Tag Archives: 40dagenbloggen

Tip: verpakkingsvrije winkel ‘Zonder Meer’ in Kortrijk

Geschreven op | lilith tipt, uitgetest | ,
Johan vult mijn spaghettipot.

Johan vult mijn spaghettipot.

Een tijdje geleden maakte ik een stuk voor Feeling over minderen met het gebruik van plastic. Een avontuur dat de schellen van mijn ogen deed vallen, en dat eigenlijk pas echt aangenaam werd toen ik de eerste keer voet binnen zette bij Zonder Meer, een heerlijk winkeltje in Kortrijk. Eigenaar Johan stelt er alles in het werk om zijn waren zo verpakkingsvrij mogelijk aan te bieden. Een beetje zoals Ohne in Gent of Robuust in Antwerpen dus, maar zowaar in mijn buurt. Met wat goede wil.

Het is er klein, maar er is veel.
Rijen dispensers met noten, pasta, rijst en granen die je in zelf meegebrachte potjes mag doen die Johan weegt als je binnenkomt, zodat hij de prijs van het gewicht ervan kan aftrekken. Heb je niet gedacht aan potjes, dan voorziet Johan in verpakkingen zonder plastiek om je van dienst te zijn. Een waar walhalla voor iedereen die beseft hoeveel plastiek je uit de gemiddelde supermarkt sleurt als je er een kar eten gaat kopen (geloof me, het is erg).

zondermeerkortrijk2

Bij Zonder Meer koop je koekjes per stuk, net als chocolade op gewicht, iets waar de vele oudere klanten van Johan fan van zijn. Vroeger was het niet abnormaal dat je zelf je rijst kon scheppen in de winkel en maar met vijftig gram kon buitenstappen als je er maar zoveel nodig had. En bij Johan is dat net zo.

Ik vulde een herbruikbaar potje met heerlijke hummus uit zijn koelkast, kocht een paar glazen voorraadpotten die geweldig gaan staan in mijn nieuwe keuken, en had een heel fijn gesprek met een hele fijne mens.

zondermeerkortrijk3

Hij introduceerde me tot de tandpasta op een stokje, en mijn vaste blok shampoo van Lamazuna waar ik zwaar fan van ben. Dankzij hem zit ik ook aan de menstruatiecup, en ook al twijfel ik of een blogpost over mijn regels echt iets is waar de wereld op zit te wachten, ik ben er zo ongelooflijk enthousiast over dat ik het minstens overweeg, in de komende veertig dagen. Geen zever: beste ooit.

Johan en zijn winkeltje, ik ben zwaar fan.
Mocht er een Zonder Meer in Ieper zijn, ik liep er de deur plat met mijn pottekes.
Ze hebben ook een webshop. 

zondermeerkortrijk4

Meer info: Zonder Meer, Rijselsestraat 51, Kortrijk.

Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen-challenge. Dit is dag 8/40. 

lilith deelt een allegaartje

Geschreven op | lijstjes |

IMG_1924Zezunja doet ook mee aan Veertig Dagen Bloggen, en ik vind dat de max, want zij blogt al zo ongeveer even lang als ik en hoe vaak kom je dat nog tegen? Een van de rubrieken die ik bij haar compleet geweldig vond is het allegaartje. Je vindt er hier een, en hier, en hier.

Wat houdt mij tegen om er ook eens een te delen?

Dingen waar mensen me deze week voor waarschuwden:
  • dat de eerste 20 telefoons die je krijgt als je huis te koop staat er zijn van immokantoren
  • dat je beter een aparte telefoon neemt voor de verkoop van je huis (will do, want ik telefoneer zo al niet graag, laat staan met immomakelaren)
  • dat immomakelaren afspraken maken om naar je huis te komen kijken zonder aan de telefoon te vertellen dat ze immomakelaren zijn. Wat voor ras apart is dat?
Dingen die mooi waren:
  • de theatertour van Het Zesde Metaal
  • Coco. Ik heb echt drie keer moeten wenen in de cinema, en ik zag rond me dat ik lang niet de enige was
  • die meneer in Topdokters die van zijn tremor af was door een hersenoperatie en bij de dokter op controle kwam met een glimlach die de kamer vulde. Waw
Dingen waarmee ik moest lachen:
  • de middenvakrijders van De Ideale Wereld
  • de manieren waarop ik aan elk van mijn kinderen een nieuwe trui introduceerde. Bij Flo is dat met veel blabla en show en uitgelaten pirouettes (Flo looooooves nieuwe kleren), bij Dexter is dat de trui in zijn kleerkast smokkelen zonder dat hij het ziet, nooit doen alsof er een nieuwe trui is, hem dan eens bovenhalen en hopen dat hij niet merkt dat er een nieuwe trui is. Ik heb twee verschillende kinderen, en ik kan me daar nog elke dag over verbazen
  • het briefje op het nummertjesmachien bij de slager. Een mens kan zich toch enkel afvragen welke zot wilde taferelen zich daar al moeten afgespeeld hebben in de Lidl van Ieper?
Zinnen die ik in mijn boekje met zinnen schreef:
  • There was a boy called Eustace Clarence Scrubb, and he almost deserved it
  • Het bepalende kenmerk van angst is toekomstgerichtheid

  • Some blows fall too heavy upon those too fragile

Dingen die ik pinde:
Dingen die ik altijd vergeet:
  • dat ik heb betaald voor Headspace en dat ik echt wel deugd heb van elke dag tien minuutjes mediteren. Dat ik het dus ook elke dag moet doen
  • dat ik meer deugd heb van thee dan van koffie, hoewel ik liever koffie drink dan thee
  • de avocado’s en rucola die ik aan het begin van de week met zoveel goede bedoelingen kocht en die ik door tijdsgebrek en geen zin weer heb laten verpieteren. Aaarghl
Dingen die nieuw waren:
  • Flo die heeft ontdekt dat ze tegen mensen hun gezicht kan slaan als ze haar goesting niet krijgt. Hard ook nog
  • een pannenkoekenplant
  • dat ik een kind heb dat zich laat schminken voor carnaval. Dexter mag er nog niet aan denken, Flo was met plezier een roze prinses in de crèche
27907475_10155954980395540_5519803891244849755_o

Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen-challenge. Dit is dag 3/40. 

Ook proactieve lilith weet niet wat de dag brengen zal

Geschreven op | dexter, personal |

IMG_1921Ik ben graag een beetje van de voorbereiding, zeker als ik compleet last minute beslis om deel te nemen aan blogchallenges in periodes waarin ik eigenlijk weinig tijd heb voor blogchallenges. Uit ervaring weet ik dat een plan B en C nooit overbodig zijn.

Dat geldt trouwens ook voor het ouderschap. Toen bleek dat de speeldate van Dexter niet kon doorgaan vandaag omdat zijn vriendje ziek was, dacht ik: misschien kunnen we eens naar de cinema. Met de bus ofzo. En omdat ik weet hoe zo’n dingen dan gaan hield ik me stiekem al volledig klaar voor een nieuwe episode van de rubriek “Op de foto/niet op de foto“.

Als er immers iets is dat het ouderschap me heeft geleerd, dan is het dat de leukste plannen het makkelijkst kunnen veranderen in de allerslechtste ideeën ooit. Oh keihard de max, we gaan met het hele gezin naar Disneyland, denk je dan, waarna je er een hoop geld tegenaan gooit om memories te maken samen en er een is met een oorontsteking en één die Disneyland echt helemaal niks vindt.

Aja, want met de bus naar de cinema gaan, dat maakt de kans groot dat Dexter er a. niks aan vindt want ZOOOOOOOO SAAAAAI b. na drie kilometer begint over te geven c. dertig zagen spant over dingen die hem tegensteken en die hij anders had verwacht. En eens in de cinema weten we ook dat de kans bestaat dat hij het al na een minuut of dertien beu is. Of moet overgeven. Of films blijkt te haten. Ja, alle films, en deze zeker.

IMG_1913

Awel he. Niks van dat.

Mijn foto’s doen onze dag niet eens eer aan.
Hoe fantastisch mooi Coco van Pixar was. (Echt, gaat dat zien!)
Hoe goed zijn gedrag.
Hoe zonnig en leutig onze busrit.

Hoe enthousiast hij heel de tijd was.
Dankbaar en al.
Blij.

Al een opluchting dat de dag uiteindelijk eindigde in een full-fledged hysterische woedeaanval voor iets van niets (een tekenwedstrijd van de Vitaminis en een tekening die helemaal mis was, om precies te zijn) of ik verwachtte dat Ralph Inbar elk moment kon binnenkomen om te zeggen dat ik in Banana Split zat.

(van die woedeaanval heb ik geen foto’s. Ge moest erbij geweest zijn)

Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen-challenge. Dit is dag 2. 

lilith neemt deel aan “40 dagen bloggen”

Geschreven op | PROJECT |

Schermafdruk 2018-02-14 16.00.56Ik ging er echt niks meer bijnemen de komende tijd. Mijn agenda zit boordevol, dus dat is maar logisch.

En toch.
En toch.

Een paar dagen geleden zei mijn lief dat het jammer is dat ik nog maar weinig blog.
Al helemaal over gewone, persoonlijke dingen. Natuurlijk snapt hij waarom, wij verzuipen samen om ter hardst en soms is er gewoon weinig tijd en zin.

Maar net daarom.
En omdat ik het ook jammer vind.
Omdat ik het mis.

Omdat ik weet hoeveel deugd ik heb van gewoon bloggen zonder nadenken waarover.
Omdat ik echt nog altijd geniet van gewoon stukjes schrijven.
Omdat ik het ooit al eens 212 dagen heb volgehouden om elke dag te bloggen. (SAY WHAT?!!)
Omdat ik weet dat het met bloggen is van hoe meer ik dat doe, hoe makkelijker en leuker ik het vind.

Omdat ik zot ben.
Goed, goed zot.

Daarom ga ik meedoen aan de 40 dagen bloggen-challenge van Kathleentje.

Ik heb er zin in. Echt waar.
Ik hoop jullie ook.
En ik mag zes dagen skippen als ik wil, zegt Kathleen.

Dus dat is maar 34 dagen bloggen.
Daar draaien wij oerbloggers onze hand toch niet voor om, zeker?

De kop, hij is eraf!