Aan de start van elk vers jaar stel ik graag een paar doelen, eerder als richtlijn dan maatstaf. Het leven laat zich maar zelden temmen, ook niet in jaren zonder pandemie.

Los daarvan gun ik mezelf het besef dat ik in maart vaak toch niet zo gemotiveerd ben om de doelen waar te maken die eind december fenomenaal leken als vaag concept.

Ik vind het -hoe het ook loopt- best fijn om een lijstje met 20 dingen voor 2020 aan mijn frigo hangen te hebben. Al is het om eens goed te lachen met de naïviteit die we aan de start van 2020 nog hadden.

Zes optredens bijwonen, haha!
Een vaste babysit zoeken, waarom dadde wel?
Rome zien? Bahaha.
COVID-19: “maak daar maar het zuiden van uwen hof van.”

Lezen deed ik wel.
Pandemie of geen pandemie.

Al was het omdat ik nog altijd de boekenredacteur van Feeling Magazine ben, en dat lezen dus deel van mijn job is. Een damn fine deel ook, als je het mij vraagt. Boeken lezen voor je beroep, ik kon er als kind alleen maar van dromen. Net als elke week een hele lading vers leesvoer afgeleverd krijgen dat vaak nog niet eens in de winkel ligt. Yes please.

Er liggen nog zoveel boeken op mijn to read-stapel dat ik er volgens mij geen enkele meer moet kopen in 2021 en toch kan blijven lezen. Wat misschien wel weer een projectje kan worden voor op mijn lijstje van 21 voor 2021, al moet ik daar wel nog even goed over nadenken.

(geestige bijkomstigheid van de pandemie ook: mijn man is ook beginnen lezen als een halve zot. Sinds hij tijdens onze enige week op reis in Normandië Bill Bryson zijn korte geschiedenis van bijna alles uitlas, is hij niet meer gestopt.)

Wij zijn nu dus beiden van de boekenverslindende soort. Ik ben zo blij als ik hem zie zitten met een van de boeken die ik hem al jaren met veel liefde cadeau doe en nu dus met nog zoveel meer plezier. Die ene regel indachtig die er al jaren voor zorgt dat ik zoveel lees: altijd zorgen dat je weet wat het volgende boek wordt. In mijn #nevernotreading boekennieuwsbrief van eind deze maand geef ik Youri zijn lijstje met favorieten mee. Schrijf je dus hier nog even in als je dat nog niet deed)

Ik zet mijn leesdoel op Goodreads al een paar jaar op een voorzichtige veertig, en met nog een week te gaan denk ik dat ik ga stranden op 58.

Het is er het weer voor, deze kerstvakantie.

De officiële statistieken van leesjaar 2020, dan.

Tot op vandaag:

• las ik 57 boeken, goed voor 12,625 pagina’s.
• las ik niet alleen korte boeken (ha, dat had je gedacht), maar ook hele lange. Het dikste boek dat ik las was Ik ben er niet, de langverwachte tweede van Lize Spit, goed voor 576 pagina’s. Het dunste boek was How Contagion Works- Science, Awareness and Community in Times of Global Crisis van Paolo Giordano, goed voor 47 pagina’s.
• de gemiddelde rating die ik dit jaar gaf was 3,7 sterren op vijf. Dat heeft veel te maken met het feit dat ik nog altijd weiger om een slecht boek uit te lezen.
  
  Dat zie ik als een serieus succes.

Al helemaal omdat er weer heel veel lekkers werd verorberd. Dikwijls op het dak van ons verzonken tuinhuis.

Zowel fictief als non-fictief.

Ik sluit dit jaar dan ook graag af met een lijstje van 5 favorieten in elke categorie (niet in een bepaalde volgorde) en bij fictie nog 5 eervolle vermeldingen, omdat 5 toch echt wel weinig is voor zo’n mooi leesjaar.

FICTIE:

• Coniferen van Max Temmerman
  
  Een naamloos hoofdpersonage verliest als tiener zijn ouders bij een auto-ongeval, en krijgt zijn oudere zus Marianne als voogd toegewezen. Na een periode van shock en rouw valt alles in de plooi, maar dat lijkt alleen maar zo. Achter de gevels spelen zich andere dingen af, die doordat ze het daglicht niet mogen zien steeds lastiger om dragen worden. Het romandebuut van dichter Max Temmerman heb ik het afgelopen jaar heel vaak aangeraden, ook al was het niet bepaald een vrolijk boek.
  
  
• Girl, Woman, Other van Bernardine Evaristo
  
  Het is tricky om met hoge verwachtingen aan een boek te beginnen, maar als dat boek er dan ook nog eens in slaagt om het na die oneerlijke start helemaal waar te maken, dan weet je dat je een goed boek vast hebt. Deze winnaar van de Booker Prize in 2019 is exact wat je nodig hebt als je meer wilt leren over #blacklivesmatter en zin hebt in steengoede fictie.
  
  De verhalen spelen zich af in Engeland doorheen honderd jaar geschiedenis, en worden verteld vanuit twaalf personages die elk hun eigen worsteling kennen met hun identiteit, vrouwelijkheid, achtergrond, seksuele voorkeur, verlies, en nog veel meer. Het resultaat is prachtig en confronterend tegelijk.
  
  Vertaald als Meisje, vrouw, anders.

• Aan de lopende band – Aantekeningen uit de fabriek van Joseph Ponthus
  
  Ooit deed ik zomer na zomer een vakantiejob in een detergentenfabriek. Denk allesreiniger met dennengeur en om vijf uur met een wee gevoel in de maagstreek handmatig lege flessen op een band placeren. Good times were had, maar ik had blijkbaar toch een en ander verdrongen, na al die jaren.
  
  Die dingen kwam stuk voor stuk weer naar boven tijdens het lezen van dit geweldige en tegelijk pijnlijke boek van de Franse debutant Joseph Ponthus, die zijn ervaringen in de zeevruchten- en vleesindustrie gebruikte om zich een weg uit de fabriek te schrijven. Al klinkt dat wat te romantisch: zijn chefs konden gewoon niet lachen met de drukproef en wezen hem de deur. Gelukkig won Ponthus ondertussen een prijs met het boek, en deed het het goed in zijn thuisland. Ik hoop hetzelfde bij ons, want het is ernstig de moeite.

• The boy, the mole, the fox and the horse van Charlie Mackesy
  
  Dit prachtige boek vol tekeningen en mooie zinnen over een jongen, een mol, en vos en een paard blies me omver. Ik had het al een paar keer zien passeren in mijn feed op Goodreads, maar om de een of andere reden dacht ik dat het niks voor mij zou zijn. Wat had ik dat even bij het verkeerde eind. Het is mooi en triest en hoopgevend en van alles door elkaar, en zo goed als elke pagina is er een om in te kaderen en boven je bed te hangen.
  
  Vertaald als De jongen, de mol, de vos en het paard.
  
  
• Weather van Jenny Offill
  
  Kleine side note misschien: ik ben fan van Jenny Offill nadat haar “Dept. Of Speculation” mij enkele jaren geleden zwaar bij de keel greep. Zoals vaak met boeken is het bij Jenny haar werk alles of niks, en omdat ik in kamp alles zit had ik haar boek gepre-orderd op mijn Kindle. Dat systeem is zo cool, want dan leveren ze het boek op de lanceerdatum op je startscherm af als een cadeau van jezelf. Direct beginnen lezen, direct weer weggeblazen, direct weer tegen iedereen die het horen wilde gezegd dat ze het moeten lezen. Met wisselende feedback, dus wees voorzichtig, maar ook niet al te hard.
  
  Vertaald als “Weersverwachting“.

Eervolle vermeldingen – fictie

• “Waar ik liever niet aan denk” van Jente Posthuma
  
  Ik ontving dit boek van de uitgever, en werd getriggerd door de mooie, ietwat speciale cover met licht uitgegomd potlood. Het was het eerste boek dat ik las van Posthuma, en wat was ik aangenaam verrast.
  
  In het boek verliest het hoofdpersonage haar tweelingbroer door zelfmoord, en dat tragische gegeven weet Posthuma bijzonder raak en met humor te vatten. Het is een boek vol welgemikte zinnen en verhalen waarin je vooral veel tussen de regels moet gaan zoeken.

• De dag dat ik mijn naam veranderde van Bibi Dumon Tak
  
  Als je de naam Bibi Dumon Tak kent, dan is dat vast van haar jeugdboeken. Maar de schrijfster heeft zich ook aan een roman gewaagd, al is het niet helemaal duidelijk of het echt een roman is, of boven al een autobiografisch verhaal met andere namen. Dit boek vertelt het verhaal van Anna, die haar zus Lize verliest aan kanker, en af te rekenen krijgt met heel wat onmacht over de relatie met haar neefjes en de man die met haar zus getrouwd was. Sterk verhaal dat ik in geen tijd uitlas.

• Ik ben er niet van Lize Spit
  
  Volgens mij is het echt geen cadeau voor een auteur als je als lezer amper durft te beginnen lezen uit angst voor teleurstelling. Ik denk dat Lize Spit dat kan bevestigen. Nadat ik “Het Smelt” las toen ik hoogzwanger was van Flo, was ik zeer benieuwd naar nummer twee, die vier jaar op zich liet wachten.
  
  Lize Spit slaagt er wonderwel in om het ongemak van het gewone bestaan in zinnen te vatten die ik soms vijf keer heb herlezen met een mengeling van bewondering en verrukking. Ze is een stuk jonger dan ik, maar haar beelden verwijzen duidelijk naar herinneringen van dezelfde generatie, en dat was genieten. Hoge verwachtingen, niet teleurgesteld.

• Wij zijn niet als Hagedissen van Erika Bianchi
  
  Het is 1948, de Tour de France passeert langs de Bretoense kust, en een jonge serveerster raakt zwanger van een van de monteurs van de Italiaanse wielerploeg. Als haar dochter geboren wordt, wil ze dat Zaro, zo heet hij, zijn verantwoordelijkheid opneemt, maar dat weigert hij. “Wij zijn niet als hagedissen” is rauw, pijnlijk en toch mooi. Het boek schijnt een licht op hoe verschillende generaties vaak dezelfde fouten maken, omdat ze het nooit anders zagen of leerden, en op de gevolgen van die dynamiek. Ik kon het amper wegleggen.

• Bult van Marieke de Maré
  
  Een klein boekje dat als favorietje bij Boekenhuis Theoria in Kortrijk lag, en dat ik heel graag las omwille van de minimalistische opbouw en de prachtige zinnen. Een debuutroman, ook, over drie mensen op een berg. Klein, en toch meer dan voldoende om een tijd te blijven hangen.

NON-FICTIE:

• Alles wat ik niet kon zeggen van Emilie Pine
  
  Dit boek werd mij opgestuurd door de uitgever, en ik ben blij dat ik er onmiddellijk in ben beginnen lezen, want ik vond het indrukwekkend, en misschien nog interessanter: actueel en nodig.
  
  Het werd geschreven door een professor drama in Dublin, en gaat dieper in op thema’s als de wetgeving rond abortus en echtscheidingen in Ierland, maar ook op de belevenis van een jeugd met gescheiden ouders, een vader met een alcoholverslaving en de worsteling van de auteur met vruchtbaarheidsperikelen.
  
  Het boek bundelt een aantal essays over opgroeien als vrouw met een vrouwenlichaam en alle verwachtingen die daarbij horen. Als ik kon, ik deed het cadeau aan elke vrouw die ik ken.

• Stilness is the Key van Ryan Holiday
  
  Ik ben al een tijd fan van Holiday, omdat hij een van de autoriteiten is op vlak van de leer van de Stoïcijnen, en dat is nu eenmaal al een paar jaar een van mijn vele stokpaardjes. “Stilness is the Key” gaat over het belang van het vinden en cultiveren van stilte in je dagelijks bestaan.
  
  Het is een boek over omgaan met nieuws, over reflectie en in het moment blijven, over het limiteren van je input. Allemaal zaken waarnaar ik in deze tijd extra hard snak en trek. Hoe verder ik kwam in het boek, hoe meer de gevoelens die ik al had rond deze thema’s werden bevestigd. Net als de goesting om ook de andere boeken van Holiday te lezen.
  
  Ik heb er in elk geval enorm van genoten en veel uitgehaald, en ik heb een vermoeden dat dat bij veel mensen zo zal zijn.
  
  Vertaald als “In de stilte ligt het antwoord“.

• Untamed van Glennon Doyle
  
  Dit boek was een punch in the gut, om zoveel redenen. Zo hard, dat Anouck en ik er een volledige podcast voor Werk & Leven rond opnamen.
  
  Een boek en een podcast over hoe wij vrouwen altijd goed willen zijn en doen op alle vlakken, en hoe dat ons collectief klein houdt. Over hoe we worden getemd van als we klein zijn, totdat we in een mal passen die we niet eens meer in vraag stellen. En wat het je kan opleveren als je dat wel doet. Ik heb een paar keer bijna moeten wenen. Meer verklap ik niet. En dat “stop pleasing, start living” de ondertitel is. Bam.

• The Body Keeps The Score van Bessel A. van der Kolk
  
  Een heel belangrijk, onwaarschijnlijk boeiend boek over trauma en hoe dat in je lichaam kan blijven hangen. Vol onderzoek en wetenschappelijke info, maar ook oplossingen en strategieën. Stond al langer op mijn lijstje, en ik ben blij dat ik het heb gelezen, want zeer boeiende materie.
  
  
• Perfect Verborgen Depressie- Hoe perfectionisme je mentale gezondheid kan ondermijnen van Margaret Robinson Rutherford.
  
  Dit boek kwam ik tegen tijdens mijn research voor een andere podcast-episode voor Werk & Leven: die over perfectionisme. Het afgelopen jaar ben ik beginnen beseffen dat ik wél een perfectionist ben, in tegenstelling tot wat ik lang dacht. En dat dat perfectionisme me vaak in de weg zit. Perfect Verborgen Depressie was voor mij een mokerslag. Zo een die van alles in gang stak, dat nu nog altijd nazindert. Een heel belangrijk boek, dat ik al aan verschillende mensen heb aangeraden. De schrijfster heeft ook een boeiende podcast.

P.S: Via mijn boekennieuwsbrief #nevernotreading deel ik aan het einde van elke maand wat ik heb gelezen. Gratis en voor niks intekenen doe je hier. Alle meningen in deze post en de nieuwsbrief zijn van mezelf, ik link naar een partnerprogramma waarmee ik een kleine commissie krijg als iemand iets koopt.

Ben je geabonneerd en kreeg je je nieuwsbrief vorige maand niet?
Geen stress, ik nam even pauze, maar de volgende nieuwsbrief is een extra stevige die je nog voor het eind van het jaar in je mailbox krijgt.

P.P.S: Van mijn 20 voor 2020 wist ik er uiteindelijk een whopping 7 af te vinken. Dat zijn er vast zeven meer dan als ik geen lijstje had opgesteld. Ik maak dus binnenkort eentje van 21 voor 2021. Eens benieuwd wat daarvan komt.

Ik probeer al een paar jaar wat bewuster om te gaan met alles, dus ook met mijn zomers. Vorig jaar (wat voor een andere zomer was dat, check het lijstje in deze blogpost maat) was een zomer van veel non-fictie lezen, heel veel sporten (ik geloof dat ik toen aan een gemiddeld zat van vier keer per week) en koken. Het was een zalige zomer, vol dingen die ik wilde doen, en dat wil ik graag herhalen.

Deze zomer lijkt er plots te zijn, en toch ook niet.
Alsof de kalender versprong van april naar juli, zo voelt het.
Het plan om niet te werken in de zomer werd wat ondermijnd door COVID-19, maar het wordt in elk geval opnieuw een zomer op een lager tempo. Op mijn voorwaarden. Als in: niet overvol. Op het gemak. Chillen met de billen.

Het lijkt erop dat onze geplande reis naar Normandië doorgaat, fingers crossed.

Het wordt een zomer waarin ik vooral veel wil studeren.
In het najaar zijn er enkele razend toffe projecten voor Werk & Leven die nogal wat preparatie nodig hebben, en studeren hoort daarbij, en ik vind dat geweldig. Terug naar school in de congé, ik kan het iedereen aanraden die net als ik graag bijleert.

Naast dat studeren ga ik ook wat lezen, maar daar hang ik deze keer geen project aan vast. Ik zie wel. Wat niet wil zeggen dat ik geen tips heb voor jouw zomerse boekenlijst, vaneigens.

Deze 5 boeken verdienen volgens mij een plekje in je koffer of op je e-reader

• Coniferen van Max Temmerman
  
  Het beste boek dat ik las in een lange tijd, en dat zegt veel, want ik heb eigenlijk een hoop goede dingen gelezen dit jaar.
  Een naamloos hoofdpersonage verliest als tiener zijn ouders bij een auto-ongeval, en krijgt zijn oudere zus Marianne als voogd toegewezen. Na een periode van shock en rouw valt alles in de plooi, maar dat lijkt alleen maar zo. Achter de gevels spelen zich andere dingen af, die doordat ze het daglicht niet mogen zien steeds lastiger om dragen worden. Het romandebuut van dichter Max Temmerman is niet wat je een vrolijk zomerboek noemt, en toch is het het boek dat ik op dit moment aan iedereen die een boekentip wil aanraad. Omdat het me zo heeft weten te raken, en ik niet meer kon stoppen met lezen.
  
• Wij zijn niet als Hagedissen Erika Bianchi
  
  Het is 1948, de Tour de France passeert langs de Bretoense kust, en een jonge serveerster raakt zwanger van een van de monteurs van de Italiaanse wielerploeg. Als haar dochter geboren wordt, wil ze dat Zaro, zo heet hij, zijn verantwoordelijkheid opneemt, maar dat weigert hij. “Wij zijn niet als hagedissen” is rauw, pijnlijk en toch mooi. Het boek schijnt een licht op hoe verschillende generaties vaak dezelfde fouten maken, omdat ze het nooit anders zagen of leerden, en op de gevolgen van die dynamiek. Ik kon het amper wegleggen, gaf het door aan Lieselotte, en zij stuurde deze week een berichtje dat ze knal hetzelfde had.
  
  
• How Contagion Works van Paolo Giordano
  
  Mega-actueel vaneigens, dit boekje over COVID-19 en een veranderde wereld, en heel graag gelezen en veel bijgeleerd waarmee ik aan de start van de quarantaine kon uitpakken tijdens de wandelingen met vriendinnen en mijn papa, vanop anderhalve meter. Niet enkel wetenschappelijk, trouwens, ook filosofisch en zelfs hoopgevend. Op een manier. Dikke aanrader, en vertaald als “In tijden van besmetting“.
  
• Weather van Jenny Offill
  
  Zei ik al compleet briljant? Kleine side note misschien: ik ben fan van Jenny Offill nadat haar “Dept. Of Speculation” mij enkele jaren geleden omver blies. Zoals vaak met boeken is het bij Jenny haar werk alles of niks, en omdat ik in kamp alles zit had ik haar boek dus gepre-orderd op mijn Kindle. Dat systeem is zo cool, want dan leveren ze het boek op de lanceerdatum op je startscherm af als een cadeau van jezelf. Direct beginnen lezen, direct weer weggeblazen, direct weer tegen iedereen die het horen wil aan het zeggen dat ze het moeten lezen. Vertaald als “Weersverwachting“.

• Such a fun age” van Kiley Reid
  
  Een debuutroman die zeer vlot leest en aanzet tot nadenken over thema’s als racisme, privileges en de rol van sociale media. Een verhaal over een zwarte babysitter die in dienst is van een blogger slash influencer, en door een aanvaring met de arm der wet een hoop dingen in gang steekt die geen van beiden hadden zien komen. Een boek over goede intenties en vastgeroeste patronen waarvan ik denk dat veel lezers van deze nieuwsbrief het graag zouden lezen.
  
  Vertaald als Zo’n Leuke Leeftijd.

Heb jij nog boekentips? Deel ze dan zeker hieronder.
Je kunt je ook nog altijd inschrijven op #nevernotreading, mijn maandelijkse boekennieuwsbrief.

En voor de rest: fijne zomervakantie, ik hang hier wel wat rond, op het gemak, en ik wens jullie allemaal van hetzelfde!

We moeten er niet onnozel over doen: 2019 is nog niet klaar, en toch is het nu al een topleesjaar.

De cijfers? Ik geef u de cijfers!

Tot op heden:

• las ik 59 boeken, goed voor 15753 pagina’s.
• las ik dus niet alleen korte boeken (ha, dat had je gedacht), maar ook hele lange. Het dikste boek dat ik las was Het Achtste Leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili, goed voor 1275 pagina’s. Het dunste boek was De Tovervinger van Roald Dahl dat ik las met Dexter en Flo, goed voor 43 pagina’s. Boekjes als de Gruffalo en Disneysprookjes die ik al tot in het oneindige voorlas heb ik zelfs niet meegeteld, moet keer peinzen.
• de gemiddelde rating die ik dit jaar gaf was 3,5 sterren. Dat heeft veel te maken met het feit dat ik nog altijd weiger om een slecht boek uit te lezen.

Geen idee waar ik ga stranden, want ik heb nog wel even te gaan, maar die zestig komt zwaar in zicht. Beste leesjaar sinds het begin van de tellingen dus, blij mee, zulle.

Dit waren mijn vijf favoriete boeken in de categorie fictie:

1. The Great Believers van Rebecca Makkai
   Een favoriet kiezen na zo een leesjaar is allesbehalve simpel, maar dit is hem. Geen enkel ander boek wist me zo te raken en mee te slepen als The Great Believers, een verhaal dat zich afspeelt in Chicago in een periode waarin AIDS een bloedbad aanrichtte in het homo-milieu. Dit boek was zo goed geschreven en kwam bij mij enorm hard binnen.
   
   Vertaald als “Een stralende toekomst“.
   
2. Fleishman is in Trouble van Taffy Brodesser-Akner
   Een boek over relaties en scheiden en de tijd waarin we leven dat me deed lachen en ook een beetje huiveren, zo goed en zo verrassend was het. Het deed me op een bepaalde manier wat denken aan de stijl van Meg Wollitzer, en ja, Taffy Brodesser-Akner, dat is een stevig compliment.
   
3. Olive Kitteridge van Elizabeth Strout.
   Vorig jaar las ik “My name is Lucy Barton”, en ik vond het zo goed dat ik graag nog iets van deze auteur wilde lezen. Ook dat viel zeer goed mee. Op de dag dat ik hem uit had, las ik dat er een vervolg is. Op het lijstje voor volgend jaar daarmee, want Olive is mijn ding.
   
   Vertaald als “Olive Kitteridge“.
   
4. Wonder van R.J. Palacio
   Een Young Adult novel, ik ben daar sinds dat met die vampieren wat voorzichtig mee geworden, maar dit verhaal over een jongen met een gelaatsafwijking was recht in mijn feels, ik kan het niet anders zeggen. En verfilmd blijkbaar, al heb ik het altijd wat moeilijk met boeken die verfilmd zijn, dus niet per se op mijn lijstje, maar misschien wel op dat van u.
   
   Vertaald als “Wonder“.
   
5. Eleanor Oliphant is Completely Fine van Gail Honeyman
   Ik heb het voor getormenteerde personages waar iets mis mee is. Ik zat dus helemaal goed met Eleanor Oliphant, een meisje dat het lastig heeft met sociaal contact en om een of andere reden vreselijk eenzaam is. Tot ze bevriend raakt met een wat vreemde IT-er op haar werk. Bevreemdend en mooi boek.
   
   Vertaald als “Ik ben Eleanor Oliphant- met mij gaat alles goed.”

Dit waren mijn vijf favoriete boeken in de categorie non-fictie:

1. Digital Minimalism van Cal Newport
   Deze las ik tijdens mijn tweedaags tripje naar Londen in februari, een tweedaags tripje waar ik absoluut een traditie van wil maken, maar dat is een ander verhaal. Ik vond Digital Minimalism zo tof dat ik me heb voorgenomen om het snel te herlezen en er concreet mee aan de slag te gaan. Ik heb de afgelopen jaren al serieus digitaal geminimaliseerd, maar het kan ook nog serieus beter.
   
   Vertaald als “Digitaal Minimalisme.”
   
2. Atomic Habits van James Clear
   Dit is een boek waarnaar ik maar blijf teruggrijpen, omdat het van het boeiendste is dat ik ooit heb gelezen over de kracht van gewoontes en hoe je met kleine aanpassingen tot grote resultaten kunt komen. Boven al heel praktisch en bruikbaar, en zo heb ik ze graag.
   
   
3. #nietaankindengezinverklappen van Hanne Luyten
   Het boek waarvan ik wou dat ik het had geschreven, en waarvan ik toch blij ben dat de geweldige Hanne Luyten het deed. Een feest van herkenbaarheid, dit boek, vol anekdotes van een moeder die ook maar iets doet. Aan druk zes toe, ondertussen, en ik vind dat helemaal terecht.
   
   
4. Maybe you should talk to someone van Lori Gottlieb
   Een boek over therapeuten en therapie, maar dan helemaal niet zwaar. Ik heb hier veel uitgehaald, en het was los daarvan ook gewoon fijn om eens de andere kant van het verhaal te lezen nadat ik zelf een tijd in therapie was.
   
   Vertaald als “Misschien moet je eens met iemand praten“.
   
   
5. Weet je, ik heb het ook niet gemakkelijk van Wilfried van Craen
   In de rapte meegenomen uit de bib, en zo graag gelezen. Ik kende de filosofie van Michel de Montaigne niet, maar dit boek neemt je mee langs zijn belangrijkste inzichten, en koppelt dat aan cognitieve gedragstherapie en principes uit de mindfulness. Klinkt saai? Kan goed zijn, maar ik vond het een van de interessantste boeken die ik het afgelopen jaar las.
   

Wil je op de hoogte blijven van alles dat ik lees? Abonneer je dan op mijn maandelijkse boekennieuwsbrief #nevernotreading.

Niks in deze post is gesponsord, ik krijg wel commissie als jullie iets kopen nadat jullie op een van de links hebben geklikt.

Jullie nog iets tofs gelezen in 2019? Laat je zeker gaan in de reacties!

Aaah, binnenkort vakantie, dat is hopelijk voor u net wat meer tijd om eens een boek vast te nemen dan anders. Ik had gevreesd dat dat voor mij totaal niet het geval zou zijn, met die nakende verhuis, maar het valt tot nu toe zeer goed mee. Ik heb net mijn twintigste boek uit (The Female Persuasion van Meg Wolitzer, dat ik vijf sterren gaf op Goodreads, dus lezen die handel nu), en als het van mij afhangt zal die nieuwe, okergele leeszetel in de nieuwe crib ook snel ingelezen worden.

Net als vorig jaar wil ik er weer een #summeroffiction van maken. Door het jaar lees ik vooral non-fictie. Voor het werk, of omdat ik vind dat ik mezelf langs alle kanten moet verbeteren. In de zomer gooi ik het graag om, naar fictie.

Als ik mezelf al wil verbeteren deze zomer, dan graag door in de hoofden van andere mensen te kruipen.

Als ik u een paar boeken mag aanraden voor in de valies, dan zijn het deze:

• The Great Alone van Kristin Hannah
  Ken je dat, van die boeken die je weer zin doen krijgen in het verslinden van heerlijke verhalen? The Great Alone was er voor mij absoluut zo een. 435 pagina’s lang was ik helemaal mee in het verhaal van Leni, die met haar vader en moeder in Alaska gaat wonen in de hoop dat haar vader van zijn demonen verlost raakt. Die demonen hebben te maken met zijn verleden als gevangene in de oorlog in Vietnam. Dit is een boek dat ik niet kon wegleggen, over liefde en haat en verwerking en nog zoveel meer. Allemaal in het ruwe, meedogenloze Alaska, dat voor mij ook voelde als een personage. Uitgelezen op een week verlof, en niet minder dan keihard van genoten.
• De Heilige Rita van Tommy Wieringa
  Van Tommy Wieringa las ik enkele jaren geleden “Joe Speedboot“, en dat was knal in de periode dat ik weer tijd voor lezen begon te maken na een hiatus van jaren. Ik was vergeten hoe goed ik Joe Speedboot vond, tot ik me weer onderdompelde in de fantastische woorden en zinnen die Tommy Wieringa schrijft. Dit boek, wat kan ik erover zeggen? Dat ik al na het eerste hoofdstuk dacht: dit is van het beste dat ik dit jaar heb gelezen? Dat dat alleen maar werd bevestigd in de hoofdstukken die volgden? Dat ik het een vijf had gegeven, ware het niet dat ik het einde wat teleurstellend vond? Een dikke vette vier werd het, en dat is eigenlijk net te weinig.
• Noord van Sien Volders
  Ik kende Sien als de vrouw van Lieven Scheire, maar als ze zo voort schrijft, denk ik dat Lieven wel eens de man van Sien Volders kan worden. Noord is een verhaal over Sarah, een zilversmid die naar een goudzoekersstadje trekt om aan haar huidige bestaan te ontsnappen. Lang geleden dat ik nog eens een Nederlandstalig boek las dat me onmiddellijk meehad. Sien slaagt er bijzonder goed in om een sfeer op te wekken die heel het boek blijft hangen, en ik heb daar erg van genoten. Het boek leent zich perfect tot verslinden tijdens winterdagen, het staat vol mooie zinnen en heeft iets filmisch. Op voorhand niet kunnen denken dat het me zo onder de indruk zou achterlaten.
• Johnny got his gun van Dalton Trumbo
  Opgepikt in een topic op Reddit over akelige boeken. Ik heb hier al verteld dat ik het op een rare manier heb voor boeken die met oorlog te maken hebben, terwijl ik de meest pacifistische mens op aarde ben. Maar het ding is: er zijn gewoon veel echt goede boeken waarin de oorlog een rol speelt. En dit boek, mensenlief toch. Het gaat over een slachtoffer van de eerste wereldoorlog. De man ontwaakt in een ziekenhuisbed en beseft beetje bij beetje dat hij zowel zijn armen, benen als gezicht is verloren. Het boek dateert uit 1938, wat er voor mij een extra dimensie aan geeft. Het won de Book Award voor meest originele boek in 1939. Origineel is het zeker. En beangstigend. En gruwelijk. En heel goed geschreven.
• Lampje van Annet Schaap
  Wat kan ik zeggen over Lampje dat nog niet is gezegd door zo goed als iedereen die het leest? Dat het mijn liefde voor kinderboeken weer keihard heeft weten aan te wakkeren? Dat het right in the feels was, op zoveel manieren? Dat ik genoten heb van de eerste tot de laatste bladzijde. Niet nadenken over of een kinderboek wel iets voor jou is, lezen. Genieten. Dankbaar zijn dat dit soort boeken nog worden geschreven.
• The Female Persuasion van Meg Wolitzer
  Net uit, nog helemaal ondersteboven van. Ik las een paar jaar geleden heel graag haar The Interestings, en dit is zeker even goed. Bijzonder actueel, over feminisme en #metoo en vrouwen en verlies. Mooie zinnen, geweldige stijl, echt alles dat ik zoek in een zomerboek. Niet te luchtig, met meer dan voldoende fond, maar ook met een goed verhaal en veel stof tot nadenken. Leve Meg Wolitzer.

Wat ik zelf op mijn to read-lijstje heb staan?
Ik begin met Autumn van Ali Smith, vanavond als de kindjes in bed zitten.
Little fires everywhere van Celeste Ng wil ik ook graag lezen.
En wat klassiekers, als het kan, want op dat vlak heb ik nog heel wat in te halen.
Cannery Row van John Steinbeck
Lolita van Vladimir Nabokov.
Moby Dick van Herman Melville.

Mochten jullie zelf nog tips hebben voor heerlijk zomers leesmateriaal, hou jullie vooral niet in in de reacties!

Ik ben aan het terugkomen van doelen stellen.
Ik vond ze lang motiverend, tot ik ze alleen nog maar veel van moeten vond. Een bepaald aantal dagen per week vegetarisch. Zo veel keer sporten. Zo’n periode zonder alcohol.

Het is bijna weer januari, het zal jullie misschien ook allemaal niet vreemd zijn, dat eeuwige willen sleutelen aan gewoontes. Gelukkig ben ik al gestopt met roken en drinken, maar toch blijven de stemmetjes in mijn hoofd fluisteren dat er van alles anders moet. En dringend.

Ik ben er al serieus in geminderd. Er is eigenlijk maar een doel dat ik consequent blijf stellen, al een jaar of zeven. En dat is mijn leesdoel op Goodreads. Afgelopen week haalde ik het aantal gelezen boeken dat ik in 2017 wilde halen (Dertig! Hoera!). Vorig jaar, het jaar waarin Flo werd geboren, las ik 22 boeken. (ik had nochtans maar een voorzichtig doel van tien) En het jaar ervoor las ik er een whopping 43. Ge kunt u gaan voorstellen hoe mijn menage er toen moet bijgelegen hebben.

Ik durf met stelligheid beweren dat ik die cijfers van zijn leven niet had gehaald zonder leesdoel.

En net daarom stel ik het dus.

Met lezen is het gek. Eigenlijk heb ik daar nooit echt tijd voor. Wie wel? Er is altijd een mand was die geplooid moet worden (gelukkig al jaren niet meer gestreken), een zwemzak die moet worden klaargezet, of een kindje dat dringend iets nodig heeft. Om het nog niet te hebben over mijn telefoon die vergroeid is met mijn rechterhand. En toch doe ik het. En dat doel helpt me gigantisch. Ik ken veel mensen die meer zouden willen lezen, en daar toch niet in slagen. Net daarom, denk ik soms. Omdat het zonder doel gewoon niet gemakkelijk is om te weten wat dat dan eigenlijk is, “meer lezen”.

Is het dan niet van moetens, met zo’n doel als een zwaard van Damocles boven je hoofd? Ja, misschien soms een beetje. Maar het is zoals met andere dingen die goed voor je zijn: het is niet omdat het goed is dat je er ook altijd zin in hebt. Ik weet nog dat ik enkele maanden na de geboorte van Dexter bij de psychologe zat en ze me vroeg wat ik graag deed. Ik zei wat dingen als lopen, koken, lezen. “Hoe lang is het geleden dat je nog iets van die dingen hebt gedaan?“, vroeg ze. Ik vond mijn antwoord vanzelfsprekend: al maanden niet meer. Zij vond dat niet vanzelfsprekend. Toen begon ik dat ook ineens weer in te zien. Youri zei me ooit dat hij weet dat het niet goed met me gaat als ik helemaal stop met lezen. Ook dat zegt iets.

Wat dat leesdoel vooral voor mij doet is me wat opjutten. Op een gezonde manier. Ervoor zorgen dat ik altijd snel weer naar een volgend boek grijp. Uit mijn kast, van de bib, maakt niet uit. Aja, want ik heb een doel te halen. En aja, lezen kost misschien wel tijd, maar het is goed voor me. Ik heb er echt veel aan. Niet alleen op mentaal vlak, maar ook omdat ik de indruk heb dat ik er alleen maar makkelijker door ga schrijven.

En zo ben ik al jaren aan een stuk door aan het lezen, zonder ferme hiaten.
In de zomer op mijn terras, in de herfst in mijn warm bad, of in bed. Zo zalig, dat, met mijn Kindle met lichtje. Ik kan niet anders dan zeggen dat het mij al onnoemelijk veel deugd heeft gedaan.

Op de momenten dat ik triest ben, of bang, of gestresseerd, altijd weer dat boek en dat bed of bad.

Ik heb er zo veel door geleerd, ook. Door in andere mensen hun hoofd te kruipen. Door dingen door hun ogen te bekijken. Het zal vast geen doel zijn waar iedereen iets aan heeft, maar als je het vermoeden hebt dat je iets zou kunnen hebben aan meer boeken lezen, dan kan ik je alleen maar aanraden om eens te testen of een leesdoel kan helpen.

Heb je zin om een leesdoel te stellen, dan heb ik een paar tips:

• gebruik de tracker op Goodreads: je kunt natuurlijk zelf gaan tellen, maar alleen al voor de boekentips en de heerlijke community kan ik Goodreads niet voldoende aanraden. Ik haal daar gigantisch veel boekentips uit. Let wel: Goodreads laat je maar toe om op 1 januari je doel te stellen, dus geen paniek als je het nog niet terug kunt vinden.
• kies een realistisch doel: als je jaren weinig of niet hebt gelezen, dan is tien boeken misschien een beter idee dan vijftig. Ik weet dat ik niet elke week een boek uitlees, maar dat ik er doorgaans ook geen drie weken over doe om er een uit te lezen. Het is beter om klein te beginnen dan om jezelf op te fokken omdat je al na een maand achterligt op schema. Daarom denk ik dat ik volgend jaar weer voor dertig kies. Ambitieus genoeg, maar ook niet te ambitieus, zodat ik niet een jaar lang het gevoel heb achter de feiten aan te hollen.
• plan vooruit: ik heb een lijstje in mijn bullet journal met de boeken die ik de komende weken nog wil lezen. Die pluk ik uit mijn ondertussen gigantische to read-lijst op Goodreads. Kom ik een boek tegen dat me leuk lijkt, dan sla ik het daarin op, en af en toe ga ik erdoor en plan ik vooruit in mijn bullet journal. Op die manier moet ik nooit lang nadenken: tegen dat ik het ene boek dichtsla weet ik al wat het volgende wordt.
• wees lief voor jezelf: niemand zal je straffen als je je doel niet haalt. De enige die dat kan doen ben jij zelf, en ik zou het niet aanraden. In het jaar nadat Dexter werd geboren las ik drie boeken. Ik had gehoopt op tien. Soms staat het leven een beetje in de weg, en dat geeft allemaal niet. Maar je hebt wel een punt om op te mikken.

Wil je extra inspiratie, schrijf je dan in op mijn leesnieuwsbrief #nevernotreading, en dan krijg je elke maand wat boekentips in je mailbox. Mij toevoegen op Goodreads kan ook.

Stel jij een leesdoel? 
Waarom?
Helpt het je om meer te lezen?
Of wil je eindelijk eens aan je leesdoelen werken?
Deel het in de reacties onder deze post!

Er zijn wat dingen waarvoor ik in september eindelijk de tijd heb genomen, na maanden zagen dat ik er de tijd niet voor had. Een daarvan was een lezersenquête waarop geweldig veel respons kwam. Daar leerde ik een en ander uit. Een van die dingen was dat het met een paar thema’s nogal alles of niets is voor de lezers van deze blog.

Ofwel ben je die hard fan van Dexter spreekt, ofwel kan het je vaak gestolen worden, was er een van. Heel wat mensen lieten expliciet weten dat ik er meer moest van posten, anderen smeekten me haast om er eens mee te stoppen. Omdat ik me op dat vlak noch inhou noch het gevoel heb dat ik overdrijf ben ik niet meteen van plan om daar al te grote conclusies uit te trekken.

Op vlak van boekentips zat ik wel al een tijdje met twijfels. Ik lees echt heel graag. Ik kan echt heel enthousiast zijn over boeken. Ik durf daar niet al te ver in gaan op mijn blog, omdat ik weet dat niet iedereen even enthousiast is. Dat heel veel mensen gewoon geen tijd hebben om te lezen, op dit moment in hun leven. Of niet graag lezen. En dus trapte ik daar al een tijd op de rem. Heel wat enquêtes bevestigden mijn vermoeden: ook dat is vaak alles of niets. Nogal wat lezers gaven aan op dat vlak op hun honger te zitten, en net meer boekentips te willen. Anderen vonden dat ik er te veel over schreef voor hun goesting. Niet iedereen is een boekennerd zoals ik.

Doordat ik op de rem sta, deel ik ook heel veel niet. Boekentips voor kindjes. Releases waar ik naar uitkijk. En toen kwam het idee voor #nevernotreading. Mijn eigen boekennieuwsbrief, oe yes! Hoe cool zou het zijn?

Dat gaan we dus behoorlijk snel weten.

Wat het wordt? Aan het einde van elke maand stuur ik je een mail met het beste dat ik de afgelopen weken heb gelezen. Een beetje zoals deze blogposts, dus. Daarnaast vertel ik je waar ik op leesvlak mee bezig ben geweest. Welke boeken ik voor mijn werk kreeg. Welke tips ik uit podcasts haalde, en wat op mijn to read-lijst kwam en waarom. Welke dingen mensen mij hebben aangeraden. Er zit een blokje in met de lievelingsboeken van Dexter en Flo. En ik zou het ook leuk vinden als er interactie was met de andere boekennerds die mijn nieuwsbrief ontvangen. Op reply drukken mag dus, heel heel graag.

Voor wie? Voor iedereen die op zoek is naar tips, en het niet erg vindt om die te krijgen van iemand die heel enthousiast wordt van lezen en alles dat ermee te maken heeft.

Ga je me spammen? Neen. Aan het einde van de maand stuur ik je een mail, en dat is het. Uitschrijven kan op elk moment. De eerste nieuwsbrief wordt zaterdag verstuurd.