Monthly Archives: maart 2010

Oke help

rijles.jpgHet is zover: in mijn agenda staat een groot rood kruis, met daarnaast “eerste echte rijles van de rijschool AUMAGAD NEEJ ik ga sterven van de zenuwen help mij!”.

Het is niet dat ik nog nooit heb gereden met een auto, sterker nog, ik vind dat ik dat allemaal best vlotjes doe op het industrieterrein van Gullegem. Behalve dan die keer dat ik bijna mijn geliefde tot moes heb gereden omdat hij op het ongelooflijke idee was gekomen om mij te leren traag rijden door traag voor mijn bolide te stappen. En traag rijden, dat kan ik precies nog niet geweldig goed.

Dus! Ik ga de komende nachten vreselijk veel slaap laten omdat ik binnenkort voor echt moet gaan rijden met iemand naast mij die ik niet ken. Het moment bij uitstek om mij uw eerste rijles-anekdotes toe te vertrouwen, vind ik. Valt dat allemaal een beetje mee, die eerste lessen met de rijschool?

Ja toch?
JA TOCH????!!!

uh-oh, nostalgialilith gets her nerd on

icq.jpgMichel doet van nostalgische post, en in de comments van die nostalgische post doet mijn collega Maartje van nostalgische linkvernoeming. Betreffende bluemountain.com, meerbepaald! Het komt ineens allemaal terug! De magie van e-cards versturen vanuit de mediatheek van de hogeschool! Zonder postzegels! EN WERKELIJK POKKETRAAG!

Het deed me ineens denken aan de tijd dat ik nog dingen opzocht via altavista.com en askjeeves.com. Of mijn eigen lelijke websites maakte op angelfire.com of geocities. Met frontpage! En checkte of het wel goed marcheerde op Netscape. En heelder dagen chatte met complete vreemdelingen op mIRC en ICQ. (uh-oh!) Dat ik altijd eerst het nieuws las op planetinternet.be, en er ooit zelfs stage liep. En samenwerkte met de hastn van de Spelletjesgarnaal!

De jaren dat het leek alsof Napster voor eeuwig en altijd zou blijven bestaan. De tijd dat ik meer dan vijftienduizend posts had op het forum van JIMtv. En op wekelijkse basis naar ontplofte lijken staarde op rotten.com. De tijd dat telenet nog Pandora was.

Het komt nooit meer terug, jongens. NOOIS! :(

lilith valt altijd op de grote breden

kevinb.jpgAch, het zal u ook wel al eens overkomen, zekers? Dat het zondagavond is, de lasagna zit in de oven, de was is geplooid, de wijn is ingeschonken, en dan is er ineens het geweldige idee om er een Youtubemoment tegenaan te knallen waar niemand van terug heeft.

Ik ging via Kate Bush naar de Spice Girls naar Take That, en een keer dat ik in de boysbands aanbeland was was er eigenlijk geen houden meer aan.

En toen kwam ik tot het besef van de avond.

Ik, ik was altijd per definitie verliefd op de grote breden. In tegenstelling tot mijn vriendinnen, die altijd verliefd waren op de jeanetten.

Waren zij zot van Nick Carter, Backstreetboysgewijs, dan ik van Kevin, die precies tien jaar ouder en een pak breder was dan de kindjes waarmee hij in het groepje zat. En een dubbelganger had in Ieper die gelijk vijf jaar ouder was dan ik. Wat mij evenwel niet heeft tegengehouden, potverdikke!

Vielen de vrouwelijke klasgenootjes allemaal als een blok voor al die hastjes met hun babyfacen in 5ive, dan was ik compleet wild van die ene blonde kerel met zijn spieren.

En toch heb ik vannacht gedroomd dat ik keihard in gang was met Bent Van Looy. Die gelijk met moeite veertig kilo weegt. :/

In elk geval. Dit clipje?

Zeven miljard keer bekeken, en zeven miljard keer gedacht dat niemand ooit sexiër een stoel zou kunnen omdraaien als Kevin. Ik heb tot op heden gelijk gekregen.

als ik heel eerlijk ben

fatasian.jpg
  • is mijn theeverzameling op het punt gekomen dat het uit de hand aan het lopen is. Op het punt dat ik vind dat ik een theekast nodig heb om alle soorten in op te bergen volgens smaak en kleur. Een theekast, dus. Oke…
  • durf ik nog altijd niet goed slapen in een kamer die pikkedonker is
  • vind ik mijn job super, maar droom ik toch soms van werk waarbij ik niet veel meer moet doen dan van thuis uit in mijn peignoir stickertjes plakken op pralinedozen. Ofzo
  • vind ik, ondanks het feit dat dieren eten zo fout is, weinig dingen lekkerder dan een perfect gebakken tonijnsteak
  • lees ik doorgaans liever Het Laatste Nieuws dan De Morgen
  • vind ik dat negentig procent van de mensen de opvoeding van hun kinderen compleet verkeerd aanpakt
  • ben ik nu al bang dat ik dat allemaal niet ga kunnen, kindjes opvoeden
  • en denk ik tegelijk dat ik de coolste moeder ooit ga zijn
  • word ik op onbewaakte momenten nog steeds helemaal week van een plakker als “Against all odds” van Phil Collins
  • ruik ik liever benzine dan gras
  • durf ik na twee jaar en half nog altijd niet naar bewegend beeld van mijn moeder kijken, omdat ik bang ben dat ik er finaal door ga crashen
  • durf ik niet goed naar wc’s in café’s of restaurants gaan wegens bang om opgesloten te geraken. Voor de rest van mijn leven :aah:
  • en dat is me nochtans nog nooit overkomen
  • moet ik me heel vaak inhouden om geen heel gemene dingen te antwoorden op Facebookstatussen. Ik ben nochtans een lieve, maar ergens diep vanbinnen huist er een gemene oude madam in mij. Die nooit buiten mag
  • hangen er in mijn kleerkast meerdere dingen die ik nog NOOIT heb gedragen. En waarschijnlijk ook nooit zal dragen ook niet
  • ontzie ik het mij ongelooflijk hard om deze week weer te beginnen met lopen. Ergens klinkt een leven waarin ik mij bekwaam in zetelhangen tot ik erbij neerval op dit moment toffer
  • op dit moment lijkt elke morgen een serieuze bolwassing krijgen van een dikke Koreaan me zelfs toffer, maar dat heeft u niet van mij, uw eens zo sportieve voorbeeld
  • begint die marathonman 365 aldus serieus op mijn systeem te werken. Ja kerel, we hebben het gezien. Marathons zijn werkelijk piece of cakes. Ga weg
  • ben ik wel keer benieuwd naar jullie eerlijke ontboezemingen. Laat u vooral gaan, hé zeg.

Break

kauwgombal.jpgIk zit even met de man die ik vandaag exact zeven jaar geleden tegen het lijf liep in Nederland, voor een short break. Ik liep hem niet tegen het lijf in Nederland, maar in Brussel-Zuid, voor de duidelijkheid. Mocht de eerste zin op dat vlak onduidelijk geweest zijn, dan heb ik uw hoofd nu waarschijnlijk doen ontploffen, want Brussel-Zuid heeft hier in principe compleet niks mee te maken. STOPT NU TOCH KEER OVER BRUSSEL-ZUID ZEG HAST. Man toch.

Hemmingway, dat dat zevenjarig jubileum en de short break samenvallen is erg toevallig. Zodanig toevallig dat ik het maar vanmorgen heb ontdekt. Maar toch, schoon is het zeker.

Het regent en waait hier belachelijk hard, en het is ook nog eens koud, maar er is wel een hotel met een gigantisch groot bad. En het allerallerzachtste bed van heel de wereld. Er zijn lekkere restaurantjes, zoals hopelijk datgene waar wij voor vanavond gereserveerd hebben, er is een DVD-speler met een projector en er zijn heul veul boeken en DVD’s en er is witte wijn. En geweldig weinig activiteiten, voor de rest. Dat was helemaal zo gepland, en het was ook helemaal even heel hard nodig.

Dat alles, én bij de Albert Heijn op twee meter van ons hotel-met-gigantisch-groot-bad verkopen ze KAUWGOMBALLENTHEE. I kid you not. Ik, lilith van talesfromthecrib.be, ben in het bezit van kauwgomballenthee.

Zeven jaar getrouwd zijn, dat is volgens Google of een wollen, of een nikkelen, of een koperen of een bronzen jubileum. Ik stel voor dat elkaar zeven jaar kennen vanaf heden een kauwgomballen hoogdag is. Tot in het einde der tijden, amen.

van tien jaar geleden

rijbewijstheorie.jpgIn tegenstelling tot tien jaar geleden moest ik mijn iPhone afleggen, in plaats van mijn allereerste gsm van een brooddoos groot. Op die bewuste iPhone had ik een paar minuten eerder een smsje gekregen van mijn broer over een succesvol afgesloten deal van zijn kersverse bedrijfje. Vroeg ik me tien jaar geleden nog bezorgd af wat er ooit van mijn toen geweldig slungelige broertje zou komen, dan was ik nu vooral blij en trots.

Ik werd deze keer niet begeleid door een moeder die nog tien keer zenuwachtiger was dan ik, en ook qua zenuwen was het eigenlijk niet te vergelijken: in tien jaar heb ik duidelijk al zenuwachtiger makende watertjes doorzwommen. Bij de balie – waar ze precies ook van geen restyling moeten weten- haalde ik een identiteitskaart ter grootte van een bankkaart uit mijn portefeuille, in plaats van een lap de grootte van een gemiddelde floppy disk, en ik kreeg er een kaartje met “computer vier” voor terug.

Computer vier, die duidelijk in geen tien jaar vervangen was. En koptelefoon vier, die alleen maar keihard zijn best lag te doen om hip te wezen in het oostbloklokaal, maar eigenlijk deed denken aan de walkmans uit de jaren tachtig.

Ik klikte me door vijftig vragen, in plaats van veertig, tien jaar geleden.
En net als tien jaar geleden was ik op het einde geslaagd, zelfs met een nog betere score dan toen, al had ik toen nog oceanen van tijd gehad om alles te leren, en nu alleen maar tussen de soep en de patatten.

In tegenstelling tot tien jaar geleden ben ik nu echt van plan om mijn voorlopig rijbewijs te gaan ophalen en eens aan mijn praktijk te beginnen. Had ik dat tien jaar geleden moeten doen met de aftandse Nissan Sunny van mijn ouders, dan mag het nu met de rode Mini Cooper van mijn leaf. En hij is minstens even bang om met mij rond te hotsen als mijn vader destijds was. Zo hoort het ook, vind ik.