Naar aanleiding van twintig jaar Clouseau. Brieven en verzoekjes aan Koen mogen voortaan dus ook gewoon hier.
* anne: Ik ben een jaar of acht en op een kindercarnavalfeestje in het dorpje V. Verkleed als mengeling van een Mexicaanse danseres en overschminkte dragqueen rol ik keihard met mijn ogen omdat het meisje dat op het podium Anne moet meezingen geen zak van de tekst kent, en ik wel. Ik luister dan ook al maanden onafgebroken naar ‘Hoezo’ van Clouseau, en ik had op dat podium moeten staan, niet zij. Diezelfde avond zal ik uit pure onmacht mijn vinger verbranden aan een rookblaasmachine. Ook dat nog.
* dansen: : weken, zoniet maanden, heb ik uitgekeken naar de Vedettenparade in Middelkerke. Ik ben een jaar of tien en ik mag erheen, en Clouseau komt, als top of the bill. Eerst is het de beurt aan andere zangers, en dat duurt maar en duurt maar. Tien minuten voordat Clouseau het podium opstapt word ik overvallen door een aanval van krampen die enkel maar door de zenuwen en te veel cola kunnen komen. Als mijn ouders samen met een kermende mij de zaal verlaten hoor ik nog net hoe Koen dansen inzet. En het was al zo pijnlijk.
* domino: Donderdagavond, Tien om te Zien, en ik die compleet gebiologeerd naar een erg magere en mysterieuze Koen Wauters zit te staren die ‘Domino’ zingt. ‘Ik ken alle liedjes van Clouseau onmiddellijk vanbuiten’, zucht ik tegen mijn grootmoeder, ‘maar dit is toch echt een moeilijk nummer.’ Ik heb een erg moeilijke jeugd gehad, ik.
* afscheid van een vriend: Ik in de auto met mijn mama en mijn broer, ik elf en mijn broer acht. Op weg naar kerstavond bij mijn grootouders. Clouseau op de radio, mijn vader zes maanden in oorlogsgebied als blauwhelm. Ik: ‘Afscheid van een vriend gaat eigenlijk ook een beetje over papa hé, eigenlijk. Als je goed luistert?’ Mijn mama: ‘Het is eigenlijk een liedje voor als iemand dood is. Papa is niet dood, hé, hij is alleen voor een tijdje weg.’ Ik: ‘Oke, maar ik vind toch van wel.’
* oker: uren op de kamer van mijn beste vriendin sigaretten zonder merk roken en door stapels Joepie’s bladeren. Testjes invullen tot onze stylo’s leeg zijn, om te weten of we goede kussers zijn of niet. We hebben immers geen idee, want we hebben het allebei nog nooit gedaan zoals het volgens de boekjes hoort. En halfslachtige dingen achter schoolgebouwen tellen niet. Al vonden wij toen keihard van wel. En altijd maar weer Oker op onze draagbare stereo, en Koen die ‘gaven’ zei in plaats van ‘haven’. Ik kan het nummer nog altijd niet horen zonder keihard teruggeslingerd te worden naar Ieper midden jaren negentig.
Ik durf wedden dat u ze ook heeft, jeugdgerelateerde Clouseaunummers.
Of anders misschien u Tante, die op 22 december Verjaard in Et Sport Paleis en al.
Ofsu.
Zij zeker.