Het was toen ik mijn ene bullet journal aan het migreren was naar mijn spiksplinternieuwe van Werk & Leven (ze zijn zo mooi en oranje, only my favorite color), dat ik besefte dat ik nog een lijstje heb staan met citaten van mijn dochter die deze blog nog niet hebben gevonden.
Beter laat dan nooit: dit pende ik de afgelopen weken ijverig neer om niet te vergeten.
“Kijk daar, een spoor van streep!“. Waarop ze op het strand naar een lijn in het zand wijst, en ik bijna in mijn broek doe van het lachen.
“Op een grote paddestoel, vol met witte stippen, zat kabouter Spinnevoet, heen en weer te wippen“. Kabouter Spinnevoet, zeg. I die.
“Mama, wij zijn toch de goeiste kokers van de hele wereld?“. Flo is enthousiast over haar culinair talent, en dat van mij. Altijd tof.
“Ik vind dat echt heel erg kiezelig“. Kiezig, eigenlijk. West-Vlaams voor vies.
“De lucht is nu al maniger“. We komen buiten en plots is het donker, mét maan. Ik had dat nooit zo mooi kunnen zeggen.
“Die trui voelt heel gezellig hoor, mama“. Commentaar op de nieuwe trui met een dikke duim erbij.
“Die raket is neergestorven he mama?“.
“Je moet nu wel eventjes wachten in de lieveling“. In de living, gelijk ze zeggen.
“Dat is echt keirelekker!“. Beirelekker, gemengd met keilekker. Volgens mij dus echt wel zeer lekker.
“Mag ik eens met mijn doktersluister naar jouw hartje luisteren?”. Want een stethoscoop is ook zo’n groot woord.
“HUH?! Als ik me ogen toedoe, dan zie ik helemaal niks!“. No shit, Sherlock.
“Mama, je bent een grapperik“. I know, kindje, I know.
Ik geloof in de kracht van gesprekken met vreemden, van ervaringen uitwisselen en je kwetsbaarheid tonen.
Ik geloof dat vriendelijk zijn altijd in de mode is.
Ik geloof in do no harm, but take no shit.
Ik geloof dat voorbereiding niet alles is, maar wel enorm veel.
Ik geloof in de helende kracht van een kom soep en een nacht slaap.
Wie ooit mijn Blogboek las (I salute you, en neen, het is niet meer beschikbaar, ik moet dat nog eens aanpassen besef ik net), herinnert zich misschien dat ik toen al pleitte voor het schrijven van een manifesto voor je blog. Ik omschreef het als een gepubliceerde uiting van de intenties, motieven en dingen waarin iemand gelooft, en hieronder vind je nog enkele van de zinnen die ik er toen in liet opnemen.
Een manifesto (of nog middeleeuwser: handvest!) is minder zwaar dan het klinkt, en ik omschreef het op dezelfde pagina als je rebel yell, dat waar jij voor staat en voor wilt staan. Een snedig lijstje dat je blog (in bovenstaand geval), maar ook je werk of je leven, je ouderschap of de manier waarop je met je geld omspringt vorm kan geven.
Ik hou misschien meer van manifesto’s dan van lijsten met goede voornemens, omdat ze een mix zijn van van alles. Van je doelen, net zo goed als van zinnetjes die ik als “wisdom for the ages” zou omschrijven. Een stevig manifesto gaat er bij mij altijd in. Gretchen Rubin van The Happier Podcast heeft er rond “Outer Order, Inner Calm“, gewoontes, geluk, en nog wel een paar meer. Op 1000manifestos.com vind je er ook een paar geweldige van bedrijven: “Ten Things We Know to be True” van Google, en het overbekende Holstee Manifesto met “This is your life” aan het begin, en die fantastische reclamespot van Apple die er eigenlijk ook een is. Of deze, van het sportmerk Lululemon die vol wijsheid staat.
Een goed manifesto fungeert als een soort kompas voor de keuzes die je maakt, en is een manier om de essentie te vatten van waar jij in gelooft.
Mocht je nog niet naar de laatste podcast van Werk & Leven geluisterd hebben, dan kan ik je dat ten zeerste aanraden, want we delen er nog een hoop, en kregen al heel wat toffe reacties van luisteraars die zich ondertussen met veel plezier en toffe resultaten aan de oefening hebben gezet. Zo is er het manifesto van Greet, de madam achter de prachtige juwelen van Fleur Fatale, die met stevige gebalde zinnen als “begin klein” en “je hebt de tijd” flink wat snaren bij mij weet te raken. Of dat van Sabine, die er een maakte in de tijd van het eerste Blogboek, en dezelfde opdracht kreeg in de content rebels-cursus van mijn podcast-host Anouck. Zij laat haar cursisten telkens met die oefening aan de slag gaan om de waarom achter hun zaak helder te stellen. Sabine schrok ervan hoe erg bepaalde dingen al waren veranderd op vier jaar.
Dat is normaal. Je manifesto evolueert mee met je leven. Soms veranderen je richtlijnen, door bepaalde ervaringen en inzichten. En dat is oké. Ook mijn eigen inzichten veranderen. Er komen er bij, er gaan er weg. Zo staat er in mijn Blogboek-manifesto een zin die ik nu niet meer zou onderschrijven, omdat ik al meer dan drie jaar geen alcohol meer drink: “ik geloof in een nieuwe start en dat daar wijn of koffie bij hoort”. Dat geloofde ik toen zeker, en misschien iets te hard. Dat is oké. You live, you learn, zei Alanis, en ze had toen ook al gelijk.
Ik verzamel mijn verschillende manifesto’s tegenwoordig trouwens in het geweldige Notion, dat ik nog volledig aan het exploreren ben, maar al zwaar fan.
Als je nog meer wilt horen over het belang van manifesto’s, wat ze voor jou kunnen beteken en een documentje wilt downloaden waarmee je er zelf een kunt schrijven, rep je dan naar de laatste episode van Werk & Leven. Het is niet meer dan daar even op play duwen en beginnen luisteren. Check it out!
Vorige week deelde ik de uitslag van mijn #19voor2019 project, en na een paar weken van schrappen en denken, hangt ook mijn nieuw lijstje voor dit jaar ondertussen op de koelkast, klaar om getackeld te worden.
Er zijn wat dingen anders, omdat ik ook heb bijgeleerd uit de ervaring van vorig jaar. Zo zie je dat er kotjes staan bij bepaalde zaken, en dat ik enkele dingen ook bewust meetbaarder heb gemaakt door er een cijfer aan te plakken. In de volgende aflevering van mijn podcast Werk & Leven die vrijdag uitkomt heb ik het wat uitgebreider over hoe je zo’n lijstje kunt samenstellen en aanpakken. Abonneer je dus via iTunes als je die niet wilt missen, of zet je even op de lijst voor onze wekelijkse (en zeer toffe) nieuwsbrief.
Dit wil ik graag doen in 2020:
Twee dagen met mezelf naar Londen. Jep, zoals vorig jaar, want dat solotripje is keihard meegevallen. Deze komt er al binnen een paar weken aan, en ik kijk er weer zeer hard naar uit. Brexit of geen Brexit.
De badkamer afwerken. We wonen ondertussen anderhalf jaar in onze nieuwbouwwoning. In die periode werd de tuin aangepakt, kwam er een akoestische muur, en dat was het zo ongeveer. Tijd om eens te beginnen aan de afwerking. We gaan het aanpakken per ruimte, en de badkamer is project 1. Er moet een kastje komen rond de buis van de waskoker naar de berging (ja, ik heb dat, een buis om was naar beneden te gooien), er komen wat rekken voor de handdoeken en dergelijke, en we hebben er ook een deadline op geplakt, dus ik hoop hier binnen een paar weken te kunnen zeggen dat deze check check is.
Een nieuw stuk Scandinavië ontdekken. Na onze heerlijke reis naar Zweden (check dat filmpje) van vorig jaar willen we nog eens terug naar het hoge Noorden. De research van waar en hoe is volle bak bezig, dus daarover later meer.
Rome zien. Zes jaar (niet altijd met volle overtuiging) Latijn gedaan, maar aangezien er bij ons thuis geen geld was voor een Romereis in het zesde middelbaar ben ik daar nog niet geweest. De reis is sinds gisteren geboekt, wij beginnen al te dromen van pizza en ijsjes en Romeinse overblijfselen.
De Celcius Book Club opstarten. Celcius is het bedrijf van mijn man en zijn collega S. Ik lees veel, ook over online business en marketingdingen, en vaak lees ik iets waarvan ik denk dat zij het ook moeten lezen. Aan het begin van deze maand gaf ik hen hun eerste boekenopdracht mee, en eind deze maand is het boekenclub om daarmee verder te gaan. Ik ben dus een beetje de curator, en ik vind dat tof.
De #minsgame spelen. Al eens gedaan in 2017, en aangezien er nooit genoeg gedeclutterd kan worden zit ik ondertussen aan dag 14. Het principe is simpel: op dag 1 doe je 1 ding weg, op dag 2 doe je er 2 weg, tot je uiteindelijk op dag 30 aan een totaal van bijna 500 dingen komt. Deelnemen is voor mij opnieuw belangrijker dan uitspelen, en al wat weg is is weg. Hier vind je nog wat extra uitleg, en hier kun je het blad vinden voor aan je frigo.
TFTC vernieuwen. Tales from the Crib dus. Deze blog, dus. Een serieus project dat al jaren op mijn planning staat, maar waar ik dit jaar dus eens werk van wil maken. Al was het omdat ik dan weer lijstjes met cijfers kan posten, misschien.
Alle Star Wars films zien. Ik heb er namelijk nog geen enkele gezien, en ik wil wel eens weten waarom mijn man altijd naar de cinema wil als er een nieuwe is. Hij wil ook dat ik The Goonies zie, want ook die nog niet gezien. Geen filmmens ik.
Een vaste babysit vinden. We hadden een hele toffe, maar die is verhuisd, en we willen het niet altijd aan de opa’s vragen, want die staan al regelmatig in voor een woensdagnamiddag. Ik vind dat niet zo simpel, iemand vinden, maar als we wat vaker dingen voor onszelf willen doen dan zal er toch eens werk van moeten gemaakt worden. Toffe babysits regio Ieper, laat van u horen. (werkt dat zo? We zullen zien)
Een fiets kopen. Die heb ik niet, dus ga ik tegen de lente op zoek naar een tweedehandse.
40 boeken lezen, waarvan de helft fictie. Zelfde doel als vorig jaar. Wil je volgen hoe dat loopt, en elke maand mijn boekentips ontvangen in je mailbox? Abonneer je dan op mijn boekennieuwsbrief #nevernotreading.
Elke maand iets koken met de kindjes en erover bloggen. Ik kook graag, en mijn kindjes helpen graag. Bracht de kerstman wel geen kinderkookboek, zekers? Het kookproject van januari is al afgevinkt, ik moet wel nog zien of het boeiend genoeg is om elke maand een blogpost over te maken, of of ik er een paar ga bundelen, maar ik kan al verklappen dat ze het zo lekker vonden dat ze dit weekend nog eens hetzelfde willen maken. Check.
6 lezingen/workshops bijwonen. Eens vaker uit mijn kot komen en iets nieuws leren, dat is het plan. Ik heb nog Italiaanse kookles tot ergens midden februari, en daarna ga ik me eens gooien op het aanbod in de streek. Benieuwd wat dat me gaat brengen.
4 massages inplannen. Vorig jaar kwam Tiny van Manutine twee keer langs, en het voornemen is om elke keer een nieuwe massage te boeken zodat het er vaker van komt. Massages zijn de max, al helemaal in je eigen living.
40 nieuwe recepten uitproberen. Ik kook dus graag. Zeer graag zelfs. Alleen raak ik soms in een soort sleur wegens te weinig tijd en focus. Ik heb een lijstje waarop ik elke week schrijf wat ik heb geprobeerd, en hoop dit het hele jaar vol te houden. De komende weken moet ik niet veel nadenken, ik maak sowieso elke woensdag iets nieuws klaar in de Italiaanse kookles. Daarna vlieg ik weer wat vaker in mijn kookboeken. Ik plan hier regelmatig een receptje te delen uit mijn buit, zo hebben jullie er ook nog iets aan.
Een weekend weg met Youri. Geboekt en ingepland. <3
4 optredens zien. Hoeft geen muziek te zijn, stand up mag ook.
Master bedroom + bureau af. Nog eentje in het kader van “werk uw crib af”.
6 dagen Youri-verlof Vroeger namen wij regelmatig verlof op een schooldag, maar het werd zo druk dat dat er niet meer van kwam vorig jaar. Dit jaar willen we nog efficiënter plannen, zodat het 6 keer gebeurt.
Een stilteweekend meemaken. Ik. Twee dagen alleen in een abdij ofzo. Lijkt me heerlijk. Tips zeker welkom.
Benieuwd of jullie al een lijstje hebben, en wat daar dan zoals opstaat. Deel gerust jouw plannen in de reacties onder deze post, en als je suggesties hebt voor mijn plannen, laat je dan ook maar eens gaan.
Vorig jaar maakte ik een lijstje met 19 dingen die ik in 2019 wilde doen, en in plaats van dat zoals andere jaren 15 minuten later al weer vergeten te zijn, hing ik het aan de frigo. Waar ik het dus meerdere keren per dag zag. Heeft dat ervoor gezorgd dat ik alle 19 punten heb kunnen afvinken? Neen, en hieronder lees je hoe dat komt. Het heeft wel voor een score gezorgd die stukken beter is dan alle andere jaren met lijstjes samen, dus ik ben een behoorlijk tevreden lijster.
Dit waren de 19 dingen die ik in 2019 wilde doen: (en mijn nummerfunctie wil al jaren niet meer, maar tel gerust, het klopt)
Een massage @ home boeken GELUKT. Ik had nog nooit een full body massage van een professional gekregen. Zelfs niks dat ook maar in de buurt kwam, want ik heb mezelf altijd wijsgemaakt dat aangeraakt worden door mensen die ik niet ken niks voor mij is. Ondertussen weet ik wel beter. De geweldige Manutine kwam aan het begin van het jaar bij mij thuis masseren, en dat viel zo goed mee dat ze vlak voor de kerstvakantie nog eens passeerde, en ik direct een afspraak maakte voor zes weken later. Zo veel deugd van.
Twee dagen met mezelf naar Londen GELUKT. Meer nog: mijn tripje voor binnen een paar weken is geboekt. Tradities, ge moet dat in gang steken alsof het uw job betreft.
De akoestiek van de crib aanpakken GELUKT. Een van de betere beslissingen van 2019, ook al moet ik toegeven dat ik doodsangsten uitstond toen ze de muur kwamen plaatsen omdat ik bang was dat er een paar duizend euro aan de muur zou hangen zonder effect. Maar van zodra ze klaar waren daalde de hemel neer in onze living, en konden we eindelijk een radio aanleggen en gesprekken voeren zonder zot te worden van de vreselijke klanken die door de ruimte botsten. Zotcontent van het onzichtbare werk (want een volledig witte art wall) van de mannen van Incatro. No spon, gewoon content.
Deelnemen aan de Dodentocht GELUKT. Uiteindelijk 62 kilometer en iets gewandeld, en dat is verder dan ooit daarvoor. Een serieuze ervaring rijker. Geen plannen om volgend jaar nog eens deel te nemen. Ik ben blijkbaar niet zo wandelverslavingsgevoelig.
Wandelen met een hond uit het asiel GELUKT. Niet het grootste succes, want een zeer onenthousiaste, oude hond met de naam Pluto die we bijna over de Ieperse Vestingen moesten slepen, maar de kinderen praten er nog altijd over.
In zee zwemmen GELUKT. Ik dacht dat het in Málaga zou gebeuren in de paasvakantie, maar het werd uiteindelijk in Zweden in de zomervakantie. Zaligheid.
Vuurwerk zien met de kindjes NIET GELUKT. Dat is er ook echt niet makkelijker op geworden, vuurwerk lijkt ineens iets van vroeger tijden. Of telt vanachter ons livingraam op 1 januari een knal op de wijk van iemand die wat over had ook?
40 boeken lezen, waarvan de helft fictie GELUKT and then some. 62 boeken gelezen uiteindelijk, waarvan 23 keer fictie. Dat is meer dan 20. Check.
De tuin laten aanleggen GELUKT. Zelfs met een verzonken tuinhuis. <3
Meegaan met een luchtballon NIET GELUKT. Ik kreeg de practicaliteiten maar niet rond in mijn hoofd. Met twee of met een paar mensen. Wat met de kindjes? Wie zou dan kunnen babysitten? Wanneer dan? Ik wil het wel, denk ik, maar ik ben niet zeker of ik het ga doorschuiven naar volgend jaar.
Een boek schrijven NIET GELUKT. Niet echt nagestreefd. Wel beweging langs alle kanten. To be continued.
Eten bij Hof van Cleve GELUKT. Een van de hoogtepunten van de afgelopen jaren. DE KAAS-CHARIOT omgwtf.
Regelmatig date nights en dagjes vrij met Youri ZWAAR MISLUKT. Echt. Dit was een van de grootste débacles van ons afgelopen jaar, dat er te weinig tijd is geweest voor elkaar. Still going strong, maar het mag niet nog eens zo’n jaar worden, hebben we in ons verlof beseft.
Opleiding hulpkok starten in avondonderwijs NIET GELUKT. Na ernstige overwegingen kwam ik gelukkig tijdig tot het besef dat 30 woensdagavonden in een jaar dat zich als druk aankondigde te veel druk zou zijn. Ik ben wel bezig aan tien lessen “Italië op je bord”, en dat is ook tof.
Fotoboeken 2017 en 2018 af en geprint GELUKT! Op de valreep nog 2018 afgemaakt in de kerstvakantie.
Mijn bureau inrichten MISLUKT. Wel concrete plannen voor volgend jaar.
“Vrijdag Movienight” invoeren MISLUKT. Een paar weken gingen goed, maar blijkbaar wil ik op vrijdag toch soms gewoon belachelijk vroeg in mijn bed kruipen met een boek, zoals op de meeste andere dagen. Toch zeker acht films meer gezien dan in een gemiddeld ander jaar, ik zie dat als een succes.
Een halve dag educatie per week invoeren GELUKT. Heel veel geleerd over allerhande onderwerpen, met dank aan mijn themadagen.
Kinderdates, afgewisseld per maand AMPER GELUKT. Ook niet echt mislukt, maar er zat te weinig maandelijkse systematiek in. We hebben ze wel soms uit elkaar gehaald uit pure noodzaak omdat ze elkaar niet meer konden rieken of zien, maar eigenlijk telt dat niet, vind ik. Dus een neen.
EINDSCORE: 11 OP 19. Meer dan ooit was gelukt zonder het lijstje op mijn frigo, daar ben ik behoorlijk zeker van.
Bedankt voor alle mooie momenten dat je me hebt opgeleverd, lijstje aan de frigo, echt waar. Ik kan je iedereen aanraden als reminder en stok achter de deur.
Ondertussen is mijn lijstje van 20 voor 2020 na een paar weken van schrappen en brainstormen ook af. Dat is er een voor de volgende blogpost.
een hele dag in mijn pyjama blijven lopen (vandaag)
naar Home Alone gekeken met de kindjes (obligatoir)
naar een show van Cirque du Soleil gekeken met Dexter die 120 vragen per minuut op me afvuurde (waarom doet die dat? Wie is die kleine vrouw? Wat doet die in die meneer zijn buik? Doet dat pijn?)
me elke dag voorgenomen om de volgende dag wat meer in actie te schieten (tevergeefs)
tahinkoekjes gebakken (lekker)
me elke dag voorgenomen om minder koekjes en andere voeding tot mij te nemen (tevergeefs)
geknutseld met Flo (al zeker zes keer)
geschilderd met Flo omdat ze de nieuwe Bob Ross wil worden en gelijk heeft ze
naar de Warmste Week geweest met de kindjes
begonnen met mijn kookschrift (waarover vast ook wel eens meer)
mijn lijstje met 20 voor 2020 gefinaliseerd (waarover snel meer)
mijn 62ste boek van 2019 uitgelezen
mijn diepvries gevuld met soep
een hele dag kinderloos met Youri door Rijsel gestruind en heerlijk Italiaans gegeten
een hele dag rondgelopen met twee verschillende kousen aan
beseft dat ik mijn blog wat verwaarloos
zwaar gereflecteerd over het jaar dat was en wat ik anders wil
me aan zee staan vergapen aan het gebrek aan horizon omdat de kleur van het water naadloos overging in die van de lucht
mijn fotoboek van 2018 afgewerkt en doorgestuurd om te laten printen
frieten met mayonaise gegeten om vier uur ’s middags
al vijf keer gedacht dat er soms eens getamzakt moet worden als dat nodig is, en het lijkt nodig
Ik kom dus sowieso terug, maar ik denk niet dat het dit jaar nog zal zijn. In elk geval: ik wens iedereen die daar de mogelijkheid toe ziet wat getamzak toe in de dagen die volgen. Ik wist niet eens meer dat ik het in me had, en dan plots: zo leeg en lui als maar kan zijn.
Geniet van de jaarovergang, dat gaan wij hier ook doen. In onze pyjama. Omdat het kan.
We moeten er niet onnozel over doen: 2019 is nog niet klaar, en toch is het nu al een topleesjaar.
De cijfers? Ik geef u de cijfers!
Tot op heden:
las ik 59 boeken, goed voor 15753 pagina’s.
las ik dus niet alleen korte boeken (ha, dat had je gedacht), maar ook hele lange. Het dikste boek dat ik las was Het Achtste Leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili, goed voor 1275 pagina’s. Het dunste boek was De Tovervinger van Roald Dahl dat ik las met Dexter en Flo, goed voor 43 pagina’s. Boekjes als de Gruffalo en Disneysprookjes die ik al tot in het oneindige voorlas heb ik zelfs niet meegeteld, moet keer peinzen.
de gemiddelde rating die ik dit jaar gaf was 3,5 sterren. Dat heeft veel te maken met het feit dat ik nog altijd weiger om een slecht boek uit te lezen.
Geen idee waar ik ga stranden, want ik heb nog wel even te gaan, maar die zestig komt zwaar in zicht. Beste leesjaar sinds het begin van de tellingen dus, blij mee, zulle.
Dit waren mijn vijf favoriete boeken in de categorie fictie:
The Great Believers van Rebecca Makkai Een favoriet kiezen na zo een leesjaar is allesbehalve simpel, maar dit is hem. Geen enkel ander boek wist me zo te raken en mee te slepen als The Great Believers, een verhaal dat zich afspeelt in Chicago in een periode waarin AIDS een bloedbad aanrichtte in het homo-milieu. Dit boek was zo goed geschreven en kwam bij mij enorm hard binnen.
Fleishman is in Trouble van Taffy Brodesser-Akner Een boek over relaties en scheiden en de tijd waarin we leven dat me deed lachen en ook een beetje huiveren, zo goed en zo verrassend was het. Het deed me op een bepaalde manier wat denken aan de stijl van Meg Wollitzer, en ja, Taffy Brodesser-Akner, dat is een stevig compliment.
Olive Kitteridge van Elizabeth Strout. Vorig jaar las ik “My name is Lucy Barton”, en ik vond het zo goed dat ik graag nog iets van deze auteur wilde lezen. Ook dat viel zeer goed mee. Op de dag dat ik hem uit had, las ik dat er een vervolg is. Op het lijstje voor volgend jaar daarmee, want Olive is mijn ding.
Wonder van R.J. Palacio Een Young Adult novel, ik ben daar sinds dat met die vampieren wat voorzichtig mee geworden, maar dit verhaal over een jongen met een gelaatsafwijking was recht in mijn feels, ik kan het niet anders zeggen. En verfilmd blijkbaar, al heb ik het altijd wat moeilijk met boeken die verfilmd zijn, dus niet per se op mijn lijstje, maar misschien wel op dat van u.
Eleanor Oliphant is Completely Fine van Gail Honeyman Ik heb het voor getormenteerde personages waar iets mis mee is. Ik zat dus helemaal goed met Eleanor Oliphant, een meisje dat het lastig heeft met sociaal contact en om een of andere reden vreselijk eenzaam is. Tot ze bevriend raakt met een wat vreemde IT-er op haar werk. Bevreemdend en mooi boek.
Dit waren mijn vijf favoriete boeken in de categorie non-fictie:
Digital Minimalism van Cal Newport Deze las ik tijdens mijn tweedaags tripje naar Londen in februari, een tweedaags tripje waar ik absoluut een traditie van wil maken, maar dat is een ander verhaal. Ik vond Digital Minimalism zo tof dat ik me heb voorgenomen om het snel te herlezen en er concreet mee aan de slag te gaan. Ik heb de afgelopen jaren al serieus digitaal geminimaliseerd, maar het kan ook nog serieus beter.
Atomic Habits van James Clear Dit is een boek waarnaar ik maar blijf teruggrijpen, omdat het van het boeiendste is dat ik ooit heb gelezen over de kracht van gewoontes en hoe je met kleine aanpassingen tot grote resultaten kunt komen. Boven al heel praktisch en bruikbaar, en zo heb ik ze graag.
#nietaankindengezinverklappen van Hanne Luyten Het boek waarvan ik wou dat ik het had geschreven, en waarvan ik toch blij ben dat de geweldige Hanne Luyten het deed. Een feest van herkenbaarheid, dit boek, vol anekdotes van een moeder die ook maar iets doet. Aan druk zes toe, ondertussen, en ik vind dat helemaal terecht.
Maybe you should talk to someone van Lori Gottlieb Een boek over therapeuten en therapie, maar dan helemaal niet zwaar. Ik heb hier veel uitgehaald, en het was los daarvan ook gewoon fijn om eens de andere kant van het verhaal te lezen nadat ik zelf een tijd in therapie was.
Weet je, ik heb het ook niet gemakkelijk van Wilfried van Craen In de rapte meegenomen uit de bib, en zo graag gelezen. Ik kende de filosofie van Michel de Montaigne niet, maar dit boek neemt je mee langs zijn belangrijkste inzichten, en koppelt dat aan cognitieve gedragstherapie en principes uit de mindfulness. Klinkt saai? Kan goed zijn, maar ik vond het een van de interessantste boeken die ik het afgelopen jaar las.
Wil je op de hoogte blijven van alles dat ik lees? Abonneer je dan op mijn maandelijkse boekennieuwsbrief #nevernotreading.
Niks in deze post is gesponsord, ik krijg wel commissie als jullie iets kopen nadat jullie op een van de links hebben geklikt.
Jullie nog iets tofs gelezen in 2019? Laat je zeker gaan in de reacties!
Ik kan er met bewondering en ontroering naar zitten kijken, naar mijn eigen kind. Kind nummer twee, dat al van bij de geboorte duidelijk maakte dat ik niet moest denken dat ik alles in mijn leven kon plannen en voorspellen. In mijn hoofd plande ik voor een helse periode met huilbaby nummer twee. Ge hebt nooit twee dezelfde, aldus de volksmond, maar ik wist zeker dat dat voor mij niet zou tellen. Ik zat er compleet naast.
Nu, bijna vier jaar later, is zij het kind dat ons met verstomming slaat omdat ze geboren blijkt met een rugzak vol geduld. Iets waarover zowel haar moeder als haar broer niet lijken te beschikken, dus dat contrast is best bijzonder. Terwijl wij al na drie seconden gefrustreerd raken omdat dingen niet lukken, jassen en schoenen tegen de grond zwieren omdat die niet in een halve seconde dicht geraken, en creatieve werkjes aan de kant gooien omdat ze niet mooi genoeg zijn en alles te veel werk is, blijkt Flo zo secuur als ze groot is. Zeker van haar stuk. Overtuigd van zichzelf, ook. Flo kan het, en ze neemt er haar tijd voor.
Terwijl ik plaktattoo’s op mijn pols zet om mezelf eraan te herinneren dat ik niet zo door mijn dagen en leven mag sjezen en moet blijven ademen, heeft zij tijd. Met bakken. Herinnert ze me eraan dat tijd hebben een keuze is als een ander.
Haar schilderwerkjes en tekeningen doen me soms naar adem happen. Net als haar broer wil ze alles zelf doen, maar als het niet lukt, dan doet ze gewoon nog wat verder tot het wel lukt. Als ze een snoepje krijgt van iemand bewaart ze het voor later, iets dat ik nog nooit heb gedaan, en haar broer al zeker niet. Flo heeft geduld, en ze laat zich door niemand opjagen en ik geloof mijn ogen amper. Ik ken het niet. Hoe is dat mijn dochter, zelfs?
“Ik doe gewoon op mijn gemakje”, zegt ze dan met een overtuiging en wijsheid waar ik week van word.
Daar sta ik dan, met mijn sterren op mijn pols, geweldig veel van haar te leren.
Vorige week besliste ik redelijk op den bots om nog eens aan kooklessen te beginnen. Aan de start van 2019 had ik plannen om de jaaropleiding hulpkok te volgen, maar toen het bijna zover was, bleek dat wat te ambitieus in combinatie met mijn andere plannen.
Ik volgde al eens tien lessen “klassieke keuken voor beginners”, en daarna tien lessen “soepen en sauzen”. Als ik de derde reeks af heb (binnen negen weken dus), dan komt dat blijkbaar overeen met het niveau na een eerste jaar hulpkok. Ik koos voor “Italië op je bord”, en zo stond ik afgelopen woensdagavond weer met mijn kookschort aan boven de potten. We maakten drie gerechten, en ze waren alle drie zo lekker dat ik ze direct thuis wilde maken. Risotto met boschampignons, pollo alla cacciatora, en deze heerlijke cake met limoen en ricotta, die ik ondertussen ook al thuis heb gebakken.
Speciaal voor de liefhebbers: het recept.
Limoen-ricottacake to die for
Ingrediënten:
75 gram boter + extra om in te vetten
170 gram suiker
250 gram ricotta
de geraspte schil van twee limoenen + het sap
3 eieren, gesplitst
175 gram zelfrijzend bakmeel, gezeefd
een cakevorm
Bereidingswijze:
Verwarm de oven op 180 graden. Vet de cakevorm in. Meng de boter en suiker en spatel de ricotta, de geraspte schil en het sap erdoorheen.
Klop de eierdooiers een voor een door het mengsel.
Meng de bloem erdoorheen. Klop het eiwit stijf en meng door het beslag. Giet in de cakevorm.
Bak 45 minuten tot goudbruin en check met een naald of de cake gaar is.
Naar het schijnt ook heel lekker met wat mascarpone erop. Zijt content dat ik me heb ingeschreven, jongens.
Eerst en vooral: ik ben geen goede verkoper. Dat is niet altijd handig, want in mijn job moet ik mezelf en de dingen die ik maak soms verkopen, en dan neig ik ernaar om de eerste te zijn om diegene die voor me zit te wijzen op alles dat niet goed is. Neen jong, ik ben geen Hugo Claus, en ik weet het, die Nobelprijs zal ook dit jaar weer aan mijn neus voorbijgaan.
Ik ben niet alleen journalist, ik maak ook online cursussen en ik schrijf boeken, en dat doe ik met hart en ziel, want ik vind dat van het tofste dat er is: iets maken waar anderen iets aan hebben, en hen daarna ook begeleiden doorheen het traject dat volgt. Mijn eerste cursus was “YNAB voor beginners”, een relatief kleine cursus die toch al zeer veel mensen heeft geholpen om hun eerste budget op te stellen en te starten met het programma. De reacties die ik krijg zijn heerlijk, ik zie in de Facebookgroep ook op dagelijkse basis welke veranderingen mensen doormaken als het gaat over financiële gemoedsrust, en dat is super.
Baas over eigen Tijd was een veel groter project, waarvoor ik vorig jaar een volledige maand heb afgeblokt samen met Anouck Meier. Het resultaat was een cursus waarvan wij onmiddellijk het gevoel hadden dat mensen er potten mee zouden breken, alleen: zolang dat nog niet is gebeurd kun je alleen hopen dat het systeem dat we in die cursus aanleren even waardevol zal zijn voor anderen als het voor ons was.
Ik vind dat spannend. We vragen een investering in tijd en geld, en we wisten dat die investering zou opleveren als mensen ook bereid waren om het werk te doen.
De resultaten die onze Tijdsbazen (want zo noemen we die dappere zielen) neerzetten bleken gelukkig al snel geweldig. Gisteren gingen we voor de derde keer open, en dat deden we deze keer met nog veel meer vertrouwen, omdat we een hoop cursisten op de rooster hebben kunnen leggen in aanloop naar deze lancering.
Hun laaiende enthousiasme sterkt ons geweldig om ervoor te gaan en zoveel mogelijk mensen de mogelijkheid te geven om mee te stappen in het traject van Baas over eigen Tijd. Er is bijvoorbeeld Bénédicte, die twee apotheken runt en vorig jaar het plezier in haar job verloor. Na het volgen van de cursus ontdekte ze dat het niet aan haar job lag, die ze nu wel met plezier doet, maar aan de chaos door het gebrek aan systeem. Of Miet, die zegt dat haar gezin voelt dat er een Miet van voor de cursus is en een van erna, omdat ze een kalmere mama geworden is. Of Valérie, die twee zaken runt, een dochter heeft, en sinds ze de cursus volgde haar weerstand tegenover plannen en routines zag smelten als sneeuw voor de zon.
Of Elke, die afgelopen zomer een boek schreef, haar eigen granola lanceerde en er nog een podcast bijnam. What? Lees hier hoe ze nochtans voor de start van de cursus dacht dat er niet eens tijd was om dat boek te schrijven.
Dus ja, ik ben ongelooflijk preus op de cursus, maar nog veel trotser op al onze Tijdsbazen die hun dromen waarmaken, weer tijd vinden om een leukere partner en mama te zijn, en ervoor gaan, met controle en grip op hun leven. En dat kunnen jullie deze week dus ook. We zijn open tot maandag 2 december om 15 uur. Daarna weten we niet of en wanneer we nog eens lanceren. Wil je dus nog voor het einde van het jaar beginnen met je leven een draai te geven, lees dan hier wat wij gemaakt hebben en hoe wij jou kunnen helpen met je dagen weer in handen nemen. Kun je de cursus niet onmiddellijk volgen? Niet erg, je aankoop garandeert dat je het cursusmateriaal beschikbaar hebt op een moment dat er wel tijd is. En dankzij de cursus zullen die momenten er alleen maar op vermeerderen.
Ik beman de live chat vandaag, dus je kunt daar al je vragen komen stellen. Chatten, hoe nineties is dat?ASL?
“Wat heb je gedaan vandaag?”. “Niks”. “Ik ben het vergeten”. “Ik weet het niet meer”.
Voor iedereen die kinderen heeft die beeld zonder klank voorzien van zodra een van de ouders polst naar hun dag, heb ik een tip die ik een tijdje geleden ergens las en met succes introduceerde in mijn huisgezin.
Oké, het duurde even voor Dexter het niet meer stom vond, maar de laatste weken vragen zowel Flo als hij ernaar als we na thuiskomst van school iets zitten te eten: de dobbelsteen.
Men neme: een dobbelsteen. Men gooie: om beurt, wij doen van klein naar groot, dus eerst Flo. Men vertelle: een ding per gegooid oog. Iets dat we nog niet wisten over je dag. Iets dat je deed. Of hoorde. Of zag.
Sinds de introductie van de dobbelsteen weet ik veel meer over mijn kinders. En leuk neveneffect: zij ook over mij en over hun vader, die ook soms meedoet.
Ervoor vertelde ik bijvoorbeeld niet snel over de lastige telefoontjes die ik soms moet doen, of dat ik al een week zoek naar die ene mens die door mij geïnterviewd wil worden over een moeilijk onderwerp. Wat ik al helemaal niet deed: vertellen hoe ik me daarbij voel, hoe ik zelf dingen oplos, waar ik de bal heb misgeslagen en hoe ik daar dan mee probeer om te gaan.
Neen, ik geef hier niet dikwijls opvoedingstips, want weet ik zelf veel. Maar de dobbelsteen, die gaan we erin houden.
