Twee jaar en vijf maanden, dames en heren. <3 Tussen het constante zagen, zeuren en wenen omdat heel de wereld tegen hem is door zei hij ook nog de volgende dingen:

• “Waar is de kleine oedelbeer nu?“. (Dexter ontdekt de troetelbeertjes op Netflix)
• “Bollie! Komen!“. (nadat papa! komen! niet snel genoeg werkte naar zijn zin)
• “Het hondje moet stilletjes lawaai maken he oma“. (Oma heeft last van hoofdpijn)
• “Ik mag niet sputen he mama“. (Dexter drinkt van zijn beker, en mixt spuwen met spuiten)
• “Ik heeft een kluffel gegeven en allemaal is blij!“. Zat de wereld maar zo in elkaar, knuffelbaby.
• “Ik ben een beetje ziek, ik wil naar het ziekenhuis met de ziekenwagen”. Dexter heeft gevoel voor drama.
• “De blaadjes vallen omdat het heps is“. De vier seizoenen volgens Dexter.
• “Ik wil tekenen met een stips.”
• “Ik wil naar Kaatje kijken.” “Neen jongen, nu niet”. “Als ik ween mag ik naar Kaatje kijken.” *zucht*
• “Oei, jij bent nat. Hoe komt het?”. “Ik heb gespleet”. Gezweet, dus.
• “Wat doet Kelly nu?“. Nadat ik mijn telefoon opnam met ‘Met Kelly’.
• “Mama is een kleine baby“. En daar dan ongelooflijk hard om schateren.
• “Mijn handje doet pijn.” “Wie heeft dat gedaan?”. “Niksmand.”

Meer Dexter spreekt?
Dit is deel 1, en dit deel 2.
Dit deel 3, en dit deel 4.

Twee jaar en vier maanden is hij, de Dexter. Dat betekent in zijn geval dat zijn mond geen moment stil staat, iets waar hij gigantisch mee weet te scoren bij zijn omgeving en toevallige omstaanders. Dit waren enkele van mijn favorieten van de afgelopen maand.

• “Tuuuuutje asteblieft!“. Het is zes uur ’s morgens en Dexter begint zijn dag op een luide, maar wel beleefde manier.
• “Pas op mama, anders ga je blussen“. Hij bedoelt morsen.
• “Kijk! Het is aan het regeningen!“.
• “Oei, ik heb hierop getekeningd“.
• “Kijk, het is Mayo de pony“. Of My Little Pony, dat kan ook.
• “Mama? Mag ik mijn mondje vuilmaken?“.
• “Kijk papa, ik ben jouw verjaardag“. Dexter heeft een kroon op zijn hoofd.
• “Laat Dexter nu met rust” op de nochtans vriendelijke vraag om zijn jas aan te doen.
• “Dexter, stop nu eens met zagen“. “Mama doet da ook“.
• “Papa, het moet gedaan zijn.“
• “Neen, ik ben nog een beetje bezig” op de vraag “kom je nog een beetje drinken?“.
• “En dan roep ik ‘EUNEUT!’ en is C. geschrokken van Dexter“. Dexter vertelt grijnzend de hoogtepunten van zijn dag in de crèche.
• “Neen, nog niet” op mijn vraag of hij Z. van in de crèche ook lief vindt.
• “Mijn vingertje doet een beetje pijn. De dokter zal mijn vingertje dan afdoen.” “Wie heeft dat gezegd?!“. “Haha neen, hij gaat alleen een beetje trekken.“

Oke dan.

Dat praten, dat gaat hier steeds beter en indrukwekkender, hoewel Dexter op dit moment vooral in een fase zit waarin hij negentig procent van de keren “NEEEEEN!” en “NEEENENEENEEEENEEEN” zegt. Een greep uit de rest van het kind zijn repertoire dringt zich op, al was het om die eindeloze en vooral hersenverlammende fase wat te vergeten. #piehoew Ondertussen is hij twee en ergens tussen twee en drie maanden in.

• “Mama, niet doewen!“, als ik lief over zijn rug wrijf.
• “Het is een mooie, mooie mama“, terwijl hij op mijn schoot zijn fles zit te drinken.
• “Kijk! Een mutsje voor de brommer!“. *wijst naar een helm*
• “Een zandkasteel, mama!“. *wijst naar een dobbelsteen*
• “De bijtring moet in de disco“. Hij bedoelt de diepvries.
• “Bumbabeloe, wie is die kleine klaan?“.
• “Ik heb pijn aan mijn haar“. Duidelijk een kind van zijn moeder.
• “Detter kan niet kiezen”, als antwoord op de vraag “Welke sticker wil je?” nadat hij op het potje is geweest.
• “Wel smijten“, als antwoord op de zin “Dexter, je mag niet gooien!“.
• “De zon moet wegschijnen“, als de zon in zijn ogen zit.
• “Ik ben een prot aan het laten.”
• “Detter is Tapa“. Dexter noemt zichzelf al een paar weken Tapa, en ik heb geen idee waarom.
• “Ikke wil wenen“.
• “Mama’s armpjes zijn zo zacht“, volledig vertederd.
• “De garnaal is een mooie spin“. Waarop de vader: “Dat zal de garnaal graag horen“.
• “Mama heeft een dikke buik“. *wijst naar mijn borsten*
• “Maar noe niet!“. Als antwoord op zo goed als alles. “We gaan dan naar de crèche“. “Maar noe niet!“.
• “Lucy!“, op de vraag: “Hoe gaan we jouw brandweermanpoppetje noemen?“.
• “Kijk, mama heeft een staartje!“. Aan de achterkant van mijn nieuwe trui hangt een rits, namelijk.

Koddig toch he, tweejarigen, als ze u niet zodanig tot waanzin drijven dat je het liefst zou lopen tot je geen land meer ziet?

Meer Dexter spreekt?
Dit is deel 1, en dit deel 2.

Tijd voor een nieuwe editie, want dat taterkonten blijft hier duren, zeer tot mijn persoonlijk jolijt.

•  “Ikke spelen met de boetserijkei“. (ook wel bekend als boetseerklei)
•  “Het is bijna gedaan he? Het is bijna gedaan he?“, maal dertig. (de kinderkapper is een halve minuut bezig met het knippen van zijn weelderige manen)
• “Detter is een beetje bang van het olifantje“. (moeder heeft net haar neus gesnoten, en iemand is daar niet mee gediend)
• “Ik heb een prot gelaten aan mijn poep“.
• “Er zijn hier veel protten“. (melding als ik hem ’s ochtends uit bed wil halen)
•  “Kwaaaak kwaaak kwaak”. “Ben jij een kikker?”. “Of een eend”. (#wiseass)
•  “Pijn is goed“. (#disturbing)
•  “Neen mama niet ruzie maken!”. (elke keer als ik hem iets wil verbieden. Er is nog wat werk aan mijn gezag, precies)
• “De wielen van de moeder doen tut tut tut”. (bleek hij motor te bedoelen, begot)
• “Nog één minuutjes spelen“. (standaard antwoord op “kom, we gaan naar bed”.)
•  “Kijk, lichtje brandt. De brandweer brandt ook he, papa”. (bijna goed!)
• “Patatjes met chocolaat!“. (het enthousiaste antwoord op de vraag: wat heb jij vanmiddag gegeten?)
• “Ik ben een beetje bang”. “Waar ben je bang voor?”. “Voor mijn vingertjes”. (komt dat tegen)

Ik ga trouwens ook even met blogvakantie, tot en met 11 augustus gaan de boeken hier toe, zodat ik wat nieuwe rubriekjes in gang kan steken voor het najaar en ook gewoon eens wat tijd ver weg van de computer kan spenderen. Daar heb ik na een periode van constant aan een scherm gekluisterd namelijk even heel veel behoefte aan.

Fijne vakantie aan iedereen die er heeft, en tot binnen twee weken!

(voor de liefhebbers: de vorige Dexter Spreekt staat hier)

Mijn kind is een spraakwaterval. Volzinnen, al een tijd. Zijn mond staat geen twee seconden stil, toch niet als hij thuis is. Dat kwebbelt en dat vertelt en dat doet maar. De interactie! De mopjes! De stemmetjes die erbij horen! (van heel zwaar tot ongeveer een prinses)

Ik schrijf zijn zinnen op, voor in mijn roze boekje, zodat ik de evolutie zie, en ze niet vergeet.

Deze zijn er een paar van de afgelopen week.

•  “Oewist mama?”. (Dexter polst naar mijn stand van zaken terwijl ik zijn slaapzak openrits)
• “Mama, jij moet roepen op de Rode Duivels“. (waarop ik dus “JUUIJ RODE DUIVELS!” moet doen, en hij me een goedkeurend glimlachje schenkt)
• “Ikke lichtje openlaten, ikke lichtje toedoen“. Dexter ontdekt de lichtschakelaar.
• “Nu moet jij zingen van de omoogvis.” (iemand enig idee wat een omoogvis is?)
• “Kijk, tis een yellow car!”. Youtube is een behoorlijk grote invloed, hier ten huize.
• “Oh! Watoet Moetstie (Musti)/de oliefaar (de ooievaar)/ de porsjauto/ Kamielo? (Dexter zet achter heel wat woorden een o. De leeuwo, de uilo, en dus ook Kaatje en Kamielo)
• “Owaaak! Owaak!“. Dexter imiteert een kikker.
• “Haha! Ik laat een prot!”.
• “Ikke mijn gele oren aandoen“. Dexter wil zijn groene geluidswerende koptelefoon opzetten.
• “Een groene kraan, goed zo papa“. Zijn antwoord als Youri hem een groene kraan aanwijst langs de straat.
• “Kijk daar, de Rode Duivels zijn daar ee!”. Dexter ziet de deelnemers aan de Europese top in Ieper langskomen.
• “Dexter is een witte jongen“. Wij: :/.
• “Neen mama niet zeggen op Dexie!”. (ik mag hem geen Dexie noemen, dan wordt hij boos)
• “Ikke een boer gelaten he. De boer is lief”.

Kindjes die beginnen praten, ik vind dat dus compleet fantastisch.
Hebben jullie een manier om zo’n dingen bij te houden?