Sinds ik mijn laatste blogpost schreef bedacht ik me al een paar keer dat ik er nog zoveel over te vertellen heb. Ik bedacht een post in bad over de zeven dingen die me opvallen sinds ik ben gestopt met drinken. Met als nummer zeven hoe vrouwenbladen bijzonder handig inspelen op wine-o-clock en hoe gek dat eigenlijk is als je leest hoeveel vrouwen volgens de enorme hoeveelheid reacties onder mijn post sukkelen met dat leutige glaasje wijn. Maar het is er dus nog niet van gekomen. Net als die post over hoe ik zonder veel miserie door dat eerste jaar ben geraakt, en nog wel wat andere ideetjes die goed leken, maar waar altijd weer te weinig tijd voor was.
De weken gaan zo snel, de laatste tijd. Zelfs met een bouw die sinds de start van het bouwverlof meer stilligt dan vooruitgaat. Plots is het midden september, and what have we done? Behoorlijk veel, nochtans. Na een moeizame zomer op werkvlak (dat is elk jaar zo, geen paniek. Allez jawel, ik sla elk jaar weer in paniek) vloog september weer keihard uit de startblokken met allerhande opdrachten en wordt het najaar vakkundig dichtgepland. Workshops! De boekenbeurs! (daar ga ik een paar leuke dingen doen, snel meer daarover) Geheime plannetjes met toffe mensen. En ik zou nog eens een weekendje wegwillen met mijn leaf zoals afgelopen zomer want dat was zo nodig. Ge moogt er nu op inzetten of het er ook werkelijk van gaat komen.
Ik denk dat ik hier gewoon even wilde komen zeggen dat ik nog leef.
Dat alles goed gaat.
Dat er best wel van alles zit aan te komen, maar nog even geduld.
En dat ik mijn lievelingssjaal uit North Carolina sinds vandaag weer kan aandoen, want net genoeg koelte in de lucht.
De herfst, gaan we hem omarmen?
Door af en toe bloemen en mooie vazen te kopen in de vorm van een vis, omdat we dat verdiend hebben?
Door soep teĀ drinken en kastanjes te poffen en al eens tijd te maken voor een wandeling?
En lief te zijn voor onszelf en malkander?
Het zou zo tof zijn.
Om zot te worden. Ik durf niet met mijn ogen knipperen uit schrik dat we Kerstmis zijn! Maar leve de herfst: regen, soep, gezelschapsspelletjes en inderdaad gewoon gezellig binnen na een wandeling. Bring it on!
Ik was van plan om vanavond ook zo’n blog te publiceren. Sinds de zomervakantie voorbij is, vliegt de tijd…
Als het momenteel nog een stralende nazomer zou zijn, zou het toch minder snel aanvoelen, denk ik!
We gaan de herfst omarmen door een Beebje op de wereld te zetten! Hoppa! En ik weet zelf nog niet helemaal hoe ik opeens al 35 weken zwanger ben. Ik ben precies van “meh… beetje zwanger” naar “holy cow… hoogzwanger!” gegaan. Waar is die tijd naartoe?! Hoe kan dat zelfs?!
Leve de herfst! Sorry, zomer, maar your salads ain’t got nothing on my soup en ovenschotels (of iets in die aard).
Ik vind die regen zelfs gezellig (ik zit dan ook aan mijn bureau) en dit weekend zal ik al eens een warme choco klaarmaken. Met Netflix. Met een dekentje!!
Woo Lilith op de boekenbeurs? Count me in!
Blijkbaar gaat de tijd als maar sneller als je ouder wordt. Het zou door gewenning komen aan de dagelijkse routine en gebeurtenissen. Je kan het wat proberen tegen te gaan door zoveel mogelijk te kiezen voor nieuwe ervaringen en de routine zo wat te doorbreken. Ook je voor 100% concentreren op wat je doet zou helpen. Weg met multitasken dus! Mooie theorie die ik nu zelf moet proberen om te zetten in de praktijk, want ook hier lijkt de tijd te vliegen.
Zorg voor jezelf en geniet ervan met je fijne gezin!
Hier vliegen de weken met de ganzen mee. Naar het zuiden. En wij maar koukleumen en nat worden als we onze neus buiten durven steken.
Herfst? Iemand is vergeten de Indian Summer te activeren :-(
Yup! Laat die geroosterde pompoen maar komen :-). En de boekenbeurs, daar ben ik ook benieuwd naar, want dit jaar wil ik graag nog eens gaan!
Tijd vliegt hier ook voorbij. Mooie gedachten over de herfst dus laat die dekentjes, soep en warme chocomelkjes maar komen :-) Oh en de boekenbeurs daar ben ik heel benieuwd naar!
Een paar weken geleden was ik dat nog aan het denken. Toen ik acht was en de grote vakantie begon, dacht ik dat mijn vakantieblaadjes (wie kent het nog?) nooit zouden op geraken. Acht weken, dat leek eindeloos. Nu liggen 1 juli en 1 september precies maar twee weekjes uit elkaar. Bizar. š
Ik ben altijd blij als het herfst is. Niet alleen voor de veranderende natuur, maar ook: hoe meer herfst, hoe dichter Kerst!