Category Archives: food-a-licious

lilith test Smartmat veggie uit

veggie smartmat

Ik had het concept van Smartmat al een paar keer zien voorbijkomen in tijdschriften en krantenbijlages: je neemt een abonnement, krijgt elke week of om de twee weken een zak ingrediënten met wat recepten afgeleverd, en je kan weg voor een paar dagen koken en eten. Leek me echt iets voor mij, maar op het moment dat ik checkte werd er enkel geleverd in Gent en Antwerpen. Bummer.

Tot een lezer mij er enkele weken geleden op attent maakte dat de rondes van Smartmat uitgebreid waren. En dat ze volgens de site ook in Ieper konden leveren. Of all places! Plus: er was nu ook een vegetarisch menu bijgekomen. Om maar te zeggen: ik was om. En toen ik het systeem mocht uittesten pas helemaal.

Op maandagavond zat ik al volledig te popelen, want ze zouden leveren tussen zeven en acht. De arme mens reed echter verloren in de bronx van Ieper en was er dus maar om kwart na acht, maar dat maakte hij volledig goed met zijn vriendelijkheid en enthousiasme.

smartmat ingrediënten

De zak uitpakken is als een cadeautje uitpakken. Toch voor iemand als ik. Al die verse groentjes en potjes en bokaaltjes en kazen en verse kruiden, ik werd er helemaal vrolijk van. Net als van het receptenblad, dat net als de zakken supermooi vormgegeven is zodat ik niet kon wachten om eraan te beginnen.

smartmat recepten

Dit zijn mijn bevindingen na vier dagen Smartmat:

  • de recepten zijn de max. In ons geval kregen we deze week halloumisalade met huisgemaakte hummus, romige gnocchi met wortelgroenten en bruine champignons, en een tacotaart met guacamole en lollo rosso voor vier personen, of dus twee dagen. Tot mijn grote opluchting redelijk in de rayon van Youri, op hier en daar een uitzondering waar hij zich wonderlijk overheen heeft gezet deze week na. Mijn complimenten aan Youri. En aan de mensen van Smartmat voor het goed op elkaar afstemmen van de gerechten: de sla van dag 1 komt terug op dag 2, het halve bokaaltje rode bonen dat je overhoudt van het ene recept zit de volgende dag in een slaatje. Geweldig leuk om zo te werken.
  • de recepten geven inspiratie. Nu ik zelf een tacotaart heb gemaakt wil ik het recept snel eens tweaken met andere dingen die wij lekker vinden. Hetzelfde geldt voor de geroosterde groenten in de oven en de slaatjes: Youri kwam tot de shockerende vaststelling dat hij dat eigenlijk allemaal zo onsmakelijk niet vindt als hij dacht, dus de toekomst ziet er veelbelovend uit. Dat is ook meteen de voornaamste reden dat ik al eens vaker zou Smartmatten. Niet omdat ik dan niet naar de supermarkt moet, want ik ga eigenlijk geweldig graag naar de supermarkt, maar omdat er dingen in de menu’s zitten die mij uit mijn comfort zone duwen. En dat is goed.
  • het is een gemak. Alles dat je krijgt wordt ook opgebruikt, er zit elke keer een gerecht in dat voldoende is voor twee dagen, je weet ruim op voorhand welke ingrediënten je zelf moet gaan halen.
  • de recepten zijn erg haalbaar voor een gewone thuiskok en nemen niet te veel tijd in beslag. Ik had net een superdrukke werkweek waarop ik zo goed als elke dag naar Mechelen moest en dus niet vroeg thuis was, en toch ben ik erin geslaagd om alle gerechten klaar te maken zonder dat we pas om tien uur konden eten.
  • je gebruikt producten die je niet vaak gebruikt, simpelweg omdat ze in je zak zitten. Ik heb in de afgelopen week mijn eigen deeg gemaakt voor de tacotaart, iets waar ik anders niet snel aan zou beginnen. Ik heb wortelpeterselie gegeten en overheerlijk bevonden. Ik heb voor het eerst in mijn leven zelf hummus gemaakt, wat een succes was.
  • het kruiden mag feller. Ik volg zelden recepten maar wilde het deze week wel doen om eerlijk te kunnen oordelen, en als wij de aangeraden kruiding volgen is ons eten te flets. Mensen die hier al eens komen eten weten dat dat weinig zegt, want ik sta bekend als iemand die graag spicy kookt. Maar toch, er mocht van ons wat meer pit in. En dat is eigenlijk het enige dat ik op het systeem aan te merken heb. Of neen, toch niet: er zat een recept met spinazie in, en wij kregen veldsla. En dat is het zowat.
smartmat4

Al bij al vond ik het zo leuk om nieuwe dingen te proberen en mijn boodschappen aan huis geleverd te krijgen dat ik vrees dat de arme mens van Smartmat al eens vaker langs Ieper om zal moeten rijden. Niet elke week, maar in weken dat ik tijd heb om te koken ga ik zeker nog zo’n pakket bestellen. Een gemak! Lekker! Interessant! Youri heeft twee keer van een slaatje gegeten! De max, dus, eigenlijk. En ze hebben ook menu’s die kindvriendelijk zijn, of quick en easy, en nog het een en ander.

Nog mensen met ervaringen?

lilith geeft 7 tips om niet te flippen op uw volgende etentje

thanksgiving kalkoen

Het Thanksgivingfeest, dus. Begonnen als een zot idee, zoals zo vaak. En ik kan het u vanuit de grond van het hart melden: het was de max. Bomme, zoals wij hier zeggen. Ook voor mij. Ik was heel de dag zo chill als een otter. Niks stress, zelfs niet over mijn kalkoen. Met dank aan het recept van Evelien. Echt waar: als iemand die dit leest ook maar een zweem van een gedachte in het achterhoofd heeft om ooit eens een volledige kalkoen klaar te maken, doe het dan met dit recept. Foolproof, als je alle instructies volgt en er ook voor zorgt dat je een beest hebt van een kilo of vier. (ga trouwens eens allemaal tegen Evelien zeggen dat ze dringend weer moet beginnen bloggen?)

Ik ben gisterenvoormiddag om elf uur geweldig op het gemak achter mijn potten gaan staan. Tussen twee en vier ben ik een koffie kunnen gaan drinken met mijn lief. Mijn menu zag er nochtans behoorlijk rijkelijk uit: wat hapjes, die ik bewust simpel heb gehouden en waarvan de devilled eggs nog het meeste inspanning vergden. Kalkoen in de oven met een stuffing van kippengehakt, appelsien, pistachenoten en cranberry. Knolselder in kaassaus. Groene boontjes met pancetta. Wilde rijst met champignons. Tomaatjes. Appelmoes met rode bietjes. Gravy. Puree van zoete aardappel en cranberrysaus, met dank aan schoonzus Maud.

Het hielp dat ik voor De Standaard Magazine net een stuk had geschreven vol tips voor als je een etentje geeft.

wow koken voor beginnersDe hamvraag van het stuk was: hoe zorg je ervoor dat je indrukwekkende gerechten kunt afleveren én tegelijk bij je gasten kunt zijn in plaats van een hele avond te staan stressen in een ontplofte keuken? Ik was ooit superhard onder de indruk van de organisatie van een chef aan huis die in mijn kleine keukentje zwaar professionele dingen deed, en dus ging ik te rade bij Philippe Van Den Bulck, die daar zijn beroep van heeft gemaakt en mij zoveel kostbare tips gaf dat mijn hoofd er nog een week van heeft gezoemd. Voor het volledige stuk moeten jullie nog ergens aan een DSM van gisteren zien te raken, maar dit zijn een paar van de dingen die ik geleerd heb.

  • bij elk feestje is er geweldig veel dat je op voorhand kunt doen. Het is geen aflevering van Komen Eten, dus dat mag. Als je eitjes moet koken, of uien versnipperen, of een bouillon wilt trekken, doe dat dan de dag ervoor. Je bent duizend keer meer op je gemak. Groene boontjes kook je de dag ervoor in water tot ze beetgaar zijn, waarna je ze doet schrikken in ijswater en in keukenpapier in de koelkast bewaart.

groene boontjesDe avond zelf stoof je ze even aan in een sjalotje, en tadaaaa. Hoe minder acties door elkaar, hoe minder dingen die last minute fout kunnen lopen. Risicobeperking, heet dat.

  • maak een plan en doorloop elke stap. In welke pot ga je wat doen? Heb je genoeg kommen in huis? Ik heb zeker tien lijsten gemaakt voor mijn diner. Eén met alle ingrediënten, ook peper en zout en olijfolie, want dat zijn de dingen waarvoor je in het midden van je voorbereidingen in schuim en zweet naar de winkel moet stormen omdat ze op blijken. I know, I’ve been there. Een lijst met elke stap. Eén met een timing. Eén met de zaken die ik nog te kort had om al mijn gerechten te kunnen serveren. Sauskommetjes, bijvoorbeeld. Sinds gisteren ben ik een vrouw met sauskommetjes.
  • maak een retroplanning. Tel met andere woorden terug. Hoe laat wil je aan tafel? Hoe lang moeten dingen in de oven? Hoeveel werk heb je nog? Hoe laat moet wat dan in de oven? Ik weet het, ik ben een lijstjesninja, maar het maakt mijn leven zo veel gemakkelijker, ik kan het niet genoeg zeggen.
thanksgiving4
  • zorg dat je plaats hebt. Verhuis je broodrooster en je smoothiemaker als je die niet nodig hebt. Zorg voor een extra tafel om je gerechten op te zetten. Denk na over dresseren, kalkoen laten rusten, dingen vanuit de oven op presenteerschalen krijgen. Waar doe je het? Hoe lang? Hoe ga je het aanpakken? Ga je borden dresseren of zet je potten op tafel? Is daar wel voldoende plaats voor? Voorzie ook genoeg vuilnisbakjes op je aanrecht zodat je niet ten onder gaat tussen het afval.
  • maak het jezelf niet te moeilijk: kies niet te veel warme gerechten, want je hebt vuren nodig, en ogen en armen om ervoor te zorgen dat het niet aanbrandt. Kies zaken waar je goed in bent en waardoor ze op door iets sjiekere ingrediënten te kiezen, in plaats van iets uit te proberen dat je van haar noch pluimen onder de knie hebt. Hier heb ik zelf wel een regel overtreden met mijn kalkoen, maar ik had op voorhand wel al vaak kip gebakken.thanksgiving3
  • zorg dat het warm is. Bij eten is de temperatuur vaak tien keer belangrijker dan hoe indrukwekkend het eruit ziet en zelfs smaakt. Zorg dus dat je je eten warm op de borden krijgt, en het warm kunt houden als het op de borden ligt. Iets dat volgens mij vaak wordt onderschat. Aangezien je oven al vol zit met vanalles (kalkoen en sweet potatoe puree, in mijn geval) kun je je borden en schalen ook opwarmen door ze een paar minuten in de microgolfoven te zetten.
  •  geef restjes mee aan de gasten. Zij blij, jij ook.restjes thanksgiving

Ik wil niks zeggen, maar als je als gastvrouw tijd hebt om je rauwkost in de vorm van een kalkoen te schikken, dan wil dat iets zeggen.

groentenschaal kalkoen

En neen, niet enkel dat je je day job maar beter niet opgeeft.

Jullie nog tips om van etentjes een stressvrij gegeven te maken? Ik lees ze geweldig graag in de comments!

lilith maakt saus van geroosterde kerstomaatjes

geroosterde kerstomaten

Eentje voor de categorie: de simpelste dingen zijn dikwijls de beste/ ik heb honger maar niet veel goesting om zotte dingen te doen. Kerstomaten staan in het lijstje van dingen die wij altijd in huis hebben, samen met smeerkaas van Maredsous, cracotten en bananen. Sommige weken zijn de kerstomaten op voor ik weer naar de winkel moet, want ik eet dat tussendoor en overal op en in, maar op andere weken zit ik op vrijdag met een kerstomatenoverschot. Geen ramp: ik gooi ze vaak gewoon bij pasta met wat chilipepers en look en kruiden, en een mens heeft gegeten. En goed ook. Maar deze week herinnerde een chef waarmee ik een reportage aan het maken was me eraan hoe lekker geroosterde kerstomaten zijn, als saus.

geroosterde kerstomaten

Het is even simpel als het klinkt, ook. Kerstomaatjes in een ovenschotel gooien, olijfolie erover, peper en zout erbij, en dan een half uur in een oven van tweehonderd graden. Het roosteren geeft de tomaten een heerlijk zoete smaak. Ze zien er niet uit, maar dat geeft niet, want je duwt ze daarna gewoon door een zeef en vangt wat er overblijft op in een schaaltje. Als de saus te dun is kun je hem nog wat indikken in een sauspan. Serveren met pasta en eventueel wat Parmezaanse kaas. Poepsimpel, en echt waar smullen.

Kan naar het schijnt ook perfect gebruikt worden als koude vinaigrette en zonder enige miserie ingevroren worden voor later.

lilith aanbidt de portobello

portobello

Dit najaar mag ondertussen best bestempeld worden als het najaar van de portobello, toch in onze crib. Zoals jullie weten zijn wij hier door Youri zijn moeilijke relatie met voedsel aangewezen op recepten met tomaten of champigons, of op echt zotte dagen: op recepten met tomaten én champignons. I know, the madness. En een portobello mag dan wel klinken als iets dat het midden houdt tussen een bagagedrager en een Italiaanse charmezanger, het is eigenlijk niet veel meer dan een serieus uit de kluiten gewassen kastanjechampignon. En neem dat uit de kluiten gewassen maar serieus, want ze kunnen meer dan tien centimeter in doorsnede worden.

Ik ben er helemaal fan van sinds ik ontdekt heb dat ze gegrild een heerlijke vleesachtige structuur krijgen (hoe langer onder de grill hoe beter, het schijnt), waardoor je ze kunt gebruiken tussen een hamburgerbroodje. Ze zijn heerlijk als je ze marineert, maar kunnen ook opgevuld worden met vanalles en nog wat en in de oven. En je kan ze natuurlijk ook gewoon aanstoven zoals kleinere champignons, ze zijn altijd even lekker.

Onlangs maakte ik een versie uit het mij wel tien keer aangeraden nieuwe kookboek van Pascale Naessens, en ook die was heerlijk. Zo heerlijk dat ik er van pure goesting enkel maar wazige foto’s van heb gemaakt, waarvoor mijn excuses.

portobello

Gevulde portobello’s met mozzarella en tomaat voor twee

  • 2 portobello’s
  • 2 tomaten
  • 1 bosje verse basilicum
  • 1 bolletjes buffelmozzarella
  • zoet paprikapoeder

Verwarm de oven (grill) voor op 180 graden. Snij de tomaten in vier, verwijder het vocht en de pitjes en snij het vruchtvlees in blokjes. Meng de tomatenblokjes met drie eetlepels olijfolie en kruid met peper en zout. Hak het basilicum fijn en meng met de tomatenblokjes.
Smeer de portobello’s aan binnen- en buitenkant in met olijfolie. Kruid ze met peper en zout. Snij de mozzarella in blokjes. Vul de portobello’s eerst met het tomatenmengsel, en leg daarop de mozzarella. Bestrooi met wat paprikapoeder. Zet ongeveer twintig minuten onder de grill van de oven. Wij aten dit met ebly.

Portobello’s zijn trouwens niet altijd in elke supermarkt of bij elke groentenboer te vinden, heb ik gemerkt, maar bij Albert Heijn heb ik meestal wel geluk. Iemand nog tips voor mensen die ernaar op zoek zijn?

lilith valt een hoop groensel aan

kookzondag

Hoe gaat dat? Ge gaat naar de winkel en ge koopt zoals elke week uw groentjes. Pastinaak en worteltjes voor Dexter zijn ovenschotel, een soeppakket voor mij, aardappelen, tomaten, allemaal vakkundig uitgekiend voor het vooropgestelde weekmenu.

En dan blijkt het gigantische groentenpakket van de school van het nichtje waar je ooit eens ja hebt op gezegd toegekomen te zijn en verzuip je plots in de groenten. Ligt er overal prei en bleekselderij en heb je ineens meer wortelen dan je in een maand opgegeten krijgt.

Op zo’n momenten gaat mijn hoofd in overdrive. Moeten er lijstjes gemaakt, en groenten versneden en gepureerd en in soep gedraaid en ingevroren, want ik kan niks weggooien. Zelfs de blaadjes van selder niet, waardoor ik in boeken ga zitten opzoeken wat je daarmee kunt aanvangen. Dan sta ik plots potage Célestine te maken uit het dikke boek van Julia Child. En groentjes te snijden, twee uur aan een stuk, tot ik zo zen ben als een bultrugwalvis.

Het resultaat van een paar uur ernstig zwoegen: wortelpastinaakpuree voor Dexter en een extra portie voor de diepvries, vijf liter preiseldersoep, ook een deel voor in de diepvries, wortelstoemp, vegetarische hete bliksem met zelfgemaakte appelmoes voor vanavond, een keuken waarin een bom lijkt te zijn ontploft en de gedachte dat ik dringend een grotere diepvries nodig heb.

Zodat ik er pas helemaal niks meer in terug kan vinden.

lilith deelt haar 29 vegetarische topgerechtjes

veggie lasagna

 

Eén van de moeilijkste dingen aan thuis vegetarisch gaan leven is ervoor zorgen dat je voldoende maaltijden in je repertoire hebt zitten om uit te putten bij het samenstellen van je weekmenu. Dat gebeurt niet van de ene dag op de andere, daar kruipt behoorlijk wat tijd in. Tijd waarin je door kookboeken bladert, nadenkt over hoe je maaltijden met vlees vegetarisch kunt maken, de juiste mensen probeert te volgen op Pinterest, pinnen like it’s nobody’s business, dingen uitproberen, dingen in de vuilnisbak kieperen en zweren dat ze je nooit meer gaan liggen hebben, enzovoort, enzoverder.

Iemand vroeg me of ik mijn weekmenu eens kon sharen ter inspiratie, en ik zou dat kunnen, maar misschien is het nog interessanter als ik mijn Evernotelijst deel. Want ja: ik heb in Evernote een lijst met alle gerechten die ik op regelmatige basis kan klaarmaken, voor als ik echt geen inspiratie heb en maar blijf verzanden in pasta met kerstomaatjes. I present: inspiratie voor mensen die meer willen eten dan enkel sla, en toch een beetje willen minderen in hun vleesgebruik.

Niet per definitie caloriearm, trouwens.

  • pasta met geitenkaas en honing
  • toast champignon
  • pasta met champignons (het is leuk als je hier allerhande soorten paddenstoelen door elkaar gebruikt en afwerkt met verse peterselie en witte wijn. En look. Champignons en look zijn heaven.)
  • veggie balletjes in tomatensaus met puree
  • eitjes in zure saus zoals van mijn mama
  • spaghetti met tomatensaus en seitangehakt (wie meer groenten wil giet hier een zak wokgroenten bij)
  • deze heerlijke vegetarische couscous
  • chili sin carne met rode bonen
  • vegetarische hotdogs of cheeseburgers
  • panini met mozzarella en tomaat (en pesto, als je dat wilt)
  • panini met cheddar, gebakken champignons, honing, mierikswortel en gebakken schijfjes appel. #bliss
  • yotam ottolenghi zijn mango-auberginemaaltje
  • pompoenmacaroni
  • wraps met geroosterde groenten
  • veggie lasagna (zoals op de foto)
  • pitta pizza met beleg naar keuze
  • lenterolletjes
  • avocado sushi
  • vegetarische quiche
  • deze tomaten in de oven
  • roerei met tomaat/champignons/groentenmix
  • gevulde tomaten/paprika met rijst en vegetarisch gehakt
  • deze pompoen-kaasschotel
  • miso soep met gemarineerde tofu en groentjes, eventueel met noedels en een hardgekookt ei
  • veggie risotto’s allerhande
  • portobello hamburger
  • volkorenpasta met champignon, rode en groene paprika en wortel met tomatenpuree
  • stoemp allerhande met vegetarische rookworst
  • deze yummy spicy haloumi pasta

Allez ja, het is niet dat de keuze zo gigantisch beperkt is hé jongens. En met elk van deze gerechten kan je ook nog eens naar eigen behoefte variëren, en slaatjes toevoegen, of andere groenten dan tomaten of champignons. Allez hup, ge moest al vertrokken zijn.

Aanvullingen zijn zoals altijd zeer welkom in de commentaren!

lilith breekt een lans voor minder vlees op uw bord

if slaughter houses had glass walls
Vandaag is world vegetarian day. Fijn, zeg ik, en ook ongelooflijk broodnodig,  want al probeer ik op doordeweekse dagen niet al te veel te preken, toch ben ik helemaal voorstander van minder vlees eten. Dat is namelijk voor alles en iedereen beter. En ja, iedereen mag daar volledig zelf over beslissen, natuurlijk dat. Maar als wij vertellen dat wij thuis niks van dode dieren meer eten, en dat ondertussen al een paar jaar, dan horen we zo veel dingen waar we een beetje mistroostig van worden dat het wel eens tijd wordt voor een overzichtje. Vooral omdat het de dingen zijn die ik zelf ook jarenlang heb verkondigd omdat ik dacht dat ik mijn spaghetti met grote klompen gehakt niet kon missen. Ik was dus mis.

  •  ‘ik heb mijn vlees nodig’

Echt? En echt elke dag? Ik betwijfel het ten zeerste. Heel wat gerechten zijn al vegetarisch zonder dat die stempel er per sé opstaat, waardoor ze zonder problemen door vleeseters worden gegeten. Pizza met vier kazen, frieten met eiers, risotto met bospaddestoelen, pasta all pomodoro, panini met tomaat en mozzarella, slaatje geitenkaas, kaaskroketten, omelet, quiche, en ga zo maar door. Allemaal lekker, maar noem het een vegetarisch gerecht, en o neen, ik heb echt wel elke dag mijn stuk vlees nodig. Volgens mij is nodig in die laatste zin een veel te groot woord. En maken veel vleeseters zichzelf wijs dat ze echt wel een schel hesp tussen vegetarische lasagna moeten leggen om het lekker te maken. Tegenwoordig bestaan er immers zo veel alternatieven, zoals vegetarisch gehakt dat identiek dezelfde smaak heeft in spaghettisaus als gewoon gehakt, dat ik met om het even wie durf wedden dat ik direct vijf gerechten kan maken waar een vleeseter van zijn leven niet van zal merken dat er geen vlees in zit. Vraag het aan mijn vent, hij zal het bevestigen.

  •  ‘vegetarisch leven is ongezond’

De tijd dat vegetariërs aanzien werden als bleke zwakke dunne mensjes is long gone, en maar goed ook, want steeds meer onderzoek wijst uit dat een vegetarisch dieet wel eens stukken gezonder zou zijn dan een eetpatroon met de grote hoeveelheden vlees die de gemiddelde Belg nog altijd naar binnen speelt. Vegetariërs zouden minder risico lopen op overgewicht, kanker, en hart- en vaatziekten, om maar enkele dingen op te noemen. En die vitaminetekorten waar devote vleeseters graag mee zwaaien als argument nummer één om er zeker niet aan te beginnen? Ook dat blijkt goed mee te vallen: als je erop let dat je al eens linzen, bonen, zuivel en eieren op je menu zet, dan kom je meestal al een heel eind. Het is dus een kwestie van je voldoende te informeren als je eraan begint, zodat je de juiste voedingsstoffen binnen krijgt. Meer info? Zij kunnen het stukken beter uitleggen dan ik.

  •  ‘vegetarisch eten is niet lekker’

Geloof het of niet, maar vegetariërs zijn echt niet alleen mensen die verzot zijn op sla. Als het ons lukt, twee mensen die ongelooflijk graag vlees eten, waaronder ook nog eens één mens die walgt van groenten, dan moet het andere mensen zeker lukken. Het is vooral een kwestie van goede wil, merk ik. En van op zoek gaan naar lekkere alternatieven voor maaltijden met vlees. Ik kook regelmatig voor vleeseters, en ik hoor heel vaak dat ze nooit hadden verwacht dat vleesloos eten zo lekker kon zijn. Het is kwestie van op zoek gaan naar de juiste recepten, de lekkere vleesvervangers (want ja, er bestaat heel veel brol, maar laat dat u asjeblieft niet afschepen. Er bestaan ook ongelooflijk lekkere vleesvervangers, die ik desgewenst wel eens wil oplijsten. *kuch* Garden Gourmet van de Delhaize *kuch* Jarenlange research heeft echt al één en ander opgeleverd), de dingen die het wel leuk kunnen maken, zoals verse kruiden gebruiken en de keuken van landen ontdekken waar ze sowieso veel minder vlees eten dan hier. Denk Indisch of Italiaans, bijvoorbeeld. Wij eten echt niet minder lekker sinds wij hier vegetarisch eten. Integendeel, we eten veel interessantere dingen, net doordat we afgestapt zijn van vlees-groenten-pasta. Onbekend is ook in dit geval nog veel te vaak onbemind.

  • ‘vegetarisch leven is moeilijk’

Vegetarisch leven is vooral een gewoonte. En ja, daar moet je je misschien een beetje in inlezen en wat dingen opzoeken en een paar knoppen voor omdraaien in je hoofd, maar moet alles echt altijd simpel en gemakkelijk zijn? Hoe ver gaan we daar eigenlijk mee komen?

  • ‘die beesten zijn gemaakt om opgegeten te worden’

En toch maakt dat het allemaal niet goed. Verre van, zelfs. Dat dieren op manieren worden behandeld die eigenlijk strafbaar zouden moeten zijn, om er toch maar voor te zorgen dat mensen zo goedkoop en veel mogelijk vlees op hun bord krijgen. Dat kippen alleen daglicht zien als ze onderweg zijn naar het slachthuis, nadat ze weken aan een stuk massaal veel antibiotica hebben gekregen tegen alle ziektes die ze in hun compleet miskweekte lijven opstapelen. Weinig mensen zouden zelf een dier willen doden, laat staan op de manier waarop deze dieren worden behandeld en afgeslacht, maar tegelijk willen ook weinig mensen echt nadenken over wat er in de vleesindustrie gebeurt. Vandaar de quote van Macca aan het begin van deze post. Ik daag iedereen uit om dit boek te lezen en nog met smaak op een biefstuk te knabbelen. Echt lezen, niet lezen wat je wil lezen. Ook dat blijkt al eens een uitdaging.

  • ‘als je nog af en toe vlees eet ben je geen echte vegetariër’

Kan goed zijn, maar mijn keuze zorgt er niet alleen voor dat wij veel en veel minder vlees eten, ik weet ook dat ik het allemaal veel langer kan volhouden als ik af en toe nog eens mosselen kan eten op restaurant. Het moet echt niet alles of niets. Dat het alles of niets zou moeten zijn mag echt geen reden zijn om het niet te doen. Wie zegt dat? Minderen is ook al compleet fantastisch in vergelijking met zonder nadenken dag na dag vlees moeten eten omdat je het ooit zo geleerd hebt. Laat het allemaal perfect willen doen of helemaal niet niet in de weg staan van al eens iets durven veranderen in je leven.

  • ‘vegetarisch leven is saai en te gezond’

Er zit geen vlees in frieten. Er zit geen vlees in een vettige pizza margherita. Er zit geen vlees in kaaskroketten. Er zit geen vlees in falafel. Er zit geen vlees in oliebollen. Er zit geen vlees in chips. Nuff said.

  • ‘vegetariers zijn geitenwollensokken die iedereen willen bekeren tot hun sekte’

Misschien een beetje, maar alleen omdat het beter is voor de wereld en voor uzelf en voor de dieren. Het is echt geen enorme moeite om af en toe eens een kleine effort te doen in plaats van “jaja, ik weet het, maar ik eet zo graag vlees” te zeggen en je hoofd weg te draaien zodat je de rest van het verhaal niet moet horen. Echt waar, ik zou al vreselijk content zijn als iedereen een dag per week zou overwegen om eens iets zonder vlees op tafel te zetten. Als mensen wat bewuster zouden zijn over wat ze zichzelf en hun kinderen aanpraten, en hoe dat ons en de wereld naar de vaantjes aan het helpen is. Neen, jullie moeten niet in mijn sekte, maar af en toe eens vleesloze donderdag, dat zou toch eens aangenaam zijn? Allez kom, we doen het!

Kijk eens hoe lekker mijn hamburger van gisteren was, zeg.

portobelloburger

Die hamburger is een gemarineerde portobello champignon. Dat pitabroodje in plaats van een hamburgerbun ligt dan weer aan de mannen van de weight watchers. En echt waar: niemand had klachten.

(zin gekregen om het eens een kans te geven? Hier staan nog wat tips om het allemaal zo pijnloos mogelijk te maken en i. bundelde wat mooie linkjes met boeiende info)

lilith at bij Table d’Amis

Table d'Amis Kortrijk

Sinds er een Dextertje in ons leven is gaan Youri en ik beduidend minder vaak uit eten. Ons weekgemiddelde ziet er op de grafieken uit als een keihard naar beneden donderende streep. Gingen wij vroeger elke week wel eens onze beentjes onder tafel schuiven, dan is dat nu een serieus specialleke waar we een hele tijd naar uitkijken. Het voordeel is: ge kunt al eens iets fancy kiezen, want in de kering gaan we zo weinig dat het nog goedkoper uitkomt dan vroeger. Ha, allemaal win win!

Voor mijn verjaardag mocht ik het estaminet selecteren en ik deed eens zot: ik ging voor Table d’Amis in Kortrijk. De hoofdredenen waren de twee ongelooflijk lekkere sticky ribbetjes die de mannen van het restaurant mij hadden voorgeschoteld op het Flemish Food Fest afgelopen zomer, reden nummer twee was dat verschillende mensen die weten welke dingen ik graag tussen mijn tanden vermaal mij hadden aangeraden om er eens heen te gaan. Checkerdiecheck.

Doordat het mooi weer was mochten we aperitieven op het fijne terras, en daar kregen we naast alcohol ook vreselijk leuke fijn uitgewerkte hapjes.

menu terroir

Het is al even geleden, maar ik herinner me superluchtige macarons met Keiems Bloempje en mossels in een groene soep en ikzelf die toen al compleet in de wolken was, en we waren nog maar begonnen. We kozen voor het Menu Terroir, en dat bleek absoluut geen slechte keuze. At all.

Passeerden in de uren die volgden onze revue: tomaten met basilicum die meer smaak hadden dan ik ooit in één van beide producten had aangetroffen, een verrukkelijke combinatie van eend, rode bes en cacao, geroosterde paarse wortelen die zelfs door Youri werden gesmaakt (I kid you not), en aan het einde kweetnie hoe mooie desserts met een suikerlaagje waar je Amélie Poulaingewijs mocht doortimmeren met je lepel.

Table d'Amis Kortrijk

Gevolgd door een dessert dat Youri omschreef als “boterijs met een krokantje van boter overgoten met gesmolten boter”. Alsof dat nog niet ruimschoots voldoende culinair en cardiovasculair amusement was voor één verjaardagsdiner kwam er ook nog een kaaskar langs waaruit ik geweldig smakelijke dingen mocht kiezen.

kaaskarEn dan heb ik het nog niet gehad over alle smaaksensatietjes bij de koffie.

Dit alles zorgde ervoor dat ondergetekende en haar man de beste restaurantervaring van het laatste jaar toeschrijven aan Table d’Amis. Wat ons betreft dus minstens goed voor vier bedjes.

En ook: in die tijd was ik duidelijk nog niet op dieet, zeg. Hashtag kleinhongerke.

lilith loot een winnaar voor Nigel Slater

Nigel Slater Kitchen DiariesIk dacht op voorhand: in plaats van compleet random iets te vragen kan ik misschien eens polsen naar wat jullie graag willen lezen op Tales from the Crib. Wat voor een geniaal idee was dat eigenlijk, achteraf bekeken? Echt waar: in een ideale wereld trok ik me met al jullie suggesties terug in een hutje in de Ardennen voor een brainstorm om “jallokes” tegen te zeggen, maar ook nu ga ik er zeker dingen mee doen. Geweldig merci dus aan iedereen die meedacht, en ook aan iedereen die het tof vond zoals het nu is. Ik vind jullie ook tof zoals jullie nu zijn. :)

Ik heb één winnaar getrokken, met mijn onschuldig kinderhandje, en dat is Anouck geworden. Proficiat Anouck, bezorg mij je gegevens en het boek komt snel jouw richting uit.

lilith sprak met Nigel Slater (en geeft een boek weg!)

Met Nigel Slater in Amsterdam

Twee weken geleden tripte ik voor De Standaard Magazine naar het fantastisch fijne Amsterdam, waar ik een afspraak had met Nigel Slater, de BBC-chef en man achter “The Kitchen Diaries” en nog een pak andere boeken en culicolumns. Reden was dat die Kitchen Diaries recent vertaald werden naar het Nederlands, onder de titel “Keukendagboek”.

Keukendagboek Nigel Slater
Nigel bleek een vreselijk fijne interessante man, en het resultaat van ons gesprek kun je dit weekend lezen in het magazine dat bij De Standaard zit. Doen! *wijst*

Het boek zelf is ook serieus de moeite, en bundelt een jaar in zijn keuken. Op sommige dagen in dat jaar bestelde hij alleen maar pizza en bier, op andere toverde hij superleuke recepten uit zijn mouw die goed aansloten bij de tijd van het jaar, één van de mens zijn stokpaardjes.

Het fijne nieuws is: ik heb hier nog een exemplaar liggen om weg te geven. De Engelse originele versie, evenwel, want de Nederlandse heeft hij voor mij gesigneerd, de sweetheart.

Om het exemplaar te winnen is het op mijn Facebookpagina te doen. Iedereen die een antwoord geeft op de vraag “waar wil jij meer over lezen op Tales from the Crib?” komt in een potje terecht waar ik op maandagavond een naam uit trek. En die heeft dan gewonnen! Zo werkt het namelijk.

Good luck!