Tag Archives: #boostyourpositivity

Kalm blijven als je kind dat niet is, een werkpuntje #boostyourpositivity

Geschreven op | dexter |
kalmblijven

Eén van de grootste uitdagingen waar ik als moeder mee worstel is kalm blijven als mijn kind dat niet is. Ik ben nogal een spons, op dat vlak. Zet mij naast een enthousiaste mens en mijn enthousiasme explodeert mee, zet mij in de buurt van een kleuter die onderhevig is aan een hysterische woedeaanval en ik explodeer nog harder, alleen dan in minder enthousiaste bewoordingen.
Niet iets waar ik trots op ben, maar een mens verandert nu eenmaal niet in iemand compleet anders als hij plots een kind heeft, zo blijkt.

Ik heb de afgelopen drie jaar met scha en schande moeten leren dat roepen dat Dexter moet stoppen met ontploffen er alleen maar voor zorgt dat hij nog harder ontploft. Waardoor dingen escaleren en iedereen zich achteraf buiten adem en zinnen afvraagt wat er in hemelsnaam is gebeurd. Youri ook, trouwens, want hij slaagt er doorgaans wel in om kalm te blijven en moet dan toezien hoe zijn teergeliefde staat te bekvechten met een jongen van drie. Dat was dus een werkpuntje.

dexisnotamused

Toen ik enkele maanden geleden als bij toeval de podcast van Janet Lansbury tegenkwam was mijn aandacht gewekt. Later las ik ook nog haar boek, No Bad Kids, over hetzelfde onderwerp. Het is niet dat ik helemaal mee ben in haar filosofie van alles ligt altijd aan de ouders en die moeten zich maar als een heilige zonder foutjes of persoonlijkheidskenmerken gedragen, maar ik heb er wel behoorlijk wat uit geleerd. Lansbury staat voor een opvoedingsstrategie waarbij je je kind zoveel mogelijk laat razen terwijl je vooral luistert en zelf kalm probeert te blijven. Een manier van opvoeden waarbij je erkent dat het soms hysterische gedrag van je kind bij de leeftijd hoort en het de ruimte geeft om in jouw bijzijn stoom af te laten, en ook verwacht dat het dat zal doen. Je niet verzetten tegen de woedeaanvallen dus, maar er in meegaan.

Het moet gezegd: sinds ik beter probeer te luisteren naar Dexter als hij ongelooflijk boos is omdat ik zijn boterham in twee heb gesneden gaat het beter en vooral veel sneller weer over. Ik moet soms alle moeite van de wereld doen om niet mee uit mijn savatten te schieten, maar het leverde me al zoveel momenten op waarop ik verbaasd moest toegeven dat de onweersbui die er een van een hele namiddag leek in twee minuten weer was opgeklaard dat ik haar toch wat credit moet geven.

Mijn tactiek is sinds een paar weken vooral: luisteren, erkennen dat hij kwaad is, kalm blijven, aangeven dat ik snap dat hij kwaad is, maar dat ik toch achter mijn “neen” blijf staan, en heel diep in en uit ademen en doen alsof ik mijn bloeddruk niet omhoog voel schieten. En neen, het lukt me lang niet elke dag. Maar als het me lukt, dan voel ik me even een geweldig geslaagde moeder die zichzelf helemaal onder controle heeft. Iets om me aan op te trekken op de momenten dat ik mezelf “DEXTER STOP DAAR NU ONMIDDELLIJK MEE OF HET ZAL UWEN BESTEN DAG NIET ZIJN!!!” hoor roepen.

Wat is jouw grootste uitdaging als ouder? Ik lees het graag in de reacties, of op je eigen blog. Deze blogpost is de laatste voor de #boostyourpositivity campagne van Activia, deze week nog onder de categorie kids. Deelnemen kan nog steeds, ook met deze twee nieuwe instagramchallenges: #reallifeparenting, en #stuffmykidsays.

reallifeparentingstuffmykidsays

Oh, en hou mijn Facebookpagina in de gaten, want er volgt nog iets supercools om af te sluiten!

Zwanger zijn en in beweging blijven, een uitdaging. #boostyourpositivity

Geschreven op | PROJECT |
zwangerenbewegen

Het begon goed, een tijd geleden, toen ik nog ging sporten en podcasts luisteren. Ik kan ondertussen verklappen dat de onbeluisterde podcasts zich samen met de kilo’s lichaamsgewicht aan het opstapelen zijn. Al valt dat laatste eigenlijk ook wel weer mee in vergelijking met toen ik zwanger was van Dexter. Toen was ik in deze fase al een kilo of twaalf bijgekomen, nu iets van zes. Ik ben wel van een hoger cijfer begonnen (ge dacht toch niet dat ik al mijn zwangerschapskilo’s was kwijtgeraakt?), dus al bij al: een nuloperatie, gelijk ze zeggen. Al een chance dat Youri ons fitnessabonnement nog fanatiek gebruikt en dat me dus alvast niet met een schuldgevoel opzadelt.

Ik ben niet obsessief bezig met al dan niet bijkomen. Eigenlijk zo goed als niet. Als er één ding is dat ouder worden mij heeft gebracht dan is het dat ik beter heb leren leven met een paar gegevens. Als daar zijn: ik zal nooit een compleet onbezorgde spontane losbol zijn die zich overal instort zonder er overdadig bij na te denken. De dag dat ik een fitnesszaal omschrijf als mijn natuurlijke habitat zit er nog niet gauw aan te komen. Ik zal nooit een BMI van veel minder dan dertig hebben en benen zonder cellulitis of een lichaam zonder littekens en striemen. Dus neen, dit lichaam zal er vast niet beter op worden met deze zwangerschap, maar ik zit meer in met de staat van mijn krakkemikkig  bekken dan met hoe ik eruit zal zien nadat alles achter de rug is en dit kind ter wereld. Het helpt dat ik een man heb die daar net zo over denkt, besef ik.

Alleen al omwille van dat laatste probeer ik niet vast te roesten aan mijn bureaustoel, en aangezien ik ’s avonds zo moe ben dat ik liefst in slaap val na het nieuws van zeven uur helpt het om bewust om te gaan met de dingen die ik wel nog doe. En daar helpt mijn ingebouwde iPhone stappenteller dus gigantisch bij. Zonder dat ik iets moet aanleggen houdt dat ding aan de hand van mijn bewegingen bij hoe ver ik al gestapt heb, en ik vind dat dus de max.

stappenteller

Zeker in het weekend hou ik de app in de gaten om me ervan te vergewissen dat ik in de buurt van tienduizend stappen kom. Lees: hield. Dat lukte de laatste weken immers minder goed dan de weken ervoor, omdat ik nu eenmaal sneller moe word en te veel tjolen mij al eens harde buiken durft opleveren. De laatste dagen zelfs een beetje veel naar mijn goesting, waardoor ik al content ben als ik vijfhonderd meter kan stappen zonder een paniekske over op straat bevallen.

Maar het werkt wel. Zie ik tegen vier uur op zaterdag dat ik nog maar achthonderd stappen heb gelogd, dan is het tijd voor een wandeling op de vestingen. Of een boswandeling om Dexter kennis te laten maken met de zotste zwamappartementen.

appartementzwammen zittenderkaboutersin

Gisteren werd het, mede door de hardnekkige harde buiken, een trage en vooral rustige wandeling richting stad, maar toch deugd van gehad. Als het van mij afhangt val ik dus nog even niet helemaal stil.

Slagen jullie er in deze donkere periode in om zoveel te bewegen als jullie zouden willen? Of hebben jullie ervaring met niet volledig stilvallen tijdens de zwangerschap? Eén en al oor.

Deze post maakt deel uit van #boostyourpositivity van Activia. De komende tijd gaan we op zoek naar tips om wat beter voor ons lichaam te zorgen, onder het thema Body. Lies schreef er hier al over. Er zijn ook weer twee instagram challenges voor deze week: #aplacetobreathe, en #moveyourbody. Daarvoor mag je onderstaande foto’s gebruiken.

aplacetobreathe moveyourbody

Het amusement!

lilith loves the salad jar #boostyourpositivity

Geschreven op | food-a-licious, how to |
IMG_8367

Het klinkt vreemd, maar ik werd pas een slaatjesadept toen ik enkele weken het paleodieet mocht uittesten voor de krant. Daarvoor associeerde ik slaatjes vooral met sla. Ik vind sla niet bijzonder smakelijk, toch niet culinair interessanter dan een glas water met slasmaak. Ook niet als iemand er een komkommer en een tomaat overheen doet. Zelfs niet met een kwak mayonaise.

Het paleodieet, dat voornamelijk uit vlees en groenten bestond, leerde me dat er ook slaatjes zijn die vullen. En dat opende perspectieven, want toen ik ermee gestopt was en weer overschakelde naar minder vlees en vis, bleef de gedachte hangen dat je vanalles door een slaatje kunt doen waardoor je niet uitgehongerd en hangry like the wolf achterblijft. Ik ben nu nog steeds fan van slaatjes met avocado, gekookte eitjes, verse kruiden, (geroosterde) pitten en noten, edamame bonen, fruit, fantastische dressings (oosterse zijn mijn favoriet), en oh ja, van die Thaïse met runderreepjes, zoals je zo heerlijk kunt eten op de markt van Ieper.

IMG_7521

Ik slaagde er lang niet in om vaak slaatjes te eten, omdat mijn middagpauzes doorgaans kort zijn, en ik het dan niet zo zie zitten om witlof te beginnen snijden en dressings te kloppen. Maar toen ontdekte ik de salad jar: very pinterest, maar oh zo handig. En sindsdien eet ik dus wel gigantisch veel slaatjes, als ik er maar aan denk om op zondag aan wat food prepping te doen.

IMG_7893

De salad jar of slaatjesbokaal is even geniaal als simpel. Je prepareert alles voor je slaatje op voorhand, en dankzij een slim stapelsysteem in een glazen bokaal (ik gebruik deze van Kilner) slaag je erin om dat slaatje een dag of vier crispy te houden in de koelkast. Het enige dat je hoeft te doen is zo’n bokaal in je handtas steken, hem op je werk nog even koel bewaren, en ’s middags giet je hem uit over een kom of bord en kap je er de dressing overheen die je in een potje apart hebt meegenomen. Like. A. Boss.

En doodsimpel dus, zolang je de stapelregels goed volgt. (ik volg altijd deze regels, en die zijn mij al goed bekomen) De stapelregels zorgen ervoor dat je een droog slaatje hebt, en geen zompig slaatje. Bijzonder essentieel, dunkt me, qua mondgevoel en slaatjesenthousiasme.

IMG_7933

(een handig toestel als dit kan ook helpen, wat enthousiasme betreft, heb ik geleerd)

Stapelregels van de slaatjesbokaal:

– de dressing gaat onderaan. Ik doe die meestal niet in de bokaal, maar in een potje apart, maar als je liever alles in één pot doet, dan doe je de dressing eerst in de pot. Op die manier raakt die de andere ingrediënten niet aan. Met een lepel of drie dressing kom je doorgaans wel toe, al wil ik zeker niet dat je je inhoudt. Een goede dressing is vaak het verschil tussen een bleh slaatje en een machtig lekker slaatje.

– de harde groenten komen erna. Je wilt een soort schild vormen waardoor de dressing niet in aanraking komt met de sla. Groenten die dus niet helemaal van textuur veranderen bij contact met een dressing, dus. Denk komkommer, tomaat, witlof, selder, wortel, paprika, etc.

– de derde laag is tussen de twee. Niet hard, en niet zacht, zoals boontjes, of champignons, of avocado, al is het misschien aan te raden om die er nog snel achteraf bij te snijden zodat die groen is, en niet bruin. Al moet ik zeggen dat die van mij het leven in de bokaal altijd behoorlijk heeft doorstaan.

– Laag vier is voor pasta of granen. Quinoa, of bulgur, of rijst, of whatever floats your boat.

– Laag vijf is voor eieren, of kaas, of vlees, of vis. Die van mij zijn doorgaans vegetarisch, dus ik heb persoonlijk geen idee hoe lang die laatste twee ingrediënten houden. Mocht iemand daar ervaring mee hebben, dan lees ik dat graag.

– Laag zes is voor de sla, en noten of zaden.

Er zijn geen regels voor het aantal ingrediënten, je kunt het zo sober of zot maken als je zelf wilt. Daarna is het gewoon kwestie van de potten goed dicht draaien, en bewaren in de koelkast.

Heb jij ervaring met deze manier van slaatjesprepareren? Goede of slechte? Of extra tips? Mijn comments zijn jouw comments, zoals altijd.

Deze post maakt deel uit van #boostyourpositivity van Activia. De komende tijd gaan we op zoek naar tips om de werkdag aangenamer te maken, en hem ook nog wat gezond door te komen. Heb jij tips voor lunch breaks, of deel je graag hoe jij je dag zo efficiënt of vlot mogelijk doorkomt? Er zijn ook weer twee instagram challenges voor deze week: #showyourjob, en #myworktools.

showyourjob myworktools

Erg benieuwd naar hoe jullie werken. Deelnemen kan via de site, waar je ook een onvergetelijke lunch met collega’s kunt winnen.

lilith deelt haar ochtendstond #boostyourpositivity

Geschreven op | lijstjes |
ontbijt_activia_1

De ene ochtend is de andere niet. Zo is de ochtend van voor je kinderen hebt gemaakt niet gelijk aan de ochtend van zodra die kinderen er zijn, om met een understatement te beginnen. En lopen de ochtenden waarop Youri Dexter naar school brengt voor mij ongeveer tachtig keer chiller dan die waarop ik zelf de hele ochtendspits in goede banen moet leiden.

Ik weet meestal op voorhand welke die ochtenden zijn, waarop ik warme koffie drink in plaats van lauwe omdat ik tijdens het drinken niet drie keer met iemand mee naar het toilet moest. Youri en ik maken tegenwoordig namelijk elke zondag een weekplanning, want dat soort dwangmatige flippo’s zijn wij. Dat duurt maar tien minuten, en is zoiets als “Ik moet donderdag op reportage, kun jij hem dan brengen? Wie doet de woensdagnamiddag deze week? Is er een dag waarop jij hem eens kunt ophalen? Zie je mij eigenlijk nog altijd graag?”, waarop dat zwart op wit (of eerder oranje op wit) in onze gesynchroniseerde iCal wordt gezet, in de hoop dat die planning ook echt gevolgd kan worden als de week zich op gang bolt. Oranje op wit is ook bij ons geen garantie op succes, maar we doen ons best, en meer kunt ge niet doen.

ontbijt_activia_5

Los van het of moeder of vader is die Dexter naar school brengt zijn dit de ingrediënten van een gemiddelde ochtend in de crib:

– een humeurige kleuter. Niet altijd, hangt wat af van de fase waarin we ons bevinden in de kleuterale ontwikkeling, maar onze ochtenden vullen zich de laatste weken toch gemakkelijk met een vorm van hysterie waarvan ik het bestaan niet eens kon vermoeden voor ik moeder werd. Vaak heeft dit te maken met Dexter moeten wekken voor hij helemaal uitgeslapen is, terwijl het net zo goed kan dat hij ons zelf heeft gewekt voor wij helemaal uitgeslapen waren en het ook van dat is. Het is elke ochtend weer een boeddhistische oefening in kalm blijven en niet mee beginnen roepen, zeker als de onredelijkheid hoogtij viert en de onderwerpen variëren van “ik wil wel/niet dat jij mijn boterhammen in twee/zes/achttien stukken snijdt”, “ik wil dat jij mijn boterhammen weer aan elkaar plakt”, “jij mag niet naast mij zitten” tot “de moddervis wil mij opeten en ik wil dat niet en daarom wil ik niet eten”. Adem in, adem uit.

ontbijt_activia_3

– een te vullen snackdoos: aangezien Dexter warm eet op school hoef ik geen boterhammen te smeren, maar ik zorg wel voor een tienuurtje en iets voor in de namiddag. Voor de voormiddag is dat doorgaans fruit, in de namiddag een droge koek of een kaasje met kerstomaatjes of als ik helemaal goed bezig ben een vers stuk bananencake van de mama. Soms heb ik er veel zin in en voel ik me een bijzonder geslaagde doosjesmoeder, soms duw ik moe en humeurig een banaan in zijn boekentas en kan het me allemaal een beetje gestolen worden.

ontbijt_activia_4

– een ontbijtmand: sinds de komst van de ontbijtmand enkele maanden geleden winnen we elke ochtend een paar minuten met het uitzoeken en naar de tafel brengen van ons beleg, en volgens mij tellen die aan het einde van de dag dubbel. Ik probeer al eens mijn inner Pascale Naessens te channelen en te kiezen voor een kom fruit met kokosroom en een yoghurt, maar Dexter en Youri houden het meestal  bij brood met choco of chocoladehagelslag met schildjes van Mega Mindy of ontbijtgranen. Ik kies mijn gevechten, en als die rond zeven uur ’s morgens moeten plaatsvinden ben ik net iets flexibeler wat het spijzen van de schatkisten van Gert Verhulst en Hans Bourlon betreft.

ontbijt_activia_2

– koffie: ja, ik ben zwanger, en neen, ik overdrijf niet, maar ik heb wel elke morgen mijn tas koffie nodig. Bij voorkeur in mijn blauwe kop van de Hema, en op het gemak. Dat laatste lukt soms alleen als ik hem drink nadat ik Dexter naar school heb gebracht, maar daar heb ik eigenlijk zelden het geduld voor. Jullie zien: the struggle is real, ook in de crib.

ontbijt_activia_6

– een zucht van opluchting: als alles goed is verlopen en opgeruimd is en ik eindelijk aan mijn werkdag kan beginnen met de gedachte dat niemand met maar één schoen naar school is gestuurd. Het zou vast allemaal nog makkelijker lopen als ik me ’s avonds zou voorbereiden en kleren zou klaarleggen en fruit zou snijden, maar ’s avonds wil ik meestal alleen boeken lezen en boeken lezen. Valt uiteindelijk eigenlijk toch wel mee, op de schaal van organisatorische flippo.

Hoe verlopen jullie ochtenden? Volgens een vast stramien, of regeert de chaos? Links delen mag!

Deze blogpost schreef ik naar aanleiding van #boostyourpositivity van Activia. Meedoen mag en wordt zelfs toegejuicht! Registreer je even op deze website, dan kunnen we komen meelezen.

lilith trapt de nieuwe #boostyourpositivity campagne af

Geschreven op | food-a-licious |

IMG_1684Al voor de vorige campagne van Activia ten einde liep kregen ambassadrices Lies en ikzelf regelmatig de vraag of er pretty please een vervolg kwam. Fijn nieuws: dat vervolg start zelfs vandaag. Deze keer gaan we eerder met thema’s werken dan met concrete opdrachten, zodat iedereen vrij is om zich te laten inspireren op een manier die bij hem of haar past. Of dat nu door het schrijven van een blogpost, het meedoen met een Instagramchallenge of iets anders is, maakt niet uit. Er is weer een site waarop alles wordt verzameld, omdat we weten dat het doorklikken en andere blogs leren kennen de helft van de fun was, vorige keer.

Ik had het geluk dat ik deze nieuwe reeks mocht aftrappen met een van mijn favoriete thema’s, namelijk: het ontbijt. Al helemaal omdat daar een geweldige brunch aan te pas kwam op een toplocatie in de Vlaamse Ardennen. Met de boodschap: nodig eens drie vriendinnen uit voor wat me-time op zaterdagochtend. Het was maar een woord!

Jammer voor mijn vriendinnen, maar ik gooide het over een andere boeg. Door drie blogsters uit te nodigen die ik al heel lang volg, maar nooit eerder IRL zag. Ze konden ook nog eens alle drie, en dus had ik de ongelooflijke chance om samen met Soetmin, Kelly en Josefien de voetjes onder een Pinterestwaardige tafel te kunnen schuiven op een zonovergoten ochtend, die ons allen deed verzuchten dat we precies op vakantie waren in de Provence. Als ik de foto’s, die nog maar enkele weken geleden genomen zijn, en het bijhorende filmpje nu zie, dan lijkt het een beetje een andere wereld. Al kan het doordat ik heel het weekend in rainy Krakau heb doorgebracht, in plaats van in deze Belgische nazomer.

IMG_1686

IMG_1691IMG_1713Ik kan hier alleen maar met een geweldig gevoel van heimwee op terugkijken, eigenlijk. En in bewegend beeld is het precies nog meer Pinterest.

De komende week zal het hier dus draaien rond ontbijt en ochtendrituelen, en dat thema mogen jullie gerust overnemen ter inspiratie op jullie eigen kanalen. In de volgende weken gaan ook Lies, Alidz en Emilie meedoen en thema’s lanceren.

Heb je zin om tips te delen, of je beklag te doen over hoe druk je ochtendspits is (I hear you, sister!) of heb je een leuk ontbijtrecept? Deel het, en schrijf je in via de site zodat we massaal kunnen komen doorklikken. Er zijn deze week twee ook twee Instagramchallenges: #showyourmorning en #mybedhead, waaraan je zoveel mag deelnemen als je wilt. Hang er meteen ook de #boostyourpositivity hashtag aan vast, en dan kan iedereen komen kijken hoe jouw ochtenden eruit zien.

IMG_2757 IMG_2759

Oh, en nog leuk nieuws: iemand anders maakt ook kans op een net zo zalige lunch als wij hadden, via boostyourpositivity.be. En mocht dat niet lukken, dan komen er de volgende weken nog een pak meer leuke activiteiten en thema’s aan waarmee jullie zeker weg gaan kunnen.

Zin om mee te doen? Schrijf dan deze week rond het thema “Ochtenden kunnen behoorlijk druk zijn. Hoe zien die van jou eruit en hoe slaag je erin om ze goed te doorspartelen?”. Registreren kan weer hier.

We zijn dus weer vertrokken, en ik heb er geweldig veel zin in! Ik hoop jullie ook! :)

lilith en de platte batterij #boostyourpositivity

Geschreven op | PROJECT |
badschuimpjes

Een stoel, een kleine tafel met de doos kleenex op waarvan ik altijd dacht dat ik ze niet nodig zou hebben, tot het tegendeel weer eens werd bewezen met de soundtrack van mijn gesnotter op de achtergrond. En ik dus, rillend van de stress: “Ik heb overal pijn“.
“Wat heb je de laatste tijd allemaal gedaan voor jezelf?“, vroeg zij dan. “Echt alleen voor jezelf. Waar heb je energie uit gehaald?“. Waarop ik zo lang moest nadenken dat het nadenken het antwoord op de vraag was. En ik een opdracht mee naar huis kreeg: doe eens meer voor jezelf. Ge moogt. Ge moet zelfs.

Sinds mijn psychologe me de vraag zo expliciet stelde duiken er vlaggetjes op in mijn hoofd als het weer eens zover komt. Als mijn spieren zich opspannen als staalkabels onder te grote druk en mijn hoofd vol grijze watten zit en ik merk dat ik honderd treurige klaagzangen heb klaarzitten voor bij de vraag “hoe is’t?”. Op die momenten springen de rode vlaggen sneller omhoog dan vroeger. Dan weet ik: ha, ik ben er weer eens in geslaagd om een te lange periode alleen maar dingen voor anderen te doen, en mezelf te vergeten. Dan is er vooral geweldig veel energie uit me gezogen, en ben ik vergeten om mezelf en mijn vermoeide hoofd aan de lader te hangen. Batterij zo goed als plat. Please recharge.

Dan moet ik tijd maken voor een lang bad met een goed boek en het perfecte badschuim voor het uitverkoren moment, niet snel snel maar zo traag mogelijk, misschien zelfs midden in de dag. Omdat een bad dat zo lang duurt dat mijn handen alleen nog maar uit rimpels bestaan soms knopen in mijn maag oplost waarvan ik niet eens doorhad dat ze er zaten. Dan moet ik mijn ochtend weer eens vaker beginnen met een rustige kop koffie en mijn iPad met Zite, want ik kan zo hard genieten van tijd voor inspirerende blogposts als klein cadeautje voor hart en hoofd.

Dan is er hoge nood aan een wandeling door de stad op mijn alleen, of een dinertje met mezelf of iemand die ik al te lang niet meer heb gezien. Dan moet ik boekjes lezen zonder aan mijn werk te denken, of naar een tentoonstelling die ik al zo lang wil zien maar waar echt geen tijd voor was. Door kookboeken bladeren, ook, met genoeg tijd en aandacht voor elke pagina, of een avond op de tjool met vriendin J., zo’n avond die altijd eindigt met een meedogenloze kater die ik zeker niet zou hebben maar het wel dubbel en dik waard was.

Het blijft een van mijn vele leerprocessen, afremmen. Sinds mijn moeder stopte met leven op haar zevenenveertigste ben ik nogal iemand van de vooruit. Soms ben ik jaloers op geruster gestemde zielen die al hun dromen en ambities opsparen tot na hun pensioen, omdat ze er zo hard van overtuigd zijn dat dat pensioen een zekerheid is waar ze nu eenmaal recht op hebben. Ik ben zelf een beetje teveel gemangeld om die zekerheid van tijd en gezondheid te bezitten, maar dat wil daarom niet zeggen dat ik mezelf moet opblazen voor het zover is, natuurlijk.

Ik moest dit weekend plots denken aan mijn vader, die in mijn kindertijd vaak een siësta deed, zo tussen het middagnieuws en de koffie met een koekje. “Ha, tijd voor een siësta“, zei hij dan, waarop hij alles liet voor wat het was en zich verder specialiseerde in zijn dierbare hobby terwijl de wereld bleef draaien. Hoe de max was dat eigenlijk niet, dacht ik, dat hij dat gewoon deed. En dat ik mezelf misschien ook wat vaker moet opleggen op minstens een uur vooral niks nuttigs doen. Een mentale siësta, omdat een echte nog een brug te ver lijkt, en ik daarnaast ook gewoon net zo misselijk word van ontwaken na korte slaapjes als van nachtelijk getjool met vriendin J.

Moraal van het verhaal? Doe eens wat meer voor uzelf. Ge moogt. Ge moet zelfs, nondedju.

Deze blogpost kadert in het #boostyourpositivity project van Activia. Zin om mee te doen? Registreer je dan op deze site en dan krijg je ook een uitnodiging voor het slotevenement op 8 maart.

D15-0019-Activia-Fusion-Banner-Blog-1080x608_footer

De laatste uitdaging, en het event! #boostyourpositivity

Geschreven op | PROJECT |
barbidon

Oon en ik zijn er een maand geleden met een klein stresske aan begonnen, want het was toch wel een beetje aftasten of jullie wel zin zouden hebben in een maand vol bloguitdagingen. Maar amai, dat hadden jullie. Er waren zoveel boeiende blogposts en leuke instagrambeelden dat ik de hele maand heb gedacht dat ik per week een dag extra zou nodig hebben om ze allemaal de aandacht te geven die ze verdienden.

Sinds gisteren staat de laatste uitdaging online bij Oontje, en die is fantastisch om mee af te sluiten, vind ik. Jullie moment van ontspanning, wat houdt dat in? Ik blog morgen over dat van mij.

Oh, en er is ook weer een supercoole instagram challenge, die ik zo hard ga missen als deze maand voorbij is. Kunnen we die niet doortrekken voor de volgende zeven maanden ofzo, Oon? Waarom moeten leuke dingen altijd eindigen?!

instagramchallenge4

De blog brunch komt ook steeds dichterbij, en we kunnen ondertussen al officieel bevestigen dat die doorgaat bij Bar Bidon in Gent. Zondag 8 maart, tussen 11 en 15 uur, is iedereen die heeft deelgenomen van harte welkom om samen met ons na te praten, te brunchen en nog een paar dingetjes te doen die ge daar wel zult merken. Het ziet er in elk geval heerlijk uit, en wij kijken echt keihard uit naar de afsluit en de ontmoetingen met de mensen die we de laatste maand hebben kunnen volgen. De plaatsen zijn beperkt, en registreren kan hier.

Zo benieuwd wie er zal zijn, dus laat zeker iets weten in de comments als je bent ingeschreven!

D15-0019-Activia-Fusion-Banner-Blog-1080x608_footer

lilith deelt haar zeven essentiële shortcuts #boostyourpositivity

Geschreven op | lijstjes |
shortcuts2

Tijd om mijn eigen shortcuts te delen. First and foremost: dat dit lijstje bestaat betekent zeker niet dat mijn huishouden op wieltjes loopt. De helft van de tijd sta ik ongelooflijk achter met de was, besef ik op vrijdag dat ik niks meer in huis heb en zwaar moet improviseren om nog een maaltijd samen te stellen, en is de aanblik van mijn keuken even hopeloos als die van mijn mailbox. Maar soms bolt het wel, en dan is het vooral dankzij onderstaande handigheidjes.

* ik doe bepaalde dingen niet (meer). Poetsen en strijken, of mijn ramen lappen. Dat poetsen besteed ik elke week drie uur uit, en dat was een van de beste beslissingen van mijn leven. Strijken doe ik al meer dan een jaar niet meer, enkel plooien, en tot op heden heeft niemand mij of Youri aangesproken omdat we er plots zo verfrommeld uitzien. Elke week meer dan een uur gewonnen, en geen haan die ernaar kraait. De afspraak is wel: Youri mag hemdjes kopen zoveel als zijn hartje belieft, maar dan strijkt hij ze zelf. Mijn tijd is kostbaar en wordt met de jaren steeds kostbaarder, en ik wil veel doen voor de liefde van mijn man, maar hemdjes strijken hoort daar niet bij. Hij kan het trouwens ook veel beter dan ik. Ik ruim ook maar een keer per dag het speelgoed van Dexter op, omdat ik heb geleerd dat je het vijf minuten later toch niet meer ziet. Behalve als hij naar bed is.

* ik denk vooruit en batch like crazy: op zondag kook ik voor een paar dagen, om in te vriezen of vooruit te plannen. Stoofpotjes en ovenschotels, vooral. Ik maak fruitsalade voor het ontbijt, kook eitjes hard voor in slaatjes of als tussendoortje, zorg dat al mijn verse kruiden in vochtig keukenpapier gedraaid zijn en mijn groenten zo geprepareerd dat ze zo lang mogelijk blijven meegaan de rest van de week en zo makkelijk mogelijk uit de koelkast getoverd kunnen worden. Op zondagavond ben ik een uur bezig met het plannen van de week die komt en de deadlines die eraan vast hangen, en als ik lang op de trein moet zitten zorg ik ervoor dat ik mijn iPad met toetsenbord bij heb om blogposts te schrijven of aan artikels of mails te werken. Ik probeer ook dingen te groeperen: een uur ’s morgens om al mijn dringendste mails te beantwoorden, dan mijn mailbox dichtgooien tot in de namiddag zodat ik een paar uur kan schrijven, en mijn research opsparen voor de uren in de namiddag waarop het vat al een beetje meer af is. Mijn haarstijl- en smeerselmomenten combineren met een kindeken in bad steken. Boodschappenlijsten maken terwijl hij zich uitleeft in de binnenspeeltuin.

shortcuts1

* ik doe een keer per week de was en plooi alles onmiddellijk: we zijn maar met drie, en het lukt, met mijn grote wasmachine. Op zaterdagochtend begin ik eraan, en tegen zondagmiddag ben ik weer voor een volledige week van de was af. Het leven is gewoon te kort, jongen.

* ik maak een weekmenu en ga maar een keer per week naar de winkel: deze heb ik al een keer te veel besproken, vind ik, maar het blijft wel een van mijn meest waardevolle shortcuts.

* ik neem overal foto’s van en steek die in Evernote: de uren van het schoolzwemmen, notities van vergaderingen, take away menu’s, treinregelingen, ik neem een foto met mijn iPhone en trek die binnen via Evernote. Als ik er de juiste tags aan geef vind ik alles heel makkelijk terug, waar ik ook ben. Een gemak.

shortcuts3

* ik ben goede vriendjes met mijn diepvries: omdat er altijd brood in zit, en soep, en volledige maaltijden en pizza. Het loont gigantisch om je te verdiepen in hoe je eten het beste kunt bewaren, en welke methodes er zijn om bepaalde kruiden en groenten te stockeren in je diepvries. Gember bijvoorbeeld, ik heb altijd gember in huis, nu. Mijn diepvriessysteem geeft me het gevoel alsof ik stiekem voorsprong heb genomen op de rest.

* ik probeer alles direct te doen: lukt lang niet altijd, maar wel steeds beter. Mijn bord direct in de vaatwas zetten in plaats van het te laten staan tot de dag erna. Mijn kleren in de wasmand in plaats van naast mijn bed. Me afvragen of ik al iets mee kan nemen als ik naar boven moet, zodat ik een uur later niet speciaal vier keer moet lopen. Ik besef steeds vaker dat je enkel maar inhaalbewegingen aan het maken bent als je dingen niet direct aanpakt. Maar het blijft een leerproces.

Hebben jullie nog goede shortcuts? Deel ze hieronder of op je blog, en dan komen we lezen!

Deze blogpost kadert in het #boostyourpositivity project van Activia. Zin om mee te doen? Registreer je dan op deze site en dan krijg je ook een uitnodiging voor het slotevenement op 8 maart.

D15-0019-Activia-Fusion-Banner-Blog-1080x608_footer

Uitdaging 3: deel je shortcuts! #boostyourpositivity

Geschreven op | PROJECT |
Shortcut 1: mails beantwoorden in de binnenspeeltuin.

Shortcut 1: mails beantwoorden in de binnenspeeltuin.

Week 3 al weer van de #boostyourpositivity challenge van Activia. Eerst en vooral: het is al zo leutig geweest om door te klikken naar alle blogposts die de afgelopen twee weken zijn geschreven, en alle instagrambeelden die binnen het thema werden gedeeld. De afgelopen twee weken overtreffen nu al al onze verwachtingen, en dat heeft enkel met jullie geweldige enthousiasme te maken. Dus superbedankt, want zonder jullie was het veel en veel stiller geweest op de site en in de blogosfeer.

Deze week mag ik weer een uitdaging voorstellen, deze keer onder het weekthema “day to day”. En die luidt:

Hoe zorg jij ervoor dat alles blijft bollen? Heb jij trucjes die ervoor zorgen dat je nooit te laat komt, dat je ondanks je drukke leven toch twee keer per week in de fitness opduikt, dat jij altijd iets op tafel kunt toveren als er onverwacht vrienden langskomen, of een ander talent waarvan mensen denken: hoe doet die dat toch?

Deel je kennis met ons, stervelingen die er misschien minder goed in slagen om bepaalde zaken gebolwerkt te krijgen. Voor deze uitdaging ben ik op zoek naar jouw shortcuts, je lifehacks, de kleine dingen die jij jezelf eigen hebt gemaakt om dagelijkse taken en beslommeringen net iets vlotter te laten lopen. Denk culi, maar net zo goed dagelijkse organisatie, opvoedingstips of financiële planning. Misschien ben jij heel goed in vechtende kindertjes uit elkaar halen, of heb je de ultieme tip om weessokken de baas te blijven. Maakt niet uit wat het is, zolang we er maar iets uit kunnen leren.

Schrijf er een blogpost over, of drie, deel foto’s op instagram, maak een videotutorial of een stappenplan om ons iets bij te leren, en dan komen wij lezen.

5dagen_week3

Er is ook weer een instagramchallenge die vandaag start en tot vrijdag loopt, want laat ons eerlijk zijn: die instagram challenges zijn een erg leuke extra bij het project geworden.

Later deze week post ik mijn shortcuts. Heel veel plezier ermee!

Deze blogpost kadert in het #boostyourpositivity project van Activia. Zin om mee te doen? Registreer je dan op deze site en dan krijg je ook een uitnodiging voor het slotevenement op 8 maart.

D15-0019-Activia-Fusion-Banner-Blog-1080x608_footer

lilith deelt haar supersnelle vegetarische gerechten voor als er echt geen tijd is

Geschreven op | food-a-licious | , ,
Processed with Rookie

Er staat een nieuwe opdracht online bij Oon voor de #boostyourpositivity challenge. Een hele leuke, vind ik zelf: “Wat zijn jullie favoriete gezonde gerechten? Trekken jullie elke dag tijd uit om vers te koken? Doe je dat met plezier of is dat zo’n noodzakelijk kwaad? Vertel het ons! En ook: wat moeten mensen die niet graag in de keuken staan (of niet veel tijd hebben), maar wél graag lekker en gezond eten absoluut eens klaarmaken?”.

Op mijn weekmenu staan verschillende soorten gerechten. Ovenschotels en andere zaken die ik in grotere porties maak, zodat we er twee dagen van kunnen eten of een portie kunnen invriezen voor als er echt geen tijd of zin is om te koken. Meestal worden deze gerechten op zondag in elkaar geflanst, want ik hou ongelooflijk hard van #kookzondag. Zo zit ik doorgaans al goed voor zondag en maandag. Op de andere dagen probeer ik of vers te koken, of iets uit de diepvries te halen. Aangezien er meestal weinig tijd is om gigantische culinaire efforts te doen heb ik ook een repertoire achter de hand van maaltijden die je amper een maaltijd kunt noemen, maar die toch lekker zijn en beter dan naar de frituur trekken.

I give you, mijn favoriete supersnelle oplossingen voor avonden met code rood (lees: nul goesting en nul tijd)

– one pot pasta. Zowat het simpelste dat er is. Pasta, tomatenblokjes, wat kruiden samen in een pot, wat kaas en pijnboompitjes erover, klaar. En verrassend lekker, dat ook. Ik gebruik altijd dit recept (al kan daar ongelooflijk op gevarieerd worden), zsazsa schreef er ook al eens over.

– cheese toast. Of het nu een getoaste boterham met mozzarella en tomaatjes met een dipsaus is, of een toast met drie soorten kaas en schijfjes appel, of iets spicy met jalapeno pepertjes voor bij de tomatensoep die je uit de diepvries hebt opgevist, je kunt maar weinig mensen straffen met een cheese toast.

– pitabroodjes. De ene keer smeren we er hier passata op en beleggen we ze met kaas en groentjes voor supersimpele en snelle pitapizza, de andere keer vullen we ze met roerei en groentjes nadat we ze even in de toaster hebben gewarmd. Altijd lekker.

quesadilla

– tortilla wraps. Altijd handig om in huis te hebben voor een supersnelle quesadilla (voor de beste tortillas en andere Mexicaanse ingrediënten, allen hierheen, trouwens) of een wrap vol groentjes en tomatensaus.

– slaatjes. Ik probeer altijd sla in mijn frigo te hebben, zeker nu ik weet dat je die fantastisch goed kunt bewaren in een keukenhanddoek. Meestal heb ik ook wel een avocado liggen en wat hardgekookte eitjes, en dat is altijd een fijn begin. Ik maak het zo vullend als ik op dat moment nodig heb, met een lekkere dressing en kikkererwten, appel, of wat nacho’s voor extra bite. Ik maak er een erezaak van om zoveel mogelijk lekkere dingen toe te voegen, zoals verse kruiden, en sinds ik dat doe ben ik zowaar fan geworden van slaatjes. Who knew?

Nog tips? Deze blogpost kadert in het #boostyourpositivity project van Activia. Zin om mee te doen? Registreer je dan op deze site en dan krijg je ook een uitnodiging voor het slotevenement op 8 maart, waarover we binnenkort meer bekend maken. En oh, ja, er is ook weer een hele leuke instagramchallenge, ook te vinden bij Oontje.

D15-0019-Activia-Fusion-Banner-Blog-1080x608_footer