Monthly Archives: augustus 2007

vrijdag

citroencake.jpgSoms hou ik, als de omstandigheden het toelaten, op vrijdag een ‘lilith-dag’. Vorige week was dat een dagje Bellewaerde met mijn broer, de keer daarvoor heb ik een halve dag gewerkt en een halve dag gewinkeld met mijn liefste, en vandaag heb ik een dagje helemaal voor mij alleen gereserveerd.

Dat wil zeggen: op het gemakje wakker worden terwijl ik mijn mails en rss-lezer doorspit. Geroosterde broodjes met smeerkaas eten en meezingen met de enigzins foute maar o zo leuke Dixie Chicks op iTunes. Om mezelf daarna te trakteren op een sessie cremetjes en lekker ruikende dingen smeren in de badkamer. Instant goed gevoel, I tells ya! Paar artikeltjes tikken, in de zon richting stad om vakliteratuur (lees: dure glossy magazines), postpakketjes afhalen, een paar broodnodige dingen kopen in de kleine gb, om een vegetarisch broodje met ananas voor vanmiddag en dan naar huis, weer artikeltjes tikken.

Straks duw ik een cake met citroen in de oven en als ik dan nog tijd over heb ga ik mezelf opsluiten in mijn scrapbookkamer, gewapend met lijm, verf en bergen papier.

I dig.

dagen

voeten.jpgEr zijn dagen dat mijn hoofd zo vol zit met donkere gedachten dat het nooit licht wordt voor de avond valt.
Soms zijn er dagen dat ik bijna vergeet hoe donker het vaak is.
Op sommige dagen ben ik zo sterk dat ik geen idee heb waar ik het vandaan blijf halen, andere dagen heb ik zo goed als niets nodig om het zwakste hoopje misérie ooit te zijn.
Er zijn goede dagen, en er zijn dagen dat ik me alleen maar afvraag of er nog goede komen.
Sommige dagen vul ik keihard met leuks om te compenseren voor de dagen die vol slechts zitten.
Soms voel ik de zon niet eens meer.
Soms pept de zon me zo hard op dat ik ervan overtuigd ben dat het me wel lukt.
Een nacht slapen kan alles veranderen, en dat geldt zowel in de positieve als negatieve zin, merk ik.
Soms zwijg ik zo hard dat het veel meer zegt dan spreken.
En er zijn dagen dat ik alleen maar praat, zodat ik niet te veel moet nadenken over de dingen waarover ik liever niet praat.

Het zijn vreemde dagen, en vandaag ben ik boven alles heel erg moe.

wat ik zoal deed

impala.jpg

  • Ik verloor mezelf terwijl ik grondig zat te lezen in het boekje van mijn Kitchenaid, en dat verbaasde mij want ik sta erom bekend nooit of te never gebruiksaanwijzingen te lezen. Ik gok dat dat enkel kan betekenen dat ik nu al erg hard van mijn Kitchenaid hou.
  • De eerste brownies die ik met mijn Kitchenaid maakte waren zo lekker dat ik na één hapje een uur kotsmisselijk op de bank heb gelegen. Mijn tweede Kitchenaidbaksel mislukte omdat ik de oven en de tijd uit het oog was verloren. De Kitchenaid valt niets te verwijten.
  • Ik werd getrakteerd op een verjaardagsdinertje door mijn lief en na drie slokken Passoa Orange besefte ik dat ik tegenwoordig wel erg slecht tegen alcohol opgewassen ben. Vroeger was ik het beste drankorgel van mijn streek, moet u weten. Nu ben ik niets meer waard.
  • Ik liet me schminken in een knalroze mix van een konijn en een muis, en de combinatie van geur en gevoel knalde mij terug in de tijd naar de schminkstand van de Meli. En daar had ik het eigenlijk ook stiekem voor gedaan.
  • Ik heb me in Bellewaerde geen enkele keer afgevraagd of ik wel in de attractie zou passen. Dat bleek ook helemaal niet nodig. En daar had ik het eigenlijk ook stiekem voor gedaan.
  • Ik zei ja toen vriendin J. me vroeg of ik getuige wilde zijn op haar rockabilly wedding.
  • Ik dacht uren na over Amy Winehouse-haar en iets blauws, iets ouds en iets geleends, en hoe dat te combineren valt met vetkuiven en Impala’s.
  • Ik kocht een witte trui! Een witte!
  • Ik schreef me in voor een cursus Spaans voor beginners. Si!
  • Ik kreeg een verjaardagskaartje en cadeautje van Elsie Flannigan en viel bijna flauw. En mijn lief zat mee in het complot!
  • Zotjes!

Maar bloggen, dat deed ik niet.

lilith is voor

vlagholland.gifWat leest mijn lodderig oog in mijn minst favoriete krant van het land? Zeuvenenzeuventig procent van de Nederlanders ziet een fusie met Vlaanderen wel zitten. Dat komt eigenlijk best goed uit, want ikzelf zie zo’n fusie persoonlijk ook best zitten.

Ik denk autodropjes en salmiakkogels in elke Kruidvat-vestiging! Een HEMA op elke hoek van elke straat, naast de Albert Heijn. Een nationale voetbalploeg waarvoor je je niet hoeft te schamen. Een geweldige stijging van het aantal Centerparcsen in ons land! Mogen meedoen met Koninginnedag, en eindelijk een eigen kleur hebben om onnozel in te doen. Minder verzendingskosten moeten betalen voor mijn scrapbookbestellingen wegens binnenlandse zending. Een coole prinses in plaats van een seutige. Meer medailles op de Olympische Spelen! Alle Nederlandse zenders op onze tv!

Voor alles helemaal wordt afgehandeld heb ik echter wel nog enkele kleine verzoekjes, beste Noorderburen.
Jullie toiletten waarin alles eerst blijft liggen tot je doorspoelt mogen jullie houden, net als dat hele zootje schlagerzangers dat we af en toe tijdens het zappen zien langskomen. Jullie ondermaatse versie van Man Bijt Hond wordt onmiddellijk overal vervangen door de geweldige versie van ons. Wij blijven de frietjes bakken, en jullie stoppen onmiddellijk met ze patat te noemen. En die kroketjes uit de muur hoeven ook niet meteen.

Voor de rest: bring it on.

jawadde dadde

Je moet 26 geworden zijn om dit mee te maken. Toen ik vanavond- helemaal onschuldig en veronderstellend dat ik al mijn cadeautjes vanmorgen vroeg al had gekregen- de deur van mijn living openduwde stond er een grote doos op tafel. Een zeer zware grote doos, bleek snel. En toen ik het papier afscheurde alsof mijn leven ervan afhing zag ik even later den dezen op mijn tafel staan:

323_a132944a.jpg

Nog in geen honderdduizend jaar had ik verwacht een ijsblauwe Kitchenaid Artisan Mixer in mijn huishouden te zien opduiken. En nu staat er werkelijk één.

Mijn lief is zot, zeg ik.
Maar wel fantastisch.

Met dank aan mijn geweldige schoonouders voor de sponsoring.
Ik zal jullie zo rijkelijk belonen met cake en taart dat indigesties jullie deel zullen zijn. :)

tijdscapsule I en tijdscapsule II

time_capsule_350.jpgWat doet een mens zoal op een vrije dag die zich niet meteen aankondigt als geweldig zomers en exotisch? Ten huize crib werd de zolder uitgemest, en dat was nodig want een jaar na de verhuis stonden er nog steeds onaangeroerde dozen met in grote letters ‘ETEN BERGING’ op. It takes een moedig koppel om die te openen, en ik zag mezelf plots weer een heel stuk liever toen bleek dat lilith uit het verleden zo slim was geweest om ze niet te vullen met verse vis maar met beschuiten en conserven met een adembenemend lange houdbaarheidsdatum.

Mochten Youri en ik twee plichtsbewuste jonge snaken zijn, het opruimen der zolder zou misschien iets vlotter vlotten dan het nu doet. Al was het maar omdat wij onszelf constant onderbreken door dingen uit dozen op te diepen waar we erg hard en nostalgisch om moeten lachen, ook al zijn we nog maar vier jaar samen en geen zestig, zoals kwatongen beweren. Daarnaast worden wij nogal goofy van nostalgie, zo blijkt. Zeker als ik plots mijn breitas van Boys & Girls terugzie van in het eerste leerjaar, of Youri het nodig vindt om een Amerikaanse vlag uit te testen die helemaal onderin een doos zat.

boysgirls_kl.jpg

I know, I know!!!

supervlag_kl.jpg

The word we are looking for is.. anyhow. :/

En alsof dat nog niet genoeg was kwamen we op het te gekke idee om twee tijdscapsules aan te leggen, zijnde tijdscapsule I (die van mij) en tijdscapsule II (die van hem). Die hebben we deze namiddag volgepropt met emotioneel geladen prullaria om ze vanaf heden stof te laten vergaren op onze uitgemeste zolder tot we vijftig zijn, de dozen dan als bij toeval te ontdekken en met tranen in de ogen onze jeugd aan ons te zien voorbijtrekken. De mijne is de coolste wegens volgeplakt met stickers anno verleden jaar.

capsule1_kl.jpg

Ik moet evenwel toegeven dat die van Youri ook best cool is, wegens van echt ijzer en eruitziend alsof hij zonder probleem twintig jaar kan liggen roesten op de bodem van een uitermate woelige oceaan.

capsule2_kl.jpg

Met baren en al.
Baren. (l)

blogspotting

paris.jpgEen tijdje geleden stond ik op een trouwfeest een beetje tegen een muur aan te hangen toen een erg knap blond meisje op mij af kwam gestapt. Nog voor ik de tijd had om me af te vragen van waar ik zo’n mooie blonde meisjes kon kennen vroeg ze me op de man af of ik lilith van tales from the crib was. Het ging even heel hard tollen in mijn hoofd, en dat was niet van de champagne. Ja, dat was ik ja, lilithvantalesfromthecrib. Maar wie was zij, en hoe kon ze mij in godsnaam kennen, en wat gebeurde er hier in godsnaam? Was dit een flauwe grap OFZOOW?! :aah: Neen dus: het mooie blonde meisje vertelde hoe ze via via op mijn blog was terechtgekomen en altijd erg om mijn stukjes moest lachen. Ze las ze elke morgen voor ze begon aan haar dagtaak, bij een kopje koffie. En nu stond het onderwerp van die stukjes dus vol ongeloof naar haar en haar fantastische avondjurk te staren, op een trouwfeest. Asjemenou!

Een paar weken later werd ik er via de comments op attent gemaakt dat iemand mij van een trein had zien springen in het station van Kortrijk, en ik kon me helemaal niet herinneren dat iemand iets langer dan normaal naar me had gekeken. Het enige dat ik me afvroeg was of ik niet uitgerekend op dat moment als een complete malloot had gesprongen. Soms spring ik namelijk fantastisch cool van een trein, maar vaak kom ik net een stapje tekort en scheelt het niets of ik sla een voet om terwijl iedereen kijkt. Dat is niet het beeld dat ik wil nalaten op een lezer van tftc, waar. Bleek uit de volgende comment dat ik vooral heel vies had gekeken. Uitgerekend toen ik sprong. Sindsdien lach ik als een boer met kiespijn als ik perfect gecontroleerd een trein afspring. Want je weet immers maar nooit.

In de hobbywinkel heb ik een encounter gehad met niemand minder dan Vleervlinder, naar het schijnt. Vast en zeker op een uitermate schaamtelijke haardag, terwijl ik net door de pornoscrapbookcollecties stond te bladeren met een aanstootgevende bol klei in mijn pollekes.

En dit weekend werd ik door Brinne gespot in de H&M in Gent.
‘Iemand heeft ons gezien in de H&M in Gent!’ zei ik tegen Youri.
‘Wie dan?’ vroeg Youri.
‘Iemand die mij kent van op tales from the crib dan!’ zei ik.
‘Crap’, zei Youri.
‘Ik had geen goede haardag’, zei ik.
‘En ik liep natuurlijk weer net als een hondje achter jou aan’, zuchtte Youri.

lilith is een bitch par excellence

vonbitch.jpgEen klein vogeltje kwam mij vertellen dat ik ‘blog van de week’ ben bij Wat Mij Opvalt. Volgens de nomineerders ben ik een ‘bitch par excellence’. Daar moest ik even van slikken. Ik had zelf geen idee.

Er is een tijd geweest dat ik zo vereerd zou zijn geweest met een dergelijke titel dat ik al mijn briefwisseling met desbetreffende zinnetje en een link naar het artikel zou ondertekenen, maar nu?

Ik huil bij soaphuwelijken, dierenartsprogramma’s en huppelende babydiertjes in slow motion. Mijn ruzies zijn nog nooit zo kort geweest als nu. Ik maak stoofvlees met bruin bier klaar voor mijn lief, en ik ben helemaal blij als hij er blij mee is. Ik drink en vuilbek zo goed als nooit meer. Roken heb ik al bijna drie jaar niet meer gedaan. Ik ben zo monogaam als maar kan zijn. Ik ben iemand geworden die voor andere mensen zorgt. Ik stort geld voor goede doelen. Ik voer hele gesprekken met Bill als hij dat nodig heeft. Ik recycleer.

Ik ben geen bitch, ik ben puur en zacht en lief. Ik ben liefde. Ik adem licht.

Maar toch bedankt voor de nominatie!

onverwacht compliment

liftcompliment.jpgDe deur van de kleine lift schoof bijna helemaal dicht toen een jong koppeltje met twee kinderen kwam aangerend. De hand van de mevrouw zorgde er last minute voor dat de deuren langzaam weer opengingen.
‘Eigenlijk mogen er maar maximum vier personen in’, wees ik naar het bordje in de toch wel erg krappe lift.
De man stak zijn hoofd in de lift, bekeek Youri en mij van boven tot onder en sprak toen de gevleugelde woorden: ‘Er zit toch geen enkele dikzak bij, dat gaat hier wel lukken.’

Ik heb de rest van de namiddag gestraald.