Monthly Archives: januari 2017

Gedichtendag 2017

gedichtendag2017Onvervreemdbaar

Dit wordt ons niet ontnomen: lezen
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.

Zij waren het van kind af aan.

Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.

—-Ida Gerhardt

(Met dank aan de Instagramaccount van Boekarest Leuven waarop er zoiets bestaat als #dinsdaggedichtendag en ik al eens een parel ontdek)

Zin in meer gedichten?
Gedichtendag en ik go back a long way.

Gedichtendag 2005.
Gedichtendag 2006.

Gedichtendag 2008.

Gedichtendag 2009.

Gedichtendag 2011.
Gedichtendag 2013.
Gedichtendag 2014.
Gedichtendag 2015
.
Gedichtendag 2016.

Bewaren

Wat lilith las – januari 2017

watiklasOf ik altijd zoveel gelezen heb, vragen mensen me soms. Het antwoord op die vraag is: hell no. Ik heb een fenomenale leesfase gehad die begon op de dag in het eerste leerjaar waarop ik het zag, dat de krullen en strepen een betekenis kregen als je eindelijk kon lezen. In mijn herinnering kroop ik diezelfde avond in de zetel met een boek en kwam ik er pas weer uit toen ik een jaar of twaalf was. Roald Dahl. Anne Frank. Karel Verleyen. De helft van de bib van het dorpje V. En toen ging ik naar het middelbaar en las ik enkel nog tegen mijn goesting.

Ik weet niet hoe het komt. Plots vond ik lezen tijdverlies en schreef ik liever dagboeken vol terwijl ik naar Jeff Buckley luisterde. Die fase duurde lang. Toen ik Youri leerde kennen las ik geen twee boeken per jaar. Ik ben er weer serieus in moeten komen. En toen ik herbegon zat ik lang in die moeilijke periode waarin je niet meer op de hoogte bent van de boekenwereld en geen idee hebt wat je moet lezen. Maar het kwam dus helemaal goed.

Boeken zijn belangrijk voor mij. Dat besefte ik toen ik dit stuk in de New York Times las waarin Barack Obama vertelt over wat hem mentaal gezond hield in de zware periodes van zijn ambtstermijn. Boeken. Dat ontroerde me. Omdat het is wat mij vaak recht hield toen ik scheef begon te slaan. Toen ik een post-natale depressie had. Toen ik mijn moeder miste. Toen ik mijn schoonmoeder zag wegzakken tot ze er niet meer was. Toen was ik toch altijd aan het lezen. Hashtag never not reading. Ik weet dat veel mensen lezen tijdsverlies vinden, maar voor mij is het een reddingsboei.

watiklasjanuari_2

Als ik als jonge moeder soms minder uit mijn huis kom dan ik zou willen, omdat ik babysits moet optrommelen en moe ben. Dan ben ik blij dat ik op al die momenten in de hoofden van anderen kan kruipen. Kan lezen over ervaringen en filosofieën en denkwijzes die de mijne niet zijn. Even uit mijn eigen hoofd kan kruipen en in dat van een ander kijken, dat is zo’n mooi cadeau gebleken. Ik ben zo dankbaar dat ik een jaar of zes geleden heb beslist dat ik mezelf weer zou leren houden van lezen.

watiklasjanuari1

Dat is een hele lang inleiding om te zeggen dat ik toch weer iets met boeken wil doen op deze blog. Dat deed ik lang niet omdat ik dacht dat iedereen wat ik erover te vertellen heb wel op Goodreads zou vinden, maar nu blijkt dat behoorlijk wat mensen toch naar hier komen om af en toe eens een goede boekentip te krijgen.

Bij deze: aan het einde van elke maand ga ik proberen te vertellen over wat ik heb gelezen. Of het goed was of niet. En ik ga linken naar het partnerprogramma van Bol.com, zoals ik dat in het verleden ook altijd heb gedaan. Niet omdat ik toch weer de commerciële kant opga, of vind dat iedereen al zijn boeken daar moet kopen. By all means: steun uw lokale boekhandelaar. Maar weet dat uw lokale en hardwerkende blogger (lees: ik) een klein procentje krijgt als jullie toch beslissen om een boek online te bestellen, en dat bedrag in sommige periodes zo aantikt dat ik boeken voor mezelf of anderen kan kopen met geld dat ik anders gewoon niet zou hebben, omdat ik een huis aan het bouwen ben. Het zou stom zijn om te ontkennen dat dat fijn is.

watiklasjanuari_3

Deze boeken las ik uit in januari:

  • Lost in translation van Eva Hoffman. Een boek dat ik kocht in 2015 tijdens een trip voor De Standaard Magazine naar Krakau. Ik kwam het museum van Oskar Schindler uitgewandeld door de boekenshop en wilde meer lezen. Dat deed ik nu, en hoewel ik me wat door de eerste honderd pagina’s heb moeten worstelen omdat het veel en niet altijd makkelijk was ben ik blij dat ik het heb gedaan. Dit is een boek voor mensen die willen stilstaan bij hoe het is om je land te moeten verlaten en je leven ergens anders op te starten. Ergens waar je de taal niet of niet voldoende spreekt om je uit te drukken zoals je dat zou willen. Alleen al daardoor bijzonder actueel, ook al werd het geschreven in 1990. Wat ondertussen al 27 jaar geleden is, mind you.
    **** op Goodreads
  • Ruimte voor het onverwachte van Katrien Ruytjens. Eentje dat ik zag liggen bij de nieuwe boeken in de bibliotheek. Een titel die mij aansprak om de simpele reden dat ik in mijn leven weinig ruimte laat voor het onverwachte. Ik ben een planner. Tot in den treure. En dit boek leverde me wel wat inzichten op. Dus boeiend.
    **** op Goodreads
  • De Val van Matthias M.R. Declercq. Waw. Een zeer goed geschreven en geresearcht boek over vijf jonge renners en het noodlot. Heel graag gelezen en al aangeraden en doorgegeven aan anderen die het ook heel graag lazen. Ook uit de bib, trouwens.
    **** op Goodreads
  • Rivieren van Martin Michael Driessen. Bejubeld door velen, waaronder Maartje van boekhandel Boekarest in Leuven, die mij altijd weet te vinden voor gezamenlijke boekenliefde. Ik vond het goed, maar was niet overdonderd. Of wel, ik moet niet zeveren, soms wel. Door zinnen als die uit mijn vorige post, over ouder worden, bijvoorbeeld.
    *** op Goodreads
  • Inham van Cynan Jones. Ik zag het op Instagram voorbij komen bij de uitgever van mijn eigen boek (er is een nieuwsbrief, voor de geïnteresseerden), en ik zag dat Bart Moeyaert reageerde ook al onder de indruk te zijn. Voldoende om het mee te nemen bij mijn eerste bezoek aan het nieuwe boekenwalhalla in Kortrijk that is Boekenhuis Theoria. En ik heb het mij niet beklaagd. Een klein boekje waarin elk woord op de juiste plaats lijkt te staan.
    **** op Goodreads
  • Tools of Titans van Tim Ferriss. Ik geef het toe, soms koop ik een boek voor mijn man omdat ik het zelf ook graag wil lezen. Dat was absoluut het geval met dit boek, een gigantische turf met de interessantste zaken uit meer dan 200 interviews die Tim Ferriss voor zijn boeiende podcast deed. Ik heb het nog niet uit, maar dat geeft niet, want het is zo’n boek waarin ik kan blijven bladeren en waarvan ik weet dat ik het nog gigantisch veel opnieuw uit de kast zal halen. Vol tips over routines, boeken, documentaires, werkwijzes, quotes, kortom: een waar cadeau voor iemand als ik. Al mijn sterren, neem ze!
    ***** op Goodreads

Dat is zelfs voor mijn doen veel.
Stuk voor stuk op echt papier, ook, wegens dat ik wat probeer te besparen op mijn uitgaven en daarom eerst mijn boekenkast wil uitlezen en gebruik maak van wat Bib Ieper mij te bieden heeft. Zeer veel, zo blijkt.

Ondertussen ben ik begonnen aan Wil van Jeroen Olyslaegers, en het valt me ook al niet tegen. Helemaal niet zelfs. Die wordt dus besproken in het lijstje van februari, met wat geluk.

In elk geval: ik vond het een goede start van mijn leesjaar 2017, een jaar waarvan ik vermoed dat ik mijn leesliefde zal kunnen blijven gebruiken. Ik ben heel benieuwd wat jullie gelezen hebben. Laat het gerust weten in de reacties.

Interessant? In deze blogpost leg ik uit hoe ik erin slaag om veel te lezen, en hier vertelde ik waar ik mijn leesinspiratie haal.

Wil je elke maand op de hoogte gehouden worden van mijn favoriete boeken en die van Dexter en Flo? Schrijf je dan zeker in voor #nevernotreading, mijn maandelijkse boekennieuwsbrief!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

lilith draait een kraantje open

hetkraantjeAls ik uit de ijskoude auto stap waarin ik net “Zo ver weg” van Mama’s Jasje van a tot z mee heb gekweeld. Als ik de wandeling door Memory Lane thuis nog even verderzet op YouTube, en zo naadloos bij Passie van Clouseau uitkom. En voel hoe ik ergens in mijn lichaam een kraantje met warm water heb opengedraaid dat van mijn hart naar mijn tenen en terug stroomt. Doorklik naar Diane van Therapy?, en mezelf zie aanschuiven voor een zuipkaart op een chirofuif waar het naar legertent en Bols Blue Thrill ruikt. First yellow, then blue. Shake, and swallow the two!

Ergens diep in mij zit een behoorlijk vat melancholie.
Meestal blijft het verzegeld. Tot ik op café zit met een stempel of twee te veel op mijn zuipkaart. Dan draait het makkelijk open. Dan trapt de jongen van zestien die ooit hard op mijn hart trapte er weer op zonder dat hij het weet. Dan moet er iets uit These Days van Bon Jovi opgelegd worden. En daarna het beste uit Tien Om te Zien.

Dan denk ik dat vroeger echt alles beter was.
Dat is niet zo, ik weet dat wel.
Het is dat we er de beste stukken uithalen en de rest zo vaak hebben weggeslikt dat we er goed in zijn geworden. Het is dat we de weerhaken ondertussen weten zitten en snappen hoe we er het makkelijkst omheen kunnen fietsen.

Ik weet niet of het toeval is, maar ik schreef vorige week twee zinnen uit Rivieren over in mijn Bullet Journal.

Weet u wat zo erg is aan oud worden?” vroeg Konrad. “Het is niet zozeer dat je niet meer kunt krijgen wat je vroeger had. Het is dat je inziet dat er dingen zijn die je nooit zult krijgen“.

Het is dat het makkelijker werken is met het kraantje weer dicht.
Anders liet ik het nog even stromen, op deze ijskoude winterdag.

Bewaren

Bewaren

The world according to Dexter

dextercamera1Het was het onderwerp van heel wat gezaag in mijn ouderlijk huis in de jaren tachtig. Ik wilde een kodak, maar ik kreeg er geen. Mijn oudere neef was op kerstavond komen opdraven met een Polaroid en ook al kon hij er maar drie foto’s mee nemen omdat zijn Polaroidpapier anders direct op was, het had een geweldige indruk nagelaten op mij van nog geen tien. “Wat ga je er dan mee fotograferen?”, vroeg mijn moeder, niet uit interesse maar om aan te geven dat het niet mijn beste idee was. “Alle katten van de wijk”, zei ik. Verkeerde antwoord en geen kodak.

Dexter heeft meer geluk. Een jaar geleden kwamen wij onze digitale camera tegen in een schuif. Die lag daar verloren sinds we negentig procent van onze foto’s met onze smartphones nemen. “Hiermee kun je zoveel foto’s nemen als je wilt”, spraken we bij de overhandiging, niet zeker of zo’n dingen indruk maken op kinderen van nu. Maar hij nam het behoorlijk letterlijk. De camera, die moet mee. Als hij groot is wordt hij of archeoloog, of fotograaf zodat hij mee kan met mama voor de krant. Het kan ook politieman met hond zijn zoals zijn vriend B.

dextercamera2

Toen ik na maanden kiekjes schieten eens door zijn buit ging was ik verbaasd. Niet alleen over de honderden wazige shots van zijn voeten, maar ook over de mooie blik die de foto’s wierpen op de leefwereld van mijn eerstgeboren kind. Beelden die vaak vanuit de heup lijken geschoten, omdat hij nu eenmaal niet hoger komt. Beelden die anders nooit gemaakt worden ook, van de chaos en wasmanden die ons gezinsleven kleur geven. Zelden van onze beste kant, meestal wel van onze echte kant.

dextercamera3 dextercamera4 dextercamera5 dextercamera6 dextercamera7 dextercamera8 dextercamera9dextercamera11 dextercamera10 Ge zult het mij vergeven als ik het de beste foto’s vind die ik deze maand zag.
Er stond zelfs ergens een kat tussen. De cirkel, hij is rond.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Dexter spreekt XXI

dexterspreekt21_1Vier jaar en half is hij ondertussen. Een zeer lieve broer voor zijn zus, een mannetje dat op school zo voorbeeldig en rustig is dat hij thuis al zijn furten moet uitwerken, zoals ze dat bij ons zeggen. Soms zo overweldigd door de vele indrukken dat de ene woedeaanval de andere in sneltempo opvolgt, ook, en we de dag beginnen met woedeaanval 1 (naast het bed), woedeaanval 2 (op de trap), woedeaanval 3 (over de ingrediënten van het ontbijt) en woedeaanval 4 en 5 (aan de ontbijttafel over hoe de boterham had moeten gesneden zijn in vergelijking met hoe wij hem hebben durven snijden). En dan is het nog maar kwart na zeven. Als we elektriciteit konden genereren met de stoom die uit zijn oren komt, we moesten elk een dag per week minder gaan werken.

dexterspreekt21_2

Maar we zien hem zo graag, onze Dexterman. Je zou denken dat hij kwaad wordt omdat hij dingen niet altijd onder woorden kan brengen, maar zoals je hieronder kunt zien is hij behoorlijk verbaal ingesteld.

img_4895
  • Ik heb gewoon mijn oren toegedaan want er was iets anders superluid“. Dexter legt uit waarom hij niet goed luistert.
  • Maar het was zijn schuld!“. Dexter laat de rol toiletpapier in bad vallen.
  • Die vis is helemaal niet lekker, die smaakt naar vlieg“. Dexter is niet van plan om zijn bord leeg te eten.
  • Alles ja“. Als ik hem drie vragen stel, geen antwoord krijg omdat hij te druk bezig is en hij er snel vanaf wil komen.
  • Ik heb hem niet aangestopt“. Ik vraag hoe het komt dat het licht brandt.
  • Kan het licht een beetje uiter?“. Dexter wil dat ik een beetje dim.
  • Maar mijn blad was gewoon te klein“. Het antwoord op de vraag: waarom heb jij met stift op tafel getekend?
  • Maar als ik speel doet mijn keel pijn“. Dexter wil liever tv-kijken dan spelen.
  • Grijs met donkerwit“. Ik vroeg of hij groene of witte boontjes had gekregen op school.
  • Zeg papa, jij hebt een baard tot aan je snor“.
  • Ik zie een giernalist“. Dexter ziet mij door zijn verrekijker.
  • Mama, je moet Flo niet uit bed halen, hoor. Nu is het veel zaliger.
  • Misschien was het maar een droom?“. Ik vroeg hoe het kon dat zijn t-shirt weer uit zijn broek hing terwijl ik hem er toch net had ingestopt?
  • Maar die lijm plakt aan mijn handen. Weet je wat ik wil van de sint? Lijm die niet plakt!“.
  • Hebben ze hier een djoes?“. Op verkenning in Centerparcs.
  • Als onze limousine op is gaan we tanken he mama?”.
  • Kijk! Een walnut!“. Er was een walrus op tv.
  • Mama weet je, strijkparels moet je warm maken met een strijkhijser“. Kwak en Boemel zijn er niks bij.
  • Ik wil een monstertruck met een handestand.” Afstandsbediening maar dan anders.
  • Papa, jij moet naar de ankylosaurusmonstertruckcarwash en ik ga naar de triceratopsmonstertruckcarwash, oké?“. Wel gigantisch veel punten in Scrabble.
  • Waarom zuigen muggen een hapje van de mens?“.
  • Dino’s hadden geen pierloewiet. En ook geen sneetje. Gewoon een poep.
  • Ik lust blauwe plekken hoor“. Ik ontdeed zijn banaan van een rot stuk.
  • Weet jij wat dat zijn papa, oitimers? Dat zijn oude tractors.
  • Ik ben een echte ninja, maar ik verkleed me gewoon als mens“.
  • Zien die ons? Waarom praten die dan tegen ons?“. Dexter snapt niks van de wrappers van Ketnet.
  • Ik wil ook een keer naar dat koksmuseum gaan“. Dexter kijkt naar een sterrenrestaurant in Masterchef.
  • Hahahaha“. Nadat hij een pluchen beest aan Youri gaf. Omdat ik zei dat hij papa een dikke knuffel moest gaan geven.
  • Die mensen moeten wel heel rijp zijn he mama?“. We rijden langs een kast van een huis.
  • Gisteren heb ik een schildergeriefje gemaakt in de klas“.
  • Mama, ik ging archeoloog worden maar ik denk dat er niet genoeg dinobotten meer zijn dus ga ik wel politie worden met B., oké?“. Carrièreplannen voor beginners.
  • Hesp is toch geen soort weer?“. Hij vroeg welk weer het zou worden en ik zei “herfstig”.
  • Maar als die koek op het hoofd van de vieze beestjes valt zijn ze toch dood?“. Dexter heeft de griep en probeert me te overtuigen van het feit dat hij alleen nog koeken wil eten.
  • Weten die beestjes dan niet dat er antibiotica komt omdat ze juist naar de andere kant keken als ik dronk?“. Ons lichaam, een wonder.
  • Misschien omdat auto’s geen ei laten“. Dexter bedenkt zelf het antwoord op zijn vraag: “waarom tonen ze dat meisje in Vaiana eerst als baby en Bliksem McQueen in Cars niet?”

Nog meer Dexter spreekt? Hier staan ze allemaal.

 

Bewaren

Lenterolletjes, voor al uw restjesgroenten!

lenterolletje1Deze blogpost is er voor iedereen die recent een van de volgende goede voornemens heeft overwogen: een gezonder lijf tegen de zomer. Besparen op de boodschappenfactuur. Minder weggooien in de keuken. Eens iets anders proberen op culinair vlak dan koteletten met prei.

Lenterolletjes kunnen voor elk van die voornemens iets betekenen. Besefte ik terwijl ik me in de kerstvakantie een arm af rolde omdat ik zoveel groentjes over had van tijdens de feestmaaltijden. En dan zijn lenterolletjes samen met soep en spaghetti met veel groenten de beste manieren om die te redden van de vuilnisbak.

Voor wie de magie van het lenterolletje niet kent: geen schaamte, ik kende die lang ook niet. Ik schreef hier over het fantastische moment waarop ik voor het eerst een lenterol in mijn mond stak en niet wist waar mijn hoofd stond. Ook niet wist wat ik in godsnaam net in mijn mond had gestoken, want ik kende de textuur van ongefrituurd rijstpapier niet. Die textuur, ik ben daar echt zwaar fan van, maar ik kan me inbeelden dat het alles of niks is met rijstpapier. Eens proberen dus. Ik koop dat van mij gewoon in de supermarkt.

Wat is dat nu, zo’n lenterol?

Eigenlijk niet meer dan een loempia die niet gefrituurd is. Koud dus. Ik ben zelf niet zo’n fan van loempia’s, maar lenterolletjes zijn net zacht in plaats van knapperig, en licht in plaats van vettig. En in principe rol je erin wat je wilt. Ik neem meestal wat ik liggen heb. Deze keer was dat zoete aardappel, koriander en munt, avocado, lenteui en romaine sla. Maar ik heb er al minstens even lekkere gemaakt met (aangebakken) paprika, edamame boontjes, komkommer en nog van alles. Hoeft ook niet veggie te zijn: ook lekker met gebakken reepjes kip, (al dan niet rauwe) vis, en het kan ook met aangebakken en lekker gekruid gehakt, heb ik me laten vertellen. Verse kruiden vind ik wel essentieel voor de smaak, omdat het moeilijk is om peper en zout in zo’n rol te strooien.
Het rollen is op zich niet gigantisch moeilijk, maar vergt wel een beetje oefening. Gelukkig staan er zoals bij alles hopen filmpjes online. Zoals dit. Zij heeft wel grotere blaadjes, ik wil ze. Maar met mijn kleintjes lukt het dus ook.

lenterolletje2

Je maakt een blad rijstpapier dat hard in de verpakking zit zacht door het even onder warm water te houden. Dan leg ik het op een propere handdoek, en begint het assembleren. Het is handig als alles al gesneden is. Echte pietjes precies doen dat julienne, maar ik ben eerder van het ruwere werk. Soms mislukt het en wenste ik dat ik meer van de julienne was, maar ge kunt het niet allemaal hebben.

lenterolletje3

Ziet ne keer hoe schattig, zeg! Nog dichtrollen en klaar.
Er zijn mensen die hun eigen loempiasaus maken, en een hele dikke duim daarvoor, maar ik koop die gewoon.

lenterolletje4

Niet gesponsord! Eerlijk Oosters!

Ik kan mij daar dus ziek aan eten. Dat weet ik omdat ik het tijdens het kerstverlof minstens een keer heb gedaan.

Jullie al aan de lenterol? Tips en recepten zijn ook in 2017 meer dan welkom in de reacties onder dit stuk.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren