Monthly Archives: december 2011

lilith doet van eindejaarsvraagjes

kalenderblaadje123.jpgAangezien ik er ook dit jaar weer niet in ben geslaagd om zo beroemd te worden dat er plots een journalist van HUMO aan de lijn hangt om mij te vragen naar wat ik allemaal tof en fijn en interessant vond dit jaar, doe ik het maar op mijn eigen blog: eindejaarsvraagjes beantwoorden. Best zielig eigenlijk, zo ongevraagd, maar als jullie allemaal meedoen dan valt het misschien allemaal wat minder hard op.

tftcdag123.jpg

Wat vindt u de belangrijkste gebeurtenis, evolutie of trend van het voorbije jaar?

Ik heb geprobeerd om dit jaar wat minder kwaad, gefrustreerd, triest en gedemotiveerd te zijn door gebeurtenissen die ik zelf niet in de hand heb. En ontdekt dat ze vaak gewoon verdwijnen als je de tv afzet. Boy, did that work like a charm. Ow, en ik ben zwanger. *wiew*

Wat vindt u het beste en wat het slechtste radio- en/of tv-programma van 2011?

Ik was wild van Weg naar Compostella (Eén), bleef bijzonder warme gevoelens hebben voor Man Bijt Hond (Eén), en had wat guilty pleasures in de vorm van Oh Oh Tirol (2BE), Exotische Liefde (VT4) en Superfans. (VT4) De radio stond hier elke dag op Stubru, behalve als Gunther Desamblanx in de buurt van de micro kwam.

Wat vindt u het beste boek, de beste film, het beste toneelstuk/concert en de beste cd van 2011?
Beste boek: We need to talk about Kevin – Lionel Shriver, One Day – David Nicholls, How to be like Walt: capturing the Disney Magic Every Day of Your Life- Pat Williams. Beste film: weinig gezien, maar ik vond One Day toch schoon zulle.

Concert: Bon Iver in Los Angeles.

Wie wenst u wat toe voor 2012 (ten goede of ten kwade)?

Iedereen wat meer vrolijkheid en dolle leute. En het talent om content te zijn met wat we hebben. Volgens mij wordt het dan pas echt een rockende wereld, maat.

lilith post het cannellonirecept

kalenderblaadje122.jpgJullie willen het recept van de vegetarische cannelloni, jullie kunnen het recept van de vegetarische cannelloni krijgen! Perfecte ovenschotel voor koude dagen, als je het mij vraagt, en volledig te tweaken naar eigen voorkeur. Komt oorspronkelijk uit het overigens zeer goede vegetarische kookboek “Vegetarisch Genieten“, maar ik heb het een klein beetje veranderd naar mijn eigen goesting.

Ingrediënten voor 2 à 3 personen:

* 10 harde cannellonibuisjes
* 500 gram ricotta
* een bosje verse basilicum
* 75 gram pijnboompitjes
* 3,5 dl soyaroom
* een blik tomatenblokjes van 400 gram
* citroensap uit zo’n flesje, of nog beter, verse citroen!
* een teentje look
* peper en zout
* iets van Italiaanse kruiden (oregano ofzo, of een of andere mix)
* een klontje boter
* emmental kaas, geraspt

Dit moet je doen:

Meng de ricotta met de helft van de gehakte basilicum, de pijnboompitjes, peper en zout en de Italiaanse kruiden. Proef om te zien of er genoeg smaak in zit, en indien niet: blijven kruiden. Doe het mengsel in een plastieken zakje, knip de top af en spuit de inhoud in de buisjes. Leg ze naast elkaar in een ovenschotel die je hebt ingevet met wat boter en een teentje look. Roer het citroensap met peper en zout en soyaroom, giet dit over de cannelloni en giet daar dan het blik tomatenblokjes overheen, samen met de gehakte basilicum. Beleg rijkelijk met geraspte kaas en zet 45 minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden.

tftcdag120_2.jpg

Smullen maaaaarrrrrrrrr!

lilith weet wat het is

kalenderblaadje121.jpg“Als ik ooit kinders heb en het eerste is geen meisje, dan ga ik een hele dag janken van teleurstelling”, is een stelling die ik door de jaren heen heb gedeeld met al die het horen wilde. Niet echt een idee waarom, want het is niet dat ik zo’n meisjeszot ben, maar ik heb altijd gedacht dat ik vooral een dochter wilde. Letterlijk altijd, tot op het moment dat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Vanaf dat moment wist ik het: het was een jongen. En dat was de max.

Ik heb al welgeteld twee pakjes gekocht voor kind 1: iets unisex, en iets stoers met veel blauw. Ik geloof niet in voorgevoelens, zulle, maar als ze mij vanmorgen bij de echografie hadden verteld dat het een meisje was zou ik heel hard “MOH” geroepen hebben. Maar dat deden ze dus niet. Naar alle waarschijnlijkheid treed ik dus dra binnen in een wereld van astronauten, dinosaurussen, robots en racebanen.

tftcdag121.jpg

En hell, ik had precies het gevoel dat het echt niet anders had moeten zijn.

Een jongen, begot.
How cool is that?

lilith kookt een pesthumeur van zich af

kalenderblaadje120.jpgLaat u niks aan de neus hangen, het is hier lang niet elke dag dolle vreugd en peis en vree in de crib. Integendeel. Gisterenavond liep ik zo ambetant zonder reden dat ik in mijn bed ben gekropen van pure miserie, onder het motto: morgen een beter etmaal, lilith kind! Maar toen ik vanmorgen mijn ogen opende voelde ik al dat ik met gemak tien mensen van gemiddelde carrure kon neerbliksemen met mijn in de loop van de nacht nog toxischer geworden humeur. Ik keek naar Youri, die zich van geen kwaad bewust nog eens omdraaide, en ik beklaagde de brave mens zo geweldig hard, da wilde gijle nie weten.

Het heeft even geduurd, maar ik heb het wonder boven wonder nog rechtgetrokken gekregen ook. Op de enige plaats ter wereld waar dat in dat geval een optie is: mijn keuken. Bij een heftige case van pesthumeur kan ik maar beter met een kookboek en een hoop ingrediënten verdwijnen, zodat ik mezelf en mijn omgeving niet te veel blijvende schade berokken. Met een beetje chance wordt het met elk geconcasseerd tomaatje beter.

Vanmiddag verdreef ik mijn demonen met een bruschetta.

tftcdag120_1.jpg

(die ik trouwens voor de helft aan mijn vent heb geschonken omdat hij zo dwaas was geweest om die van hem te beleggen met cuberdongeitenkaas (I kid you not, gaat daarmee naar den oorlog))

Vanavond ging ik Het Humeur te lijf met een mean ass veggie cannelloni met ricotta, tomatensaus, basilicum en pijnboompitjes.

tftcdag120_2.jpg

Dat valt nog mee vind ik, qua wijze om ervan af te geraken. Het had net zo goed iets met het in de fik steken van middelgrote huisdieren kunnen geweest zijn.

lilith en de dingen die ze in 2011 super vond

kalenderblaadje119.jpgKerstmis nadert, ik kan de toastjes met garnaalsla en de gefrituurde kaasbolletjes bijna ruiken, en dus doe ik nog eens verder van eindejaarslijstje. Met een overzichtje van alle geweldig fijne dingen die mij het afgelopen jaar blij hebben gemaakt, of gewoon random betrekkelijk super waren.

* den John. Wat niet wil zeggen dat ik Astrid niet geweldig vond (verre verre van, zelfs), maar echt: ik hou oprecht veel van den John Bryan met heel mijn hart. ZIE HEM GAAN, precies een wormpie, maar dan beter!

* de donuts van den John. Man man man, ik moet er nog zo dikwijls hevig kwijlend aan terug denken.
* In ’n out burgers. YUMKES.
* Dat ik voor het eerst in jaren durfde gaan zwemmen in een openbaar zwembad.
* project TFTC 365. Ik amuseer mij daar precies wel nog mee.
* Instagram: in het begin was ik niet helemaal mee, maar nu ben ik zwaar verkocht.
* Sweet Vanilla Cinnamon geurkaarsen van den Anthropologie. Ik ga een voorraad moeten inslaan in New York, dunkt mij. En ja, ik reken dat onder persoonlijke hygiëne.

tftcdag119.jpg

* verjaardagsfeestjes. Veel verjaardagsfeestjes.
* botjes die rond mijn kuiten konden!
* dat Youri en ik er gewoon in geslaagd zijn om thuis volledig te stoppen met het eten van vlees, vis en kip. Had ons dat een jaar geleden wijs proberen te maken, en we hadden er geen woord van geloofd. Very very pleased with that one.
* guacamole. Heb ik guacamole gegeten, zeg!
* mijn rosa bag. <3 * het feit dat ik mijn doel van meer dan dertig boeken lezen met gemak heb gehaald. Leve de Kindle! * Puglië, Corsica, Los Angeles, Londen, Friesland, Parijs. <3 * ineens een boekske mogen maken, vandezomer. Hoe zotjes was dat, eigenlijk?
* Plenty van Yotam Ottolenghi. Heerlijk veggiekookboek.
* dat ik de lekkerste cappuccino’s tegenwoordig gewoon in Ieper drink.
* er ligt een vloer in onze gang! I know!
* dat Youri de ten miles uitliep. How cool was that?
* stoppen met kopen. Nog steeds vreselijk content van.
* een paar geweldige etentjes in In De Wulf.
* dat One Day een geweldige film bleek te zijn, en dat ik ook serieus hebben genoten van Super 8 in de cinema.
* die keer dat half Hollywood aan mijn kodak passeerde, samen met Jezus.
* Google Plus. Voor drie minuten en een half.
* Wordfeud.
* Ginette van Superfans. ‘k Gon ne kje bij zijne collier stekken, zeisse.
* de baby bump, die toch echt niet meer lang zal kunnen aanzien worden als uit de hand lopende vetrollen, nu.
* mag ik hopen.
* Spotify.

lilith en de kwaaltjes

kalenderblaadje118.jpgMensen vragen mij de laatste tijd dikwijls of ik veel last heb, wijzend naar mijn buik. Mijn buik, waarvan ik de enige ben die vindt dat het al zichtbaar is, naast mijn leaf dan. Dat is dus het grote nadeel van zo’n atletisch geproportioneerd lichaam als het mijne gehad hebben, en het feit dat ik daar nooit mee te koop heb gelopen: dat mensen niet beseffen dat mijn buik ooit veel platter en strakker was dan nu.

Meestal hebben de mensen die polsen naar mijn kwaaltjes me eerst de gruwelverhalen van hun zwangerschap al verteld, gevuld met veel kotsen, in het ziekenhuis aan baxters belanden, blijven kotsen, tien kilo afvallen in de eerste drie maanden, nog eens kotsen als je aan het tandenpoetsen bent, dagenlang niet uit bed kunnen komen, en veel meer van dat fraais, waardoor ik mijn terugkerende hoofdpijn eigenlijk niet sensationeel genoeg vind om te vermelden. Maar aangezien dit mijn blog is, en dus mijn feestje, de kwaaltjes!

* hoofdpijn, dus: het is al wat gebeterd in vergelijking met de eerste weken, maar jezus mina, soms word ik ermee wakker en ga ik ermee slapen. Bonkende hoofdpijn, zoals katerhoofdpijn, die niet bijzonder hard gaat liggen als ik een Dafalgan neem, en meer mag ik niet nemen van de zwangerschapsnazi’s. Maar allez, het gaat wel beteren.

* blaasperikelen: echt, ik heb het gevoel dat mijn lichaam water opslaat voor als ik binnenkort op weg naar New York zou neerstorten op een onbewoond eiland en moet overleven op mijn eigen urine. Zoals mijn blaas ’s nachts aanvoelt zou ik zeker de eerste zeven rijen van het vliegtuig voor een week kunnen laven, en het vult zijn eigen ook razendsnel weer aan nadat ik ben opgestaan om naar het toilet te gaan. Een gemak!

* honger: heel de dag door. In combinatie met nooit moeten kotsen gaat dat hier nog bijzonder slecht aflopen. In combinatie met redactionele brainstorms waarop dit op tafel komt is dat niet minder dan een ramp.

tftcdag118.jpg

* buiten adem na het poetsen van mijn tanden: hetzelfde geldt voor trappen doen, ver wandelen, fietsen, en al de andere zaken waar ik vroeger mijn hand niet voor omdraaide. Sinds ik zwanger ben is mijn fysieke conditie problematischer dan die van Bart De Wever. Wedden?

* emo gedrag: Ik kan echt zitten bleiten bij reclame voor afwasmiddel. Wat ik dan ook doe. Ik ben zwanger, GIVE ME A BREAK.

lilith durft het risico niet nemen

kalenderblaadje117.jpgGrijsgedraaid is een understatement voor wat er in mijn kindertijd met de platen van Urbanus is gebeurd. “Tien jaar live” en “Is er toevallig een Urbanus in de zaal?”, mijn broer en ik, wij waren daar dus compleet wild van. Zo wild dat ik nu nog altijd heel het stuk van de Hell’s Angels kan meezeggen, net als dat van de misdienaars en de Olympische Spelen. (maar allez meneer de minister, dat zijn geen o’s, dat is het embleempje van d’Olympische Spelen…)

tftcdag117.jpg

Die hoezen, ik kan ze bijna uit mijn hoofd natekenen, zo dikwijls heb ik ze zitten bekijken. En ik heb er wel meer dingen aan overgehouden, precies. “Come on baby let’s talk” zeggen bij het aanbrengen van talkpoeder, het hebben over dingen die dichter kwamen en altijd maar naderden, mensen aanraden om hun pompoenen niet bij hun augurken te zetten, omdat je anders pompurken krijgt, ik ga daar van mijn leven niet meer mee stoppen, denk ik. Tot spijt van wie het benijdt. En toch ga ik niet naar de shows van Urbanus in het Sportpaleis. Omdat het voor mij alleen maar keihard kan tegenvallen. Omdat het op die oude platen allemaal zo de max was, en vroeger alles beter.

Daarom ben ik ook gestopt met interviews met Urbanus lezen. Helden moeten helden blijven, vind ik. En als ze die titel zelf een beetje in het gedrang brengen, dan doe je daar als echte fan je ogen voor dicht en fluit je heel luid het melodietje van “zie ginds komt de stoomboot”.

Als je erop kunt komen.

lilith leert bij

kalenderblaadje116.jpgHet was ergens tussen het mopje “Je moet je eieren opkloppen in een acht, maar als het niet lukt mag het ook altijd in twee vieren”, en “We gaan de chocomousse verdelen onder de armen. Let wel op voor vlekken onder de oksels!”. Iemand zei “Haha!”, en misschien was ik het zelf wel. Ik dacht vooral: “Maat, iets bijleren is toch altijd cool”, want ik was samen met vriendin J. op een kookworkshop en naast het vakkundig ten berde brengen van diverse imitaties van de mensen uit Superfans letten wij bij momenten ook best goed op.

tftcdag116.jpg

We namen wij zelfs notities!

Ik vind dat, in tegenstelling met toen ik nog op school zat, jammergenoeg, de max, dingen bijleren. *duwt haar seutebriltje naar omhoog* En ondanks het feit dat ik voor volgend jaar voor het eerst in lang geen voornemens maak (waarover later wel eens meer) heb ik wel plannen. Eén daarvan is om elke maand iets te doen waaruit ik bijleer. Een cursus vegetarisch koken, of ajuinen leren snijden gelijk Jeroen Meus, of een lezing bijwonen, of iets anders. Ik heb ondertussen de site van vorming plus ontdekt, waar wel een hoop coole dingen opstaan. (Bachbloesems! Fietsherstel voor beginners! Snoeien van kleinfruit! Maar ook dingen die wel geweldig boeiend lijken)

Dingen doen, ik begin daar echt een grote amateur van te worden.

lilith dacht dat ze een coole negerin was

kalenderblaadje115.jpgIn 2011 heb ik me niet bijzonder hard bezig gehouden met muziek, merkte ik toen ik mijn eindejaarslijstje aan het samenstellen was op Spotify met alle schijven waarbij ik het afgelopen jaar de volumeknop van de autoradio een paar tandjes omhoog zette. De autoradio, ja, want ik heb bijzonder weinig albums gekocht, ook. Zeer weinig optredens gezien, maar wel Bon Iver in Los Angeles, en dat kan tellen voor drie, vind ik. En tijdens Man Down van Rihanna herhaaldelijk gedacht dat ik een coole negerin was, dat ook.

Here goes, de schijven die mij altijd aan 2011 zullen doen denken. (en vast ook soms in 2010 uitkwamen, maar dan kwam ik achter)

tftcdag115.jpg

Nu ook te krijgen in een fijn lijstje op Spotify.

Niet van 2011, maar wel forever a special place in my heart:

Niet te vinden op Spotify, maar insgelijks:

En gullie?

lilith vindt de tijd gekomen

kalenderblaadje114.jpgTwaalf december, ik vind dat een mooi moment om de eindejaarslijstjes op het gemakje op gang te trekken. En aangezien Instagram verkozen is tot de top app van 2011 (en ik vandaag niet bijzonder veel tijd heb om te bloggen, ik geef dat toe) beginnen we met de favoriete Instagrammetjes van het afgelopen jaar. Ik ben wel maar ergens halverwege beginnen trekken (daarvoor was ik nog verknocht aan Hipstamatic), maar het geeft een gevoel, hé hastn.

tftcdag114_1.jpg

Omdat ik zo ongelooflijk veel lol heb beleefd aan de fake snorren en brillen die ik op Etsy had besteld voor één van de feestjes voor mijn dertigste verjaardag. Toch één van de topaankopen van het jaar. (Oe, en ik zie dat ze nu ook kerspakketjes hebben. I die!)

tftcdag114_2.jpg

Ik heb het afgelopen jaar veel aan Eddy Wally moeten denken, de mens. En toen ik deze hoed op het perron spotte pas helemaal. Gelukkig bleek het vals alarm.

tftcdag114_3.jpg

Het feestje waarvan sprake. Mijn herinneringen zijn minstens even blurry, maar de max was het aan mijn smoelwerk te zien wel helemaal.

tftcdag114_4.jpg

Kutzomer, maar wreed schone nazomer. Zeker op de Ieperse vestingen.

tftcdag114_5.jpg

De tijd dat het Heuvelland nog zwoel was en er alcohol mocht gedronken worden zonder erbij na te denken. *doet van biediebiediebiedie*

tftcdag114_6.jpg

Die keer dat de goden van de popcultuur persoonlijk over mij neder daalden. <3 tftcdag114_7.jpg

En toen werd het plots Halloween, en geweldig akelig allemaal, maar wel geen winter.

tftcdag114_8.jpg

En toen werd ik zwanger en vreselijk moe. Zo moe dat ik in slaap viel tijdens het nemen van zelfportretten. Dit was net voor mijn iPhone keihard tegen mijn wenkbrauw knalde. :(

Voor de rest geen klachten.