Ik weet het, genoeg al met de terugblikken, we gaan die kant niet op en yada yada.
De laatste maand van 2018 vloog evenwel zo snel voorbij als het volledige jaar 2018 op zijn eigen, en ik ben nog niet helemaal klaar met reflecteren, geloof ik.
Als er een woord is dat terugkwam in alles dat ik een jaar geleden schreef aan kerstkaarten en overzichten en columns dan was het wel “minder”. Ik wilde een jaar geleden van alles minder. Brol. Stress. Kilo’s. Sociale media. Afleiding. Brol. Zei ik al brol?
Afgelopen week vroeg ik me af of dat eigenlijk een beetje gelukt is.
Al een chance dat ik een blog heb om me over dat soort vragen te buigen!
Was er meer of minder brol in 2018?
Zeker weten minder. Ik heb het gevoel dat we op het vlak van ontspullen al jaren aan het toewerken waren naar de zomer van 2018, en onze geplande verhuis naar een nieuwe crib. In onze ogen zou dat een nieuwe start worden in een huis met veel en veel minder. Lees: de dozen die nog ongeopend op zolder stonden na de vorige verhuis konden het vergeten, die gingen niet mee. Net als de kilo’s andere spullen die we al lang niet meer nodig hadden. Het was een werk van jaren, van honderd keer naar de Kringloopwinkel en het containerpark rijden, van streng zijn en zo weinig mogelijk kopen dat we toch niet nodig hadden, maar ik kan met een belachelijke trots zeggen dat we er behoorlijk in geslaagd zijn.
Wij hebben lege kasten in het nieuwe huis, én veel. De vooruitgang die we -ook in ons hoofd- hebben geboekt is gigantisch. Dus check, keihard check. De nieuwe crib is er een met minder brol dan ooit tevoren.
Wat dan weer niet wil zeggen dat ik niet belachelijk hard kan genieten van de eerste keer soldekes shoppen met de dochter. <3 Ook al had zij nu ook weer niet echt zo’n ongelooflijk cool jasje nodig.
Was er meer of minder stress in 2018?
Ik durf te stellen: minder. Al was er nog te veel stress naar mijn goesting. Ik ken verschillende vormen van stress. Werkstress. Angsten. Piekerstress. Ik ben al een paar jaar niet meer in therapie, en alleen al dat is een goed teken. Ik zou het nog altijd boeiend vinden, en ik ben ervan overtuigd dat ik er ook deugd van zou hebben, maar ik heb het niet meer nodig om mijn hoofd boven water te houden.
Ik ben ondertussen ook twee jaar gestopt met alcohol drinken, en ook dat heeft mijn gevoelens van stress en angst en paniek serieus verminderd. Ik durf zeggen dat ik mentaal een pak stabieler ben dan een paar jaar geleden. Ik crash veel en veel minder. Ik zie de muur waar ik tegenaan zou kunnen knallen nu van heel ver aankomen, waardoor ik tijdig op de rem duw. Ik slaag er beter in om mijn grenzen te bewaken, ik probeer me minder te wentelen in een slachtofferrol, maar voor zoveel mogelijk dingen zelf verantwoordelijkheid te nemen.
Tegelijk ben ik ook maar een mens, en kan stress me nog gigantisch overvallen op een moment dat er eigenlijk niks aan de hand is. Enkele dagen geleden nog: ik stond op, besefte dat ik nog een half uur had waarin ik nog moest ontbijten en honderd dingen moest klaarmaken voor de kindjes, en ik ben erin geslaagd om met mijn gezaag de volledige gemoedstoestand van mijn gezin te doen kelderen op vijf minuten. Sorry hastjes. Dat was niet de bedoeling.
Dan is het bij mij vooral kwestie van een reality check, een lange harde blik in de spiegel, en dingen beter plannen. Dan lost het zichzelf weer op.
Niks onoverkomelijk.
Ik ben verre van perfect, maar ik word elk jaar een klein beetje beter.
Dus check.
Waren er meer of minder kilo’s in 2018?
Ik heb het voor u gecheckt, want ik kwam niet zo heel vaak in de buurt van mijn weegschaal: exact even veel. Wat op zich al tof is na een jaar waarin ik naar mijn goesting wat te weinig bezig was met gezond eten en bewegen. Kun je van een succes spreken als de voornaamste boodschap is dat de schade veel groter had kunnen zijn? Ik denk het niet. Tegelijk: ik ben wel gestopt met cola light drinken, iets waar ik nog nooit eerder langer dan een maand in was geslaagd. En de laatste weken heb ik de vreselijke buikkrampen onder controle die mij vaak overvallen, en heb ik door dat heel veel te maken heeft met het consumeren van suiker en bloem. Die dingen laat ik alweer een paar weken zoveel mogelijk, en dat helpt gigantisch. Plus: mijn kleren zitten losser. Win win, dus.
Was er meer of minder sociale media in 2018?
Bwah. Ik ben een beetje hervallen. Niet met Facebook, dat ik nog altijd alleen gebruik voor mijn blog, online cursussen en contacten van de school van Dexter en Flo. Ook niet met Twitter, waar ik letterlijk al drie jaar niks meer van heb gelezen of gezien (en nog geen seconde gemist ook niet). Wel met Instagram. Ik post niet zelf, maar scroll er weer veel te veel door. Werkpuntje. Tegelijk: ik zat minder dan alle voorbije jaren vastgekleefd aan mijn smartphone. Heel vaak vergat ik hem een paar uur in mijn handtas. Dat vind ik dan weer wel goed, dat ik hem wat beu ben geraakt, eindelijk.
Was er meer of minder afleiding in 2018?
Veel minder. Lang verhaal kort: ik begon een podcast met Anouck, en haar zo veel vaker zien en moeten antwoorden op de vraag “hoe is het?” en “wat heb je gedaan om je work-life balance te verbeteren?” heeft ervoor gezorgd dat ik keihard aan de slag ben gegaan met de manier waarop ik werk. Plots zat er een systeem in. Een systeem dat ervoor zorgt dat ik minder uren werk, maar niet inboet aan inkomsten. Integendeel. Dankzij een combinatie van leren om te focussen op wat Cal Newport “Deep work” noemt, batching en het inzetten van themadagen kan ik de afleiding tegenwoordig beperken tot een minimum. Youri is me trouwens gevolgd, en kan er ook alleen maar positieve dingen over vertellen. Alles wat Anouck en ik het afgelopen jaar geleerd hebben op dat vlak is een beest van een online cursus geworden, die “Baas over eigen Tijd” heet.
We lanceren hem nog eens opnieuw binnen een paar maanden, zet je zeker op de wachtlijst onderaan deze pagina als je daar meer over wilt weten.
Dus. Tevreden, lilith?
Al bij al wel.
Het lijkt alsof er van dag tot dag weinig verandert, tot je eens echt gaat vergelijken met waar je vandaan komt.
Perfect is het allemaal niet, maar het is wel beter. Meer kon ik eigenlijk niet wensen, in een jaar met veel gedoe rond het bouwen en verhuizen naar de nieuwe crib.
Nu dat allemaal een beetje achter ons ligt, wil ik natuurlijk wel een strakker lichaam, borsten die de zwaartekracht beter trotseren, en de kalmte en het geduld van een zenboeddhist.
En snel wat.
(Stay tuned voor al mijn wilde plannen en voornemens voor 2019, trouwens. Ze komen er keihard aan.)
1000 ❤️ Voor je blog maar vooral voor de onderwerpen waarover je schrijft! Ik wens jou en je gezin een fantastisch 2019 toe!
Leuke post. Doet deugd zo een open en positief verhaal te lezen.
Al ben ik helemaal in de ban van minder nodig hebben, voor Flo haar jasje zou ik nog helemaal weer klein willen zijn!
Ik kijk uit naar je plannen van 2019. Altijd insprerend, gij! En véél succes ermee!
Ik zet de wifi en mobiele data van mijn GSM steeds meer uit. Of ik leg de GSM in de lade van (gelukkig altijd dezelfde) kast als ik thuis ben. Het helpt. Instagram is hier ook de grote verleider.
Of ik plan een kwartiertje ‘sociale media’. Best lastig soms, zeker als ik merk dat ik niet alles gelezen/gezien heb dat ik wou lezen/zien. Ik zal dus zeker zaken missen.
Maar zeker ook meer rust en tijd hebben !
In de VS kennen ze zoiets als een mailbankroet. Het moment dat je zoveel mails hebt dat je beslist dat je het gewoon niet meer kan inhalen. De redenering die ik las was de volgende: uiteindelijk zal wil je echt iets belangrijks te mailen heeft, wel terugmailen. Wat mail betreft zie ik het mij nog niet te doen, maar wat de andere sociale kanalen betreft wel. Nog niets gemist eigenlijk. Of wel natuurlijk. Maar ik weet het niet !
Heerlijke doelen, die laatste 3! 😊 Gelukkig Niruwjaar!
wat je zegt over therapie: dat het boeiend zou zijn, en dat je er deugd van zou hebben, maar dat het niet meer nodig is om het hoofd boven water te houden. Dat is zo hard de spijker op de kop.
Al met al toch heel positief zou ik zeggen. Gewoon doorzetten in 2019 en dan komt het wel goed.
Ik moet zelf ook minder op de sociale media!!! Als ik mijn schermtijd bekijk denk ik: oh jee. Dus nu ga ik, zeker in de buurt van mijn kinderen, de telefoon véél minder vastnemen.