Jullie kijken er al maanden naar uit, en eindelijk is de dag gekomen: Flo spreekt! Dat is al een tijdje zo, maar nu is het voldoende om de eerste aflevering van haar eigen te krijgen.
Ik ben eens gaan zoeken naar de leeftijd van Dexter toen hij zijn eerste Dexter spreekt kreeg.
En kijk: bijna exact op hetzelfde moment als waarop ik dacht dat het voor Flo ook de moment was. Een maand voor hun tweede verjaardag.
Het ding is: Dexter was extreem snel met praten. Hij praatte ook onmiddellijk goed. Geen gebrabbel, wel direct zinnen met moeilijke woorden en bijzonder weinig fouten.
Zijn zus is wat trager.
Dat is niet altijd slecht, want ze was ook minder gefrustreerd dan haar broer, die soms zot werd omdat we hem niet snapten.
Flo was initieel minder overtuigd van het gegeven “woordjes die geen random klanken achter elkaar zijn”.
Flo deed maar wat.
Wij snapten er weinig van.
Keken niet begrijpend naar elkaar en vonden opluchting in het feit dat de andere ouder er ook geen snars van begreep.
Maar een tijdje geleden begon het.
Hier en daar een woordje dat we snapten.
En dan ineens zinnen. Van twee woorden. Drie, daarna zelfs vier.
Met vervoegingen, al dan niet correcte.
Drie weken geleden moest ik met haar op controle naar Kind & Gezin, en bleek madam keihard voor te zitten in taalgebruik. Zowel de madamkes van het wegen als de dokter keken hun ogen uit. Wat wil zeggen dat Dexter echt wel zot hard voor moet hebben gezeten.
Niet dat het er allemaal geweldig toe doet. Flo is boven al een grappig, aandoenlijk tettergat.
Deze uitspraken schreef ik de afgelopen dagen neer in mijn Bullet Journal:
- “Papa beetje werken in Boei?” (met hoog stemmetje en scheef hoofd). Wij gaan wonen in een wijk die “De Vloei” heet. De afgelopen weekends was Youri daar een vals plafond aan het steken, waardoor ze nu telkens hij terug komt van zijn werk polst naar de werkzaamheden.
- “Po sien.” Kan ook zijn: “Kindjes sien”. Ze wil naar zichzelf kijken op de telefoon, of naar foto’s van de kindjes van in de crèche. Met prachtige namen als Ananies, (Anaïs), Leejom (Leon) en Abbabel. (Annabel)
-
“Oojeniet”. Ik hoor je niet. Als ik roep om te zeggen dat we haar pyjama gaan aandoen, bijvoorbeeld. Ze kan niet komen als ze mij niet hoor, ah neen.
-
“Ikke oppepuimt.” Flo heeft opgeruimd.
-
“Tuutje voor toosje”. Flo mag haar tutje niet hebben als ze niet slaapt, maar probeert ons wijs te maken dat ze het nodig heeft voor haar pop, Roosje. Het is geen dwaze, die Flo.
-
“Soenen aaaaaan”. Zeker tien keer per dag. Ze kan al alleen haar sokken en schoenen aandoen, omdat ze geobsedeerd is door het veranderen van schoenen.
-
“Buiten joejoe!“. Flo heeft ergens “happy birthday to you” opgepikt.
- “Flo srokken e badje“. Ze is eens heel hard geschrokken in bad en sindsdien is er een licht trauma. Als we aan de deur van de badkamer passeren wil ze het daar altijd nog eens over hebben.
- “Nietje wam“. Hetzelfde met haar fles: die vond ze ooit eens te warm, waardoor ze nu elke ochtend voor ze van haar fles drinkt “nietje wam” zegt.
-
“Ikke voetjeballen“. Like a boss, trouwens.
- “Feefoon aan mama“. Flo komt mijn telefoon brengen die ergens lag rond te slingeren.
- “Chocolade“. Er is geen woord dat ze mooier uitspreekt dan dat. Er is ook geen eten dat ze met meer smaak binnenspeelt dan dat.
- “Ditje zammen in de babas“. Dexter gaat zwemmen in het zwembad. Als Dexter naar de zwemles moet, dus.
Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen-challenge. Dit is dag 5/40.