur op zaterdag dat ik nog maar achthonderd stappen heb gelogd, dan is het tijd voor een wandeling op de vestingen. Of een boswandeling om Dexter kennis te laten maken met de zotste zwamappartementen.
Gisteren werd het, mede door de hardnekkige harde buiken, een trage en vooral rustige wandeling richting stad, maar toch deugd van gehad. Als het van mij afhangt val ik dus nog even niet helemaal stil.
Slagen jullie er in deze donkere periode in om zoveel te bewegen als jullie zouden willen? Of hebben jullie ervaring met niet volledig stilvallen tijdens de zwangerschap? Eén en al oor.
Deze post maakt deel uit van #boostyourpositivity van Activia. De komende tijd gaan we op zoek naar tips om wat beter voor ons lichaam te zorgen, onder het thema Body. Lies schreef er hier al over. Er zijn ook weer twee instagram challenges voor deze week: #aplacetobreathe, en #moveyourbody. Daarvoor mag je onderstaande foto’s gebruiken.
Het amusement!
Ik hou het op yoga. Ook tijdens de zwangerschap. Daar wordt ik ontspannen van, energiek en lenig. Heel goed voor de nachtrust. Soms is mijn dagelijks leven te hectisch of zijn er omstandigheden waardoor ik uit mijn yoga routine raak, maar ik keer er steeds eerder naar terug.
Zowel voor als na de zwangerschap: yoga en pilates. Echt eens proberen.
Ik viel helaas ook langzaam maar zeker helemaal stil tijdens mijn zwangerschappen. Te veel pijnlijke kwaaltjes zoals inderdaad dat bekken (aw!) en die harde buiken (shit!). Ik ben nu een goeie 3 weken post-keizersnede dus mag (en kan!) nog helemaal niets doen behalve wat rustig stappen. Dus ja, ik wandel ook en houd mij verder rustig tot nieuwjaar. Komt 2016, dan vlieg ik erin: starten met yoga en buikspieroefeningen tijdens de donkere dagen en zodra het lang genoeg licht begin ik met start to run, poging 2. Schone voornemens he ;-)
Blijven fietsen! veel aangenamer dan wandelen op het einde en werkte bij mij zelfs in positieve zin tegen pijnlijke rug en bekken. Door niet te stoppen volgehouden tot dag voor de bevalling. Als je een aantal Nederlandse sites mag geloven ben ik niet de enige met deze ervaring.
Ben je tevreden van je stappenteller? Welke gebruik jij, als ik vragen mag? Ik heb de indruk dat de mijne hapert bij momenten, en me zowel dagen teveel als te weinig stappen aanrekent. Dat er speling op zit, lijkt me logisch, maar dat het zoveel is, dat lijkt me sterk.
tijdens mijn zwangerschap ben ik gestopt met lopen. Twee maanden na de bevalling weer opgenomen en het vlug weer kunnen opbouwen eigenlijk. Harde buiken zijn niet aangenaam, zijn die ook geen teken dat je het rustig aan moet doen?
Ik was voor mijn zwangerschap heel sportief en ben ook tijdens mijn zwangerschap actief gebleven, met vallen en opstaan (niet letterlijk dan :-)) moet ik zeggen. Het deed me altijd goed om wat te gaan sporten, maar er waren inderdaad dagen dat het gewoon niet lukte en dat rust meer aangewezen was. Tot de laatste week ben ik wel bezig gebleven. Ik heb mijn ervaringen daarover ook gedeeld op mijn blog.
Het heeft me ook geholpen om nadien relatief snel terug in vorm te geraken. En actief blijven helpt ook bij allerlei kwalen. Ook voor bekkenproblemen is het net goed in beweging te blijven en de spieren te versterken.
Ondertussen, nu mijn dochtertje 7 maanden is, geef ik zelf workouts aan zwangere vrouwen en vrouwen na de bevalling. Leuk om met een groepje van (aanstaande) mama’s samen te trainen. Zo is het ook makkelijker vol te houden, want iedereen heeft eens een mindere dag.
Ik hou het bij zo veel mogelijk fietsen als ik de auto kan vermijden en wekelijks een uurtje gaan zwemmen (of minder, als ik mijn dagje niet heb, ik ga me nu ook niet forceren). Ik ben nu 24 weken ver en hoop het zwemmen nog lang vol te houden, heb er wel deugd van.
Zwemmen was voor mij het beste alternatief voor joggen tijdens mijn zwangerschappen. Minder last van de zwaartekracht!
Enne, voor mij mag ’tjolen’ opgenomen worden in de Dikke Van Dale, zalig woord :-)
ik heb sinds een aantal weken ook een stappenteller, een los klein dingetje dat ik aan mijn bh-bandje klem. mijn telefoon heb ik niet altijd tegen mijn lichaam en ik wil geen stappen missen natuurlijk :)
werkt echt heel goed. Het begin week-gemiddelde was erbarmelijk, maar gaat tot nu toe bijna 1000 stappen per dag per week omhoog!
Als ik zwanger ben, broed ik. Je mag dat letterlijk nemen. Ik ben sociaal geïsoleerd en zit, lig op mijn “ei”. Kippen doen het en het komt ook goed :). De ene zwangerschap is natuurlijk de andere niet.
Ik lag tijdens mijn zwangerschap helaas al snel verplicht in de zetel. Niet tof!
Nog nooit zo hard genoten van mijn mobiliteit als de dag na de bevalling :)
@Pieke:
Waar kan je die kleine stappenteller kopen? Ik heb ook niet altijd mijn gsm bij me dus zou ik wel interessant vinden.
Ik ben op bevel van de gynaecoloog moeten stoppen met lopen na 4 maand zwangerschap. Ik vond dat vreselijk maar ik deed het voor mijn kind, uiteraard. Ik ben toen beginnen zwemmen en heb tot de avond voor mijn bevalling vrijwel dagelijks gezwommen, 45 minuten aan een stuk. Zwemmen is zalig met die dikke buik want je voelt hem niet en ik had de indruk dat die baby dat ook fijn vond :-)
Elke zwangerschap is natuurlijk anders, en ik prijs mezelf gelukkig dat ik van elke mogelijke kwaal gespaard ben gebleven toen. Ik hou mijn hart al vast voor moest ik nog eens zwanger worden, volgens mij gaat mijn “karma” dan keihard terugslaan in mijn wezen ;-)
Toi toi toi! X
Veel succes en ik ben blij om te horen dat je er niet té hard mee bezig bent, met die kilo’s. Mijn zwangere collega is erdoor geobsedeerd, ook niet bepaald aangenaam.
Hier ook vooral wandelen. Met het goeie weer van de voorbije dagen is dat al wat makkelijker natuurlijk. Te voet (al fietsje + 11 kilo peuter duwend) naar het dorp voor brood en rustig langs de winkels (regelmatige stopjes, ideaal). Deze voormiddag toch zo’n 2u weg geweest al wandelend en slenterend. Maar ja, ik ben zo ver nog niet, natuurlijk, ook al is de vermoeidheid hier even ongenadig.
Ik moet dringend eens wat zwangerschapsyoga-oefeningen memoriseren. Kan thuis op je luie gat euhm mat, al waar het warm en comfy is en er maar 2 paar ogen zijn die me vreemd kunnen aankijken als ik in een gekke pose hang :)
Tot maand 4 blijven dansen (dan was het toevallig zomerstop :)), tot maand 6 rugschool blijven doen (tot de buik in de weg zat) en tot maand 8 blijven zwemmen. Daarna werd de baby te zwaar en was het onmogelijk om nog elegant/veilig in en uit het zwembad te geraken. Ik had natuurlijk het geluk dat ik een gemakkelijke zwangerschap had en veel energie. Dat zwemmen is de max: minder last van het gewicht (ivm druk op gewrichten enal) en je doet het zo intensief/rustig als je zelf wilt!
Sportief zal ik ook nooit worden. Ik ga er van uit dat ik met vier kleuters in huis al genoeg lichaamsbeweging heb. Al was de staat van mijn rug misschien iets beter geweest had ik trouw de pre-post-en andere kiné oefeningen blijven doen…
Bij mij eerste zwangerschap tot vijf maanden blijven lopen. Gyn juichte dat toe op voorwaarde dat je niet begint te lopen op het moment dat je zwanger bent maar ervoor al een fikse loopconditie hebt opgebouwd. Dat was bij mij zeker het geval. Na vijf maanden fietste ik dagelijks 20 km en ben blijven zwemmen tot aan het einde. Achteraf bekeken had ik een droomzwangerschap. Voelde me superfit, was heel snel gerecupereerd ondanks ons soms veeleisende jongetje en liep een paar maanden na datum weer probleemloos 10 km. Nu komt de langverwachte maar er aan. Momenteel ben ik 24 weken zwanger en heb ik regelmatig het gevoel dat er een bulldozer over me heen is gereden. Ik luister naar mij lichaam en daardoor doe ik meer middagdutjes dan dat ik wandelingen maak. Ik voel me echt niet fit en dat frustreert me. Ik hoop al lang niet meer op de energievolle periode en probeer me erbij neer te leggen. Voor mijn werk wandel ik wel elke dag wat kilometers af en doe ik veel trappen dus ik hoop het zo wat te compenseren.
Hier geen zwangerschap, maar ik moet mezelf toch dwingen om in beweging te blijven tijdens die donkere wintermaanden. In het weekend naar de winkel fietsen en wandelen is zowat het enige dat ik doe nu.
Wat ik wel straf vind: de vrouw van mijn papa is deze week uitgerekend, en zelfs met hoogzwangere buik blijft ze (intense) yoga doen. Heel straf om te zien.. Volgens haar doet ’t echt goed en heeft ze haar ademhaling onder controle wat zal helpen bij de bevalling. Ze heeft gedurende heel haar zwangerschap ook nauwelijks klachten gehad, misschien heeft die yoga daar toch mee te maken?
(intensieve)* ;)
Jep, bijna 30 weken zwanger en nog 4 keer per week aan’t sporten (zwemmen of gym). Het helpt wel dat ik in een land woon waar elk kwaaltje door de verloskundige wordt weggewuifd met “sporten helpt daar tegen”. En als ik pijn heb tijdens het sporten word ik doorverwezen naar een fysiotherapeut :)
Ik heb gezwommen tot ik moest bevallen. Bij mijn twee zwangerschappen, driemaal per week. Zalig dat water en erdoor gedregen worden!!
Ik fietste tot de dag voor mijn bevalling, maar ik heb geen idee of ik dat ook had gedaan moesten we een auto hebben. Verpletterende vermoeidheid en harde buiken zorgden er hier ook lang voor dat er weinig bewogen werd tijdens de tweede zwangerschap. Op de fietstochtjes naar werk en winkels na toch, want zonder fiets kon ik er gewoon niet heen. De laatste maanden kreeg ik wel weer energie en bewoog ik meer, maar zo lang ik me zo moe voelde had ik er gewoon het fut niet voor. Tel je achter Dexter aan rennen niet mee als sporten? En het opvoeden als mentale topsport?
Nog een dikke proficiat met de dochter op komst trouwens, het is echt leuk om te lezen dat jullie er zo blij mee zijn. Zelf ben ik ook keihard fan van een grote broer – kleine zus combinatie ;-)
Je doet het prima in mijn ogen! Vooral blijven genieten van alles wat nog gaat en als het even niet meer wil, dan maar even niet! Je moet nu echt rekening houden met dat kleine mensje van binnen, die vreet energie! Je mag trots zijn op jezelf!
Hier niet zwanger en ook niet bepaald sportief aangelegd. Ondertussen wel een koersfiets gekocht, maar er nog maar 2x opgeraakt (komt er van als je enkel de zondag hebt).
Mocht ik zwanger zijn, zou ik het bij de hometrainer houden (met een Netflixje erbij valt dat al bij al goed mee), maar vooral luisteren naar mijn lichaam.
Er groeit daar een baby in die buik van jou, dus je mag vooral trots zijn op jezelf en voor even niet aan die beweging denken . :)
Not to freak you out, maar bij mij waren al die harde buiken toch wel een teken… En moest ik eigenlijk redelijk vlug de rest van de zwangerschap liggend doorbrengen…
Misschien toch eens navragen bij de gynaecoloog op de volgende controle?
Ik ben blijven dansen (streetdance) tot aan het einde… alleen diep bukken of snel draaien ging niet meer natuurlijk. En springen werd meer bouncen :p Maar het bewegen deed wel deugd, hield alles soepel… als ik een paar dagen minder bewoog, had ik meer last, werd alles stroever.. dus ik probeerde – naast het dansen – ook gewoon regelmatig te bewegen tussendoor, al was het maar een toertje door de tuin :)
Geïnspireerd door deze post (en dankzij enkele van de gouden tips uit het boek van Kelly…) zette ik op mijn eigen blog enkele tips voor sporten in de winter op een rijtje.
Voor wie interesse heeft, je vindt ze via rockeveryrun.com.
Succes iedereen met het sporten deze winter, al dan niet zwanger, en keep on moving that body!
Daarstraks 45 minuten gaan wandelen en mijn Samsung stappenteller registreerde 22 minuten. Of ik ging te traag of dat werkt toch niet helemaal zoals het moet :-)
Ik merk soms ook ’s avonds dat ik nog niet aan de 10 000 zit en dan loop ik gauw nog wat toerkes rond ons keukeneiland terwijl mijn man dan keihard met zijn ogen rolt. Hihi.
Nee nee echt niet en ik ben geen eens zwanger. Ik schrijf dat hier op en hang het voor mijn neus: naar buiten ! ! !
Mijn lichaam is niet gemaakt om te sporten, echt niet, gaat zweten, hartkloppingen enzo,… duidelijke signalen dat ik best meteen stop en rust. Maar ik vond een andere manier om mij goed in mijn vel te voelen en schreef er ook op mijn blogje over :) en aan allen die wel sporten: grote buiging en bewondering!
Harde buiken is inderdaad een teken om het rustiger aan te doen.
Luister vooral naar je lichaam Kelly!
Dat ga ik de komende zwangerschap toch ook beter doen. Ik wou maar blijven doorgaan die eerste zwangerschap, negeerde de harde buiken en niet veel later had ik verplichte bedrust :-(
http://www.iculture.nl/tips/stappen-tellen-iphone/
Voor Isabel :)
Ik heb een droomzwangerschap gehad en een hyperkinetische mechelse herder die ervoor zorgde dat ik tot 5 dagen voor mijn bevalling 10 km per dag wandelde. Nu woont hij bij mijn ouders dus ik vrees dat ik nu lang niet zo actief zou zijn mocht ik ooit nog zwanger worden :)
Als mama van twee kindjes heb ik tijdens het sporten last van mijn bekkenbodemspieren, verzorg ze dus goed na je bevalling!
Mijn volledig verhaal kan je hier lezen:
http://mamadominique.blogspot.be/2015/12/bekkenbodemspieren.html