Haha, mijn laatste As we speak is acht maanden geleden. Dat is belachelijk. Dat is het leven. Tijd voor een update over waar we mee bezig zijn.
Bezig met: offertes opvragen en wachten. Daar waren we acht maanden geleden ook al druk mee bezig, en zo voelt het ook. Die bouw jongens, onze aannemer gaat al drie weken morgen beginnen, en ineens toch maar over twee weken. Ik heb me er deze week een avond zo druk over gemaakt dat ik er mottig van werd, en toen heb ik beslist dat ik kan kiezen: ofwel maak ik me het volgende jaar ziek over mensen die dingen zeggen die ze vijf minuten later met een gestreken gezicht weer ontkennen, ofwel leg ik me neer bij het feit dat bouwen en verbouwen gigantische oefeningen zijn in loslaten. Dat huis zal er ooit wel staan. We wachten al zo lang, dan kunnen die twee weken extra er wel bij. En ondertussen ga ik echt mijn best doen om te blijven ademen. En lachen.
Ook bezig met: de promo rond mijn boek. Afgelopen week gaf ik een hoop interviews, onder meer bij De Madammen, wat superleuk was. Ik ben ook volle bak bezig met het organiseren van opvang in de zomervakantie die razendsnel dichterbij komt, en met mijn werk als freelance journalist slash columnist, en ondertussen werd Dexter vijf en moest er gevierd, en heb ik het gevoel dat het even goed is geweest. Morgen geef ik een workshop in boekenhuis Theoria, en voor zondag heb ik alle plannen afgeblazen. Mijn fitbit zegt dat ik de afgelopen week belabberd weinig heb geslapen, en ik voel het aan mijn gebeente.
Genieten van: evolutie zien in dingen waar ik al te lang tegenaan loop. Ja, mijn agenda zit weer veel en veel te vol met dingen die door elkaar lopen. MAAR. Ik merk dat ik eindelijk geleerd heb uit mijn fouten, na jaren van frustratie omdat ik met mijn hoofd tegen dezelfde muur bleef bonken. Ik probeer zoveel mogelijk buiten te zijn, en sta erop dat ik een avondwandeling kan gaan maken als ik weer een hele dag binnen heb gezeten omdat er te veel deadlines of andere dingen waren. Ik verplaats afspraken zonder schuldgevoel als ik merk dat ik ze er niet meer bij kan hebben. Na een superdruk weekend moet het volgende kalmer, en anders cancel ik mijn avondafspraken voor tijdens de week. Ik had superveel zin om aan een cursus te beginnen in het avondonderwijs in september, maar ga wachten tot december en dan zien of ik het ingepland krijg. Mijn batterij loopt nog altijd snel leeg omdat ik veel van mezelf verwacht, maar ik heb mijn ogen tegenwoordig altijd op het lampje gericht. Als het begint te pinken ga ik op de rem. Eindelijk.
Eten: ook dat gaat goed jong, echt. Ondertussen zestien kilo afgevallen zonder noemenswaardig dieet. Behalve dan: mezelf niet dooddoen. Onwaarschijnlijk wat dat de laatste maanden allemaal heeft veranderd. Ik plan een blogpost, binnenkort, maar ik kan al dit zeggen: sinds ik mezelf niet meer veracht omdat ik er niet in slaag om langer dan twee dagen een dieet te volgen, val ik traag maar zeker af. Ik eet nog even goed pizza en chocola en frietjes, maar doordat ik mezelf de dag erna niet moet troosten met eten of alcohol omdat ik een dikke vette loser ben die maar niet gezond kan eten, eet ik plots gezonder dan ooit. En voel ik me beter. Ge kunt niet geloven hoe erg.
Kijken: weinig weer, omdat ik veel ga avondwandelen en dat met redelijk weer zoveel leuker vind dan tv-kijken. Ik verbaas me er telkens over hoe ik na acht uur bijna geen mensen meer kruis, terwijl de avonden buiten zo heerlijk zijn dezer dagen.
Maar wel zot van Topdokters, ik vind dat zo’n fijn programma. Niet eens voor de brandwonden of de zieke mensen, maar voor die dokters. En hoe ze met werkdruk omgaan, en met mensen, en met zichzelf en hun onhebbelijkheden. Zo goed.
Lezen: minder dan ik zou willen, maar onder deze omstandigheden kan dat haast niet anders, natuurlijk. Genoten van Shoe Dog van Phil Knight. Bezig aan Ontspullen (boeiend!) en In Europa van Geert Mak (BOEIEND!). En deze ligt klaar uit de bib. Mooie vooruitzichten.
Zin om mee te doen? Post dan een linkje in de comments, en dan komen we lezen wat jij momenteel aan het uitvreten bent. (de andere as we speaks staan hier)
Ik vind dat altijd zo leuk, jouw As we speak! Blij dat er weer eentje is. Misschien dat ik ook eens meedoe…
Courage voor het huis hoor, ik wens je veel succes met het niet-stressen. Je hebt gelijk, het komt er wel.
Inderdaad heel erg leuk! Prompt geïnspireerd, dus even in het kort:
Bezig met: minder werken dan ik ooit gedaan heb door de nakende overname van mijn werkgever die alle marketingactiviteiten op een heel laag pitje zet…
daardoor wel bezig met: extra inspiratie verzamelen om mijn blog wat meer te boosten
en aan het genieten van de extra vrije tijd met de kinderen. Weinig verandering wat het eten betreft, maar wel kei goed aan het sporten zoals te lezen in mijn laatste post. Wat het kijken betreft ben ik het helemaal met je eens: veel te mooi weer om voor de TV te zitten dus spelen we lekker veel gezelschapspelletjes op ons terras. Of lees ik een boek, net begonnen in Don’t give a fuck en na 80 pagina’s al een overdosis van het F-woord maar toch geïntrigeerd genoeg om hem zo snel mogelijk te willen uitlezen. Sorry, langste comment ooit ongetwijfeld, oeps :(
Verbouwen. HAHAHAHA. Al een jaar in een tijdelijke woning. Voorziene einddatum ruwbouw: bouwverbod 2016 (JA. ZESTIEN). Whatever. Echt. Ik wacht al een maand tot iemand een put graaft. Alle offertes die ik vroeg tellen niet meer, want iedereen wacht al een jaar. Ik heb de aannemer gesmeekt, het lief, familie, schoonfamilie en nu zit ik op het punt dat ik denk “Je m’enfous, voor mijn part blijft het zo liggen tot 2020, dan komt er maar geen tweede kind, geen huis en word ik oud in een chalet van fucking Molenheide”. Het is dat of letterlijk depressief worden.
Trauma’s jong. Trauma’s. Ik hoop dat het bij u beter gaat. Echt waar.
Bouwverlof, dus ☺
Leuke as we speak. Druk druk druk herkenbaar. Mooie vooruitzichten in ieder geval
Ik doe al een tijdje iets gelijkaardigs op mijn blog maar dan onder de naam Right here, Right now. Iedere keer dat ik dat lees hoor ik er in gedachten het Fatboy Slim muziekje bij. Best wel leuk om zelf af en toe even stil te staan bij waar ik mee bezig ben – al valt het me telkens op dat ik zelden een serie heb gezien of zo. Door het bij anderen te lezen leer ik dan weer net heel wat onbekende films/boeken/series kennen.
veel succes met de workshop morgen!!
Ik zette me over mijn schroom en deed voor het eerst mee: http://nenoo.be/as-we-speak-1/ Dankjewel voor de inspiratie voor deze fijne rubriek!
veel succes met den bouw. Bouwen en en verbouwen, ik krijg al klamme handen. En ja, Topdokters is de beste serie op tv, ik vond dit seizoen echt super goed.
Ik vind dit zo leuk! Ik heb je idee overgenomen op mijn blog http://www.mamamaai.nl/at-this-moment-1/
Ik vind het knap hoe je het allemaal aanpakt, ik zou er eens een voorbeeld aan moeten nemen. Ik zie ook af en toe zo wat van je boek voorbij komen en ben super benieuwd het eens echt in mijn handen te hebben. Succes
Je ziet er supergelukkig uit, schitterend! En dat van jezelf niet dooddoen, dat is zo’n mooi feit! Ik doe geen as-we-speak maar ben wel net terug ‘alive’ op mijn blog met ook een soort update over de laatste zes maand…
Die maskers zijn ook zalig hé :D :D :D :D
Wat een fijne update! En naar die blogpost over hoe je vermagerde zonder jezelf dood te doen door een dieet te volgen kijk ik nu al uit!
Dat masker intrigeert mij, wat is het precies? Love me a good mask, maar mijn huid reageert nogal gevoelig op de standaard HEMA-maskertjes. Which is unfair, want ze hebben leuke kleurtjes dus ik moét ze steeds weer kopen :(
Wederom dank voor al de inspiratie, had recent mijn derde ‘As we speak from Julia’ gepost, de vorige dateerde ook al van 7 maanden terug :) Daarin schreef ik dat ik geen de komende maanden moeite meer ga doen om af te vallen…benieuwd of de kilo’s er bij mij dan ook vanzelf gaan afvallen…dat zou mega cool zijn !
Oh en bij deze die van mij: http://talithaheefteenblog.be/currently-2
Geen “as we speak”, maar een lijstje voor iedereen die gaat verbouwen: https://missfolies.wordpress.com/2011/10/26/do-you-speak-aannemers-too/?iframe=true&theme_preview=true
Ha, zo herkenbaar die bouwperikelen. Man, dan voelt ge pas hoeveel meer stress er is als ge onbeholpen op een ander moet wachten dan als ge zelf overladen wordt van de stress om iets gedaan te krijgen. Zo latent, zo irritant.
Maar… het gaat over, allez, stillekesaan….na de bouw komen nog de vergeten dingetjes, de tuin, het epb, etc; maar op den duur is het in een lijstje te gieten en moet ge maar (langzaam) afvinken.
Veel succes
Waarom is het stukje van het grijze haar eruit ?
Wat een krachtige oneliner schreef je: “Dat is belachelijk. Dat is het leven.” Ik doe ook mee! Lees het hier: incredibly loud and extremely close
Goodreads is zo’n geweldige uitvinding. Voor mij is het een Facebook minus alle zever die niet over boeken gaat.
Klinkt saai, zei een vriendin daarover eens tegen me.
Nou ja …
Kunnen we het interview met De Madammen ergens herbeluisteren? :-)