Het antwoord dat we zochten was….
STOCKHOLM!
T. mag mij zijn gegevens bezorgen via lilith@fromfrats.com. :)
We have a winner!
Monthly Archives: oktober 2007
werelddierendag
En mijn lievelingsdier van de hele wereld is jarig! Gelukkige verjaardag, allerliefste Youri, die nu toch wel met rasse schreden de dertig nadert. :aah:
Nu hij eindelijk jarig is heb ik hem ook eindelijk zijn cadeautje mogen geven, en ik kan u verzekeren dat het niet makkelijk was om te verzwijgen dat ik twee weken geleden een citytrip heb geboekt achter zijn rug zonder dat hij er ook maar iets van wist en alles.
Nu hij het weet mogen jullie het ook weten.
Of beter: jullie mogen raden.
De eerste die de stad raadt waar wij volgende maand naartoe gaan krijgt een keileuk souvenirtje als we terug zijn. (de enkelingen die het al wisten mogen niet meedoen. Ik weet wie jullie zijn, hoor!)
lilith was een dramapuber
Ik was een dramapuber.
Ik heb een hele kist vol dagboeken, brieven en erbarmelijk slechte karamelverzen om dat te bewijzen, maar don’t make me. Ik kan mijn imago -dat al niet meer om over naar huis te schrijven is sinds ik in een kokerellende hobbymevrouw ben veranderd- met twee goedgekozen dagboekfragmenten doen kelderen naar ongeëxploiteerde dieptes. Ik zeg ‘rock bottom’. Gene zever.
In mijn in kaarslicht badende slaapkamer schreef ik diep in de jaren negentig brieven naar mijn vriendinnen om hen op de hoogte te houden van mijn dramatische, altijd boeiende liefdesleven. Terwijl ik non-stop naar bleitliedjes luisterde waarin Marco Borsato mij verzekerde dat ik dit gevecht niet kon winnen, want jij zit veel te diep vanbinnen, waarom nou jij, waarom nou jij, waarom nou jij toch, begod?! ontstak ik het ene wierookstokje na het andere, wat de beneveling die plaats vond in mijn hersenen nog meer in de hand werkte. Mijn neergepende gedichten zijn er dan ook naar, en een mens zou zich beginnen afvragen hoeveel variaties er te bedenken zijn op ‘ik hou van jou, ik blijf je trouw’. Mocht Willy Sommers nog inspiratie zoeken voor zijn volgende langspeelplaat, mijn tijdscapsule is zijn tijdscapsule!
Om de week speelde iemand anders de hoofdrol in mijn dagboekfragmenten. Achteraf gezien bestond mijn tot in den treure besproken liefdesleven hoofdzakelijk uit jongensnamen op mijn map van Latijn schrijven, uit de horoscoop in de Joepie proberen af te leiden wanneer het nu eigenlijk aan zou geraken tussen mij en J. (of K., of L., of welke letter mijn chica’s en ik ook gebruikten in onze top secret communicatie) en mij de rest van de dag inbeelden hoe het tussen mij en J. (of K., of L.) tot een dramatische confrontatie zou komen op de speelplaats van het Koninklijk Atheneum van Ieper. Waarbij ik dus zou bleiten en hij zou zeggen dat ik veel meer was dan een gewone vriendin, dat ik alles was voor hem. ALLES! En ik weer bleiten. Maar dat het onmogelijk was ook, onze liefde, want te veel goed nieuws is nooit goed dagboekmateriaal, dat wist ik ook wel. Het moest toch minstens een beetje getormenteerd zijn ook, want gelukkig zijn was zelfs in de jaren negentig al passé. De confrontatie bleef uit, maar dat was eigenlijk niet erg want de week daarop was ik toch al weer depressief om iemand anders. The circle of life, in dien tijd.
Ik zou het appreciëren als u nu zou zeggen dat dit ook maar enigzins herkenbaar is.
Serieus.
lilith is de winnaar
Ik weet niet of u Ali Edwards kent, maar Ali Edwards is één van de meest geweldige scrapbookers in dit deel van het universum. De mevrouw schrijft boeken die ik verslind met huid en haar, en ze heeft net een nieuw geschreven dat Life Artist heet, al eeuwen in mijn Kaboodle wishlist staat en vandaag de stores hit in de USA. Wat wil zeggen dat het nog eens eeuwen gaat duren voor het hier te krijgen is. Gelukkig gaf de mevrouw er dit weekend drie weg op haar überpopulaire weblog, en ondergetekende liet samen met zo’n 1300 andere enthousiastelingen een comment na op haar blogpost om er eentje te winnen. EN WON. Yeeeehaaaw, zeg ik! Het boek is as we speak onderweg naar de crib, en ze kan maar juist zien dat ze het gesigneerd heeft ook, potverdrietjes, zodat ik uren naar haar handschrift kan staren en er occasioneel eens zachtjes over kan aaien.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik ben dat niet gewend, iets winnen. Ik win eigenlijk niet veel, denk ik, qua voorwerpen. Als ik even goed nadenk kom ik op…
* een boek met een wedstrijd van de Flair
* een samsonkersthond toen ik nog erg klein was, maar eigenlijk toch al te oud voor een samsonkersthond
* een Senseo, ook al bij Flair
* een autovakantie naar een hotel ergens in de bergen in Spanje waar ons bolideken niet meer zou geraken, en waar we dus niet eens naartoe zijn geweest :aah:
* alle afleveringen van Friends op video, jaaaaaren geleden. Hoe cool was het niet toen de postbode aanbelde met een gigantische zak video’s, en ik me niet eens kon herinneren dat ik ergens had aan meegedaan, zeg? Way cool! En hoe jammer is het niet dat video’s niet meer bestaan? Way jammer!
Dat zal het zowat zijn, denk ik.
Misschien moet ik wel nog eens beginnen met werkelijk mee te doen met wedstrijden, zo nu en dan.
En u?
Wat heeft u in dit leven al allemaal gewonnen?