Met heel dat podcastgedoe zou een mens bijna vergeten vertellen dat ze al een week of twee niet meer op Instagram zit. Niks wereldschokkends, en ik was eigenlijk ook niet van plan om er veel aandacht aan te besteden, maar er waren enkele mensen die hun bezorgdheid kwamen uiten (keilief!) en aangezien ik anders post alsof mijn leven ervan afhangt is het misschien raar om daar zonder uitleg mee te stoppen.
Ik heb er zelf eigenlijk niet veel langer over nagedacht dan ongeveer vijftien seconden, nadat ik deze TED-talk van Cal Newport met de titel “Quit social media” bekeek. Zo’n talks boeien mij, want ik ben al een paar jaar volledig weg van Twitter, en half van Facebook. Pakt twee derden. Mijn persoonlijke account bestaat al sinds 2014 niet meer, en met succes, maar ik moest wel een account hebben om de pagina van mijn blog te blijven onderhouden. Vandaar dat mensen nu denken dat mijn naam Kelli met een i is, merk ik in steeds meer communicatie aan mijn adres, terwijl ik gewoon een account wilde zonder vrienden en dan maar dat deed.
Maar mensen vinden mij toch, en willen mij altijd alsnog toevoegen als vriend. Soms negeer ik dat, soms voel ik me ambetant als mensen me dan raar aankijken in het echt, en soms is het toch ineens handig om ouders van vriendjes van Dexter te bereiken en zo heeft een mens plots toch weer 21 vrienden zonder het goed te beseffen. Mocht ik u niet toevoegen, en ge snapt niet waarom: het is waarschijnlijk niks persoonlijks, ik gebruik de Facebook tegenwoordig voornamelijk om de groep van mijn cursus YNAB voor beginners te begeleiden en het bijspelen te regelen.
Ik mocht dan wel niet meer constant door Facebookfeeds scrollen, Instagram was goed op weg om die taak over te nemen. Vandaar de break. Om exact dezelfde redenen als de vorige keren. Om meer te focussen. Om minder mindless te zitten scrollen en inhaalbewegingen te moeten maken doorheen de dag. En hoewel ik had gedacht dat ik het keihard zou missen bleek dat nergens op te slaan. Nooit gedacht (of jawel, vaak gedacht), maar ik heb er deugd van.
Ik weet nog niet of ik terug kom. Ik denk niet snel.
Ook dat is niks persoonlijks. Zoals het nooit is.
Of ik niet bang ben om echt nergens meer van op de hoogte te zijn?
Dat is inderdaad het geval, ik weet van niks. Echt niks.
Maar het is hier razend druk, met de verkoop van ons oude huis, de bouw van het nieuwe huis, het werk, de kindjes, en nog enkele nevenactiviteiten. Dus het geeft eigenlijk echt niet. Het is genoeg. Meer dan, zelfs.
(Om het goed te maken, enkele beelden die ik de laatste weken had kunnen delen. Al een chance dat ik een blog heb, zeg ik. Tegelijk: zo onwaarschijnlijk boeiend zijn ze nu ook weer niet)
(of ik dan niet gewoon wat kon minderen, in plaats van zo drastisch te werk te gaan? Neenik, en hier lees je waarom)
eik!
Geniet van de break-up! De foto met walkie talkies is fantastisch! 😃
Oh man, ik ben zelf een paar maanden geleden met Facebook gekapt en ik heb het nog geen seconde gemist. Ik heb mijn profiel nog, maar ik heb de app van mijn telefoon gezwierd en dat was al voldoende, want nu denk ik er meestal pas na twee weken aan dat ik nog eens zou moeten kijken. Which I do, om na anderhalve minuut al verveeld weer weg te gaan. Ik ben ook erg geminderd met Instagram nadat ik een periode van intens posten had tijdens mijn vakantie, en dat vind ik ook wel prima. Ik scroll nog elke dag door andermans foto’s, maar niet meer 20x per dag én kies bewuster wie ik volg. Scheelt een hoop tijd en energie, inderdaad.
Ik beken: ik heb al een paar keer naar je account gezocht omdat ik dacht dat Instagram je ineens uit mijn feed had gefilterd. :)
Ik snap je volledig: ik verdoe zelf ook veel tijd op sociale media. Maar voor mijn bescheiden beginnend zaakje kan ik helaas niet anders… Misschien moet ik inderdaad ook overwegen om mijn persoonlijke accounts te schrappen.
Grappig, ik heb in september de omgekeerde beweging gemaakt: voor het eerst een FB en Instagramaccount aangemaakt (na 38 jaar succesvol zonder gekund te hebben). Het is inderdaad wel wat, het slorpt veel tijd. Ik ben ermee gestart omdat ik denk dat het in mijn bijberoep nuttig kan zijn. Maar geniet van de rust!
Ik heb pas recent een FB-account omdat het in vele circuits nog de enige vorm van communicatie is en zo kan ik dan nu bijvoorbeeld eindelijk de foto’s van de kinderen zien bij de jeugdbeweging en de hobby’s wat eigenlijk wel leuk is. Ik scherm mezelf er voor de rest wel helemaal vanaf dus het staat bv niet op mijn telefoon én ik post of like buiten af en toe iets in een gesloten groep helemaal niets waardoor ik ook echt niet de drang heb om het te openen. IG is een ander verhaal, daar deel ik wel foto’s maar toen ik na een tijdje voelde dat ik echt elke dag iets wou posten, heb ik het gewoon van mijn telefoon gesmeten. Nu staat de app nog wel op mijn tablet en dat werkt wel als barriere. Ermee stoppen wil ik zelf niet echt, want ik vind het zo leuk om door mijn eigen feed te bladeren en te zien wat we de afgelopen tijd allemaal hebben gedaan, het is gewoon een beetje mijn fotodagboek geworden. Ik snap je anderzijds wel helemaal want ik heb zelf een haat/liefde-verhouding met social media maar ik ben eerder iemand van ‘alles met mate’ dan alles of niets dus ik probeer het zo in evenwicht te houden.
Elke, ik gebruik Instagram op dezelfde manier! Voor mij is het ook een herinneringsbank van alle leuke dingen die we met ons gezin gedaan hebben. En ja, ik post liefst leuke/positieve dingen omdat ik er dan met een glimlach op terugkijk. :-)
Ik dacht al dat je me gedefriend had ;-) Ik doe mee. IG ook even on hold. Te verslavend. De grens tussen geïnspireerd raken en doelloos rondscrollen dus tijd verliezen om te doen wat je echt leuk vindt, is dun. FB met mate want één en ander wordt langs die weg georganiseerd. Maar ik scroll veel minder :-) Ook genoeg aan real life met een grote verbouwing gaande dus I feel you! X
Ik mis toch je instagram foto’s hoor :-) die leuke schattige kindjes, de bouw etc etc…
ik ben er nog niet van maar heb wel wat ik volg al masaal gereduceerd en van plan om nog meer te reduceren.
IG gaat bij meer en meer mensen on hold. Ik heb er ook haat-liefde verhouding mee. Lang leve de real life contacten.
Instagram is eerlijk gezegd de enige app die hier veel wordt gebruikt. FB negeer ik meer en meer… ik vind het meer en meer een zeur-omgeving worden.
Maar ik kan je geen ongelijk geven, ik kan me voorstellen dat het inderdaad heel veel rust geeft om de toestand on hold te zetten ;)
Volledig buiten flikkeren zie ik mezelf niet doen, ik houd van dat IG-gedoe :D, maar ik beken dat ook ik er de laatste tijd minder en minder mee probeer bezig te zijn.
Het leven zelf heeft ook geen filterke, hè ;)
Ik was je ook al beginnen zoeken, maar ik begrijp het hoor. Dat eindeloze scrollen zorgt ervoor dat ik mezelf soms zo vermoeiend vind…