Het is hetzelfde als met bloggen, vrees ik. Scrapbooken, dat doe ik zo goed als nooit meer. Niet omdat ik het niet meer graag doe, verre van zelfs, maar sinds mijn to do lijstjes altijd twee keer zo lang zijn als mijn dagen krijg ik het er gewoon echt niet meer tussen gepropt.

Tweede probleem in het hoofd van lilith: sinds ik gestopt ben met mijn 365 dagen op Flickr haal ik mijn fototoestel nooit meer boven. Zelfs mijn lief vond dat jammer, vertrouwde hij me op een koude winteravond toe.

De twee problemen kwamen geweldig samen in een glansrijke oplossing toen ik zag dat het scrapbookbedrijf Creating Keepsakes dit op de wereld losliet, voor geen geld:

En met die doos maak je in geen tijd dit:

Ofte een jaar lang aan foto’s, onderverdeeld in weken zoals hierboven, met elke keer een kaartje met tekst per dag. Zoals op Flickr dus, maar dan echt.

Sneaky als ik ben ben ik al sinds eind vorig jaar elke dag een foto aan het nemen, en dat moet dus nog tot eind van 2009 blijven duren. Het gaat goed, ik heb nog geen enkele gemist, ik.

Het bestellen was een ware tantaluskwelling, maar het is me gelukt om twee dozen te bemachtigen, ééntje voor mij en één voor scrapbookkompaan Isolde. En happy happy joy joy, ze zijn vorige week aangekomen en ze zijn geweldig.

Mijn year in the life is zwaar gelanceerd, en dat ziet er een beetje zo uit:

Wijs? ’t Zal wel zijn.

Vorig jaar kreeg mijn mama op 4 december de diagnose te horen dat ze ongeneeslijk ziek was. Ons leven stond compleet op zijn kop, en niemand had nog zin in dingen als kerst. Voor het eerst in vijfentwintig jaar ging het traditionele feest bij mijn grootouders niet door, ik kocht geen enkel cadeautje en ik had het gevoel dat ik volledig buiten alles stond dat met eindejaarsfeesten te maken had. Op kerstavond hebben we uiteindelijk bij mijn ouders thuis lekker gegeten, net als op oudejaarsavond, omdat we ons ervan bewust waren dat de chemo die vlak na nieuwjaar zou starten wel eens de eetlust van mijn mama zou kunnen wegnemen. En ook omdat we het beste wilden maken van alles dat we wel nog hadden.

Mijn mama was gek op kerstmis, ze kon ook amper wachten om de boom boven te halen en heel het huis te versieren. Ook vorig jaar heeft ze hem gezet, weliswaar met veel hulp van ons omdat het op het moment zelf te zwaar was, maar hij was super. De dokters hadden voorspeld dat het haar laatste kerst zou worden, en ze hebben jammergenoeg gelijk gehad.

En toch wil ik dit jaar wel weer meedoen.
Om die reden heb ik me ingeschreven voor Journal your christmas, een online workshop waarbij je in december elke dag een opdracht krijgt van de geweldige Shimelle Lain om een pagina te maken in je eigen christmas album. Foto’s mogen maar moeten niet, het gaat hem vooral om het opschrijven van verhalen en tradities. Gisteren kregen we onze voorbereidende opdrachten, en ik ben begonnen (zie mijn Flickr-dingen in de linkerkolom) . Het wordt een heel andere kerst dan anders, daar ben ik me erg van bewust, maar ik wil er ook nu weer het beste van maken. Ik hoop dat ik me daar dankzij mijn journal nog meer bewust van ben dan anders. Dat ik in het midden van alle drukte tijd zal nemen om te beseffen waar het allemaal echt om gaat.

Ik weet in elk geval al aan wie ik hem zal opdragen.

Mensen die zich via deze site hebben ingeschreven voor de secret santa swap, aandacht aandacht! Ik heb gemerkt dat er wel registraties van bekende gezichten zijn op het forum, maar dat die zich nog niet hebben ingeschreven in het daarvoor bedoelde topic. Als je dat niet hebt gedaan dan zit je nog niet in de deelnemerslijst, namelijk.

Zo snel mogelijk een berichtje nalaten op deze plaats dus, en de vragenlijst aan Birgit bezorgen. Dankuwel!

Scrapbookers aller landen, luistert een keer hier.
Net als vorig jaar wordt er weer een secret santa swap georganiseerd in de virtuele lage landen. Het is voor en door scrapbookers, en ik weet uit ervaring dat het erg leuk is om aan mee te doen en naar uit te kijken. Organisatie is dit jaar in handen van de compleet fantastische Birgit Koopsen, en zij zorgt voor het toekennen van de adressen enzo.

Even een snelle copy paste om een idee te geven van wat er te doen staat:

“Anybody can join in as long as your willing to play by the rules!!
No one will know who her Secret Santa is except for me since I will be the one pairing us up!
The contents of the present should be 15 euro’s of new scrapbooking goodies in their original packaging plus a handmade item especially made for the receiver. You might think of a mini-album, handmade embellishments, a set of cards, a photo frame or whatever comes to your mind you think will please her! And something that will give your receiver a moment of delightful happiness, a feel good something like chocolate, body milk, soap, sweets…

Before you sign up you should be aware that this will be an international group and post and packaging, the handmade and the feel good item come on top of the 15 euro’s of scrap supplies.
You have to wrap the whole as a Christmas present and put it in the mail before December 1., to make sure all the presents arrive in time.
You have to follow these rules carefully so no one will be disappointed. Once the pairing has be done you can’t drop out anymore!
You’re not to open your present until Christmas morning.
Try to get to know your receiver, go see her gallery, read her blog if she has one. Don’t fill the present with things you like but with stuff you think she’ll like!
”

Inschrijven kan door hier te klikken en je te registreren op het forum. Daar moet je dan ook nog een vragenlijstje invullen en doorsturen naar Birgit, en dan is het wachten tot je jouw slachtoffer toegewezen krijgt. Misschien ben ik dan binnenkort wel je secret santa en al! Hoe compleet dolletjes zou dat wel niet zijn?

Ergens deze week werd ik me plots erg bewust van iets.

Dat mijn mama er niet zal zijn op de dag dat ik mijn eerste kind ter wereld zal brengen, die gedachte was er al in december, en sinds dat moment nog heel vaak. Dat er nog heel veel andere dingen met mij zouden gebeuren waar mijn mama geen deel meer van zou uitmaken, dat was ook een gedachte die mij de laatste maanden wel vaker uit mijn slaap heeft gehouden. Maar deze week kwam daar ook nog eens de gedachte bij dat mijn mama voor mijn kinderen maar een verhaal zal zijn, en dan nog het verhaal dat ik vertel, samen met de mensen die haar hebben gekend.

Ik bedacht me dat die verhalen over overleden familieleden soms vaag zijn, en weinig zeggen. Ik weet weinig over de ouders van mijn grootouders, en meer dan een paar foto’s van die mensen heb ik niet gezien. En plots kwam het besef dat mijn kleinkinderen nooit zullen weten hoe grappig mijn mama was, en dat ze in de frituur altijd frieten met vol-au-vent en mayonaise bestelde, echt altijd, en wat haar lievelingskleur was. Haar lievelingskleur was paars.

(klikken voor groot)

Mocht u zich afvragen waarom ik scrapbook, ik denk dat het hierom is.

Even snel reclame maken voor een evenement waarvoor ik mezelf net heb ingeschreven. Voor iedereen die graag scrapt en dat voor een goed doel wil doen in groep: op 11 november kan je in Ekeren van 10 tot 17 uur scrappen ten voordele van Kom op Tegen Kanker.

Alle informatie vind je hier: scrappen tegen kanker. Mochten er lezers zijn die graag willen gaan maar er verder niemand kennen: ik sta helemaal open voor meet en scraps.

En nu ik toch bezig ben: mensen die geïnteresseerd waren in mijn garderobe van voor mijn gastric bypass en andere kleding in grote maten voor weinig geld >>> op 6 oktober sta ik in Kortrijk op een speciale beurs waarop mensen die veel zijn afgevallen kledij verkopen tussen maat 44 en 60. Mailen kan naar lilith[@]fromfrats.com voor meer info.

Dit is een postje voor al diegenen die niet vinden dat ik altijd maar doorzeur over scrapbooken en koken en dat ishku.be veel beter is, zoals ik het onlangs las als reactie op een link naar hier op een andere blog. *pruilt* Voor één keer zal ik het zelfs niet over eten hebben, enkel over scrapbooken. En als dat nog te veel gevraagd is, check dan ishku.be, begod. Ze is dertig keer grappiger dan ik en haar Spaanse lessen zijn al begonnen, die van mij pas volgende week. De laatste doet het licht uit, haha!

Maar goed, voor de drie lezers die nog achtergebleven zijn.
U kunt mij boeken om u wegwijs te maken in de wondere wereld van het scrapbooken. Ik ga mijn albums meehebben en u mag een keer voelen aan mijn pagina’s en daarna ga ik u onderdompelen in al mijn enthousiasme, en naar het schijnt mag ik u ook een keer het scrapbookingclub-lokaal tonen en een zak vol scrapbookspulletjes overhandigen.

Er zijn nog andere geweldig interessante designteamleden die u ook kunt boeken, maar ik breng wel zelfgebakken koekjes mee. WOEPS. :aah:

Eat that, Youri die mij altijd uitlacht als ik aan een zoveelste mini-albumpje begin!
Omdat hij denkt dat ik het niet kan afwerken wegens veel te weinig geduld!
En meestal gelijk heeft, of beter altijd, behalve deze keer.
Eat that!

En mochten er lezers zijn die nog plannen hebben om naar Venetië te trekken in het verlof: er valt een reisverslagje te lezen ook. Met dank aan Revlie voor de workshop!

Weet u nog, de Shimelle Lain workshop When I grow up? Ik heb eindelijk de tijd gevonden om verder te werken aan mijn album met foto’s van toen ik nog een kleine lilith was. Ik heb het mezelf makkelijk gemaakt en gekozen voor een vast stramien, zodat ik mijn gigantische hoeveelheid scrapbookmateriaal op een simpele manier kan opgebruiken en ook nog eens het verhaal van mijn kindertijd kan vertellen. Een win win situation, als het ware! Het is nog niet helemaal af, maar het komt nog.

Meer op Flickr, klikken voor groot. :)

Wat een fun had ik op het scrapbookweekend. Zoveel dat het verboden zou moeten worden. Eerst was er een workshop van Birgit Koopsen op vrijdagavond met Isolde als sparring partner. Birgit Koopsen, only de meest getalenteerde scrapbookster die ik ooit heb ontmoet, en ook nog eens een zeer fijne mevrouw IRL. En niet alleen omdat ik zou sterven voor haar krullen. Al zou ik dat zeker doen. En Isolde, die mij zo uit de brand heeft geholpen elke keer ik er niet in slaagde om een draadje door het oog van een naald te krijgen. Eternal respect, woman!

Het echte scrapbookweekend begon vanmorgen, en man, het rockte nog niet matig. Vooral omdat ik een naast een coole Amerikaanse chick mocht scrapbooken die alles amazing en cool vond (ook mijn granola!), en haar enthousiasme compleet op mij heeft gesmeten. Waarvoor dank, Becky! En ook omdat iedereen complimentjes naar mijn hoofd smeet al door mijn albums bladerend, en omdat ik zoveel leuke nieuwe mensen heb ontmoet en e-mailadressen en urls heb uitgewisseld dat ik nog even moet bekomen.

Scrapbooken is een fijne hobby vol adorabele mensen.
And that is soooo amazing! :aah:

Morgen is er nog van dat, voor wie het gemist heeft.