Het is hier behoorlijk stil geweest, en dat wil meestal zeggen dat ik net vanalles heb om over te vertellen. Aangezien ik op dit moment het best in te delen val onder de categorie “gaar, brak en met hersenen die compleet verpulverd aanvoelen van de jetlag”: tijd voor een “vijf beelden, vijf dingen”. Random, randommer, randomst.

1. Ik ben net terug van een werktripje naar North Carolina. Dat was nogal de max, zeker omdat ik dacht dat ik nog een hele tijd niet terug zou keren naar mijn beloved Amerika. Onze laatste trip was naar New York in mijn zwangerschap, en dat is al een hele tijd geleden. North Carolina was something else. Als in The South, waar mijn naam uitgesproken wordt met een e die drie lettergrepen beslaat (“Kee-ee-eeely”) en hun idee van een lekkere maaltijd is dat je fried voor om het even welk ingrediënt zet. Erg…interessant.

2. Op de heenreis waren er zo’n sterke head winds dat we een tussenlandig moesten maken omdat er geen kerosine meer genoeg aanwezig was in het vliegtuig. Dat landen deden we in Bangor, Maine, hometown van Stephen King en zo cool om door het raampje van mijn vliegtuig te zien (die houten huisjes!) dat ik nu precies terug wil.

3. Ook al op de heenreis las ik het boek van Lena Dunham uit. Ik had het heel hard willen liken but I didn’t. Toch niet ongelooflijk hard. Maar misschien moeten jullie het zelf eens lezen.

4. Hoewel het in Raleigh, waar ik verbleef, twintig graden en zonnig was, heb ik heel mijn kleerkast voor de herfst gevuld. Onder meer met een prachtige sjaal van J.Crew, een lederen tote bag van Madewell die al tijden op mijn Pinterest verlanglijst stond, en een zwart leren jasje. Alleen jammer dat mijn koffer in Philadelphia bleef steken en ik zelfs de beloofde cadeautjes voor Dexter niet kon overhandigen. Met dank aan mijn schoonouders die last minute een nepcadeautje inpakten om de teleurstelling niet te groot te maken, waardoor mijn zoon nu valselijk denkt dat het minibusje dat hij kreeg uit Amerika komt. Terwijl het vast gewoon eentje uit de Suprabazar van Gullegem is.

5. Ik heb Dexter en Youri wel gemist, maar het viel al bij al geweldig mee. Ik denk dat achterblijven moeilijker is dan vertrekken, op dat vlak. Qua jetlag is achterblijven dan weer veel makkelijker, en niet achterblijven een beetje sterven.

Maar goed, ik ben terug, vol ideeën en inspiratie. Als ik de jetlag from hell van me af heb zien te schudden gaat dat volgens mij nog vonken geven.

Hoe kun je zien dat ik weinig tijd heb om te bloggen? Als ik kies voor een ‘5 beelden, 5 dingen’, dan is de kans groot. Niet dat ik niet hou van deze rubriek, integendeel. Vijf random beelden combineren met vijf random dingen, ik hou nogal van de randomness of it all.

• Nog drie werkdagen te gaan voor mijn verlof begint. Lees: voor de crèche twee weken de deuren sluit. Er is weinig gepland, ik heb wel een lijst met dingen die ik graag zou willen doen als het weer wat meezit, en we zijn uitgenodigd op een huwelijk van wel twee dagen met ontbijt en kamelen, en er staan ook enkele etentjes en dates op de planning, dus het komt vast helemaal goed. Nu nog even zevenendertig to do lijsten afwerken en hopen dat er niet te veel beren van tussen de struiken springen als ik denk dat ik bijna klaar ben, en we zijn er.
• Ik heb ruzie met mijn weegschaal. Dat komt doordat ik te weinig met calorieën bezig ben geweest de laatste maanden en door gesukkel met mijn gewrichten en neverending bekken- en rugklachten ook nog eens veel te weinig beweeg. Niet blij mee, ook niet trots op, al probeer ik mezelf ook niet dood te slaan met gedachten als “kijk eens naar uzelf in de spiegel, zijt gij eigenlijk niet beschaamd dat ge het weer zo ver hebt laten komen?“. Dat mag niet meer van mezelf, namelijk, ik heb daar geen deugd van. Hence de foto hierboven, genomen naast een lichtboodschap in het Parkhotel. Ja, ik ben te dik, maar als ik mezelf in een fantastische jurk steek (die ik tweedehands kocht van Webkim, maar uit deze reeks komt, om op de vragen die ik erover krijg te antwoorden) en het licht zit goed, dan valt er nog altijd wel iets van te maken.
• We zijn hier begonnen met potjestraining, ten huize. De verkennende fase, that is. De fase waarin het Dexter al een keer is gelukt om een sticker op zijn blad te krijgen voor een goedgemikt plasje, en waarin het hem vooral is gelukt om zich een ongeluk te verschieten als hij moet plassen en hij heeft geen pamper aan en “OEI ALLES IS NAT MAMA”. Het is het plan om het experiment tijdens ons verlof wat verder uit te diepen. De vochtbestendige doeken voor in de zetel liggen klaar. :aah:
• Een zee die op een half uurtje van huis ligt op warme zomeravonden, dat is de grootste zaligheid die er bestaat. Zeker met een peuter die volledig opleeft als zand en water in zijn blikveld komen en er schelpjes in zandkastelen kunnen geduwd worden dat het een lieve lust is. Na een hoop geploeter in het zeewater moe maar vreselijk voldaan naar de auto worden gereden in de buggy terwijl je een cracker eet en met ogen die blinken als het zeewater naar langsvarende boten wijst, soms is geluk echt niet meer dan dat. En zeker ook niet minder dan dat.
• Geluk is ook: meer dan een uur bezig zijn met het plukken van groenten en fruit voor de week die komt. De dochter van de zelfplukboer op een traktor zien langsrijden, je kind zien zwaaien als een bezetene, de dochter van de boer wel twintig keer terug zien zwaaien omdat het kind er maar geen genoeg van krijgt. Besjes plukken voor in een smoothie met Griekse yoghurt, en bij meer dan dertig graden verrukt boven een grote kom verser dan verse minestrone hangen. Beseffen wat een rijkdom dat allemaal is.

Ook zin om eens mee te doen aan een 5 beelden, 5 dingen? Zet dan een link in de comments hieronder, en dan komen we lezen en kijken.

Mocht ik een boek aan het schrijven zijn over bloggen, ik zou daarin zetten dat af en toe een ‘5 beelden, 5 dingen’ goed is voor als je weinig tijd hebt om te bloggen, omdat je bijvoorbeeld een boek aan het schrijven bent over bloggen. Oh wait. In elk geval: vijf random beelden van de afgelopen week, en vijf random dingen.

1. Ik heb afgelopen week die ene film bekeken die ik per jaar gemiddeld bekijk. Het werd 12 years a slave, en ik hoop volgend jaar een iets minder wrede keuze te maken. Wel een goede film, anders, maar vrolijk wordt een mens daar toch ook niet van.

2. Twee jaar geleden dezen tijd was ik uitgerekend voor morgen. Ik heb er toen nog een dag of zes extra zwangerschap tegenaan gegooid, maar ik moet het onder ogen zien: mijn baby is bijna twee. Niet dat ik daar miserie mee heb. Twee staat hem wel.

3. Ik begin traag en lichtelijk in de spirit van het WK Voetbal te komen. Het kan twee richtingen uit: of de vlam schiet dra in de pan en ik ga er volledig in op met op café met vlaggen zwaaien en roepen en alles, of het kan me allemaal gestolen worden. Ik heb vandaag een pronostiek ingediend en geld ingezet, dus laat ons hopen op de vlam. Dat zou cool zijn.

4. Ik heb deze week ook het leesclubboek uitgelezen, op twee dagen tijd. Ik mag er nog niks over zeggen, anders heeft de leesclub geen nut, maar wel dit: Waarvan wij droomden, lees dat boek.

5. Ik heb deze week ook ontdekt dat rode bietjes in chocoladetaart overheerlijk zijn, met dank aan dat geweldige moestuinboek waarover ik het maar blijf hebben. Dorien heeft het recept hier al eens gepost. Als je dit weekend één ding bakt, doe jezelf dan een plezier en bak dat.

Omdat het een week was waarover veel te vertellen valt, maar ik het voornaamste nog even laat bezinken tot ik er zelf wat beter uit ben: vijf random beelden, vijf random dingen.

1. Ik investeerde in een beurtenkaart voor het plaatselijke zwembad en heb daarmee de knoop doorgehakt: ik ga weer regelmatiger sporten. En aangezien ik toch echt zal moeten aanvaarden dat lopen er met mijn krakkemikkig bekken niet meer inzit zal deze meermin vanaf heden dus regelmatig baantjestrekkend gesignaleerd worden.
2. Volgens mijn Goodreads ben ik op dit moment vijf boeken door elkaar aan het lezen. Het is zelfs nog erger, het zijn er zes. Hoe minder tijd ik heb om te lezen, hoe chaotischer mijn leesgedrag, zo blijkt.
3. Ik kocht deze week voor het eerst in mijn leven meiraapjes, vingerverf, ricotta forte en een zot waterspeelding voor Dexter. Met de meiraapjes maakte ik een superlekkere pasta met zoete snijbonen en een sausje met mosterd en kaas. De ricotta moet ik nog testen, maar wreed curieus. De vingerverf heb ik niet in mijn eten gebruikt, ik zag u kijken.
4. Dexter begint aan een razendsnel tempo zot goed te praten, waardoor ik het bijna niet meer kan bijhouden. Mijn favoriet van deze week was “Detter een beetje gemorst” op het moment dat ik ontdekte dat hij onze zetel aan het onderplassen was. <3 (alles is goedgekomen, mocht het zijn dat ge binnenkort eens op onze zetel zou willen komen zitten)
5. Volgens mij nam ik acht jaar geleden al een #stemfie. Just sayin.

Moge het een fijne week worden voor u allen.
Naar het schijnt komt alles altijd goed.