lilith blikt terug

Hoe dichter december komt, hoe ontploffender mijn agenda elk jaar. Er moet altijd nog een hoop werk gedaan worden voor het einde van het jaar, en dan zijn er ook de familietradities die gevolgd dienen te worden, en mensen die nog even ontmoet moeten worden voor de feestdagen, en had ik al gezegd werk, werk

lilith verslikt zich net niet

Vorige week, na afloop van een gezellig interview en een jolige yet winderige fotoshoot waarbij ondergetekende bijna van een dak de Schelde in waaide. Ik zeg: “Schrijf je nog even op naar welk mailadres ik je de tekst mag doorsturen, zodat je hem kan nalezen?”. Want zo ben ik wel: een betrouwbaar en correct persmens.

lilith zit nog in de verwerkingsfase

Mijn kleine broer is het afgelopen weekend gaan samenwonen met zijn madam. Sinds dat moment zijn de echtgenoot en ik elkaar aan het bestoken met ‘manmanman, weetjenogtoenwijgingensamenwonen?’-nostalgiek. En die zou heel mooi kunnen zijn, ware het niet dat onze zinnen om de een of andere reden constant beginnen met ‘Man, weet je wat ik echt

De kuif die ik wou.

Neen, beste lezers, jullie hebben gelijk. Ik moet niet zo hooghartig doen over pubermeisjes die hun ziel zouden verkopen om op Donald Trump te lijken, want ik was er zelf zo eentje. Andere tijden, andere goestjes, evenwel, en dat resulteerde erin dat ik op het einde van mijn lagere schoolcarrière heel wat uren doorbracht in