Dingen die op de planning staan
- kerstkaartjes maken. Alleen is Apple gestopt met het aanbieden van de service, en moet ik nu op zoek naar een alternatief voor de kaartjes die je hierboven ziet en die ik al verstuur sinds de dieren nog spraken. Hetzelfde met mijn fantastische fotoboeken al zeg ik het zelf: ze maken ze ineens niet meer. Wat nu?
- de Warmathon in Brugge, samen met zo goed als heel mijn familie. Zin in. Ik ga wel wandelen in plaats van lopen, anders zou de Warmathon al na vijf minuten eindigen in mineur en met een paars hoofd.
- een blowerdoortest, morgen. Ik weet het zelf ook niet. Stel mij eens gerust.
Dingen die mijn hart deden stilstaan
- het moment waarop Dexter een iets ouder vriendje die in het bezit is van een oudere broer te spelen had, en ik hem enthousiast iets tegen dat vriendje hoorde vertellen over de paashaas. Waarop het vriendje niet reageerde. En ik dacht: “HIJ WEET HET EN HIJ GAAT DAT NU VERTELLEN AAN DEXTER EN ALLES IS KAPOT VAARWEL MAGIE VAN DE SINT OMG NOOOO!”. Maar het vriendje bleef stil, het moment ging voorbij, en moeder vond uiteindelijk haar hartslag en haar adem terug.
- Flo die elke nacht wel een paar keer keihard en overdreven dramatisch “MAAAAAAAAAAMAAAAAA! TUUUUUUUTJE!!!!” begint te roepen. Dat galmt hier nogal. Wij zijn normaal gezegend met kinders die ’s nachts slapen, ook al denken mensen vaak het tegenovergestelde omdat één van die kinders een gigantische huilbaby was, maar zelfs toen deed hij dat meestal niet ’s nachts. Hashtag toch ietwat blessed, besef ik als ik nu half misselijk van vermoeidheid uit mijn warme bed kom gestrompeld om een tutje te gaan zoeken bij nacht en ontij.
- alle keren dat ik op kousen over onze gietvloer liep en bijna tegen de grond ging. Het is een kwestie van wanneer en niet van of, laat dat duidelijk zijn.
Dingen die ik leerde
- dat sommige mensen “lange hamburger” zeggen tegen een frikandel en dat gewoon menen.
- dat Hasselt en Genk maar vijf minuten van elkaar verwijderd zijn.
- dat veranda’s tegenwoordig tuinkamers heten.
Dingen die ik voor het eerst deed
- aqua zumba. Voor een artikel in het stadsmagazine. Het moment waarop ik een soort aquatische rondedans moest doen met mijn arm in die van een andere deelneemster gehaakt maakte diepe indruk.
- Bokrijk bezoeken. Het was niet echt open, omdat het herfstvakantie was, maar er was wel Kattekwaad, en dat was fijn.
- Zelf vanille-ijs draaien. Zelf garnaalkroketten maken. Zelf hoofdgerechten maken voor meer dan tien mensen. De cursus “klassieke keuken voor beginners” loopt ondertussen tegen zijn einde aan, maar ik vond het zo tof dat ik de week erna al doorstroom naar de cursus “accent op sausen en soepen”. Met mijn vader dan nog. Dat wordt lachen. Hoop ik.
Dingen die aangenaam en verrassend tegelijk waren
- rondlopen op Interieur Kortrijk en worden aangesproken door een leuke Nederlandse deerne die mij en Youri had herkend van mijn blog. Later nog een mail van diezelfde deerne krijgen om te zeggen dat ze zoveel had aan het neen zeggen tegen alles script dat je kunt downloaden op Werk & Leven.
- Youri die een dag nadat ik out of the blue moest denken aan Quality Street snoepen en dozen een doos meebrengt van de winkel. De nostalgie! #teamyouriforever
- dat Dexter steeds meer begint te vertellen tegen mensen die hij niet goed kent. Op familiefeestjes bijvoorbeeld, of als er vrienden op bezoek komen. Deed hij vroeger in nul procent van de gevallen, maar hij lijkt zich steeds meer op zijn gemak te voelen op dat vlak. En ik ben blij voor hem. Ook: dat uit zijn eerste rapport blijkt dat hij zich goed in zijn vel voelt in het eerste leerjaar. Ik had al een vermoeden, en dat werd helemaal bevestigd.
Dingen die ik spannend vind
- het feit dat ik binnenkort mag verklappen aan welk project ik al een tijdje in den duik slash het geniep bezig ben. Hou vooral onze podcast in de gaten, dan ben je ineens mee.
- dat het bijna Sint-Maarten is bij ons. De anticipatie! Ik kijk daar sinds ik kindjes heb elk jaar geweldig naar uit, ja.
- dat we een boomhutweekend wonnen via Cokido, en ik heel benieuwd ben wat dat gaat geven.
Dingen waar ik tijd voor zou willen hebben
- een hele namiddag motivational video’s kijken op YouTube. Zoals deze van Denzel Washington. Ik zou high kunnen worden van motivational video’s, denk ik, maar dat komt waarschijnlijk doordat ik niet meer rook (5056 dagen), alcohol drink (794 dagen) of aan de cola light zit (216 dagen).
- eindelijk de patches op de zwemzak strijken die ik in de grote vakantie voor Dexter kocht maar die dus nog steeds niet in gebruik is omdat ik er maar niet toe kom om de patches erop te strijken. Ik ben nogal strijkijzerly challenged, laat het ons daarbij houden. Het zijn nochtans geweldig coole patches, met dinosaurussen op enal. Het had zo mooi kunnen zijn.
- zelf mijn huis kunnen onderhouden. We hebben geen poetsvrouw meer, en dat was bewust, maar nu moet ik het dus weer zelf doen, en blijkt dat dat toch steevast achter de feiten aanhollen blijft. Ik ben heel erg in dubio, want ik vind het wel fijn dat hier niemand meer komt poetsen, maar tegelijk vind ik het minder fijn dat het niet meer zo vaak is gepoetst als ik zou willen.
Dingen die ik niet had verwacht
- dat ik naar Dancing With The Stars zou willen kijken, enkel en alleen om Fabrizio van Temptation Island in bewegend beeld te zien. Sorry Pommeline. Sorry street cred. Ik kijk gewoon heul graag naar Fabrizio, of zoals Dexter hem noemt: die met zijn spieren. Plus: ik zeg heel graag “Pommelizio”, for obvious reasons.
- dat het idee om Dexter en Flo in hetzelfde hotelbed te laten slapen zo hard gedoemd was om te mislukken. Dat ik daardoor bij Flo in bed zou belanden, die ervoor zorgde dat ik geen oog dicht deed door om de twintig minuten een hand in mijn oogkas te mikken of met een voet in mijn nieren te porren tot ze paars aanvoelden.
- dat ik er dit jaar maar tien seconden over zou doen om uit te vogelen hoe ik het klokje op mijn dashboard naar wintertijd moest omzetten. Er zijn jaren geweest dat ik daar weken over deed. Ik ben het trouwens elke keer weer compleet vergeten, en moet dan hopen dat ik me in een slimme periode bevind. Deze keer had ik dus chance.
Deze rubriek is geïnspireerd op de Allegaartjes van Zezunja, de meesteres van de Allegaartjes.
En jullie zijn geweldig lief, dat wilde ik nog eens zeggen. Merci.
sint-maarten is dan ook onze homeboy hé
bij ons is het een curryworst 😂
Och jaaaa, de kwestie (lange) hamburger – frika(n)del – curryworst. Daar heb ik het al eens ooit over gehad in de gazet: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20170523_02895783 (mijn eigen kaart: http://taalverhalen.be/wp-content/uploads/2018/05/Lange-gehaktstaaf2.png) Moet ik toch nog eens verder uitwerken, het wordt nog leutiger als je er de boulet en de platte hamburger bij haalt. Vul intussen efkes mijn vragenlijst in, dan kan ik het verhaal nog beter maken :-) https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdeTiOUSoEQ0SbPF8Bsiq3qgGpIs21EH7_LgHiza8AzeQRU5g/viewform
Toen ik in Limburg kwam wonen, heb ik me ook kapot gelachen met de lange hamburger. En met zoveel andere dingen :D Plezant volkje! Oh en de blowerdoor is zo voorbij ;)
Heul hard gelachen, for obvious reasons.
Good to have you back!
Whoop Whoop Lilith is back ;-)
En is dat heel erg dat ik blowerdoortest moest googlen?
Ik heb ooit geblogd over onze blowerdoortest :D http://bouweninvertrijk.blogspot.com/2014/09/blowerdoortest.html
Ik was nieuwsgierig of je dat ging voelen (aan je adem halen bvb) dat je hele huis in boven- of onderdruk geplaatst wordt, maar je merkt er helemaal niets van! Gene stress ;)
kan je me vertellen hoe ik mijn klokje op dashboard juist moet zetten :-)?
Wat het tutje betreft. Been there, done that. Tot ik het lumineuze idee had om een potje met tutjes op mijn nachtkastje te zetten. Scheelde zoeken en scharrelen ’s nachts op zoek naar dat onding.
Ik lees jou zo graag!
Hier is het St-Maarten én de Sint in de gemeente waar ik woon. Kwestie van iedereen zich thuis te laten voelen.
Duuzend hartjes voor de lange hamburger.
Sinds ik vanop de grens Antwerpen/Limburg zo’n 30 km dieper Limburg in migreerde (nu toch al 20 jaar geleden) moet ik elke keer ik naar de frituur ga vragen wat ze hier nu weer tegen een lange hamburger zeggen. Ik geloof dat het een curryworst is.
En fijn dat je niet “et alors” zei maar deze post neerpende. Al is het soms ook goed om Mitterandgewijs “et alors” te zeggen.
Hahahaha lange hamburger, hahaha Pommelizio. Bedankt om mij te doen lachen, en ook weer bijna te doen huilen (zwanger weetwel).
Den truuk voor de tuutjes: hang dat vast aan een knuffel (vastknopen aan lange oren of een staart of zo). Zo’n knuffel vindt je kind zelf makkelijk terug, zelfs in den donker! Wij hebben dat in tweevoud getest en goedgekeurd: hééééél veel slaap mee gewonnen! Bovendien is het ook megaschattig om zo’n konijn mee te zien bewegen met die tsjoesgeluidjes 😊
Yep. Ik ben ook opgegroeid met de platte en de lange hamburger :-) Tot ik mijn vriend leerde kennen. Die is van de Maaskant en daar hebben ze het over frikandellen (of nog erger: frikandelleworst) Dus sindsdien heb ik frikandel leren zeggen tegen de ‘lange hamburger’ want anders kreeg ik telkens een broodje hamburger bij mijn frieten van de frituur…. *zucht* Soit. De volgende keer laat ge wel iets weten als ge hier in de buurt zijt he seg! :-) Wij gaan daar bij C-mine altijd naar de film, mijn schoonzus woont vlakbij Bokrijk, zelf ben ik van Zonhoven afkomstig(ook 5 min van Genk en van Hasselt) en nu wonen we in Kuringen(dat hoort bij Hasselt). Hoera voor Limburg :p
Voor fotoboeken en kerstkaartjes kan ik smartphoto.be aanraden (en nee, niet gesponsord, geen aandelen)… goeie kwaliteit. Super service. Veel opties.
I feel your pain! Wij hadden ook dat tutjes probleem, tot ik een washandje vastmaakte aan het spijlenbedje met daarin de reserve tutjes waar ze dan zelf een exemplaar kon uitnemen. Werkt natuurlijk ook op het nachtkastje. Succes ermee.
Dat koken met de papa lijkt me zalig.
Een lange hamburger? De horror!
Een stukje van een oude fleecetrui of fleecedeken aan het tutje hangen! Dat is zacht en vinden ze snel in hun bedje en omdat fleece niet rafelt (eens je de losse pluisjes hebt weggehaald) kan je dat gewoon knippen en zonder naaien aan de tut hangen. Mijn zoontje roept nooit meer, hij vindt zijn tutjes zelf. (Ps, Danke je blogs zijn ultime ontspanning en een mens beseft vaak maar wat hij mist als het terug is)
Haha een lange hamburger!
Wat fijn dat je weer blogt, heb je ontdekt door je boek en vind je schrijfstijl heel erg leuk!
Ik heb zo veel bevestigend geknikt bij deze post.
– Wij zeggen curryworst…
– amai ja van de poetsvrouw. Hier ook bewust geen meer, met dezelfde gevoelens
– wat dat verloren tutje betreft: wij kregen zo een ding dat je op het bed bevestigd en daar kan je de tutten als het ware in ‘parkeren’. Misschien helpt dat, als er reservetutten op een vaste plaats hangen?
Kan je iets meer vertellen over de afdanking der poetsvrouw? Ik ben daar zelf momenteel heel erg over aan het twijfelen, het gemak aan het afwegen tegenover de stress toch wel weer elke keer en de achteruitgaande kwaliteit van haar werk helaas… Bedankt alvast, fijn je te lezen!
Hoi
Ik kan je i.v.m. poetsen de IRobot Roomba aanbevelen! Echt een hebbedingetje , die rijdt bij ons elke dag een rondje en het huis ziet er meteen properder uit. Je moet wel een beetj je spullen(lees speelgoed) van grond nemen. Ik heb er geen aandelen op maar ik vind het een topding!
Ik heb juist een aanvraag gedaan voor een poetsvrouw. Wat viel er zo tegen?
Weet je dat ik bij het instappen in de auto na de uurswijziging meteen aan jou moest denken 😉
Manlief heeft die hier netjes juist gezet🤗
Onze dochter ging vroeger met drie ritjes slapen. Eentje in de mond en eentje in elke hand. Daar kwam ze zo goed als altijd de macht mee door. En een platte hamburger is plat en een ronde hamburger is rond, lijkt mij toch duidelijk :)
Wij hebben hier ook altijd hele discussies over het fenomeen frikandel/curryworst. Huh? Curryworst? Er zit toch geen curry in die worst of wa? En over ballekes en bouletten. En over het feit dat vis niet vies is. Maar die laatste laat ik beter zo, want daar komt soms zelfs ruzie van :-D
Nog een tutjestruc: er bestaan tutjes die lichtgeven in het donker, zo vinden ze ze zelf terug. Handig! Wij hebben ook een goedkoop krukje van Ikea met gaten bovenin, met tutjes in de gaten, naast het bed staan; nooit zoeken naar een ander tutje en wanneer ze uit bed komen, gaan de tutjes daarin, zodat ze er geen ganse dag mee rondlopen.
*grijnst breed*
*hoopt op nog veel van die allegaartjes*
#hoetofisyouriallez
Ik ben opgegroeid met lange hamburgers, de kinderen met curryworsten. Laatst speelden ze frituurtje en bestelde ik currysaus bij mijn loempia. ‘Maar dat hebben we niet, mama.’ ‘Kan je het toch niet maken, speciaal voor mij?’ ‘Ok, dan zullen we een curryworst pletten voor jou.’ Dat krijg je dus met rare namen als curryworst eh, leve de lange hamburger, klaar en duidelijk!
Onze zoon ging slapen met +/- 10 tuutjes. Vond er dus altijd wel eentje (je hoorde hem s nachts soms met zijn arm zoeken ;-)). Will do they trick!!
Glow in the dark tutje! En met een lijmpistool stipjes op je sokken zetten om er anti-slip sokken van te maken :)
Ik ben nog maar een prille lezer van je blog maar al direct grote fan, en via deze post kwam ik op je stoppen-met-alcohol post terecht ……. en waaaaw nagel op de kop.
Ik ben EXACT hetzelfde als jij vroeger was (inclusief ‘ik ga niet meer drinken in de week allé eentje dan op donderdag want het is bijna weekend…’). En als ik nadenk over de redens voor mij om altijd weer een glaasje mee te drinken is de meest idiote toch wel: anders gaan ze denken dat ik zwanger ben en ik wil er geen opmerkingen over krijgen dus ik ga maar drinken. Hoe RAAR is dat eigenlijk.
Ik ben een goed jaar te laat met deze reactie maar ik vond het toch de moeite waard om er nog eens iets over te zeggen want je hebt gelijk – er zijn ZO VEEL mensen in ons/mijn geval die daar niets over zeggen en het blijft enorm actueel.
Ik zit er al een tijdje over te tobben maar je hebt me over de streep, ik ga het ook proberen!!
Thx :)
Voor de fotoalbums gebruik ik Albelli, heel tevreden van! Ook Smartphoto gebruik ik vaak.
(herkenbaar, van overgeleverd zijn aan slimme periodes) (en nieuwsgierig naar de reden waarom je op eigenlijk liever geen poetsvrouw hebt).
dat van dat klokje en de wintertijd, herkenbaar :-). Er zijn winters geweest dat ik tot aan de zomer in zomertijd reed, het was dan toch niet meer de moeite om het te verzetten :-).
I.v.m. de Apple fotoboeken: ergens gelezen dat deze door Whitewall in Nederland werden gemaakt. Geen idee of dat klopt.
https://www.whitewall.nl
Erg leuk om te lezen ❤️
<3
De fluotutten van MAM al geprobeerd? Een aanrader! Vandaag nog twee gaan kopen…
Het klokje op mijn elektrische fiets loopt momenteel 1u40 voor. Ik zou natuurlijk mijn handleiding kunnen opzoeken en het verzetten maar dat komt er nooit van. Dus nu beschouw ik het maar als een goede oefening om dat hoofdrekenen te onderhouden.
Lange hamburger? Serieus?