Hoe? Daarnet was het nog volle bak kerstmis, en ondertussen is de eerste werkweek al weer gepasseerd? En is onze kerstboom weg, staan er geen kaarten met glitters en winterlandschappen meer op de kast, en zelfs nog zotter: ben ik weer een week dichter bij mijn zwangerschapsverlof. WHEN DID THAT HAPPEN? Kind 2 is volgens
Weten jullie nog, mijn lofzang aan het weekmenu? Ondertussen las ik op verschillende plaatsen dat niet iedereen dat systeem zo geweldig in zijn of haar leven krijgt gepast. Omdat het niet lukt met het opstellen van het menu, omdat mensen het moeilijk hebben met het idee dat je een week op voorhand moet weten waar
Sommige dingen sluipen uw leven binnen en nestelen zich daar op zo’n overtuigende wijze dat ge u niet eens meer kunt inbeelden dat ze er niet meer zouden zijn. Bij mij is dat zo met het weekmenu. Ik kan ondertussen nochtans een half kerkhof vullen met alle systeempjes die ik in de loop der jaren
Aangezien het niet zo gemakkelijk blijkt om inspiratie te vinden voor een vleesloos menu, en ik deze week nog zo daverend enthousiast deed over het weekmenusysteem dat hier al jaren meegaat, en ik al heel lang geen meer heb gepost: nog eens een weekmenu. Wordt hier dus op donderdag opgemaakt tot aan de volgende donderdag,
Lilith weekmenuut nog altijd elke week, trouwens, alleen is het er precies niet meer van gekomen om dat ook nog op Tales from the crib te doen. Ondertussen blijf ik het wel inspirerend vinden om de menu’s van andere mensen te lezen, en dus geef ik ook nog eens van jetje. Geen idee welke week
London baby, niks te London baby. De sneeuw en de Eurostar dachten er anders over, en dus ben ik dit weekend onverwacht thuis in plaats van op plaatsen met ontbijtbuffet en sushi a volonté. Mijn weekmenu ziet er daardoor een beetje anders uit dan origineel gepland, maar laat dat de pret vooral niet drukken. Tomaat-mozzarellastrikjes
Oke, ’t is gebeurd. Mijn menu voor volgende week is een feit, en terwijl ik het normaal gezien alleen maar in onze iCal steek heb ik nu zelfs de moeite genomen om het mooi voor u op een blaadseken te schrijven MET EEN ECHT STIFTJE. I know! Grafologen onder mijn lezers, gelieve discreet te blijven
Ik moest eigenlijk feitelijk niet veel moeite doen toen ik de vraag kreeg om mee te doen aan weekmenuten, want ik weekmenu al meer dan drie jaar van mijn eigen. Sommige mensen verklaren mij luidkeels cuhrazy om zoveel organisatorisch vernuft, maar echt: wie het eens heeft gedaan en heeft beseft wat voor een gemak het
Jezus christus, hoe lang is het geleden dat ik nog eens een blogstokje deed? Jaren? Minstens? Ik las over dit bepaalde doorgeefstokje bij Talitha, die het nog van andere plekken had, en waarom ook in godsnaam niet he? Een lijstje van twintig dingen die ik graag doe en hoe lang ze op dit moment zijn
“Zo vrij als een freelancer” zou een uitdrukking kunnen zijn, maar heeft het volgens mij niet gehaald omdat de realiteit niet altijd overeen komt met de uitdrukking. Als mensen horen dat ik “volledig freelance” werk, dan zien ze vaak beelden voor zich van hippe koffiehuizen met mij erin, ontspannen typend met gezellig geroezemoes op de