Monthly Archives: februari 2014

lilith is zot van deze minestronesoep (en kiest een nieuw kookboek van de maand)

Geschreven op 28 februari 2014 | food-a-licious, recept | veggie

Ik weet het, twee recepten op een week is misschien wat veel van het goede, maar dat heeft te maken met de immense drukte van die week, en het feit dat de maand afloopt en ik dus mijn kookboek van de maand uitwuif. We hebben het behoorlijk goed gehad samen. Dit recept voor winterse minestrone was het laatste dat ik eruit maakte, en ik wilde dat ik een paar liter had gemaakt voor in mijn diepvries, zo heerlijk is hij. Ik plan dat dan ook te doen, binnenkort. Tien liter ofzo. Twaalf zelfs!

Winterse minestrone voor vier

4 eetlepels olijfolie
1 ui, fijngesneden
1 prei, fijngesneden
1 stengel bleekselderij, fijngesneden
2 middelgrote wortelen, fijngehakt
3 tenen knoflook, fijngehakt
een snuf droge chilivlokken
1 blik van 400 g tomaten
1 liter groentebouillon
1 blik van 400 gram cannellinibonen, uitgelekt en afgespoeld
zout en versgemaken zwarte peper
versgeraspte parmezaan voor erbij

Verhit de olijfolie in een grote pan. Smoor de gesneden en gehakte groenten 10-15 minuten op een laag vuur tot ze gaar maar niet gekleurd zijn. Voeg de knoflook en de chilivlokken toe en smoor alles nog 1 minuut.

Doe de tomaten in de pan, roer de bouillon erdoor en breng aan de kook. Laat de soep op laag vuur 25 minuten koken tot de groenten gaar zijn. Roer de bonen erdoor en laat nog 2-3 minuten koken. Voeg als de soep te dik is nog wat extra bouillon toe.

Breng op smaak met peper en zout. Serveer in diepe borden, besprenkeld met olijfolie en bestrooid met parmezaan. Ik heb er ook nog wat tapatio bijgedaan. Hashtag lichte verslaving.

Mijn nieuwe kookboek van de maand viel eigenlijk een beetje uit de lucht. Youri scheurde drie recepten uit Het Nieuwsblad Magazine die uit hetzelfde kookboek bleken te komen: New York, recepten uit de Big Apple van Marc Grossman. Tof vrouwmens als ik ben ben ik het dan maar bij wijze van verrassing gaan kopen, en jongens, dat bleek een geweldig idee.

Zo lekker dat we er alleen vage foto’s van hebben. Er zat wel een scheur in, maar daar hebben we niks van geproefd.

De cheesecake die Youri eruit maakte is nu al legendarisch bij iedereen die ervan heeft kunnen proeven, en in de rest van het boek staan makkelijk dertig recepten die we ook willen proberen. Vegetarische hamburgers die er om te smikkelen uitzien! Mac and cheese om van te kwijlen! Die huevos rancheros! En alles zo mooi gefotografeerd en uitgegeven dat het bijna lijkt of je in New York bent. Oke, dat laatste is overdreven, maar het is wel een prachtig kookboek.

Het kookboek is gekozen, kom maar af, maart!

lilith is weer gewoon lilith. Maar anders

Geschreven op 26 februari 2014 | personal

Er waren dagen dat ik dacht dat niks ooit nog hetzelfde zou zijn. Dat ik alleen maar huilde, en niet wist of ik kon leven met hoe de dingen waren en wie ik daardoor geworden was. Er waren sessies waarin ik honderd keer herhaalde hoe bang ik was. Hoe de paniek mijn keel dichtkneep, dagen aan een stuk. Hoe al mijn beslissingen vertrokken vanuit angst, zodat ik niks meer gedaan kreeg. Hoe ik me niet kon voorstellen dat dat nog zou veranderen. Konden pillen een oplossing zijn? Maar hoe zat dat dan met afkicken? En afhankelijkheid? Ik wilde geen afhankelijkheid. Ik wilde niet elke morgen pillen moeten nemen om de chaos in mijn hoofd weg te krijgen. Ik wilde niet denken dat ik er alleen maar weer kon staan door middel van medicatie, en mezelf daardoor weer geen credits geven. Ik wilde terug naar normaal, maar dat leek het meest onmogelijke ooit.

Er waren sessies met alleen maar vragen. Uren van zoeken en praten. Van niks zeggen. Van het over dingen hebben die ik jaren had weggeduwd. Van te veel zeggen en het toch niet meer weten. En toen was er plots een doorbraak. Een inzicht. Na uren van praten en praten en praten zag ik een licht dat ik jaren niet had kunnen zien. Niks spiritueels, maar wel iets dat orde bracht in alle chaos. Waardoor angst en paniek plaats maakten voor rust. Niet onmiddellijk, maar elke week meer.

Maandag nam ik afscheid van mijn psychologe, en stapte ik buiten met een gevoel dat anderhalf jaar geleden compleet onmogelijk leek: ik was weer wie ik altijd was geweest. Of toch niet helemaal: ik was beter. Doordat ik zoveel inzichten heb gekregen, over mezelf, over anderen, over de dingen die ik doe en de dingen die ik heb meegemaakt.

Ik heb zo vaak gelezen dat een depressie overwinnen een gigantisch cadeau kan zijn. Ik zag het toen niet, nu zie ik het wel. Enorm duidelijk. En dan lees ik dit, en huilt mijn hart. Arme Jo. Arme mensen die Jo graag zagen, en haar niet hebben kunnen helpen. Ik kan enkel hopen dat dergelijke berichten anderen zo ver krijgen om net als ik hulp te zoeken. Wegens beste beslissing ooit. En dat ik het niet zou zeggen als het niet heel erg waar was.

lilith maakt supersimpele vegetarische lasagna

Geschreven op 24 februari 2014 | recept

Ik kan niet geloven dat ik mijn recept voor de makkelijkste vegetarische lasagna van de wereld nog nooit heb gedeeld. Ik maakte hem onlangs nog toen mijn schoonouders kwamen eten op plogdag 2, en zoals altijd was het een groot succes. Hij is snel en makkelijk omdat je er geen bechamelsaus voor moet maken, vooral. Soms maak ik nog eens de versie zoals het hoort, maar eerlijk? Deze (die volgens mij geïnspireerd is op een recept van The Pioneer Woman) komt toch ernstig in de buurt qua geweldig lekker.

Ingrediënten:

een paar lasagnevellen, ongekookt
2 pakken seitangehakt
een halve blok mozzarella (van koe)
geraspte kaas
een pot cottage cheese
gedroogde peterselie
1 1/2 halve chilipeper, fijngesneden
Italiaanse kruiden
een blik tomatenblokjes van 400 gram
een potje tomatenpuree
twee teentjes knoflook, fijngesneden

Bereidingswijze:

Bak het gehakt in een pan, kruid en voeg knoflook en chili toe. Voeg daarna tomatenblokjes, tomatenpuree en kruiden toe en laat even opstaan. Meng ondertussen de cottage cheese met een serieuze hoop gedroogde peterselie. Begin in een ovenschotel met twee vellen lasagna, daarna de helft van de cottage cheese, dan de tomatensaus en dan wat schijfjes mozzarella. Doe opnieuw, en werk vanboven af met geraspte kaas.

Dertig minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden, en klaar! Veel simpeler dan dit wordt het deze week volgens mij echt niet meer.

lilith deelt hoe ze goede boeken vindt

Geschreven op 21 februari 2014 | lijstjes

Gisterenavond vond de eerste editie plaats van de nu al legendarische Ieperse boekenclub “Reading between the wines”. Een boekenclub die erg zijn best doet om een wijnclub te zijn, maar wel met allemaal mensen die zeer enthousiast zijn over lezen. Op die manier ging ik gisteren al naar huis met een lijstje van boeken die ik dringend wil checken, omdat enkele deelnemers zeer enthousiast waren. Gloed van Sandor Marai, bijvoorbeeld, of deze biografie van Richard Hammond. Wij gaan breed, ja. Breed en loos.

Maar er zijn nog andere manieren waarop je aan goede tips kan komen. Deze, bijvoorbeeld:

registreer je op Goodreads: meteen mijn belangrijkste tip. Goodreads is een site waarop je kunt bijhouden wat je leest, hoe goed je het vond, en ondertussen kunt zien wat je vrienden lezen, willen lezen, of nooit meer willen lezen. Facebook voor lezers, dus. Ik heb echt al heel veel goede tips opgedaan via mijn Goodreadsvrienden, en kan mensen die graag lezen dus alleen maar aanraden om asap een profiel aan te maken. Vriendjes worden met mij mag zeker, ik vind dat tof.
bevriend iemand die in een boekhandel werkt: of als je die niet in je vriendenkring hebt > zoek mensen die ook graag lezen. Babbelen over boeken met mensen die ook graag lezen is super, en het levert ook vaak iets op. Eens zij weten wat je graag leest komen de aanraders vaak vanzelf, namelijk. Mijn dierbare vriendin Maartje, die in het geweldige Boekarest werkt (eerder Paard van Troje), weet niet alleen wat er nieuw binnenkomt, zij leest ook zo veel boeken dat ze mij al eens komt zeggen dat ze iets heeft gelezen dat helemaal ik is. Ze heeft vaak gelijk. Goud waard, zo’n boekenwinkelvriendin.
lees de boekenrubrieken in de pers: op die manier weet je welke boeken genomineerd zijn voor literatuurprijzen, wie welke boeken leest (denk aan Het Lezen Zoals Het Is in Humo), wat eraan zit te komen en waar over wordt gepraat. Maak ergens een lijstje voor als je eens in een boekhandel terecht komt en inspiratie nodig hebt. Works like a charm.
bezoek eens een boekensite: er bestaan namelijk echt heel goede boekensites. Ik ben een enorme fan van The Millions. Zowel van hun reviews als van hun lijstjes. The Millions is een goudmijn voor mensen die graag lezen, en hun tijd graag willen besteden aan het lezen van goede boeken.
check je recommendations op Amazon: op basis van wat ik in het verleden heb gelezen krijg ik al eens iets voorgesteld. Het werkt niet altijd, maar soms best wel. Altijd het bekijken waard, zeker als je net als ik een Kindle hebt en makkelijk wat gratis samples kunt bekijken voor je effectief overgaat tot kopen.

En jullie? Waar halen jullie de beste boekentips vandaan?

Wil je elke maand op de hoogte gehouden worden van mijn favoriete boeken en die van Dexter en Flo? Schrijf je dan zeker in voor #nevernotreading, mijn maandelijkse boekennieuwsbrief!

lilith deelt haar beauty favorites

Geschreven op 19 februari 2014 | lijstjes

Ik ben niet de grootste schminkdoos die ge kent, maar om de één of andere reden lees ik graag over welke producten in hun beauty case andere mensen lyrisch zijn. We weten immers allemaal dat de kans bij zo’n dingen immens groot is dat ze helemaal niks doen, laat staan wat ze beloven. Daarom: de vijf beautyproducten die ik het meest van al gebruik, en waar ik dus ook het meest van al over te spreken ben.

1. This is not a perfume (Juliette has a gun)

Het toeval wil dat ik gisteren nog achterna ben gezeten door iemand die wilde weten welk parfum ik ophad. Dat overkomt mij nogal vaak als ik dit geweldige parfum draag. Ik ben zo iemand die heel gemakkelijk schele koppijn krijgt van zware parfums (en ervan overtuigd is dat Angel van Thierry Mugler ooit haar dood zal betekenen) , dus heb ik iets nodig dat lekker ruikt, liefst ook langer dan tien minuten, maar er niet voor zorgt dat ik huilend in een hoekje wil kruipen van de migraine. Ziehier! Dit parfum ruikt clean, naar verse was, vind ik, maar er zit ook een beetje musk in. Topper!

2. Lush Big Zeezoutshampoo

Een tijd geleden stapte ik binnen in de Lush in Gent, waar ik werd herkend door het meisje achter de kassa, die vroeg of ik niet die ene was met haar blog. Dat was ik! Ik raakte er geïntrigeerd door een potje shampoo met zeezout en beloofde haar dat ik het eens zou reviewen als ik er content van was. Ik denk niet dat ik dat echt meende, maar ik ben er dus echt content van. Al was het omwille van de geur: elke keer als ik mijn haar was waan ik me in een of andere wilde branding met Glenn Medeiros. Plus: het is een zotte ervaring, met dat grof zout, en achteraf is mijn haar altijd volumineus en zoals ik het wil. Het potje wordt dus dra bijgevuld.

3. Touche Eclat van Yves Saint Laurent

Een classic, en niet zonder reden. Ik leerde het wonderbaarlijke gouden borsteltje kennen toen ik plots om de haverklap moest opgemaakt worden om in boekjesproducties te staan. Ineens leken mijn wallen verdwenen zonder plastische chirurgie. “HOE DOEN JULLIE DAT?!”, vroeg ik met een blown mind aan de visagisten, en zij lachten eens zoals Mona Lisa en haalden toen hun geheime wapen boven. Je moet de juiste tint vinden en een beetje weten hoe je het moet aanbrengen, dus wie het voor het eerst koop vraagt dus best even advies in de winkel, maar dit is een goedje. Slaap in een tube, zoals ze zeggen. Of toch zo ongeveer.

4. Korres Anti-Ageing Cream

Ik heb nogal wat collega’s die lyrisch zijn over de producten van het Griekse Korres, dus toen ik onlangs wat staaltjes kreeg wilde ik wel eens weten of dat terecht was. Well yes, zo blijkt. Ik heb al veel crèmekes geprobeerd die weinig of niks lijken te doen, maar deze crème trekt mijn vel aangenaam glad, en doet dat met natuurlijke producten. Elke keer weer zo content van dat het niet bij een staaltje gaat blijven.

5. Sephora Liquid Eyeliner

Ik gebruik vaak eyeliner. Ik ben nog altijd niet de grootste baas wat betreft het aanbrengen ervan, en dit scenario is mij helemaal niet vreemd, maar ik blijf volharden. Ooit komt het goed. Ik was lang geweldig tevreden over de eyeliner van Kat Von D, die ik in New York had gekocht, maar toen mijn tube uit was en ik die hier niet kon vinden moest ik op zoek naar een alternatief. Dat vond ik niet. Nooit zo goed. Dus toen ik nog eens in Amerika was sjeesde ik naar Sephora, waar ze hem niet meer hadden. En ik dus maar de huisversie kocht. Onverwachte wending: die is minstens even goed, en goedkoper dan die van Kat Von D. Vanaf nu dus alleen nog deze. Als ik nog eens in de States geraak, want hij is weer bijna op.

En gij?

lilith eet bij Souvenir

Geschreven op 16 februari 2014 | food-a-licious

We moeten daar niet onnozel over doen: toen ik vernam dat er een nieuw restaurant opende in Ieper, en dat Ijslander Vilhjalmur Sigurdarson -die ik nog kende van een reportage bij In De Wulf- en zijn vrouw Joke Michiel – die ik kende van onze duizend gemeenschappelijke Facebookvrienden en media-achtergrond- daar verantwoordelijk voor waren, toen was ik een dolle mengeling van blij en benieuwd. Ieper is een fantastische plek, maar wel een beetje dorre woestijn als het gaat om gastronomisch eten. Het nieuwe restaurant, dat Souvenir bleek te heten, lag ook nog eens op wandelafstand van de crib. Lees: ik moet mij niet schuldig voelen omdat ik in de drank kan vliegen en mijn vent moet rijden.

Mijn vent, die in de dagen voor we er mochten gaan eten een beetje begon te twijfelen. Gerechten op basis van groenten, lazen we op de site. Youri lust geen groenten. “Er staat spitskool met jus van kool en boerenkool op hun voorbeeldmenu”, zei hij, met een uitdrukking van pure horror op zijn gezicht. Maar dat hij het wel wilde proberen. Mijn man is een held.

Een held die op vrijdagavond net als ik helemaal te spreken was over het strakke en toch gezellige interieur, dat aan Scandinavië doet denken en waarin wij ons direct op ons gemak voelden. Al had dat ook veel te maken met Joke, die op drie weken van haar bevallingsdatum de perfecte gastvrouw stond te wezen. Bakken vol respect. Het duurde welgeteld tien minuten voor Youri zei dat hij gerustgesteld was. In die tien minuten kreeg hij een Ijslandse Gin met tonic voorgeschoteld en twee hapjes: een schaaltje met yoghurt en hondshaai (yummers!), en een stukje knäckebrot met varkenswang. Over dat laatste zijn wij nu nog altijd aan het babbelen, zo’n hapjesperfectie was het. Vanaf toen kon er eigenlijk nog maar weinig misgaan.

Ook niet toen er een stronkje gebrande jonge prei met brokkelkaas en karnemelk voor Youri werd gezet. Youri lust geen prei, maar vond het toch heerlijk. Dan waren we al met twee. Hetzelfde met een gerechtje van tong, wortel en sesam. Smullen. Fantastische smaakcombinaties. En het bleef maar komen, met een overheerlijk bord met knolselder en hazelnootboter, aan tafel gepresenteerd door Willi (wij mogen Willi zeggen, hopen we), die bewees dat Ijslanders “knolselder” kunnen uitspreken zonder enige vorm van accent. Ofwel hebben Willi en Joke daar nachtenlang op geoefend, het zijn dingen die we niet weten. Wat we wel weten: over die knolselder is nagedacht, en het resultaat is de max.

Knolselder met hazelnootboter en boekweit.

Daarna volgde nog een stuk buikspek to die for, met schorseneer en aardappel, en een licht maar lekker dessert van chocolade en pompoen. Terwijl de slow coffee werd opgegoten konden wij elkaar alleen maar verrukt aankijken en tot de conclusie komen dat het van begin tot einde fantastisch was geweest. En dat Ieper er een speler op een ander niveau bij heeft. Dat ik tegen ons volgende bezoek moet opzoeken hoe je “Vilhjalmur Sigurdarson, je bent een chef naar mijn hart” zegt in het Ijslands. En uitspreekt zonder accent.

Wij kozen voor het vijfgangenmenu van 55 euro per persoon en vonden dat een zeer redelijke prijs voor zoveel genieten.

linklovende lilith #15

Geschreven op 14 februari 2014 | leuke sites

Voor al wie nog geen geschikt kaartje heeft gevonden om zijn of haar Valentijntje mee te verblijden, mijn man was vanmorgen behoorlijk opgetogen met deze mooie kaart van Het Ministerie van Unieke Zaken. Keiwaar, ook.

Heb je geen Valentijntje in je bezit? Na het lezen van deze creepy berichtjes van op een datingsite ben je daar vast geweldig dankbaar voor.
Sommige Valentijnskaartjes zijn eerlijker dan andere.
Mocht iemand vandaag op een knie vallen: deze reversed gender verlovingsfoto’s deden mij lachen.
Net als deze mannen die zich doodvervelen terwijl hun vrouwen gaan winkelen.
Elf dingen die we meer hadden moeten appreciëren toen we nog klein waren.
Nog eentje om het af te leren: oude foto’s nadoen. En nu is het echt genoeg.
Elf vreselijk akelige advertenties met kinderen. She hungers for your soul. :aah:
Nailed it! Ahahaha.
Ook fantastisch: 38 dingen die je nooit meer zal meemaken. De plakhandjes! <3
22 machtige vreemde beesten. Doe mij maar een dumbo octopus.
Fantastische twijfelachtige babyproducten. Ik had de snotsucker, en ik wil al de rest.
De realiteit achter de Instagramfeed. Vooral de gallery bovenaan is de max.
Ik ben helemaal fan van twee supergoede recent ontdekte kookblogs. Wie al eens veggie kookt moet naturallyella en thefauxmartha checken. HONGARRR. Gelukkig staat dit morgen op het menu. Yum.

Fijn weekend, jongens!

lilith maakt vegetarische jachtschotel

Geschreven op 12 februari 2014 | recept | veggie

Weet je nog, dat ik elke maand een kookboek zou kiezen om minstens twee gerechten uit klaar te maken? En dat dat voor februari het Meat Free Monday Kookboek was? Ondertussen zitten we in de helft van de maand en heb ik er al twee gerechten uit gemaakt. Een vegetarische lasagna die best lekker was, maar grote schijven aubergine bevatte die wat minder in de smaak vielen bij de wederhelft. Waardoor ik iedereen toch echt wel de vegetarische lasagna zou aanraden die ik vaak maak als ik volk heb, zoals ook afgelopen zaterdag. De lasagna waarvan ik het recept nog nooit heb gedeeld, zie ik nu, wat belachelijk is. Dat moet ik toch maar eens doen, binnenkort.

Het tweede gerecht dat ik heb getest was weer een ovenschotel. Ik vind dat namelijk een gemak, op zondag een grote kom eten maken zodat ik op maandagavond niet moet koken. En het moet gezegd: dit gerecht is een topper. Youri was zo lief om erin mee te gaan, ook al zitten er allerhande dingen in die hij niet lust, zoals spliterwten en linzen en wortels, en hij heeft ervan gegeten, maar dan vooral van de bovenste helft. Ik vond het helemaal erg lekker, maar ga in het vervolg misschien een versie maken die helemaal Youriproof is om iedereen tevreden te houden. Perfect om te tweaken dus, dit recept. Maar wat mij betreft ook perfect as is.

Vegetarische jachtschotel voor vier

150 gram Puy-linzen (ik nam gewone gele)
100 gram groene spliterwten
75 gram boter
1 rode ui, fijngesneden
2 wortelen, fijngehakt
2 stengels bleekselderij, fijngehakt
1 teentje knoflook, fijngehakt
1/4 theelepel cayennepeper
3/4 dl groentebouillon
3 middelgrote tomaten, in plakken
700 gram bloemige aardappelen
1 kleine ui, fijngehakt
75 gram geraspte kaas
2 eetlepels (biologische) melk
zeezout
versgemalen zwarte peper

Voor de tomatensaus:

25 gram boter
200 gram tomaten, ontveld en fijngehakt
1 eetlepel tomatenketchup

Verhit de oven tot 190 graden.
Was de linzen en spliterwten, doe ze in een pan, overgiet met 3 1/2 dl water en breng aan de kook. Laat op een laag vuur een kwartier koken en voeg indien nodig water toe. Kook tot ze gaar zijn en het water bijna volledig hebben opgenomen.

Smelt 25 gram boter in een koekenpan op halfhoog vuur en smoor de rode ui, de wortelen, bleekselderij en knoflook gaar. Roer de groenten door de linzen en erwten. Voeg de cayennepeper en de groentebouillon toe en breng op smaak met peper en zout. Schep in een ovenschaal en schik de plakken tomaat erop.

Schil de aardappelen, kook ze gaar en pureer met 25 gram boter. Smoor de ui in de overgebleven 25 gram boter en roer met de geraspte kaas en de melk door de puree. Breng op smaak met peper en zout en verdeel over de tomaten. Bak 30 minuten goudbruin in de oven.

Smelt voor de tomatensaus de boter in een pan en voeg de tomaten en ketchup toe. Laat een kwartier pruttelen en schep voor het serveren over de jachtschotel.

(ik heb er ook nog wat schijfjes mozzarella opgelegd, omdat die op moest)

lilith en het huishoudboekje

Geschreven op 10 februari 2014 | personal

“Wat heb je precies betaald bij de bakker?”.
“Dat kost wel veel hé, die melk”.
“Euhm. *kijkt streng* Past dat wel in ons budget?”.
“Hebben we dit ECHT nodig?”.

Sinds 1 januari van het jaar des heeren beheer ik een huishoudboekje. En net als bij alles dat ik doe sla ik daarin door. Meten is weten, damn straight, maar ik heb me eigenlijk jaren bijzonder weinig aangetrokken van wat er binnen kwam en buiten ging qua dukaten ten huize crib. Youri deed de facturen, ik werkte hard en hij ook, en het lukte ons allemaal wel. Soms werd er al eens op de rem geduwd omdat ik me wat te zwaar had laten gaan bij Amazon en Asos, maar dat was het dan. Wij zijn geen mensen die vreselijk zotte dingen doen, doorgaans, qua geld uitgeven.

Maar nu gaan we dus verhuizen, en een nieuw huis kopen, en keukens en tafels, en dus wilde ik wel eens weten waar al onze zuurverdiende centen eigenlijk aan opgaan en of daar iets aan te doen valt. Al helemaal nadat ik een stuk voor Flair had gemaakt over leven in armoede, en had beseft met hoe weinig die vrouwen het elke maand moesten doen. En dus begon ik vanaf 1 januari alles in te geven in mijn bestandje, als de kleine maniak die ik ben. En dat doe ik nu nog steeds, en ik plan dat nog zeker heel het jaar te doen. WANT!

Dat is me nog eens een zakje interessant zeg, exact weten wat je elke maand uitgeeft aan boodschappen en op restaurant gaan en je auto en je kind en je hond en je illegaal inwonende vriend Sergej. Ik vind dat ongelooflijk boeiend voor iemand die zich daar nooit ook maar iets van heeft aangetrokken. En plots herinnerde ik me dat mijn moeder dat ook deed, op papier. Hoe trots zou die niet op mij geweest zijn, met mijn zotte grafiekjes voor dagelijkse uitgaven en medische kosten en verzekeringen?

Ik merk dat ik veel bewuster omga met geld uitgeven als ik het ook nog eens moet opschrijven. Dezelfde reflex als ik heb bij opschrijven wat ik in mijn mond steek. Ik doe ook wedstrijdjes met mezelf. Zoveel dingen van het huismerk van de AH kopen en checken wat er in bonus staat dat ik elke maand minder uitgeef aan boodschappen en mezelf kan staan high fiven aan de kassa. In grotere hoeveelheden kopen bij promotie en invriezen en alles. Bijna niks meer weggooien. Stoppen met shoppen, en dat hardnekkig volhouden omdat ik mijn nulletje bij uitgaven kledij niet wil aanpassen. Ik ben zo iemand geworden waar ik vroeger bang voor was. Straks scheur ik nog promobonnetjes uit. Of word ik rijk, godbetert. Hou me maar eens tegen!

(wie -al dan niet noodgedwongen- geïnteresseerd is in het onderwerp: Dorien at een tijdje op 3 euro per dag, Lobke deed de test voor Femma.)

En bij u? Nog mensen die van grafiekjes en opschrijven doen, of andere systemen hanteren om bewuster te consumeren?

lilith #plogt 2

Geschreven op 9 februari 2014 | personal

Plog.

Om twintig voor zes werden we al getrakteerd op gezang uit de kamer van Dexter, en dat op een zaterdagmorgen. Gelukkig was er gisterenavond afgesproken dat ik mocht blijven liggen, en dus liet ik Youri de hysterische peuterpuberteitshuilbuien handelen en bleef ik liggen tot half negen. Ha.

Tegen dat ik beneden was was het hysterisch huilen en NEENEENEE tieren al wat opgehouden, maar zoals we allemaal weten duurt dat zelden lang.

Iets met iets willen en niet mogen. Zoals zo vaak.

Ik ontbijt met toast en smeerkaas.

Hij trekt ondertussen vanalles van de frigo.

Ik verspil wat kostbare tijd op de Facebookgroep “Je ziet en echte Vloamertingnoare aj”.

Hij vindt dat belachelijk en giet zijn fles melk leeg over de zetel.

Ik trek van miserie naar de badkamer.

Oorbellen kiezen. Kutweer, dus rood met witte stippen.

Ik doe een vlecht.

Ik hang was op.

Wij gaan naar de Appie. So long suckers.

Hij die om twintig voor zes concerto’s gaf is plots opvallend stil.

Brood gaat er altijd in.

Van bus naar paard naar brandweerwagen en terug. Wij steken daar geen geld in. Hij weet van niks.

Thuis. Ik maak eten voor Dexter. Zijn lievelings: spa-etti.

Dan begin ik aan de voorbereidingen voor het etentje van vanavond. Veggie lasagna met cottage cheese.

Een Dexter die gegeten heeft is een vrolijke Dexter. Hier wordt vrolijk gedanst op iets op Spotify.

Youri heeft iets nodig van de Apple winkel, dus wij te voet naar de stad. Kamiel Kafka begint tekenen van vermoeidheid te vertonen.

Weer thuis lijkt mijn vlecht ondertussen op zoiets om het stof vanachter de verwarming te krijgen. Ik maak pigs in a blanket van Nigella Lawson, vraag me af wat ik met de rest van het bladerdeeg kan doen en krijg van de hubster de suggestie om confituurtaartjes te maken. Ik doe niet moeilijk. Ik doe dat.