Lieve Dexter, gisteren stond ik op een koud en donker treinperron in Antwerpen, na een dag werken op de redactie. Ik was een klein beetje bedremmeld omdat ik wist dat ik te laat thuis zou zijn om je nog te zien. Oke, schrap een klein beetje bedremmeld. Mijn hart zonk in mijn schoenen zoals alleen
Lieve Dexter, het feit dat ik deze nieuwsbrief schrijf is een goed teken. Die van vorige maand heb ik immers geskipt, en toen ik hem skipte was ik erg bang dat ik die van de volgende maand ook zou moeten skippen omdat het zo moeilijk zou blijven. Ik was bang dat elke dag zou blijven
Lieve Dexter, ik was het aan het denken toen ik zakken aan het vullen was met je eerste kleertjes in maat vijftig, waar ik je met geen stokken meer krijg ingepropt: het gaat snel. Je bent ondertussen drie maanden oud, zeg. Je wordt elke dag groter en als ik je even niet in de gaten
Lieve Dexter, Ik zal heel eerlijk met je zijn: het heeft niet veel gescheeld, of ik had deze nieuwsbrief niet geschreven. Niet omdat ik je in de vondelingenschuif heb gelegd, enkele weken geleden, of je in ruil voor een paar flessen Chardonnay van een uitstekend jaar aan een zwerver heb verpatst. Al heb ik dat
Het is hier stil, ik weet het. Maar op andere plekken niet. En ik bedacht me dat ik dat misschien eens moest laten weten. Dat dat misschien wel proper zou zijn van mij. Deze blog rammelt, ik schreef dat al eens. Het is een oud beestje, zo simpel is het. Hij is al tijden aan
1_ “Mocht je iets hebben horen breken, het was dan mijn klomp”, appte ik in het groepje dat ik bezig met mijn vader en broer en aangetrouwden op Whatsapp. Immers was ik er rotsvast van overtuigd dat ik voor april 2020 nog nooit een mondmasker van dichtbij zag, laat staan dat ik er een had
Mijn 15 favoriete boeken van 2020.
1__Dit zijn waarschijnlijk de laatste nazomerse foto’s van dit jaar. Hoewel ze nog maar een dikke week geleden gemaakt zijn, voelen ze als uit een ander tijdperk. Hoe komt dat besef binnen, lilith? Hebt ge zoiets van we overleven dat hier ook wel weer? Of van WATTENHELL NOT READY YET TAKE ME BACK? Zoals elk
“Je moet het niet persoonlijk nemen, zij is een vrouwenhaatster”, zei de man die tegenover me in een dampende kom bouillon stond te roeren. “Hij heeft gelijk”, zei de vrouwenhaatster waarvan sprake tot mijn verbazing. “Ik doe het niet goed met andere vrouwen”. Ik stond in een leslokaal van de avondschool, en voor mij brachten
1_ Als het coronavirus me de afgelopen twee weken heeft zien te bespringen zonder dat ik het weet, dan bestaat de kans dat het gewoon van me af is gegleden. Mijn lichaam is simpelweg te tam om zich te beginnen verdedigen, en volgens Dexter, child prodigy en mijn zoon, word je niet zozeer ziek van