Vrijdag weegdag bracht de stand op 1,9 kilogram minder lilith. Hoera! Het is waarlijks heel lief van jullie om al eens te zeggen dat ik er op foto’s helemaal niet dik uitzie, maar we moeten daar eerlijk in zijn: dikke foto’s posten van mezelf, ik doe daar eigenlijk niet aan. Ik post altijd de slankste.
Ik ben er jaren van overtuigd geweest dat koken moeilijk was. Dat je tientallen recepten en gerechten moest zien te masteren met honderd ingrediënten die je natuurlijk helemaal niet had, waarop je ze kocht, één keer gebruikte en ze dan een tijd later in de vuilnisbak gooide. Wat betreft koken heb ik me heel lang
Ik ben altijd op zoek naar lekkere vegetarische gerechten om ons weekmenu wat op te spicen, getuige daarvan mijn overlopende Pinterestbord vol dingen die ik ooit nog eens wil maken. Dus toen ik onlangs een persbericht kreeg over het nieuwe boek van Miki en Kristin van de vegetarische kookstudio was ik direct benieuwd. Ik heb
Wij hebben hier door de jaren heen serieus ons leven gebeterd in de crib. Er zijn tijden geweest dat er schandalig veel eten in de vuilnisbak verdween, omdat we in de supermarkt te grote porties moesten kopen voor de twee niet bijzonder grote eters die we zijn, en ik de dag erna wel iets beters
Morgen is het zover, dan starten de dagen zonder vlees. Ik herinner mij dat ik dat in den tijd niet gemakkelijk vond, om thuis alleen nog maar vegetarisch te koken. Want wat moest er dan in godsnaam gekookt worden, en hoe hou je dat lekker en interessant, zonder van die grote klompen gehakt en een
Ik zat op een trein, de blogpost te schrijven die hier normaal had moeten staan. Dat doe ik vaak, blogposts schrijven op de trein. Het is één van mijn vele nuttige bezigheden, naast to do lijstjes maken, planningen uitwerken, interviews voorbereiden, boeken lezen, Facebooken en Twitteren, mensen afluisteren, me storen aan meurende vuilnisbakken en medemensen,
Ik kook graag en zoveel als enigszins mogelijk is, en ik ben al jaren op zoek naar een manier om alle recepten die ik al honderd keer heb gemaakt en alle honderdduizend recepten die ik in dit leven graag eens zou willen maken ergens te bundelen op een manier dat ik niet verzuip in de
In mijn eeuwige queeste naar iets gemakkelijks, snels en vegetarisch om op de weekmenu ten huize te zetten kwam ik onlangs een recept tegen met courgette in de oven, en eigenlijk niet veel meer dan dat. Aangezien ik het best heb voor courgette en andere groenten in de oven, en ik vanmiddag toevallig honger had,
Gene paniek, mijn windstilte heeft niks te maken met een overdosis aan preparé, noch met een worteldelirium. Het is gewoon ineens december, en in december lijkt mijn agenda altijd nog een beetje meer te ontploffen dan tijdens andere maanden. De afgelopen week alleen al zat ik drie dagen in Londen met een cameraploeg, zag ik
“Je hebt een kilo preparé besteld, lilith”. “Excuseert?” “Dat je een kilo preparé besteld hebt. Kijk hier: preparé, 1kg”. “Ow”. Dat komt ervan, als je nadat je vrolijke vlaggen hebt zien hangen aan je lokale supermarkt net iets te enthousiast denkt: laten we dat dan maar eens doen, komisjen via de computer. Ook al meen